پرویز مخدومی

استاد "پرویز مخدومی"، شاعر کوردستانی، زاده‌ی اسفند ماه ۱۳۴۱ خورشیدی در روستای قوچاق شهرستان قروه استان کردستان و اکنون ساکن بندرانزلی است.

باران

#هاشور ۱۴۱

چتر،
     به چکارم می‌آید؟
                                                                ***
باران،،،
از چشم‌هایم می‌بارد!

 
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

غم هجران

#هاشور ۱۴۰

دیروزهای رفته وُ
امروزهای کسل
و فرداهای در راه مانده،
همگی متفق‌القول،
غم هجرانت را لبریز اند!

 
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

حسن امرایی شاعر رومشکانی

آقای "حسن امرایی رومشکان" متخلص به "پالیز"، شاعر و روزنامه‌نگار لرستانی، در ۲۰ شهریور ماه ۱۳۶۱ خورشیدی در شهر چغابل از توابع شهرستان رومشکان استان لرستان به دنیا آمد. 

رویای پرواز

#هاشور ۱۳۹

کبوتری غمگین‌ام،
محصورِ میله‌های قفس...
که هر شب، 
رویای شیرین پرواز می‌بینم!

 

#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

مرتضی ملکشاهی

اُستاد "مرتضی ملکشاهی" فرزند کربلایی مراد، با تخلص شعری "اسیر کُرد" شاعر و معلم لرستانی، زاده‌ی سال ۱۳۴۳ خورشیدی در خرم‌آباد در میان خانواده‌ای اصالتا کُرد، است.

امیر اخوان

امیر اخوان شاعر و ترانه‌سرای گیلانی، زاده‌ی ۲۵ مرداد ماه ۱۳۵۹ خورشیدی، در رشت است. خودش همیشه می‌گوید: "هیچ کجای دنیا را به اندازه‌ی رشت دوست ندارد."
او دارای مدرک دیپلم است و از سال ۱۳۹۱، به صورت جدی به شعر نوشتن پرداخته است. او کلاسیک و سپید می‌سراید. در مصاحبه‌اش با روزنامه همشهری در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۹۶، می‌گوید: شعر انتخاب من نبود من انتخاب شعر بودم.
امیر اخوان کتاب مجموعه غزل‌هایش با عنوان "به کسی ربط ندارد" را در اسفند ۱۳۹۶، روانه‌ی بازار کتاب کرد. این مجموعه با همکاری انتشارات پرنیان دیلمان به چاپ رسید.

آدرس کانال اشعار شاعر:
@amirsarkesh

▪︎نمونه شعر:
(۱)
دوباره از گلویِ واژه‌هایم می‌تراود خون
تمامِ دفترم یکبار دیگر می‌شود گلگون
مرا امروز بنشین و تماشا کن جنون یعنی 
همین حالی که من دارم، همین حالا، همین اکنون
هزاران لیلیِ آزرده خاطر در بغل دارم
و از حجمِ سیاه قصه‌ام فرهادها مجنون
عزادارم برای کشته‌هایِ مانده بر دوشم 
هزاران آرزو این روزها در خاکِ من مدفون
خزر از چشم‌هایِ خسته‌ام هر روز می‌بارد
سپس از گونه‌ام تا دشتِ سینه می‌شود کارون
دماوند و دنا بر شانه‌ام آرام می‌رقصند 
وَ رویِ دستِ من انگار می‌خشکد لبِ هامون
اگر آتش بگیرد پیکرم از خشم می‌بینی 
که از هر آستینم صد سیاوش می‌زند بیرون.

(۲)
شاید این دفعه به مهمانیِ باران برسم 
آتش افروخته باید به نیستان برسم 
خبر این است که آماده‌یِ مُردن هستم 
من قرار است که امروز به پایان برسم 
به ترک خوردگیِ پوسته‌ام آگاهم 
تیغ برداشته‌ام تا که به شریان برسم 
همه‌یِ پنجره‌ها اسم مرا می‌خوانند 
باید انگار به آغوشِ خیابان برسم 
دارم از کوچه‌یِ بن‌بست شما می‌گذرم
قول دادم که به "بازیِ بزرگان" برسم 
میل دارم که خودم از خودِ من کم بشود
دوست دارم که از این راه به ایمان برسم 
مدتی هست که آماده‌یِ رفتن هستم 
کاش می‌شد به سراشیبیِ طوفان برسم 
اگر این بغضِ گلوگیر امانم بدهد 
شاید این دفعه به مهمانیِ باران برسم.

(۳)
من به تاریخ پُر از رنگ و ریا شک دارم
این عجیب است ولیکن بخدا شک دارم
روز شادی که نداریم در این شهر غریب 
من به مداح و رجز خوان عزا شک دارم
وقتِ فریاد زدن پُشتِ تریبون آقا 
به ثوابت، به صداقت به صدا شک دارم
به نمازی که تهش خواستِ مرگی باشد 
من به هر شکل به این ورد و دعا شک دارم
شکِ من پایه‌یِ ایمانِ عمیقی شده است 
تا همین‌قدر بدان تا به کجا شک دارم
چون محال است بخواهی بگذاری باشم 
از همین روست که دایم به شما شک دارم
تو بزن بر سر و سینه، تو بزن محکم‌تر
تا ابد من به تویِ بی‌سر و پا شک دارم...

(۴)
یک عمر نشسته از تو صحبت کردیم 
منشور تو را با همه قسمت کردیم 
کوروش "تو بخواب، ما کمی جو گیریم"
مایی که به حرف مفت عادت کردیم.

(۵)
من بودم‌ و اندوهِ فراوان، باران
با بغض و غم و حالِ پریشان، باران
تصویرِ غم انگیزترین حالت من...
دلتنگیِ یک مرد، خیابان، باران.

(۶)
یک روز دمِ سرد مرا می‌فهمی 
مفهومِ کم آورد  مرا ‌می‌فهمی 
وقتی که میان جمع تنها ماندی
آن لحظه توهم درد مرا می‌فهمی.

(۷)
دیکتاتور‌ها  
که می‌میرند 
جهان به رقص بر می‌خیزد
و جشن می‌گیرد
نفس کشیدن را

دیکتاتورها که می‌میرند 
شاعران لبخند می‌زنند 
ترانه‌هاشان می‌پیچد  
در گوش شهر و باران
اشک‌های شادیِ مردم
از زمین به آسمان
می‌بارد

دیکتاتورها که می‌میرند 
جنگل‌ها 
از خودسوزی
دست می‌کشند 
نهنگ‌ها 
از خودکشی  
قوها از گریه  
و پلنگ‌ها 
با ماهشان
عشق بازی می‌کنند 
بی‌آنکه بمیرند 

دیکتاتورها که می‌میرند 
زمین 
خشمگین نمی‌شود
تا تنش را بتکاند 
از دردها، کینه‌ها 

دیکتاتورها که می‌میرند 
زمستان دست از سَرِ 
کوچه باغ‌ها بر می‌دارد
گورش را گم می‌کند 

دیکتاتور‌ها که می‌میرند 
زندگی 
دوباره
متولد 
می‌شود...

(۸)
یکی 
از همین 
روزها 
ناگزیر  
می‌آیند 
تا مرا
به جرم فریاد
به دورترین سلول 
انفرادی جهان ببرند 
اما می‌بینند 
خودم را
در خاک باغچه کاشته‌ام
و ریشه داده‌ام
می‌روند 
با تبر 
برگردند...

(۹)
من  
کمی 
دیر 
به دنیای تو 
پیوستم و این  
              قسمتی است  
                     که من  
                     سخت از آن دلگیرم... 

(۱۰)
حالم را نپرس
از من 
تا حال خوب
مسافت زیادی مانده
برسم 
خبر می‌دهم...

 

گردآوری و نگارش:
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی) 

حسین نجفیان

استاد "حسین نجفیان" شاعر خوزستانی، در سال ١٣٢٤ خورشیدی در مسجدسلیمان در خانواده ای فرهنگی چشم به جهان گشود و از نوجوانی، تحت تاثیر اشعار شاملو و اخوان ثالث با شعر و ادبیات آشنا شد.

رحیم جوانرودی، هنرمند مریوانی

رحیم جوانرودی

استاد "رحیم جوانرودی"، متخلص به "شکۆ"، به معنای شکوه و جلال، شاعر، خوشنویس و نقاش کورد، زاده‌ی ۲۰ مرداد ماه ١٣٥٠ خورشیدی، در مریوان است.
وی از سال ١٣٧٩، غزل کوردی، می‌سراید که ماحصل آن، در دست چاپ بودن دو دیوان از اشعارش است.
تحصیلاتش دیپلم است و دارای مدرک فوق ممتاز خوشنویسی و عضو انجمن خوشنویسان ایران، عضو چهار نفر هیئت مدیره انجمن خوشنویسان مریوان و دارای چندین رتبه در خوشنویسی است؛ از جمله:
- مقام نخست نخستین دوره‌ی جشنواره حضوری نویسی خوشنویسی آیاتی از قرآن کریم به خط نستعلیق مریوان در خرداد ۱۳۹۸
- برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جشنواره حضوری نویسی خوشنویسی تحت عنوان «شهر رمضان» در اردیبهشت ۱۴۰۰
وی چند نمایشگاه از آثار خوشنویسی‌اش را برگزار کرده:
- نمایشگاە خوشنویسی روی سنگ در سال ١٣٨٥ 
- نمایشگاە خوشنویسی در سال ١٣٩٨ در شهرستان مریوان 
- ارسال اثر به نمایشگاه شهرستان سقز به سال ١٣٩٧
- ارسال اثر به نمایشگاه شهر سنندج به سال ١٣٩٧

ایشان همچنین به نقاشی رنگ و روغن روی بوم می‌پردازد و تاکنون نمایشگاه‌هایی انفرادی و گروهی از آثارش برگزار شده است؛ از جمله:
- نمایشگاە نقاشی به سال ١٣٩٢، در روستای گردشگری اینگیجە 
و...

▪︎نمونه شعر:
(۱ )
سەری هات و نەهاتم بوو، کەهاتی 
گوڵم سەیرکە، دڵم بەربووکەهاتی 
ئەڵێن سەر کوێرەمار تیمار ئەکەی تۆ 
لەشاری ماری خەم چیت بوو کەهاتی 
کەوێڵی حەز هەرەس گرتوویە ئەما 
لەشەختەو بایەوە هەڵچوو کەهاتی 
ئۆمێد نەقشەی بەهاری دا بە کێشان
وەنەوشەی لێوی چۆمان ڕووکە هاتی 
تەنم داری خەواڵووی پایزی بوو
بەری نا بە چرۆوۆ زوو کەهاتی 
تەمەن سێ چارەکی داوە لە ژینم 
لە سەر چرکانی مەرگابوو کەهاتی 
ژمێریارێ لەسینە پڕ ئومێدە
بەهیوای زەنگی تۆ مابوو کەهاتی 
سەرم هێنایەدەر ئاسمانێ ساماڵ
بزەی ئەستێرە تێی دابوو کەهاتی 
کەتۆ ڕوخساری مانگی ئەو سەمایتە 
شکۆی چاو و برۆت لابوو کەهاتی 
منی بێکەس لە بەنداوی دەروونا 
نەجاتم بوو دڵی شات بوو کە هاتی.

(۲)
لە شەوگاری درەنگانا بەمەی چارم نییە بەسمە 
خەمی عالەم لە دڵ کۆیە کەدوورە لێم هەچی کەسمە 
بەڵێ بادە پەرەستی خەمڕەوێنە تا دەمێکی دێ
بە سکرانیشۆ هۆشیارم خەمی چۆڵایی لادەسمە 
لە هۆدەی چۆڵ و تەنیادا بەهاوار دڵ ئەلاوێنم 
هەڵاواردن لە تۆ نایە شەمێ سووتانی  بێ ڕەسمە 
ئەوەندەم ڕۆژگار دایە دەسی شەو کەیلە بێ مەیلی 
پڕووکاوە خەیاڵ ناگا بەگەشتن کاسی سەربەسمە 
لە ڕۆحی ئارەزوو هەڵچووم دەمێ دامرکێ لەم حاڵە 
وتی فەرموو دەڕابینە بەخۆتا ئەم خەمە بسمە 
ئەگەر پێ و پێ دەکا دڵ نابڕێ ڕێگا ئەزانن بۆ 
لە تەنگی بەخششی یاروو هەناسەو دووکەڵی خەسمە 
بە چیرۆکی غەریبی خۆم ئەکەم عادەت دەروون چی کا 
دەنا لەم ژینە شێواوە دەمێکە شەو چرای دەسمە 
لەشێوەی خەڵکی ئەڕوانم لەڕەنگی خۆم چ بێزارم
بەکوفری مەگرن ئەم بارەم ئەجەل دەستە برای خەسمە.

(۳)
مانگی من بووی عومرێ ئێستەبۆ تریفە ت لا ئەدەی؟
کاڵی ناو کۆڵانی من بووی ئێستە بۆ سەر با ئەدەی؟ 
بۆ هەموو هەنگاوێکت دڵ بوو لەداوێنتا تکا 
پێت لەسەرناو تێپەڕیت دەستەی دەری کێ با ئەدەی؟
زەردە گوڵدانم کە خرمەی تاوە بارانت نییە 
وشکی هەستاوە لە چاوم دێیت و ئاوای با ئەدەی
من کە مەستی یەک نیگای جامی دییەی تۆم و ئەتۆش
تامی لێوانت بە لێوی دوژمنی  ئاشنا ئەدەی؟
چەپکە چەپکە نەرگسم دابوو لە سینەی ئاشقی 
شەونمی ڕووی گوڵ بە ڕۆحی کامە سەگبابا  ئەدەی؟
کەی ئەمە کارێ شیاوە بۆ ئەوینێ یەک تەمەن
هەڵگری ئازار و نازت بێ بە ژێر قاوا ئەدەی؟
ئەی لەبەر تۆ بوو کە هەوری خەم بەڕووی ڕۆژا گەڕا
تاکوو شەرمین تۆ نەبینێ، تێخم بوو لێ ڕائەدەی؟
چەن پەشیمانی؟ بەرۆکی کێ گرم بۆ ڕۆشتنت؟
با بنێرم بێتە خزمەت گەر بەڵێنی وا ئەدەی.

(۴)
مێڵی باڵات ڕشتی چاوی سەر شەقامەی شاری من 
بۆیە ئاوایەو گەشاوە  داو لە تاڵ تاڵ تاری من 
تۆ لە کام تووری ئەوینی؟ سەوزئەبێ سورمەی چەمان
وێڵی ئاڵاتە دییەم ئەڕژێ هەناسەی سواری من 
سەوزەگیان سادەی بە سۆمات ئەم هەناوە ڕوون کەوە
واخەریک هەڵچوونە ڕۆحی سەر گوڵی بڕیاری من 
من لە شەککەر دانی شیعرا بۆت ئەکەم باسی شکۆت
بێ بە هیوا خورپەکانم گەشتەسەر ئازاری من 
با لەتاڤگەی پرچی تۆ با دێڕەکان هەڵکەم لەشەو 
هەڵئەدەم دیوانێ ئەشقن بۆت شنەی شەوگاری من 
نەرمە نەرمە تێکە بۆم لێوان کەدەستم بۆ مەزە
با لە سینەو ڕوومەت و گەردن ببا هۆشیاری من 
بەینی شەو تا دێتەوە ڕۆژ یەک سیڕاتی پێ ئەچێ 
سێبەڕۆی وەیلم لەکۆڵخە دوکتورەی نازاری من 
هەر سەرێ ئەیدەم لە سوژدە دەم لەتۆ ئەگرێ دڵم 
پێکەنی سووڕا لە دەورم تێگەیی هاواری من .

(۵)
سابە لێوانێ بڕێژە نازی لەرزی ئەو دەمە 
چاولە حەسرەت دابڕاوە ماتڵی شەرتی خەمە  
تاگوڵی خۆزگەم لەبەرگی سینی شەرمین لا بدا
تاسە ئەبژێرم بە پەنجە و ماچەکان جەمیان جەمە 
فێنکی بۆی ئاشنایی دێ لە سای چەتری ڕەشت 
هەر بەحاڵێ هەڵمژین ئەمخاتەوە گاڵتەو گەمە 
 تا لە ژێر خۆری ئەوینا سێوەکانت پێ بگەن
لازمەی کێشانە تۆزێ بێنەدەر لەو ماتەمە  
گوێ لە دەنگی گم گمەی ئەم کۆتری سینەم گرە
بێ مەلی جووت ناکرێ هاوارە ئەم هێلانەمە 
لێدە باڵێ ئارەزووی بەرزی فرینە ئاسمان
چۆڵە تێیدا نیت کە تابلۆی ئەم ژیانە تۆی کەمە 
پێگەین تەنیا خەمێکە دابڕان سووتانە بۆم
حاڵی شێواوم ببینە شایەد ئەم هەستانەمە 
سەر هەمووساتێ لەگەل دەنگی چریکەی کاژمێر 
هەڵترووسکانێ ئەکاتۆ پەنجەرەی ئەم زاتەمە 
ڕەنگی ڕێگەی زەردی وایە تاچراسەوزێ دەبێ 
دوودڵی داوی ژیانە عەکسی دەردی عالەمە.

گردآوری و نگارش:
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی) 

 

بهزاد بهلولی

مهندس "بهزاد بهلولی" با تخلّص "بهیاد" شاعر ایرانی زاده‌ی سال ۱۳۴۸ خورشیدی در شهرستان میانه در استان آذربایجان‌ شرقی و اکنون ساکن تهران است.

قدیسه

#هاشور ۱۳۸

دهان گل را می‌بویم،
جیب افرا را می‌کاوم
عقاید آقاقی را می‌پرسم؛
آه،،،
عجیب‌ست،
همه و همه
 --به قداست تو؛ 
            معترف‌اند!

#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

قبرستان

#هاشور ۱۳۷

کاش می دانستی
این خانه بی تو
قبرستانی‌ست
که هر شب 
میان آن دفن می‌شوم.
 

#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

امجد ویسی

استاد "امجد ویسی"، معلم و شاعر کردستانی، در یکم مهر ماه ۱۳۵۵ خورشیدی، در روستای شیخ وجیم سنندج دیده به جهان گشود.

کلاغ و مترسک

#هاشور ۱۳۶

کلاغ که پر گرفت،
گونه‌های مترسک
از تنهایی خیس شد!.

 
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

انزوا

بی تو،،،
شب به انزوایم می‌کِشد
                           ♡
خیالت را بفرست!.
 

 
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

دست بارانی

پاییز که می‌شود
دستِ بارانی
خیالم را می‌گیرد،
نگاهم را به تاراج می‌برد!
که بلرزم
        برگ
             برگ.

 

 
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

خالد بایزیدی

استاد "خالد بایزیدی"، شاعر، نویسنده و مترجم کورد است. 

خیسم از نبودنت!

بارانِ دلتنگی‌هاست وُ،
    --خیسم از نبودنت!
                ...
هیچ سقفی بر سرم،
           دستت نمی‌شود.!

 

#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)

سیروان مرادی

سیروان مرادی فعال و شاعر کورد اهل کامیاران و عضو گروه موسیقی "کورال" زاده‌ی  ۱۹ شهریور ۱۳۶۵ خورشیدی است.

رحیم لقمانی

استاد رحیم لقمانی شاعر، مترجم، نویسنده‌ و روزنامه‌نگار کردستانی در سال ۱۳۳۸ خورشیدی در روستای سرتکتلوی سرشیو سقز دیده به جهان گشود.