علیرضا رضایی

استاد "علیرضا رضایی" شاعر سیستان و بلوچستانی، زاده‌ی سال ١٣٤٥ خورشیدی، در زاهدان است.

استاد "علیرضا رضایی" شاعر سیستان و بلوچستانی، زاده‌ی سال ١٣٤٥ خورشیدی، در زاهدان است.
از وی تاکنون چند مجموعه‌ شعر از جمله، «جایی که نخل‌ها برای گزبنان دست تکان می‌دهند» چاپ و منتشر شده است.

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
ای رو‌نوشت آسمان دورتر تو 
پیوند ماه و مثنوی‌های سحر تو 
در سال‌های نارس اظهار انگور
ارجاع نستعلیق یاقوتی دگر تو 
بر غرش سال تفنگ آوار ماندی 
زهری او دو چندان خشمگین شعله‌ور بود
این تکه‌های بارید پهلو شکافند 
چنگی بزن بر چنگ‌های نغمه‌گر تو 
فواره‌ی منصور و فریاد انأالحق 
از آن دهان ناشکفته بی‌هنر تو 
جغدی که روی شاخه پاییز می‌خواند 
در لاجورد شاخه می‌خواند مگر تو 
بر پله‌ی افروغ دریا می‌نشینی 
از تشنگی‌های کبوتر تشنه‌تر تو 
اسمی برای داستان خویش بگذار
ای داستان بی‌سرانجام دگر تو 
وقتی ندیدار و شنیدار تو بودم
بودی سراپا بی‌قراری جلوه‌گر تو 
نثر کلاغان سیاه این جهان را
پرواز دادی تا کرانی دور‌تر.

(۲)
این‌جا کنار شاخه‌های پار و پیرار
خم می‌شود گیسوترین اوقات گیتار
در ابر می‌ماند تنم یک شاخه از درد
آمین سلام و بوسه می‌مانم به اقرار
رد بنفشه روی مژگانم بماند 
درطرفة‌العینی دچارم غرق دیدار
لب‌ها همیشه طعمه‌ی مرجان و خنده
زیبنده‌ی آن چشم‌هایند آخرین بار
ای لاله جان امشب بیا با هم بخندیم 
خون در حنای عشق می‌بندیم ناچار
شب شکلی از انگٌشت و مرقدهای ناجور
در قامت بی‌لحظه‌هایم می‌کشد جار
دف‌دف بزن کف‌کف بزن خرقه بدراّن
هی با یزید از خاک می‌روید به گلزار
شیری که می‌ساید تنش را در نگاهم 
از بوالحسن می‌گوید و از بوسه بردار
در یشت بابل‌های مغشوش از لغاتی 
خواناترین رقصی و قرمز گونه آوار.

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی 

 

 سرچشمه‌ها 
www.vaznedonya.ir
و...