تنبیه بدکار، با تشویق نیکوکار

تنبیه بدکار، با تشویق نیکوکار

در این وانفسای خیر و شر، که هر روز خیر ضعیف‌تر و شر قدرت می‌گیرد، بی‌شک باید کار خیر را فریاد زد و عیان نمود و بیان کرد.
در حکمت ۱۷۷ نهج البلاغه، چنین آمده: 
وَ قَالَ علیه‌السلام: اُزْجُرِ الْمُسِیءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ.
و علی علیه‌السلام که درود خدا بر او باد، فرمود: بدکار را با پاداش دادن به نیکوکار آزار ده.
تشویق دیگران به کار خیر نه تنها در اسلام و ایران، بلکه در تمام ادیان و مذاهب و ملل و ولات و کشورها، کار سفارش شده و پسندیده‌ای است، که یکی از مسئولیت‌های مهم اجتماعی برای یک به یک افراد هر جامعه‌ای به شمار می‌رود.  
پیامبر اسلام(ص) هم می‌فرمایند: هر کسی که کسی را به کار خیر و نیک دعوت کند، انگار خودش آن کار را انجام داده، و اجری به مانند آن نصیبش خواهد شد.
نهاد و سرشت آدمی، همواره به‌ سوی رشد و تعالی و انجام امور خیر و نیک، تمایل داشته و دارد و از آنجا که این خیرخواهی امری فطری است، کمتر به مسائلی چون قومیت، جغرافیا و حتی فرهنگ و اعتقادات مذهبی یک فرد وابسته است. از این‌ جهت است که نوع‌ دوستی و خیرخواهی تاریخچه‌ای به درازای تاریخ بشری و پهنایی به گستره‌ی تمام سرزمین‌ها و فرهنگ‌ها دارد.
تشویق به هر کاری به‌خصوص نیکوکاری و خیر در روح و جان آدمی اثر مثبت می‌گذارد و برای انجام آن به او نیرو و قوت می‌بخشد. مشوق انسان‌ها برای روی آوردن به نیکی‌ها در قرآن کریم خدای باری‌تعالی می‌باشد که آدمی را به فایده‌های فراوان دنیایی و آخرتی و پاداش بی‌پایان مژده می‌دهد، که این خود می‌تواند باعث دلگرمی و نشاط در وجود انسان شود، اما با این‌ وجود کسانی هستند که نه‌ تنها خود به نیکی روی نمی‌آورند بلکه مانع دیگران هم می‌شوند. 
خدمت به خلق خدا، در فرهنگ تعالیم قرآن و عترت، ارزش و ثواب فراوانی دارد. حتی در روایات، دستگیری از دیگران و گره گشودن از مردم، نسبت به برخی اعمال عبادی نظیر حج یا عمره مستحب، از ثواب والاتری برخوردار است. 
پیامبر گرامى اسلام(ص) مى‏‌فرماید: مؤمنان، برادران یکدیگرند که بعضى از آنان نیازهاى بعضى دیگر را رفع مى‏‌کند و خداوند هم نیازهاى او را برآورده مى‏‌کند.
فرهنگ احسان و نیکوکاری در بین مردم به خصوص در روزهای خاص مانند روزهای پایانی سال و شروع سال تحصیلی جدید، حال و هوای دیگری دارد؛ فرهنگی که البته در متن ادب و شعر فارسی هم نمایانگر است.
استاد سخن، سعدی شیرازی نیز در اینباره، اشعار متعددی دارد که به مرور ابیاتی از او بسنده می‌کنیم:
کسی کوی دولت ز دنیا بِبُرد 
که با خود نصیبی به عُقبی ببرد
درون فروماندگان شاد کن 
ز روز فروماندگی یاد کن
نه خواهنده ‌ای بر درِ دیگران 
به شکرانه، خواهنده از در مَران
حافظ لسان‌الغیب، هم ابیاتی مانند بیت زیر در میان اشعار خود دارد:
ای صاحب کرامت، شُکرانه‌ی سلامت
روزی تفقّدی کُن؛ درویشِ بینوا را
و این هم بیتی از صائب تبریزی:
همچو خورشید به ذرات جهان قسمت کُن
گر نصیبِ تو ز گردون، همه یک نان باشد

■□■

آنچه در تصویر ثبت شده می‌بینیم، کار خیر و نیک یک همشهری و هموطن بروجردی است، که عیان و قاطع و بی‌چون و چرا، با نصب بنری در خیابان جلوی مغازه‌اش، اعلام داشته:
《گاز پیک‌نیک جهت نیازمندان صلواتی پر می‌شود》

این سنت حسنه‌ی نیکوکاری و دستگیری نیازمندان چه زیباست و به راستی چنین زنان و مردانی، چه به جمال و کمال شهر می‌افزایند، با این کارها و لطف و عنایات... 
در آخر امیدواریم با کمک، دعوت و همیاری همدیگر بتوانیم در کمک به نیازمندان برای شکوفایی جامعه انسانی‌مان موفق باشیم.

#زانا_کوردستانی