بەشدار سامی

کاک "بەشدار سامی"، شاعیر و فۆتۆگرافەر، ساڵی ١٩٨٤ لە دایک بووە. لە دەنگە نوێیەکانی شیعری کوردییە و زیاد لە دە ساڵە دەنووسێت. 

ئەمیر ئەمین

کاک "ئەمیر ئەمین" شاعیر، نوسەر، شانۆکار و پێشمەرگە‌ی کورد له باشووری کوردستانه.

ئومێد شیخ کریم

ماموستا "ئومێد شیخ کریم" ناسڕاو به "شیخ ئومێد"، شاعیری کوردی هاوچەرخ، لە رۆژی ۸ تەمووزی ۱۹۶۲ زایەنەی، لە شارە جوانەکەی سڵیمانی لە دایک بوو.

 

فەرهاد پیرباڵ

دوکتور "فەرھاد پیرباڵ" نووسەر، فیلسووف، شاعیر، نیگارکێش، ڕەخنەگر، لێکۆڵەر و مامۆستای زانکۆی کورد، له رۆژی ٢٠ی ئابی ١٩٦١ زایەنی، لە ھەولێری کوردستان، لەدایکبوو.

غەمگین بۆڵی

کاک "غەمگین خدر"، ناسراو به "غەمگین بۆڵی"، یەکێکە لەشاعیرە گەنجەکانی سەردەم، چەندین بەھەمی شعری ناوازەی نوسیووە، تا ئێستا سێ کتێبی شیعری چاپکراوی ھەیە، بەن، اوەکانی:
- تەرمێک لەسەر زمانم دەنێژم
- نەخۆشخانەی شاعیران
- تەنیا تۆ دەتوانی تۆ بیت 

 

عومەر عەلی

ماموستا "عومەر عەلی" شاعیر و نووسەری کورد لە باکووری کوردستانه.

عەلی پاکی

کاک "عه‌لی پاکی" شاعیری هاوچه‌خی کورد له شاری هه‌ولیر له دایک بووه.

ڕێباز سالار

کاک "ڕێباز سالار" به‌ناوی ته‌واوی "ڕێباز سالار عبدالکریم نریمان" و ناسراو به "مام ڕێباز" شاعیر و نووسەری هاوچەرخی کورد، لە ساڵی ۱۹۹۸ زایەنی لە شاری چەمچەماڵی هەرێمی کوردستان له دایک بۆ.

 

ڕزگار جەباری

ماموستا "ڕزگار جەباری" به ناوی تەواوی: "ڕزگار تەیب محەمەد"، ساڵی ١٩٨٠ لە شاری کەرکووک لەدایکبووە. 

خاڵە بەکر

 ماموستا "بەکر محەممەد ئەمین" ناسڕاو به "خاڵە بەکر" شاعیری هاوچەرخی کورد لە سڵیمانی لە دایک بووە.
خاڵە بەکر، ئیستا لە وڵاتی هوڵەند و شاڕی روتردام دانیشتەجیە.

هیوا قادر

  ماموستا "ھیوا قادر" شاعیر و ڕۆماننوس و وەرگێڕی کورد، له رۆژی ٢٦ی کانوونی دووەمی ١٩٦٤ زایەنی، لە گەڕەکی چوارباخ لە شاری سلێمانی لەدایکبووە.
  

عەلی نامۆ

کاک "عه‌لی نامۆ"، شاعیریکی کورده وا له شاری هه‌ولێر له باکووری کوردستان نیشته‌جیگه.

 

 

شعر

باپیرم مرد،
باوکمیش!
بڕاکانەم یەک‌به‌یه‌ک پاتوڵ و فەڕتووس،
مووه‌کانی منیش قڕبۆز!
هەموو جیهانەم پیر و بەعومر بوون،
بەڵام داخی تۆ هێشتا جەوانە،
                     ای کوردستان!
◇
پدر بزرگم مرد،
پدرم هم!
برادرهایم تک به تک فرتوت،
موهای من هم جوگندمی!
همه‌ی جهانم پیر شدند،
اما داغ تو هنوز جوان است ای کردستان...

 

#زانا_کوردستانی

شعر

نا فەروخیم، واکو دەمم بدورەن!
نا واکو رودەکیم، نەوین!
زانام لە کوردستان،
شاربەدەری دوویر لە نیشتمان...
...
چاک ئەدانزانی وا هویچ منداڵیک 
دوویر لە ئامێزی دایکی 
زیندو نابێت.
◇
نه فرخی‌ام که دهانم را بدوزند،
نه که رودکی‌ام، نابینا! 
زانا هستم از کردستان،
تبعیدی‌ی دور از وطن...
خوب می‌دانستید هیچ کودکی 
دور از آغوش مادرش 
جان به در نخواهد برد...

 

#زانا_کوردستانی

شعر

باپیرم به زمانی رۆژگ 
لەگەڵ "سیمیتقو"* شەهید بۆ.
باوکەم واکو ئاگاداری کەڵامی قەدیم بۆ 
لەگەڵ "شێخ عەبیدوڵا!* لە وڕمی گومەسار بۆ.
بڕاکەم وەختی نزای یا عەلی لەسەر لیۆی بۆ 
لە ئینفال سپوردە بۆ.
تەواویان، 
بە دەستی ئەو نەفەراتی کە ئەیان ۆت:
ئیمە لەگەڵ کوفر شەڕ ئەکەیم نە لەگەڵ کورد!.*
◇
پدر بزرگم با زبان روزه 
همراه با سیمیتقو* کشته شد.
پدرم که حافظ قرآن بود 
همراه شیخ عبیدالله* در ارومیه مفقودالاثر!
برادرم یا علی گویان، در انفال دفن،
همگی،
به دست کسانی که می‌گفتند: 
ما با کفر می‌جنگیم نه با کُرد!.

#زانا_کوردستانی

------------
۱ خەباتکاری کوردی بەرهەڵست رەزاشا 
۲ شێخ عەبیدوڵا نەهری لە خەباتکارانی کورد 
۳ وتەیک لە ئایەت‌ڵڵا بەهەشتی  
◇
۱ مبارز کُرد مخالف رضا شاه
۲ شیخ عبیدالله نهری از مبارزان کُرد

کتاب مرگ و زندگی

کتاب "مرگ و زندگی" مجموعه آثاری از "جان اشتاین بک" نویسنده‌ی نامدار آمریکایی‌ست که توسط آقای "سیروس طاهباز" ترجمه شده است. 

داستانک

داستانک ولد زنا

نه رنگ چشمانش مثل من بود نه در فیس صورتش از من اثری بود. ولد زنایِ حرام زاده‌ای را آورده بود و می‌خواست به عنوان بچه‌ به من قالب بکند.
من چشم‌هایم میشی بود و سارا مشکی، اما چشم‌های نوزاد سبز بود. معلوم نبود تخم چه مادر به خطایی بود.
سارا را با حرامزاده‌اش از خانه بیرون انداختم... 
یک هفته بعد زنگ زد. اصرار داشت که برگرد. می‌گفت می‌خواهد ثابت کند که بچه، مال دو تای ماست. 
نقشه‌ای در ذهنم خطور کرد. قبول کردم.
- عصر منتظرتم؛ فقط اون ولد زنا رو نبینم!
آمد. با سرشکستگی و ناراحتی وارد شد. روی کاناپه نشست. فنجان قهوه را جلویش گرفتم. با دست‌‌های ظریفش گرفت و با مظلومیت به من نگاه کرد. وقتی نگاهش کردم دلم سوخت؛ اما وقتی یادم آمد که چطور با آبرو و حیثیت من بازی کرده است؛ حالم به هم خورد.
هنوز قهوه اش را نخورده بود که گفت: آمده‌ام که به تو ثابت کنم بچه از توست.
اما ناگهان روی مبل ولو شد؛ سیانور اثر کرده بود. 
تکه کاغذی از دستش به زمین افتاد. برگه‌ی آزمایش DNA بود. 
 
#زانا_کوردستانی

چند شعر کوردی

چند شعر کُردی از زانا کوردستانی

(۱)
تەنانەت یەک رۆژیش لە تەمەنەم ماگەبێت 
بەهار بێت یان هاوین
پایز بێت یان زستان 
تۆفیریکی نیە
لەگەڵ وونی سووری خەۆم ئاویاریت دەکەم‌و
به‌ری سه‌بزی ئازادی
لە پژەپۆت هەڵ‌دەچنم.
◇
حتا یک روز به عمرم مانده باشد 
بهار باشد یا که تابستان
پاییز باشد یا که زمستان
هیچ فرقی نخواهد داشت 
با خون سرخم آبیاری‌ات خواهم کرد
و میوه‌ی سبز آزادی را
از شاخه‌هایت خواهم چید.

 

(۲)
بنگس بنگس 
رێگام ئەدوزومەوە،
هەتا مالی تۆ تەمەنیکیش دۆرینگ بێت 
ئەگەم بە داوێنەت
ای سەربەستی!
◇
کورمال کورمال 
راهم را پیدا خواهم کرد
تا تو یک عمر هم فاصله باشد
به دامانت خواهم رسید
ای آزادی!

 

(۳)
دایکم لە سنە بە گۆڕ نیان و 
باۆکم لە کرماشان
براکەم لە شنۆ دەفن کرد و 
خوویشکەکەم لە سابڵاغ 
ئاواتەکانم لە کامیاران بالمیش بۆن و 
خوونەکانم لە سەقز 
لەگەڵ خۆما وردئەبوم
ئیگرە کوردستانە یان گۆڕستان؟!
◇
مادرم در سنندج به خاک سپردم و 
پدرم را در کرمانشاه 
برادرم را در اشنویە دفن کردم و 
خواهرم را در مهاباد 
آرزوهایم در کامیاران فنا شد و 
رویاهایم در سقز 
با خودم فکر می‌کنم 
اینجا کردستان است یا قبرستان؟!

 

(۴)
هەمو روژی هیلکەی 
ئازادی روژهەڵاتم 
له ناو دلمان کڕ دەنمەوە
اووخ لەئەم بەدبختیه
بۆ نازانم 
لە سەر چیدا
ئەم خەیال باڵ ناگریدەۆ 
بۆ نافڕی؟!
◇
هر روز تخم آزادی روژهلات را 
در دلم می‌کارم،
آه از سیاه‌بختی،
نمی‌دانم چرا،
این آرزو زاده نمی‌شود و 
به پرواز در نمی‌آید؟!

 

(۵)
تۆ جانتاکەت بێخە وەگرۆتشتە 
ئەمن کۆڵەبارم!
تو پینۆسەکەت بە دەست بگرە،
ئەمن تفەنگەکەم!
بۆ سەربەستی،
غەیری ئەم دوانە ئیختیاریکمان نیە...
◇
تو کیفت را به دوش بکش،
من کوله‌ام را!
تو قلمت را در دست بگیر،
من تفنگم را!
برای آزادی،
جز این دو گزینه انتخابی نیست...

 

#زانا_کوردستانی

کتاب جزیره خرگوش‌ها

کتاب "جزیره خرگوش‌ها" نوشته‌ی آقای "سید حسن حسینی" است.

تنبیه بدکار، با تشویق نیکوکار

تنبیه بدکار، با تشویق نیکوکار

در این وانفسای خیر و شر، که هر روز خیر ضعیف‌تر و شر قدرت می‌گیرد، بی‌شک باید کار خیر را فریاد زد و عیان نمود و بیان کرد.
در حکمت ۱۷۷ نهج البلاغه، چنین آمده: 
وَ قَالَ علیه‌السلام: اُزْجُرِ الْمُسِیءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ.
و علی علیه‌السلام که درود خدا بر او باد، فرمود: بدکار را با پاداش دادن به نیکوکار آزار ده.
تشویق دیگران به کار خیر نه تنها در اسلام و ایران، بلکه در تمام ادیان و مذاهب و ملل و ولات و کشورها، کار سفارش شده و پسندیده‌ای است، که یکی از مسئولیت‌های مهم اجتماعی برای یک به یک افراد هر جامعه‌ای به شمار می‌رود.  
پیامبر اسلام(ص) هم می‌فرمایند: هر کسی که کسی را به کار خیر و نیک دعوت کند، انگار خودش آن کار را انجام داده، و اجری به مانند آن نصیبش خواهد شد.
نهاد و سرشت آدمی، همواره به‌ سوی رشد و تعالی و انجام امور خیر و نیک، تمایل داشته و دارد و از آنجا که این خیرخواهی امری فطری است، کمتر به مسائلی چون قومیت، جغرافیا و حتی فرهنگ و اعتقادات مذهبی یک فرد وابسته است. از این‌ جهت است که نوع‌ دوستی و خیرخواهی تاریخچه‌ای به درازای تاریخ بشری و پهنایی به گستره‌ی تمام سرزمین‌ها و فرهنگ‌ها دارد.
تشویق به هر کاری به‌خصوص نیکوکاری و خیر در روح و جان آدمی اثر مثبت می‌گذارد و برای انجام آن به او نیرو و قوت می‌بخشد. مشوق انسان‌ها برای روی آوردن به نیکی‌ها در قرآن کریم خدای باری‌تعالی می‌باشد که آدمی را به فایده‌های فراوان دنیایی و آخرتی و پاداش بی‌پایان مژده می‌دهد، که این خود می‌تواند باعث دلگرمی و نشاط در وجود انسان شود، اما با این‌ وجود کسانی هستند که نه‌ تنها خود به نیکی روی نمی‌آورند بلکه مانع دیگران هم می‌شوند. 
خدمت به خلق خدا، در فرهنگ تعالیم قرآن و عترت، ارزش و ثواب فراوانی دارد. حتی در روایات، دستگیری از دیگران و گره گشودن از مردم، نسبت به برخی اعمال عبادی نظیر حج یا عمره مستحب، از ثواب والاتری برخوردار است. 
پیامبر گرامى اسلام(ص) مى‏‌فرماید: مؤمنان، برادران یکدیگرند که بعضى از آنان نیازهاى بعضى دیگر را رفع مى‏‌کند و خداوند هم نیازهاى او را برآورده مى‏‌کند.
فرهنگ احسان و نیکوکاری در بین مردم به خصوص در روزهای خاص مانند روزهای پایانی سال و شروع سال تحصیلی جدید، حال و هوای دیگری دارد؛ فرهنگی که البته در متن ادب و شعر فارسی هم نمایانگر است.
استاد سخن، سعدی شیرازی نیز در اینباره، اشعار متعددی دارد که به مرور ابیاتی از او بسنده می‌کنیم:
کسی کوی دولت ز دنیا بِبُرد 
که با خود نصیبی به عُقبی ببرد
درون فروماندگان شاد کن 
ز روز فروماندگی یاد کن
نه خواهنده ‌ای بر درِ دیگران 
به شکرانه، خواهنده از در مَران
حافظ لسان‌الغیب، هم ابیاتی مانند بیت زیر در میان اشعار خود دارد:
ای صاحب کرامت، شُکرانه‌ی سلامت
روزی تفقّدی کُن؛ درویشِ بینوا را
و این هم بیتی از صائب تبریزی:
همچو خورشید به ذرات جهان قسمت کُن
گر نصیبِ تو ز گردون، همه یک نان باشد

■□■

آنچه در تصویر ثبت شده می‌بینیم، کار خیر و نیک یک همشهری و هموطن بروجردی است، که عیان و قاطع و بی‌چون و چرا، با نصب بنری در خیابان جلوی مغازه‌اش، اعلام داشته:
《گاز پیک‌نیک جهت نیازمندان صلواتی پر می‌شود》

این سنت حسنه‌ی نیکوکاری و دستگیری نیازمندان چه زیباست و به راستی چنین زنان و مردانی، چه به جمال و کمال شهر می‌افزایند، با این کارها و لطف و عنایات... 
در آخر امیدواریم با کمک، دعوت و همیاری همدیگر بتوانیم در کمک به نیازمندان برای شکوفایی جامعه انسانی‌مان موفق باشیم.

#زانا_کوردستانی