محمد حسن سیف

استاد زنده‌یاد، حاج "محمد حسن سیف‌زاده"، ملقب به "سیف‌الشعرا"، شاعر و پیشکسوت رسانه‌ای نهاوندی، زاده‌ی ۹ مرداد ماه ۱۳۲۱ خورشیدی، در محله‌ی پای قلعه‌ی نهاوند بود.

 

محمد حسن سیف

استاد زنده‌یاد، حاج "محمد حسن سیف‌زاده"، ملقب به "سیف‌الشعرا"، شاعر و پیشکسوت رسانه‌ای نهاوندی، زاده‌ی ۹ مرداد ماه ۱۳۲۱ خورشیدی، در محله‌ی پای قلعه‌ی نهاوند بود.
ایشان طی سال‌های متمادی، دارای یک دکه‌ی روزنامه و کتابفروشی بود، که حاصل دسترنج خبرنگاران و رسانه و مطبوعات نهاوند را بین علاقه‌مندان توزیع می‌کرد. 
ایشان در نخستین روز آذر ماه ۱۳۹۶ خورشیدی، بر اثر سکته دار فانی را وداع کرد و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت‌ زهرای نهاوند به خاک سپرده شد. هزینه‌ی مراسم ترحیم این شاعر نهاوندی، به زلزله زدگان سرپل‌ذهاب، تخصیص یافت.
از ایشان، چندین کتاب شعر به یادگار مانده است، که کتاب غزلیات وی، از مشهورترین آثار این شاعر نهاوندی است. لازم به ذکر است، کتاب غزلیات استاد سیف با عنوان "سیف‌الشعرا"، در سال ۱۳۷۰ به دلیل علاقه مردم نهاوند به این شاعر، چند نوبت چاپ‌ شد.
عشق و خاطرات (۱۳۶۴) و تازه‌های ادب (۱۳۵۵) از دیگر مکتوبات ایشان هستند.

 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
پستی و ناخلفی در ذات مسلمانی نیست
مرد حق بجز طاعت راه ربانی نیست 
وقت مردم مگیر ای انسان دوست 
شخص کوته فکر بجز بنده شیطانی نیست
عفت و عصمت بود در ذات هر بیدار دل
بنده‌ی شهوت بجز غفلت و نادانی نیست
با عمل باطل شود پیدا نه سخن
با حیله و تظاهر و رمانی نیست
وقت خود ضایع مکن در طلب گمراهی 
عمر ما بجز یک نفس آنی نیست
دوستان مست در پیروی ذات حق‌اند 
کوتاه فکر بود آن دوست جانی نیست
رخ یار جلوه‌گه خواهان هر عاشق بود
ورنه به حیله رمز چرب زبانی نیست 
سیف گر گویی سخن از دل بگو 
مرد حق شو ورنه به غزلدانی نیست.

 

(۲)
سر شب بود که جوانی به سر کوهی رسید 
بانگ برخاست که از گرسنگی نالان است 
طفل او شیر ندار چه توان کرد که مام 
شب پیش گرسنه و گریان است 
همه دردمندیم به دشت یار 
پیکر ما زیر برف طوفان است 
هر یکی در غم و ماتم و زاری 
آن یکی پدرش در بند زندان است 
کن مدارا اگر دشمن باشد 
که این خصلت شاه مردان است 
خوش خبر باش تو ای پیک که خدا 
لطف و کرمش به ملت ایران است.

 

(۳)
مدعی خرده مگیر که از گزاف بیزارم
عیب جویی نکنم رند این بازارم
جامه تقوا ببر لیک اگر بی‌تقوا 
در مکافات عمل من به خدا شرمسارم 
تو مرا تیر بزن لیک ز غیب حرف مزن 
پوست شیر از تن روباهی مکار بر دارم 
از ریا دور شوم در عمل گر ثابت کنم 
بوسه بر قدم اهل تقوا بگذارم
بحضور گر ز پیک خرده گیری چه عجب
گر ز غایب ترا سینه غم بگذارم.

 

(۴)
این شهر پر آواز ما را نفروشید 
این سند غیرت ما را نفروشید 
تنها به خدا دلخوشی ما به‌دل ماست 
صندوقچه‌ی راز خدا را نفروشید 
سرمایه‌ی دل نیست بجز اشک محبت
پس دست کم این اب و هوا را نفروشید
در دست خدا آیینه‌ای جز دل ما نیست 
آیینه شمایی، شما را نفروشید 
یک عمر دویدیم، بدیدیم همه لاله
این مرز پر از لاله‌ی ما را نفروشید 
ای هم‌نفسان که در این شهر مایید 
پس آب و هوای شهر ما را نفروشید.

 

(۵)
ای رفته ز من خدا پناهت باشد 
چشم و دل من چراغ راهت باشد 
کی من ز تو دل بریدم، رفتی 
یک عمر به راه تو نگاهم باشد.

 

(۶)
در آنجایی که زورگو در جهان است 
صدای مظلومان تا بیکران است 
بپا خیزید، ریشه‌ی ظلم را بکندید
که حکم حق، حاکم در جهان است.

 

(۷)
به چه وقت تلف کنی، خموش در کاشانه‌ای
مهر از لب بشکن، ای دل مگر دیوانه‌ای 
صحبت عشق بکن، لذت ببر از سوز دل 
تا که اشک شرم بینی آتش پروانه‌ای.

 

(۸)
چندی‌ست هوا گرفته و طوفانی‌ست 
چشمم همیشه خسته و بارانی‌ست 
دنیا دنیا غزل برایت دارم
دلتنگی من حکایت طولانی‌ست.

 

(۹)
شبی غمگین، شبی بارانی و سرد
مرا در غربت فردا رها کرد
به من می‌گفت تنهایی‌ی غریب است
ببین با غربتش با من چه‌ها کرد
تمام هستیم بود و ندانست 
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
همه اون خوبی‌ها گردید فراموش
مرا تنها به غمش مبتلا کرد.

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

آرش افضلی

استاد‌ "آرش افضلی" (به کُردی: ئارەش ئەفزەلی)، از شاعران بزرگ کُرد و حافظان زبان و فرهنگ کُردی در شهرستان هرسین  می‌باشند. 

آرش افضلی 

استاد‌ "آرش افضلی" (به کُردی: ئارەش ئەفزەلی)، از شاعران بزرگ کُرد و حافظان زبان و فرهنگ کُردی در شهرستان هرسین  می‌باشند. 
ایشان که معلم و فعال فرهنگی نیز هست، بیشتر اشعارش را به لکی می‌سراید.
کتاب "ئه‌سری ئاساره" مجموعه اشعاری از اوست که توسط نشر داستان در دی ۱۳۹۴ در ۱۱۲ صفحه، چاپ و منتشر شده است. 

 

◇ نمونه‌ی شعر لکی:
(۱)
بێ تۆ کاوی ئاسمانم ئەور و بارانە نەچوو 
بێ تۆ شادیەل شەوانم شینێ یارانە نەچوو 
بێ بەزەی بەرزی گۆڵت هەر چۊ خەزانم گۆڵەکەم 
ڤە دەست هۆشکی چەمم هەر چۊ بەهارانە نەچوو 
مێ قەسەم خواردم دڵ گش ڤەختێ بۊنم چەمەلت 
چەمەلم ئاخر ڤە سەر پەێمانێ جارانە نەچوو 
بێ مەسی بادە و جامت چینە مەیخانە حەرام 
تۆ دەمت ساقی یێ سەد بادەگۆسارانە نەچوو 
تۆ لەشت مەتڵەعێ سەد  شێعرێ پەریشانە بنیش 
تۆ کە رووشنایێ گۆپت مانگێ شەوارانە نەچوو 
تۆ نەچوو گیانا نەچوو ژانەل برۊنم کەتە سوو 
ئەرچە برژانگێ چەمت یاغی سووارانە نەچوو 
دڵێ ئارش ڤەدەست کۆت کۆت و بڕشیا و کەواو 
ڤە خۆدا ناڵینێ شەو بەرزە هەوارانە نەچوو

 

(۲)
ڤه رووژێ گـ نەزانستن ژیانه
شرافەت پەخشه دەورێ خوانچه نانه
ڤه سەربەزی م بووشم هەر تو بووشی
هەرەو هەر بان خوار و خوار بانه
کەمووتەر گەل ڤه گەل یەکجار مردن
پەپۊلەل بێکەس و هاوار مردن 
ئەڕا ژینێ پڕ ئەژ سەربەرزی و زۊخ
ڤه ژێرێ دەس بەن و لاوار مردن

 

(۳)
چە بی گێ مەل ڤە چڵ دارەل نەناڵان
ڤە سەر ئاسوو ژەرەژ دی هەر نەگاڵان
بزانم کێنێ و مانگ و خوەرە تاو 
ڤە دەس زمسانێ سێ بریانە تاڵان

 

گردآوری و نگارش: 
#زانا_کوردستانی 

 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
@radioro_kurdestan
@arash_afzali_50
و...

 

خالد سلیمان

کاک "#خالد_سلێمان" شاعیری کوردی هاوچه‌رخی کوردی خەلکی باشووری کوردستانە.

 

 

خالد سلێمان 

کاک "#خالد_سلێمان" شاعیری کوردی هاوچه‌رخی کوردی خەلکی باشووری کوردستانە.

 

(۱)

لە بیابان هاوڕێیەکم هەیە؛
نزیک لەسزا؛
ئەو عەتارێکە؛
لەشێوەی پێکەنینێکی نهێنیدا؛
ژیان بە عەدەم دەفرۆشێت؛
لە پاڵ تاکە وێنەیەکی نهێنیدا:
کوژراوەکان قسە ناکەن؛
عەتارەکەی بیابان؛
نوقڵ بە جەلادەکانیش دەفرۆشێت؛
ئەسیرەکانی لم لە وێنەیەکی یەتیمدا؛
چاوەڕوانی تەنکەرێکی ئاو؛
هەواڵێک و لاشەی کۆژراوەکانن؛
عەتار؛
لەنزیک کەوڵکەری مارەوە؛
لەبەر دەرگای دۆزەخدا؛
پاڵ دەداتە سێبەری تینوێتییەوە؛

◇■◇

(۲)

میروویەکی شینم بۆ دەکاتە دیاریی؛
مەمکە مژەیەکی مناڵان و؛
جوتێ پێڵاو؛
دەزوویەکی باریکیش؛
جلوبەرگی ڕەنگاوڕەنگ؛
کۆڵەپشت لە چیاکانەوە؛
لێم دەپرسێت، چی دەبینی؟
خەواڵووم؛
ئازار بەرەو سنووری بێدەنگیم ڕادەکات؛
شەپۆلی لم بەرەو لام دێت؛
پاسەوانەکان دەبینم؛
جەستەی مردووەکانم دەکێڵن؛
بەدیار گۆڕستانێکی تەنیاوە؛
بەجێم دەهێڵن؛

◇■◇

(۳)

ئاڵای بچووک بۆ مردووەکانم دەبینم؛
ئاڵاکان بەشی مردنی ئێمەش دەکەن؛
ئاڵایەکی سوور بۆ لاشەیەک یان دووان؛
ئاڵایەکی سپیش بۆ سەعاتێک، ملوانکەیەک یان؛
جوتێک پێڵاو؛
بۆ ئێمەش حیکایەتی دایکێک 

◇■◇

(۴)

چەرمەسەرو جوگرافیاو کیمیاناسەکان نەماون؛
کەوڵکەرو گۆڕ هەڵکەنەکان لە چاو ون بوون؛
دیکتاتۆریش تەنها گۆڕستانی بەجێهێشتووە؛
تەپۆلکەکانی لم، هێشتا ئازار نوێ دەکەنەوە؛
ئیتر بیابان توانای هەڵگرتنی کراسی کوژراوەکانی نیە.

◇■◇

(۵)

دیمەنێکی تر لە ئاهەنگێڕانی ناشتنی ژنە کوردەکان
کراس و ملوانکەو سەرپۆشەکان؛
هەناوی بیابان دەبڕن و دەردەکەونەوە؛
حیکایەتی کۆچی ئازار دەگێڕنەوە؛
تاکە پێڵاوێک، ڕێک لە پێڵاوەکانی دایکم دەچێت؛
هێشتا دەسبەرداری ئێسک و پروسک نەبووە؛
کەللە سەرەکان؛
حیکایەتی خنکان لە گۆڕەکانی دیکتاتۆردا دەگێڕنەوە؛

◇■◇

(۶)

گۆڕی بە کۆمەڵی تری شپرزە؛
کراسی ژنێک بە ڕەنگەکانی ئەوساوە؛
بلوزی مناڵێک بە ڕەنگەکانی ئەوساوە؛
وەنەوشەو سەوزو مۆر بە بیابان ناسڕێنەوە؛
ئا لێرەدا،
ڕەنگەکان شایەتی ئاهەنگی کۆشتنن لە بیاناندا؛

◇■◇

(۷)

مناڵێک بە تەمای مردن نەبوو؛
دەستێکی بە کراسەکەی دایکی و؛
دەستەکەی تریشی بە قەڵەم دایانێکەوە گرتووە؛
مناڵێک بە خۆی و ڕەنگەکانی چیاوە؛
لەخەونی لمدا گیرسایەوە.

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

حسین ارسلان

شهید "حسین ارسلان" شاعر و معلم یزدی، متخلص به "رخشا"، زاده‌ی ۲۵ بهمن ۱۳۲۴ خورشیدی بود.

حسین ارسلان

شهید "حسین ارسلان" شاعر و معلم یزدی، متخلص به "رخشا"، زاده‌ی ۲۵ بهمن ۱۳۲۴ خورشیدی بود.
وی در سال ۱۳۴۶ به عنوان سپاهی دانش در "گلیرد طالقان" به خدمت فرهنگی مشغول شد و یک سال از حساسترین دوران خدمتش را در محضر آیت‌الله طالقانی، سپری نمود و شیفته‌ی بیانات ایشان گردید.
پس از پایان ماموریت در شهرستان رفسنجان به استخدام آموزش و پرورش در آمد و سال‌ها به تدریس ادبیات فارسی پرداخت.
وی عضو کانون اسلامی شورای اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی رفسنجان بود، که در تاریخ یازدهم آذر ماه ۱۳۶۴، به همراه شاعر شهید «ماشاالله صفاری» و دیگر شعرای استان کرمان، به مناطق جنگی رفتند تا صدای انقلاب و جنگ را با سلاح شعر به گوش همه‌ی عالم برساند، و در ۲۰ آذر ۱۳۶۴، بر اثر اصابت ترکش، به شهادت رسید.
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
عاشقت را می‌کشی آنگاه حاشا می‌کنی
همچو من عاشق مگر در شهر پیدا می‌کنی
در میان مجمع صاحب دلان با ناز خود
عاشق بیچاره‌ات را از چه رسوا می‌کنی
همچو یوسف بر سر بازار حسن و دلبری
تا کی آخر جان من این‌گونه غوغا می‌کنی
من یقین دارم که با خون دلم ای نازنین
نامه مرگ مرا آخر تو امضا می‌کنی
خوب می‌دانم که با تیر نگاهت عاقبت
قصد پر خون کردن چشمان رخشا می‌کنی.
 

(۲)
تا به دست دل سپردم اختیار خویش را  
تیره کردم همچنان شب روزگار خویش را
تا به گوش دل ببستم حلقه عشق تو را     
بر رخ عالم کشیدم افتخار خویش را
من همان نخلم که روییدم به دشت آرزو 
وای بر من که ندیدم برگ و بار خویش را
عزم دیدارت چو کردم با سرشک دیده‌ام    
پاک کردم دیدگان اشکبار خویش را
وای اگر در انتظار دیدن رخسار تو    
خسته بینم دیده شب زنده‌دار خویش را
همچو رخشا با سرشک دیده خوناب دل  
پرورش بایست دادن گلعذار خویش را
 

(۳)
الهی به مستان درگاه تو
به سوداگران غم راه تو
به آنان‌که شب با دلی پر ز راز
به سوی تو دارند دست نیاز
به آه غریقان گرداب عشق
که مستند و مدهوش و بی‌تاب عشق
به عشاق مهجور خلوت‌نشین
به درد غزیبان عزلت گزین
به آن مست مدهوش ساغر به دست
که گردیده از باده‌ی عشق مست
به ذرات بنهفته در آب و گل
که روزی شود دست و رخسار و دل
به باغ و گل و دشت و آلاله‌ها
که بلبل به پایش کند ناله‌ها
درون دلم آتشی بر فروز
که گردد شب تار من همچو روز
صفایی ببخشا به جان و تنم
که هرگز نگویم که هان این منم
ز من گفتنم دور کن دور کن
مرا غرق دریایی از نور کن
چو تنها تویی مانده در باورم
بکش دستی از لطف خود بر سرم
همه جا تو هستی و هستی ز توست
می و میکده شور و مستی ز توست
تو بی‌مثل و مانند و یکتاستی
تو دیروز و امروز و فرداستی
تویی قادر و مقتر بی‌زوال
تویی مصدر جود و حسن و کمال
چو عارف که مست از می جام تست
چراغ دلم روشن از نام توست
بده ساقی آن جام آتش فروز
که روشن کند شام من همچو روز
بده می که بر دوش موجم برد
ز قعرم بر آرد به اوجم برد
بده باده تا گردم از خود جدا
شود زین همه درد و محنت رها
من آن باده خواهم که باکم کند
به پاکی چنان خون تاکم کند
نشانم دهد آنچه نادیدنی است
هر آن گل که در باغ دل چیدنی است
به بال نسیمم نماید سوار
نشانم دهد جلوه‌ی نوبهار
ز عشق تو سوزد مرا همچو عود
مرا بگسلاند ز هم تار و پود
ز آتش بده باده سوزنده‌تر
که دودم بر آید چو آه از جگر
انیسم شود گاه درماندگی
که بتوانم او را کنم بندگی
به وقت نیایش مجالم دهد
چو زهاد شب شور و حالم دهد
بهشت سعادت نشانم دهد
مسیحا صفت روح و جانم دهد.

 

(۴)
[زینت دیوان]
می‌چکد از دیده به دامان من
وای که دل نیست به فرمان من
گو چه شود گر که نگاهی کنی
بر من و بر حال پریشان من
زهر جفای تو مرا می‌کشد
عاقبت ای دلبر جانان من
باختن جان به ره عشق تو
بوده بتا سرخط پیمان من
بوده به شب‌های سیاه فراق
روی تو چون ماه درخشان من
از چه سبب ای بت نامهربان
شاد و خوشی از غم هجران من
نام تو ای لعبت طناز مست
گشته کنون زینت دیوان من
چهره‌ی رخشای تو ای زیبا صنم
نیست مگر شمع شبستان من. 
 

(۵)
کی شود یار از سفر آید مرا
زان سفر کرده خبر آید مرا
سینه را دیگر مجال آه نیست
کس ز غم‌های دلم آگاه نیست
روز و شب اشکم به دامان غم‌ست
زندگانی در فراقت ماتم‌ست
دل ز هجرانت بسی افسرده شد
مرغ جانم خسته و دلمرده شد
کی شود از عاشقان یادی کنی
بانگ حق سر داده فریادی کنی
پرتو خورشید و مه از روی توست
کعبه دل نازنینا کوی توست
عالمی را کرده‌ای چشم انتظار
پرده از چهرت بزن دیگر کنار
این جهان را مایه هستی تویی
باده نوشان را می و مستی تویی
یاد رویت زنده سازد مرده را
بس به وجد آرد دل افسرده را
چشم امیدم همیشه سوی توست
پای جانم بسته‌ی گیسوی توست
یار مظلومان و محرومان تویی
چون طبیبی یار مصدومان تویی
زندگی بگرفته جان از نام تو
باده نوشان جمله مست جام تو
عاشقان از عشق تو شیدا و مست
جام وحدت روز و شب بگرفته دست.

 

(۶)
بهر دیداد رخش عزم سفر باید کرد
از در میکده‌ی عشق گذر باید کرد
چشم سر هیچ که با دیده اندیشه خویش
در رخ یار پریچهره نظر باید کرد
گر نشد وصل نصیب دل عاشق باری
خانه‌ی دل زه غمش زیر و زبر باید کرد
یا بباید که بشد خاک در حضرت دوست
یا که عشقش ز دل خویش بدر باید کرد
آری ای دوست در این معرکه همچون رخشا
در ره پر خظر عشق خطر باید کرد
 

(۷)
کوله باری پر ز مهر انبیا دارد شهید
سینه‌ای چون صبح صادق با صفا دارد شهید
این نه خون است ای برادر بر لب خشکیده‌اش
بر لب خونرگ خود آب بقا دارد شهید
گرچه در گرداب خون افتاده بیجان و خموش
در دل خون همچو نی صدها نوا دارد شهید
کعبه دل را زیارت کرده با سعی و صفا
در ضمیر جان خود گویی منا دارد شهید
دانی از بهر چه جانبازی کند در راه دوست
زانکه سرمشقی چو شاه کربلا دارد شهید
می‌تواند تا مس دل را بدل سازد به زر
زان سبب که در کف خود کیمیا دارد شهید
پیکر عریان او در خاک و خون افتاده لیک
از شرف بر جسم خود خونین قبا دارد شهید
یا خدای خود دلی درد آشنا دارد شهید
پرتویی در چهره از نور خدا دارد شهید
می خود از خوان رحمان نعمت بی‌منتها
بر لبانش چشمه‌ی آب بقا دارد شهید
در امید ول جانان جان ببازد بی‌دریغ
چونکه دیدار ابد با کبریا دارد شهید
گر دوای درد تو چون کیمیا نایاب شد
غم مخور زان رو که بر دردت دوا دارد شهید.
 

(۸)
[قبای عشق]
خدا را با زبان دل صدا کن
پس آنگه لب به ذکر توبه وا کن
فضای سینه‌ی محزون خود را
مکان نغمه‌های ربنا کن
بشو با آب توبه روی خود را
به درگاه خدا شب‌ها دعا کن
دلت را چون سحرگاه بهاری
به نور معرفت غرق صفا کن
اگر در سر فتادت شور عشقی
به عشق او دلت را مبتلا کن
دو روزی عمر دنیا بیش نبود
بیا دامان دنیا را رها کن
به نعمت‌های یزدانی تو مدیون
به اخلاص عمل دینت ادا کن
به ویرانخانه‌ی دنیا میندیش
بیا اندیشه دار بقا کن
دمی هم خویش را با درد مردم
تو ای بیگانه آخر آشنا کن
اگر در راه حق انفاق کردی
چو الطاف خدایی بی‌صدا کن
به بحر خون همانند شهیدان
میان موج و توفان‌ها شنا کن
برای مکتب توحید و وحدت
سر و جان و تن و هستی فدا کن
بنه گردن به فرمان ولایت
به جنت شاد جان مصطفی کن
تو ایران را ز خون پیکر خویش
قرین ماجرای کربلا کن
ز تار عشق و از پود محبت
برای جسم و جان خود قبا کن.
 

(۹)
بر اوج فلک می‌رسد آوای شهیدان
در هاله‌ای از نور شده جای شهیدان
در سنگری از ایمان و فداکاری و ایثار
آغشته به خون گشته سراپای شهیدان
گر باز کنی گوش دل از پاکی و اخلاص
آهنگ خدا بشنوی از نای شهیدان
صد گنبد خضرا و هزاران افق دور
پیداست از آن دیده‌ی بینای شهیدان
در سایه‌ی آزادی آن نخل حقیقت
بس فضل توان دید به بالای شهیدان
در خیل ملائک به سماوات هیاهوست
پیچیده در افلاک چو غوغای شهیدان
این باغ پر از لاله‌ی خونین که تو بینی
حاصل شده از ذره‌ی اعضای شهیدان
هر قافله‌ی نور که در صحن جهان است
دارد اثری از ید بیضای شهیدان
آنجا که دلی پاک بسوزد ز غم عشق
افتاده در آن آتش سودای شهیدان
هم زاهد و هم عارف و هم عامی و ساقی
مستند همه از می مینای شهیدان.
 

(۱۰)
خوشا با بال خونین پر کشیدن
به دیدار رخ جانان رسیدن
خوشا با گوش دل از بلبل عشق
نوای شور و مستی را شنیدن
خوشا چون صیدی از زندان صیاد
به سوی عرش آزادی پریدن
خوشا چون قطره اشکی گاه شادی
به روی چهره و دامان چکیدن
خوشا از بهر دیدار رخ دوست
به سر در راه کوی او دویدن
خوشا همچون شهیدان گاه هجرت
چنان بسمل به خون خود تپیدن
خوشا در بستر گرم شهادت
بیاد وصل رویش آرمیدن
خوشا از خرمن تقوا و پرهیز
به دست صدق و پاکی خوشه چیدن
خوشا رخشا از این دنیای فانی
به امید وصالش دل بریدن.
 

(۱۱)
شهیدان عاشق‌اند و سر فرازند
که همچو شمع در سوز و گدازند
شهیدان همچو شمعی غرقه در سوز
همه خندان و مست و شاد و پیروز
مزین باغ جنت از شهید است
که دیدار خداوندش نوید است
بزن این نقش را بر سینه و سر
شهیدان زنده‌اند الله اکبر.

 

گردآودی و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
https://bashoara.blog.ir
https://generalsoleimani.com
http://dahmadpoor.blog.ir
و...

ئەڵماس مستەفا

خاتوون "#ئەڵماس_مستەفا" شاعیرو چالاکوانی بواری مافه‌کانی ژنانی هاوچەرخی کورد، دانیشتەجی لە ولاتی سویدە.

 

 

ئەڵماس مستەفا

خاتوون "#ئەڵماس_مستەفا" شاعیرو چالاکوانی بواری مافه‌کانی ژنانی هاوچەرخی کورد، دانیشتەجی لە ولاتی سویدە.

 

(۱)

[شەوماچ]
ئەوکاتەی کەماچت کردم بیرمە شەوێک بووپربوولەنور.!
یەکەم ماچ ویەکەم ژوان ویەکەم ساتی لێک تێکئالانمان و
یەکەم ساتی بەختەوەریمان بوو،لەحەسرەتا  
رووبارەکان رەوینەوەدرەختەکان شین بونەوە.!
گەرووی دارھەنارێک تەربوو،منوتۆتەرترلەگەلای سەردەریا  
نوقمی حەزەکانمان بوبوین،چاودل روح وھەستمان بوبوبەیەک  
جگەلە (با) ھیچی ترلەنێوانماندا نەبوو.!

■☆■

(۲)

کەدنیاهیچە ئەی بۆچی ئیمەی هیچی تیادروست بووین؟
خۆ ئیمەنەبوین کەسێوەکەمان دایەدەستی ئادەم 
ئیتر بۆچی ئیمە ناتوانین لەتە سێویک لەسەرکەمەری دارسێوێک بخۆین.!  
بۆ نابێ پرچی ئالوسکاوی دارسیوەکەبەسەربەژن و 
سێبەنگەی شەنگەیارێک بهۆنینەوە! 
بۆ ئەبێ ئیمە هیچ بین کەدنیا هیچە 
بۆ نابێ شەوێک تاسەحەر
دەستمان لەنیو سنگوبەرۆکی دارسێوێکدا وەرنەگێرین و 
هەناسەی پرحەسرەتی تەنهایمان 
لەسەرجەستەی شۆخە سێویک برنینەوە.

■☆■

(۳)

خۆت فێرت کردم ئاواز
بۆ کوکوختییه‌‌کان دانێم.
خۆت فێرت کردم له‌سه‌ر
نۆته‌ی ده‌ریا سه‌ما بکه‌م، 
گه‌ر سترانی وشه‌کانی
تۆ نه‌بووایه،‌

گه‌ر شه‌وانه سه‌دان جار‌ 
خۆت به ‌قوربانم نه‌کردایه و‌ 
سه‌دان ماچی وه‌نه‌وشه‌ییت
به‌سه‌ر لیوه‌کانما نه‌پرژانایه‌‌

چیم دابوو له ‌عه‌شق.!

گه‌ر چرپه‌کانت به ‌گوێی
ئاهی پڕ حه‌سره‌تم 
نه‌چرپانایه‌ و ئاوێته‌ی 
روحی پڕ شه‌که‌تم نه‌بوونایه‌‌
ئێستا پێت نه‌ئه‌وتم: شووره‌ییه‌!
به‌ پێکی شه‌رابی خۆشه‌ویستی 
حه‌یران بۆ عه‌شق بڵێیت..

■☆■

(۴)

[تۆلە کوێ وە هاتی؟] 
لەدەمی کام گوولە هەنارێک بەربوویتەوە
تیشووی حەزی چ قیامەتیکت هینایە
مەملەکەتی گوناحی من.
لەکام کۆلانی پایزەوە هاتی؟
کام گوولە گەنمی شپرزەیت بەخشیە ماڵی بیهودەیم.
لەکام بەرچنە روناکییەکت گیرایەوە بۆمالی بێ یٔۆقرەیم.
تۆلە کوی وە هاتی؟
لە دەمی کام گوولە هەناریک بەربویتەوە!

■☆■

(۵)

لەجێی تروسکایی هەر لەزەتێک گەردی ماچێک سەوز دەبوو!
سێوەکانم ئەتوت تولە نەمامێکی ساوایە لەنێو هێزی دەستەکانتا شەنیان دەکرد
ئۆۆخودایە چ حەزو خۆزگەیەک لەسەرجەستەی تینوم سەوز دەبوو!

■☆■

(۶)

[سروشتی یٔەوین]
یٔه‌و ده‌مه‌ی گوڵێک له ‌سروشتی یٔه‌وینا یٔەپشکوێ!
یٔه‌و ده‌مه‌ی چراکان به ‌ماچی عه‌شق هەڵیٔەبن
یٔه‌و ده‌مه‌ی یٔه‌و ده‌مه‌ی گوڵەگێلاسێک
لەستیانەکەما یٔەروێ، ره‌شه‌با گۆی مه‌مکی
گولەیٔەرخەوانێک یٔەژاکێنێ.
یٔەودەمەی ژنێک یاخی یٔەبێ وخەوبە جووتبوون
لە گەل هەورەکان یٔەبینی جوگرافیاهەمووی یٔەبێ بەیٔاوسروشت هەمووی تەریٔەبێ!

■☆■

(۷)

[بەس لەگەل تۆ بم]  
لەکام ویستگەی دلنەوایی بەتۆدەگەم 
لەوێ چاوەرێت دەکەم!
لەکام شەقامی وفاوە بەرێ دەکەوی!
بەرەو کام ناونیشانی پێکەوبوونمان ھەنگاودەنێی 
من لەوێ دەبم بەس لەگەل تۆ بم!

■☆■

(۸)

حەزم لێیە لەگەلت بم!
حەزم لێیە بەیانیان خۆت خەبەرم بکەیتەوە بە ماچ!
لەباوەشتا بەنیگایەکی پرتاسە 
بەخۆزگەیەکی پرئەوینەوە.
داوای ھەموو (تەڕ) بونێکی نوێم لێ بکەیتەوە.
حەزم لەتورەبونەکانتە،
حەزم لەپێکەنینەکانتە، 
حەزم لەگۆرانیەکانتە،
حەزم لێیە پێکەوە کۆلانەکانی مەینەت جێبھێلین،
پیاسەیەک بەنێوشەقامەکانی داھاتوماندا بکەین.
حەزم لێیەئێواران لەگەل زەردەی خۆراگەرایتەوە.
پێم بلێی ئازیزەکەم چیت حەزلێیە بۆت بێنمەوە.
حەزت لەو شەرابە سورەیە وەک دووری من پەستت ئەکا،
یان لەو پێکە زەردەیە وەک عەشقی من مەستت ئەکا.

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

الماس مصطفی

خانم "#الماس_مصطفی" (به کُردی: #ئەڵماس_مستەفا) شاعر و فعال حقوق زنان کُرد، ساکن کشور سوئد است.

 

الماس مصطفی

خانم "#الماس_مصطفی" (به کُردی: #ئەڵماس_مستەفا) شاعر و فعال حقوق زنان کُرد، ساکن کشور سوئد است.

(۱)

در کدامین منزل دلنوازی، پای خواهی گذاشت،
تا من آنجا منتظرت باشم!
در کدامین جاده‌ی وفا، گام بر می‌داری،
به چه آدرس وصالمان گسیل شده‌ای،
من آنجایم،
تا همیشه همراه تو باشم...

□●□

(۲)

دوست دارم همیشه با تو باشم،
دوست دارم هر صبح، تو با بوسه‌ای از خواب بیدارم کنی
و به آغوشم بکشی با نگاهی مشتاق و 
عشقی بی‌پایان.
و از من همه‌ی خوبی‌ها جهان را بخواهی...
من اخم کردن‌هایت را،
خنده‌هایت را،
آواز خواندن‌هایت را 
همه و همه دوست دارم...
دوست دارم دست در دست هم
کوچه پس کوچه‌های درد و غم را پشت سر بگذاریم و 
و در مسیر خوشبختی قدم بزنیم.
دوست دارم، هر روز همراه با غروب آفتاب 
به من بگویی:
-- عزیز من! چه می‌خواهی که برایت فراهم کنم؟!
آیا شراب سرخ چون فراق من می‌خواهی که پستت کند،
یا که پیک زردی می‌خواهی چون عشق من، که مستت کند؟!

نگارش و ترجمه:
#زانا_کوردستانی

احمد محمود امپراطور

آقای "احمد­ محمود امپراطور"، شاعر، طراح و خوش­نویس افغانستانی، زاده‌ی سال ۱۳۶۳ خورشیدی، در شهر زیبای کابل است.

احمد محمود امپراطور

آقای "احمد­ محمود امپراطور"، شاعر، طراح و خوش­نویس افغانستانی، زاده‌ی سال ۱۳۶۳ خورشیدی، در شهر زیبای کابل است.
وی فرزند "شیر احمد یاور کنگورچی" و نواده‌ی مرحوم "وکیل نظام‌الدین" است، که اصلیت‌اش ریشه در بستر شعر و ادب دارد و پیوند نصبش را به "داملا ارباب محزون"، یکی از شعرای مشهور ولایت بدخشان می باشد، گره خورده است.
در سال ۱۳۸۲، در آزمون کنکور شرکت و در رشته‌ی طب قبول شد، اما بخاطر بیماری نتوانست به ادامه تحصیلات عالی‌اش بپردازد، اما بعدها در رشته‌ی کامپیوتر فارغ‌التحصیل شد.

 

◇ نمونه­‌ی شعر:
(۱)
کوه‌های سبز ملک بدخشانم آرزوست
دیدار روی سرو خرامانم آرزوست
یک کهکشان ستاره‌ی از عشق و همدلی
تا صبحگاهی وصل درخشانم آرزوست
در دفتر کتابت ِ گلبرگ نامه‌ها
تنها ز نام پاک تو عنوانم آرزوست
در واژه‌ها ملاحت دیگر فکنده‌ای
از فکر تو تراوش ِ دیوانم آرزوست
تدبیر ِعشق گرچه ز قانون فراتر است
از چشم نمی باز تو فرمانم آرزوست
در کشور سماحت صدق و، وفا و مهر
آیینه‌دار چون تو جهان‌بانم آرزوست
از رود نیل و عشق زلیخا شدم عذاب
آن کودکی‌ی یوسف و کنعانم آرزوست
تنهاایم جنون و هوای ترا کند
از شهر رو بسوی بیابانم آرزوست
بیزارم از مکابره و شیخ یاوه‌گو
کوس بلند مجلسی رندانم آرزوست
وصف رخ ترا کند آهنگ قلب من
یک نی‌لبک نه، بلکه نیستانم آرزوست
محمودم و هوای دگر نیست در سرم
آزاد و سر بلندی و ایمانم آرزوست.
 

(۲)
هوای عشق رسد از هجومِ جولانش
گلِ بنفشه بروید ز گردِ دامانش
به سرزمینِ غرورش کند کرشمه و ناز
ز بلبلانِ هوس پر بُود گلستانش
به ناخنش زده از رنگِ خونِ دیده‌ای من
به جلوه برده دلم جسمِ نیمه عریانش
دگر تمامِ صفاتش ستودنی‌ست ولی
خدا عوض کند آن خویی نابسامانش
دلم به سیخِ جفا می‌زند گلابی من
ز خنده پُر بُود اما گلابِ خندانش
به من نمانده مجالِ نفس کشیدن را
خطِ مقدمِ جبهه است تیرِ مژگانش
من عاشق هستم و او نازنینی بی‌پروا 
گرفته او جگرم را به زیرِ دندانش
جنون خیالم و پروازِ آتشین‌ دارم
چو آفتابِ فلک می‌کنم چراغانش
ز مالکِ دو جهان التماس من این است
نه بینم هیچ زمان دیدگان گریانش
دل‌شکسته‌ای محمود را نشد مرهم
یکی نگشت که گوید دیگر مرنجانش.
 

(۳)
طرح و اندیشه‌ی نو را ز سر ایجاد کنید
یوسف خویش از این چاه غم آزاد کنید
نگذارید شود حادثه‌ها دامنگیر
بلمقابل بر ِ ظالم شده بیداد کنید
ز عمارتکده‌ی واهمه آیید بیرون
قصر آزاده‌گی را با فخر آباد کنید
عَلَم فخر زنید بر سر بام دنیا
ز جمع ناموران خویش قلمداد کنید
عشق و حب‌الوطنی را بدهید در دل جای
روح و ارواح ِ شهیدان وطن شاد کنید
ز رهی لطف و کرم بر ضعفای میهن
به توانایی خود رفته و امداد کنید
به گدایی نکنید ملت خود را تحقیر
به ره و رسم نکو دعوت و ارشاد کنید
کوه خشکیده به همت بنماید همه سبز
همه را سرو صنوبر، همه شمشاد کنید
آتش جنگ و ستم دور کنید از کشور
همگی تحفه به اولاده‌ی شداد کنید
ببرید قاف غرور تا به ستیغ پامیر
بر آینده چنین زنده‌گی بنیاد کنید
لذت آب و هوا را ببرید هر شب و روز
هر یکی شکر به این لطف خداداد کنید
باشد این آرزوها در دل محمود همیش
پاس این آرزوها کرده ورا یاد کنید.
 

(۴)
عروس عشق خفته در گلستان
به کشم و جرم و درواز و به خواهان
نوا آمد سحر از سوی بستــان
ز آن مرغ سحر خیز و خوش‌الحان
ز منقارش صدای صد نیستان
همی گفت این سخن با سوز و افغان
بدخشان سرزمین آریایی‌ست
بدخشان زیور ملک خدایی‌ست.
...
ز ققره‌ی کبک مستش دره در جوش
دمن تا قله‌ی پامیر گلپوش
شراب و انگبین از چشمه‌ها نوش
کجا عقل‌ات به سر ماند کجا هوش
همین آواز از کوه‌اش کنی گوش
که دریا نعره بر دارد که بخروش
بدخشان سرزمین آریایی‌ست
بدخشان زیور ملک خدایی‌ست.
...
بود این سرزمین ملک معانی
محل و زاده‌ی قبادیانی
به مد علم دارد پاسبانی
شکوه و منزلت را خوش بدانی
جهان منزل‌گه و این دار فانی
فقط با معنویت زنده مانی
بدخشان سرزمیـن آریایی‌ست
بدخشان زیور ملک خدایی‌ست.
...
سرافراز است از امروز و دینه
که دارد خرقه‌ی شاه مدینه
بود خلق‌اش همه نیک و امینه
شده پاک از غرور و کذب سینه
بمیرد دشمنش از سوز و کینه
ندارد این شکوه و سر زمینه
بدخشان سرزمیـن آریایی‌ست
بدخشان زیور ملک خدایی‌ست.
 

(۵)
خدایا احتیاج هر کس و ناکس مکن ما را
به غیر خویش دیگر هرزه‌ی اقدس مکن ما را
بدهی از خوان نعمات خودت رزق فراوانم
چشم در انتظار موسوم جو رس مکن ما را
گرفتارم ز هر روزی دگر امروز میدانی
مخیر ساز و از این بیشتر پامس مکن ما را
تو می‌دانی و من هم نیز می‌دانم خدای من
گنه‌کارم ولی از درگه‌ی خود پس مکن ما را
بده نضج کمالات و هنر را سر فرازم کن
ز جمع بندگانی نیمه و نارس مکن ما را
خدایا معرفت را کن چراغ سرنوشت من
به معراجت رسانم هیچگاه بی‌اس مکن ما را
تو هستی رحمت‌العالمین من خاطی‌ام یا رب
عقوبت را نیکو می‌ساز دلواپس مکن ما را
به اذن خویش کن محمود را جاوید در عالم
چو دیگر بندگانت زایل و دارس مکن ما را.
 

(۶)
هر نفسم یاد تو را می‌کنم
خویشتن از غصه جدا می‌کنم
لذت عشق تو به لب می‌رسد
نام تو را تا که صدا می‌کنم
سرخی رخسار تو آید به یاد
خون دلم را به هوا می‌کنم
جان به لبم، لب به لب من گذار
من ز لبت خویش دوا می‌کنم
خاک قدم‌های تو را من همیش
در تن خود فکر ردا می‌کنم
گر ملک‌الموت شوی جان دهم
گر تو شوی خضر بقا می‌کنم
هستی به من پادشاهی گلرخان
من به درت خویش گدا می‌کنم
خون سرشک همرهی خون جگر
در کف پای تو حنا می‌کنم
بیشتر از این تو مکن امتحان
ورنه عریضه به خدا می‌کنم
داری چو محمود بسا شیفته
لیک خود از ار که جدا می‌کنم.
 

(۷)
بودن من به کنار تو جگر می‌خواهد
یک عمر زندگی در بین شرر می‌خواهد
عشق همراهی هوس ساز نگردد هرگز
شاخِ خشکیده‌ی اشجار تبر می‌خواهد
من گنه‌کارم و تو پاک‌ترین جنس خدای
سود دیدار بسی رفع ضرر می‌خواهد
تا رسم من به حریمِ گل و گلزار رخت
به مژه روز شبان عزمِ سفر می‌خواهد
طوطی شوقِ ترا آیینه تنها بس نیست
جلوه‌ی باغ و گلستان و شکر می‌خواهد
دلبری مختص خال و خط و رعنایی نیست
دلربایی دو جهان کسبِ هنر می‌خواهد
خاک گردم من اگر پای تو در خاک نهی
قدمِ نازِ تو فرشِ ز گهر می‌خواهد
به نوازش گریی گوشِ تو خود می‌دانم
غزلِ چندی ز محمود اثر می‌خواهد.
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.khorasanzameen.net
www.sabzmanesh.net
www.poempersian.ir
و...
 

صادق رحمانی

استاد "محمد صادق رحمانیان" شناخته شده با نام "صادق رحمانی"، شاعر، نویسنده و مدیر ایرانی، زاده‌ی ۲۹ تیر ۱۳۴۴ ‏خورشیدی، در گراش استان فارس است.

صادق رحمانی

استاد "محمد صادق رحمانیان" شناخته شده با نام "صادق رحمانی"، شاعر، نویسنده و مدیر ایرانی، زاده‌ی ۲۹ تیر ۱۳۴۴ ‏خورشیدی، در گراش استان فارس است.
صادق رحمانی تحصیلاتش در دوران ابتدایی را در دبستان برق روز گراش پشت سر گذاشت و دوره‌ی متوسطه را هم در دبیرستان حاجی‌پور گراش گذراند و در سال ۱۳۶۴ دیپلم گرفت. پس از آن با توجه به شغل پدرش، برای ادامه‌ی تحصیل به قم رفت و به تحصیل علوم حوزوی مشغول شد. او مقدمات علوم حوزوی را در مدرسه‌ی علمیه‌ی رضویه و صرف و نحو عربی، معانی، بیان، بدیع و دیگر علوم را در حوزهٔ علمیهٔ قم فرا گرفت ولی تحصیلاتش را برای درس خارج ادامه نداد.
او مدرک کارشناسی خود را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفته‌ است. محمدرضا شفیعی کدکنی، سید حسن سادات ناصری، خسرو فرشیدورد، علی شیخ‌الاسلامی، مظاهر مصفا و امیربانو کریمی از جمله استادان دوره‌ی کارشناسی صادق رحمانی در بازه‌ی سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ بودند.
رحمانی پس از پایان تحصیلات کارشناسی‌اش به قم رفت و در مراکز علمی و فرهنگی مشغول شد. او مدتی در دهه‌ی ۱۳۷۰ به عنوان مدیر قسمت هنر و ادبیات روزنامه‌ی جمهوری اسلامی مشغول به کار بود. رحمانی مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات گرفته‌است. پایان‌نامه‌اش با عنوان ویژگی‌های زبان رادیو، یکی از نخستین پایان‌نامه‌ها در این موضوع بود. تدریس در دانشکده‌ی صدا و سیما، اشتغال و سپس مدیریت در شبکه‌ی رادیویی فرهنگ و سردبیری چندین روزنامه و نشریه‌ی محلی از دیگر سوابق شغلی رحمانی است.
او در سال ۱۳۹۵ در حال تحصیل در مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی بود.

◇ کتاب‌شناسی:
- با همین واژه‌های معمولی، قم: محراب اندیشه، ۱۳۷۲
- انار و بادگیر، قم: همسایه، ۱۳۷۳
- سیمای لارستان، قم: همسایه، ۱۳۷۵
- همهٔ چیزها آبی است، قم: همسایه، ۱۳۷۵ (ترجمه به زبان عربی توسط محمد الامین الکرخی با عنوان کل شیء الأزرق در سال ۱۳۷۵)
- گزیدهٔ ادبیات معاصر: مجموعهٔ شعر ۱۲۰، تهران: نیستان، ۱۳۸۰
- تاریخ مفصل لارستان، تهران: همسایه، ۱۳۸۵
- سبزها قرمزها، تهران: همسایه، ۱۳۸۵ (ترجمه به زبان عربی توسط محمد الأمین الکرخی با عنوان أخضر أحمر در سال ۲۰۱۷)
- در این شب آهسته، تهران: تکا، ۱۳۸۷
- آبی روشن، آبی خاموش، تهران: همسایه، ۱۳۹۶
- الله بده بارون، تهران: همسایه، ۱۳۹۶
- بَرَساتی، تهران: همسایه، ۱۴۰۳
- سرود آفتاب، علی‌اصغر رحمانی، به کوشش صادق رحمانی، تهران: همسایه، ۱۳۸۳
- زبان لارستانی، احمد اقتداری، به کوشش صادق رحمانی، تهران: همسایه، ۱۳۸۴
- سال دَردی، الله‌قلی مقتدری، به تصحیح صادق رحمانی، تهران: همسایه، ۱۳۹۷
و...
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
به دامنه‌ی کوه
چه عاشقانه
پا به زمین سفت می‌کنی
درخت بلوط!
چه سعادتمندی تو
که نمی‌دانی از شاخه‌هایت
هم سُرنا می‌سازند
             هم برنو!

(۲)
آخرین برگ افتاد
از درخت اسفند
بر سر سفره‌ی صبح
تپشی سرخ در آن پیله‌ی لبریز از آب
لکنت ثانیه‌ها
گوش کن؛
فروردین!

(۳)
ای فروغ بی‌دروغِ دست‌های کودکی
بیا
نام کوچک مرا
به خاک‌ها سپار
من دروغ گفته‌ام.

 (۴)
...دوباره شعر؛ و این ناگهان معمولی
دوباره زخم؛ و این مهربان معمولی
شب است و ماه، و عطر نجیب سفره‌ی شعر
دلم خوش است به این قرص نان معمولی!
کجاست وسعتی از دوستان عاشق من
دلم گرفت از این دشمنان معمولی
برای چاه بخوان بغض‌های تلخت را
چو ابر چشم من ای آسمان معمولی
در این هوای مکرّر کجایی ای حافظ؟
که گشت عرصه پر از شاعران معمولی.

(۵)
آب، آبی
آسمان آبی
جهان آبی است
آبی، آبی
همه‌ی چیزها آبی‌اند این جا
الّا چشم‌های من که سیاهند.

(۶)
در هر غروب
یک صفحه از حقیقت مرگ است
این...
این برگ‌های باطل تقویم.

 
(۷)
چشم از من و رخصت تماشا از تو
یکرنگی آسمان و دریا از تو
مهتاب و سپیده و من آموخته‌ایم
ای آیینه! ساده زیستن را از تو

 
(۸)
تمام حزن یاران است در من
زمستان و بهاران است در من
شکستم بغض چندین ساله‌ام را
خدایا شور باران است در من 

(۹)
روی رفتار سیم‌ها
گنجشک
من؛
پر از حسرتِ درخت شدن.
 
 
(۱۰)
هر چند شیشه‌های دلم را شکسته‌اند
اینجا هنوز پنجره‌ها را نبسته‌اند
امشب تمام آینه‌ها در حضور دل
در خویشتن نشسته و از خود گسسته‌اند
دیگر چه اعتماد به دستان دوستان
وقتی عصای پنجره‌ها را شکسته‌اند
اینجا کبوتران حرم، تنگ هر غروب
بر برج‌های خیس نگاهم نشسته‌اند
من از نگاه ساده‌ی این کفش‌های کوچ
احساس می‌کنم که از این کوچه خسته‌اند

(۱۱)
کبوترانه در این عصر بی‌پر و بالی
دلم به یاد شما عاشقانه می‌گیرد
هوای با تو پریدن نشسته در بالم
سراغ همسفری بی‌بهانه می‌گیرد
مرا ببر، ببر ای عشق از شب کوچه
به شهر هشتم آئینه، در تب توفان
مرا ببر به تماشای ناگهان- چشمه
به پای بوسی سنگ‌ها پس از باران
رسیده‌ایم من و شب، سلام ای خورشید
که با تبسم تو ماه رهروان روشن
دلم همیشه به یادت بلند پرواز است
که با اشاره‌ی تو راه آسمان روشن
سلام بر تو که انگشت تو نسیم صباست
چه سرخوشانه گره می‌گشایی از دردم
دلم پرنده و دست تو آشیانه‌ی مهر
از این رهایی یکدست بر نمی‌گردم
ز ما نگاه مگردان که ذره‌ایم آقا
تو آفتاب بلندی و سایه‌ها بسیار
در این کناره که باشیم ذره، خورشید است
در این کرانه که باشیم سنگ‌ها، دلدار
حدیث سلسله العشق را روایت کن
تبارنامه‌ی نام پیمبران این جاست
از ازدحام پریشان بی‌پناهی‌ها
سفر کنیم که آرامش جهان این جاست
من از زیارت یک صبح تازه می‌آیم
دلم زلال و شبم مثل صبح خنده گشاست
قرارگاه دل بیقرار خسته دلان
رواق روضه‌ی تو خانه‌ی امید و رضاست
قسم به حرمت همصحبتی خداوندا
مرا به غربت این خاک آشناتر کن
در این زمانه که پروازها زمین‌گیر است
مرا دچار قفس کن، مرا رهاتر کن.

 
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
و...

تقی پورنامداریان

تقی پورنامداریان

 

تقی پورنامداریان

استاد "تقی پورنامداریان"، شاعر و استاد ادبیات فارسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، زاده‌ی سال ۱۳۲۰ خورشیدی، در همدان است.
پدرش، قناد بود و شعر هم می‌گفت، و آنقدر سرگرم شعر و شاعری بود، که قنادی را در حاشیه‌ی آن انجام می‌داد.
وی که دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دارد، بیشتر پژوهش‌هایش را در حوزه‌ی نقد و عرفان و تفسیر شعر انجام داده‌اند.
ایشان تحصیلات خود را از کلاس سوم ابتدایی شروع نموده و در رشته‌ی ریاضی در زادگاهش دیپلم گرفت و به معلمی پرداخت. یکی از معلمان دبستان روستای الفوت (در حوالی همدان) وی را به ادامه تحصیل در دانشگاه ترغیب کرد. پورنامداریان پس از موفقیت در امتحانات دانشگاه در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران از روستای الفوت به ازندریان منتقل شد. 
وی پس از انتقال به تهران تحصیلات خود را در دوره‌ی کارشناسی ارشد، در پژوهشکده‌ی فرهنگ ایران ادامه داد. 
ایشان نخستین دانشجوی پژوهشکده بود، که به تشویق "محسن ابوالقاسمی"، در آزمون ورودی دکتری دانشگاه تهران شرکت کرد و در سال ۱۳۵۸ با دفاع از پایان‌نامه‌ی دکتری خود تحت عنوان «رمز و داستان‌های رمزی» به راهنمایی "محمدرضا شفیعی کدکنی" فارغ‌التحصیل شد.
ایشان، عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و هیات تحریریه در مجله مطالعات انتقادی ادبیات و هیات تحریریه در فصلنامه جستارهای نوین ادبی و هیات تحریریه در دوفصلنامه کهن نامه ادب پارسی و ۲ ژورنال دیگر بوده و دارای ۶۰ مقاله‌ی ژورنالی در مجلات داخل کشور هستند.
ایشان طی ۳۵ سال با ۱۴ پژوهشگر مختلف همکاری مستقیم علمی داشته که بیشترین همکاری وی با "حسینعلی قبادی" در انتشار ۳ مقاله علمی بوده است. مقالات منتشر شده ایشان بیشتر در موضوعات بلاغت، شعر معاصر، مثنوی و خطابه تهیه شده است.
کتاب "رمز و داستان‌های رمزی در ادب فارسی" ایشان، در دوره‌ی چهارم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به عنوان کتاب سال برگزیده شد.

◇ سمت‌های علمی و اجرایی:
- عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
- عضو هیات تحریریه مجله مطالعات انتقادی ادبیات
- عضو هیات تحریریه فصلنامه جستارهای نوین ادبی
- عضپ هیات تحریریه دوفصلنامه کهن نامه ادب پارسی
- عضو هیات تحریریه دو فصلنامه پژوهشهای ادب عرفانی (گوهر گویا)
- عضو هیات تحریریه فصلنامه فنون ادبی
و...

◇ کتاب‌شناسی:
- سفر در مه: تأملی در شعر احمد شاملو، تهران: انتشارات آبان، ۱۳۵۷ (چاپ سوم، انتشارات نگاه)
- خانه‌ام ابری است: شعر نیما از سنت تا تجدد، تهران: انتشارات سروش، چاپ دوم ۱۳۸۳ 
- رمز و داستان‌های رمزی در ادب فارسی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول ۱۳۶۴، چاپ ششم ۱۳۸۶، (کتاب سال)
- دیدار با سیمرغ (تحلیل اندیشه و هنر عطار)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ اول ۱۳۷۴. چاپ چهارم ۱۳۸۶ 
- درس فارسی برای دانشجویان خارجی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ اول ۱۳۷۳. چاپ هفتم ۱۳۸۷ 
- داستان پیامبران در کلیات شمس، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ سوم ۱۳۸۶ 
- در سایه آفتاب (ساختارشکنی در شعر مولوی)، تهران: انتشارات سخن، چاپ دوم ۱۳۸۴
- گمشدهٔ لب دریا (صورت و معنی در شعر حافظ)، تهران: انتشارات سخن، چاپ دوم ۱۳۸۴ 
- رهروان بی‌برگ (مجموعه شعر)، تهران: انتشارات سخن، ۱۳۸۱ و چاپ دوم ۱۳۸۳
- تصحیح منطق‌الطیر (با همکاری محمود عابدی)، تهران: انتشارات سمت
- فرهنگ تاریخی زبان فارسی (تألیف گروهی)
- عقل سرخ (درباره‌ی سهروردی)
- ساکن چو آب و روان چون ریگ، تهران، انتشارات سخن، ۱۳۹۶ 
و...

 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
نسیم زلف دلاویز یار می‌آید
دلا بخوان که به دی مه بهار می‌آید
زوال زاغ به مرغ چمن بشارت باد
که بوی لاله و بانگ هزار می‌آید
بریده شد ره سختی که پا در آن هر دم
به نوک خنجر خونخوار خار می‌آید
شب فراق که نور از حجاب می‌نالید
به سر رسید و به سر انتظار می‌آید
از آن درخت که در خاک جهان کشتم
در این جهان بر و بارم نثار می‌آید
حریر آبی نور و نسیم بال سروش
ز عجز واژه، زبان بی‌قرار می‌آید
غبار ظلمت مغرب فرو نشست ای دوست
کنون ز مشرق انوار، یار می‌آید
ستاده بر لب چینور ضمیر روشن من
به جلوه‌ای که مَهَش شرم سار می‌آید
ز عاشقان کدامین تبار بیداری
که مرگ در نظرت خوار و زار می‌آید!.
 

(۲)
[زنجیر خواب و جنبش]
آن‌گه که ذرّه ذرّه
خورشید منتشر
در هیأتی تمام
مجموع می‌شود،
تا سر برآورد
از قلب این شبان
هم شام می‌رسد به سرانجام
هم ما و هم جهان.

از این شبِ دراز هزاران هزار ساله چقدر
تا صبحگاه روز قیامت
مانده است فاصله؟
ای ماه سرد!
در آسمان این شبِ بی‌تابی
یکبار هم نشد
با رویِ بازِ بَدْر بتابی.

دروازه‌های محکم زندان نور را
کی می‌توان شکست،
با این هجوم دایمِ انبوهِ اندهان؟
زنجیر خواب و جنبش و شور است این غمان!

(۳)
[در این روزهای قطبی]
چه فرق می‌کند
آفتاب طالعم بخوانی
در بامداد بهاری دل‌انگیز،
یا ابر مظلمم
در غروبِ روستاییِ زمستانی دلگیر!
مرا بخوان! مرا بخوان!
مرا به هر نام که می‌خواهی بخوان
که از خوش و ناخوش
دیریست که پرواییم نیست.

در این روزهای قطبی
که برف بر سر برف می‌بارد
و تنها گرما
سوز سرماهای همیشه است،
صدای توست که سرم را گرم می‌کند
مرا بخوان!
مرا به هر نام که می‌خواهی بخوان!

در زیر بارش یکریز برف
پس از سال‌ها هنوز هم
سالْ‌دیده مردی خمیده را می‌بینم
که زن بیمارش را بر پشت گرفته
دنبال بیمارستان دولتی می‌گردد
و زن خود در کفنِ برف رفته بود…

(۴)
[ای هیچ مقتدر!] 
شب ناگهان هزار هزاران چراغ را
در ظلمتِ عمیقِ عدمْ‌رنگ
کردند آشکار
در رنگ‌های شاد شگفت‌آور،
در گونه‌گون صور…
در رشته‌ْ‌سیم‌هایِ فراوانِ رابطه
آن نورِ بی‌نمودِ روان چیست غیر هیچ
هیچی که هیچ نقش و نشانش ز هست نیست؟
سرتاسر جهان
از فیضِ بی‌توقفِ دایمْ‌روانِ هیچ
در هستی همیشه‌ی خود جاریست
از ابتدای دورِ بی‌آغاز
تا انتهایِ دیرِ بی‌انجام،
ای نورِ خودْنهانِ جهانی ز تو عیان
بگشای چشم دل که ببینم
اسرار مستتر
ای هیچ!
ای هیچ مقتدر!

(۵)
[ای کاش] 
ای کاش!
می‌شد که مثل آب
در عین بی‌قراری
گاهی
پیدا کنم قرار و سکون در لباس برف.
ای کاش!
می‌شد که مثل برف در این فصلِ سردِ سرد
گیرم قرار من
بر هر بلند و پست.

ای کاش!
می‌شد که مثل آب
در خانه‌ی بلوری خود منزوی شوم
تا جز در آفتاب نگاهت
از خانه رختِ خویش به صحرا نیاورم
ای کاش!
می‌شد که مثل یخ
راهِ عبورِ آب ببندم بر این گروه
این جمعِ هفت‌رویِ ریاکارِ نابکار ـ
تا عکس سیرتشان گردد
بر صورت آشکار.

(۶)
[کوتاه کن شبی را] 
ای مرد پیر خسته!
بر روی و موی و ابروت
                       برف‌ شتا نشسته
گر ز آفتاب تابان
داری خبر به ما ده!

چون ماهیان که بر خاک
ما بی‌قرار در آب
در هجر آن دلارام
درگیر موج و گرداب
از غرقه غافلانند
نظّارگان ساحل
                        فارغ‌دلان ز غرقاب.
ای مرد پیر خسته!
بر نیک و بد گذشته
گاهی فتاده در بند
گاهی ز بند رسته،
ما را بگوی از آن‌سو
آفاق شاد مشروح
اینجا چو گور تنگ است
نمناک و تار و مهجور
هر شام این ولایت
                        یک قرن می‌کشد طول…
ای مرد پیر خسته!
بسیار دیده دنیا
دل بر جهان نبسته
یا قصه‌‌های خورشید
افسانه‌های مجنون
کوتاه کن شبی را
کش نیست رویِ پایان
                        الّا به رستخیزان.

(۷)
[فردا نمی‌آید]
گاهی خبر نکرده می‌آید
تا ماندگانِ رفته بدانند
امروز می‌رود
فردا بسا که باز نیاید.
اکنون کجاست
آن روزهای درد
آن روزهای دور
که می‌نشست برف
پیوسته روی برف؟
آن روزها کجاست
که صورت هوا
از سیلیِ پیاپیِ بوران کبود بود
و گرگِ هارِ گرسِنه، می‌گفتند:
وقت عبور یخ‌زده در آب سرد رود…؟
پیوسته روزهای من امروز گشته‌اند
امّا هنوز هم
فردای آرمانی خود را ندیده‌ام
امروز می‌رود که شود فردا
فردا دوباره می‌شود امروز
امروز می‌رود
فردا نمی‌شود.

(۸)
[این شیشه‌ی شکسته]  
ای خوش‌نمون‌تر از آب
در خشکسار صحرا!
تو آبِ آبِ آبی
صاف و لطیف و شفاف
پوشیده نیست رازیت
هر راز در تو پیداست…

وقتی که یاد آورد
بوران و برف و سرما
هر چیز در خود افسرد
از خاک تا به افلاک،
چون شد نگفته رفتی
بستی و سنگ گشتی
این شیشه را شکستی؟

تو باز می‌توانی
یخْ‌سنگ را شکستن
از حبس سنگ رستن.
تو باز می‌توانی
بر سنگ و سبزه و خاک
دامن‌کشان گذشتن…
این شیشه، ای دریغا!
هرگز نمی‌تواند
             بستن پس از شکستن.

(۹)
[هجرانی]   
قطره قطره
                     ملال در دلم جمع می‌آید
مثل ظرفی سفالین
از قطره‌قطره‌های باران زمستانی
که از سقفی نمور چکه می‌کند.
آه… چقدر دلتنگم! چقدر!

باران شیون‌کنان
سر بر شیشه‌های پنجره می‌کوبد
وقتی که فصل، فصل زمستان باشد،
وقتی که ابر سراسر آسمان را گرفته باشد
باران چگونه نبارد!؟

وقتی که حادثه را از پیش
صدبار در آینه‌ی تجربه دیده باشی
و در صداقت دیدارت
باز هم شک کنی
تا دنبالِ دل رفتن را
بهانه‌ای به دلت کرده باشی
سرانجام دلتنگ چگونه نباشی!؟

آری! این است سزای دل بستن
سزای دل بستن به کسی که نزاکت‌ ظاهر را
حجاب نجاست باطن می‌کند.

(۱۰)
[شعر عروج] 
هنگام جلوه‌ی مهتاب،
بر قلّه‌ی بلند،
دیدی دلا چگونه رها کرد،
هم خواب را،
       هم بیشه را،
             پلنگ!؟

از بیشه تا ستیغ،
او رفت بی هراس مصمّم،
از راه سهمناک خم اندر خم،
پر مار و خار و خنجر سارا سنگ،
وآن گام صعب باز پسین را،
برداشت از ستیغ؟
                      تا ماه سبز تاب دلاویز،
                                               تا شاهد عزیز،
تا راه درشت ناک بلا خیز عشق را،
آن عاشق شگرف، چه مردانه درنِوَشت!
در کوه راه‌های خطر بار تار شب،
گفتی مگر شهاب شتابنده­‌ای گذشت،
از خویشتن تهی!
وز یار لب به لب!.

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی 

 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
https://honarbedunemarz.blogfa.com/post/50
https://bukharamag.com/1390.02.14410.html
www.asriran.com/fa/amp/news/880853
www.gaan.blogfa.com/post/178
www.begaah.persianblog.ir/tag
www.civilica.com/p/178154
و...

 

آیین نکوداشت استاد عزت الله چنگایی برگزار شد

آیین نکوداشت پیشکسوت هنر و رسانه لرستان برگزار شد

 

آیین نکوداشت پیشکسوت هنر و رسانه لرستان برگزار شد

آیین نکوداشت استاد "عزت‌اله چنگایی"، هنرمند پیشکسوت لرستانی، ساعت ۱۶ عصر، روز شنبه ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴، با حضور جمعی از اهالی فرهنگ، هنر و رسانه در  سالن شهید آوینی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان برگزار شد.

به گزارش شبکه خبری رهانیوز، این مراسم در قالب یازدهمین دوره‌ی هفته هنر انقلاب اسلامی ایران (گرامیداشت یاد و خاطره شهید سید مرتضی آوینی) از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان و ستاد بزرگداشت هفته هنر انقلاب اسلامی استان لرستان تدارک دیده شده بود.

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان لرستان، حوزه هنری انقلاب اسلامی استان لرستان، صدا‌و‌سیمای مرکز لرستان، سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری خرم‌آباد و اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی لرستان در برگزاری این نکوداشت مشارکت داشتند.

در این مراسم، خانم "اعظم روانشاد"، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان، با تجلیل از مقام هنری استاد چنگایی، او را مصداقی فاخر از هنرمند انقلابی توصیف کرد.

خانم روانشاد، نویسندگی، فعالیت در عرصه رسانه، شعر و شاعری و به ویژه پژوهشگری و استادی را از جمله وجوه برجسته شخصیت هنری استاد چنگایی برشمرد و تاکید کرد که هر کدام از این جنبه‌ها شایسته تقدیر و تجلیل است.

روانشاد همچنین به نقش محوری استاد چنگایی در تاسیس انجمن ادبی خرم‌آباد در دوران جنگ تحمیلی و نیز فعالیت‌های رسانه‌ای او در نشریه بامداد لرستان اشاره کرد  این نشریه را آینه تمام‌نمای استاد چنگایی در تعهد، اخلاق و خلاقیت دانست.

آقای "سید سعید شاهرخی"، استاندار لرستان، نیز در این مراسم، ضمن تاکید بر اهمیت هنر در ترویج ارزش‌های والای انسانی، گفت: هفته هنر انقلاب اسلامی، فرصتی مغتنم است تا از هنرمندانی تقدیر کنیم که با تکیه بر دانش و هنر خود، ارزش‌های اسلامی، انقلابی و انسانی را در جامعه ترویج می‌کنند.

وی با بیان اینکه تجلیل از استاد چنگایی، تجلیل از یک عمر تلاش و هنر است، افزود: عزت‌الله چنگایی، گنجینه‌ای ارزشمند برای استان لرستان است و باید قدردان زحمات و اندوخته‌های او باشیم.

استاد "عزت‌الله چنگایی"، پیشکسوت رسانه، شاعر و ترانه‌سرا لرستانی، و چهره‌ی سال ۱۳۹۶ هنر انقلاب  و پایه‌گذار شعر انقلابی لرستان، زاده‌ی دهم آبان ۱۳۳۴ خورشیدی، در خرم‌آباد است.

او در حوزه‌ی ادبیات، جدا از شعر‌سرایی، داستان و فیلمنامه نیز می‌نویسد و تعدادی از فیلمنامه‌هایش نیز مبدل به فیلم گردیده است.

وی تحصیلات خود را در دبستان «ششم بهمن» و دبیرستان‌های «مهرگان» و «کوروش» خرم‌آباد به انجام رساند. در اواخر دوران دبیرستان، به یمن همشاگردی با "اسماعیل نژاد فرد لرستانی" (که بعداً‌ استاد خوشنویسی برجسته‌ی کشور گردید)، برخی از اشعارش، در دو دفتر، تحت عناوین «گلبن۱» و «گلبن۲» خوشنویسی و ثبت گردید.

قبل از انقلاب، به‌واسطه‌ی حضور در کتابخانه عمومی کوروش خرم‌آباد، فرصت آشنایی با استاد زنده‌یاد "اسفندیار خان غضنفری"، که آن روزگار ریاست کتابخانه را عهده‌دار بود، را می‌یابد و با ایشان، مراودات ادبی پیدا می‌کند و از محضرش بهره‌مند می‌گردد.

در سال ۱۳۶۰ در حالی‌که در اداره بهزیستی مشغول به‌کار بود، با رادیو خرم‌آباد، به عنوان نویسنده و برنامه‌ساز شروع به‌همکاری می‌کند و در سال ۱۳۶۳ به رادیو خرم‌آباد انتقال داده می‌شود.

ایشان در بحبوحه جنگ تحمیلی، مسئولیت تأسیس نخستین انجمن شعر و ادب خرم‌آباد را عهده‌‌دار بود.

در پایان این مراسم، جمعی از هنرمندان و فعالان فرهنگی به بیان خاطرات و تجلیل از خدمات ارزنده استاد عزت‌اله چنگایی پرداختند. 

✍ #زانا_کوردستانی
 

#شبکه_خبری_رهانیوز
#انجمن_شعر_و_ادب_رها

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi

هیوا ڕەسوڵ

آقای "هیوا رسول" (به کُردی: هیوا ڕەسوڵ) شاعر کُرد زبان، ساکن گوتنبرگ سوئد است.

 

 

هیوا رسول

آقای "هیوا رسول" (به کُردی: هیوا ڕەسوڵ) شاعر کُرد زبان، ساکن گوتنبرگ سوئد است.

■◇■

کاک "هیوا ڕەسوڵ"، شاعیریکی هاوچەرخی کورد زمانە، دانیشتەجی لە شاڕی گوتینبورگی وڵاتی سوید.

 

◇ نموونه‌ی شیعره‌کانی:
(۱)
لەگەڵ هەموو کۆک و تەباس خۆی نەبێ
خەمخۆری کۆی گەلی دونیاس خۆی نەبێ 
لەبۆ عالەم شین ئەگێرێ  قەومی کورددان
چاو بەفرمێسکە بۆ هەموان خۆی نەبێ

من لە داخی خەمی ئەو فیراق ئەکەم
ئاخ هەتا کەی ئەبێ کورد هەر خۆی نەبێ
خۆخۆری بووتە کرمی مۆخی کورد
بۆ گشت نەیار خانەدانە خۆی نەبێ

تاکەی کۆک و تەبا نابن گەلی من
هەتا خەمتان لەناخم دا سۆی نەبێ
سەرم کاسە سینەم پڕ ژان لە تاواتان
کەی رۆژێ بێ ناخم ژان و سۆی نەبێ

مەگەر ئەوکات ئارام بنوێ گیانی من
کورد یەکگروو یەکپارچە ئەو پەرت نەبێ
بەسەر نەیارانی نیشتمانی کورد زمان
توندتوتۆڵ و بەهیچ هێزێ کەرت نەبێ.

 

(۲)
دەمێ ئەبی بە خۆرەتاو بۆ رۆژگاری ژیانی من
دەمێ ئەبی بە هەوری ڕەش، یا تارمایی کیانی من.
چیت پێ بلێم ئاخر گیانە، کەخۆت عەرشم ئەلەرزێنی
دەمێ باخم پڕ گوڵ ئەکەی، دەمێک خەزانی بۆ دێنی.

 

(۳)
لە ژیاندا هەوڵبە دان بە کا نەبی
تا جێگەی ڕێز بی نەوەک تانە بی
چەند جوانە مرۆڤ بەعزەتەوە
نەوەک مل خواری پۆستو عانە بی

با دەستو پەنجەت شەقار شەقاربێ
بەس کاسە لێسی بەردەم شا نەبی
بەنان و ئاوێ سکی خۆت تێر کەی
تانجی سا ڕاوچی ئاغاو شا نەبی.

 

(۴)
دەوران بە جۆرێ دەوری گۆڕاوە
کەم کەس بە شکۆ ئەمرۆ بەناوە
رۆژ رۆژی کەسی گەمژەو نەزانە
ئاخۆ  بەدکردەو کەسی بەدناوە.

 

(۵)
بۆ دونیای من ئەڵێی عەترو گوڵاوی
بە کۆی ژینما هێدی هێدی پرژاوی
هەزار و یەک دەردم هەبێ ئەزیزم
ئەڵێی تۆ بۆ چارەی دەردم خوڵقاوی

سەرنج بدە هەردووچاوم بە ڕوونی
وەکو ڕەنگی گلێنەی  هەردووچاوی
شەو و رۆژی تەمامی ژیانی من، تۆی
دەمێ ماهی، دەمێ وێنەی هەتاوی

 

(۶)
ئەی ئەو کەسەی 
شنەی خۆشبەختی ژیانمی
نمەی ئارامی گیانمی
بۆ هەزاران زامی ژیان
فەقەت بەس تۆ هەتوانمی

بۆ هەمیشە لەگەڵ منی
تەواوکەری عشقی منی 
بۆیە ژنی ئەم دونیایەم
لا شیرین و خۆشەویستە
نازدارەکەم، چون تۆ ژنی.

 

(۷)
حیزبی جاش و تاکی باش
حیزب هەر کەسی بە دڵ بوو باشە
ئەوەی بە دڵ نەو پێی ئەڵی جاشە
خۆی باری نەیار وەک کەر هەڵئەگڕێ
چونکە هەر شەیدا بەپۆست و کاشە

بەڵی ئەم جۆرە ئەقڵە لە ناومان
بۆ کۆی کوردستان هەمیشە داشە
لەبۆ تێکدانی کورد و کوردستان
بە دەستی نەیار گشت دەم مەقاشە.

لە کوێ دڵسۆزێ بەگەل دەرکەوێ
دوای ئەکا بە دەم، دەمی وەک دواشە
هەر کەسە دژ بوو بە خاک و گەلی
دژ بە کۆی یاسایی ئەرزو سەماشە.

 

(۸)
شاعیر کە دایم بە دڵ هەر لاوە
کەی خۆی لەقەرەی پیرێتی داوە
دڵێک بەجوانی عیشق بناسێ
باکی بە چ هەس هەتاکو ماوە؟
دەمێ دەمیی یار خەیاڵی ببات
هەزار تاج ئەدا لە پای ئەو تاوە
ناگۆرێتەوە ژوانێ بە ژیانێ
کە وەکو سەراب هەر ناوە و ناوە
مەستی لە زاری دڵدارێ  بۆ دڵ
هەموو کەوون دێنێ بە ئەو دونیاوە.
من و یار و مەی، دونیا پەیا پەی
فەنای عشقێکن لە ڕۆح ڕواوە.

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە:
#زانا_کوردستانی

دڵسۆز حەمە

خاتوون " #دڵسۆز_عەبدولڕەحمان_حەمە" ناسراو به " #دڵسۆز_حەمە "، له ساڵی ١٩٦٨ زایه‌نی، لە گەڕەکی سابونکەران - #سلێمانی لە دایکبووە.

 

دڵسۆز حەمە

خاتوون " #دڵسۆز_عەبدولڕەحمان_حەمە" ناسراو به " #دڵسۆز_حەمە "، له ساڵی ١٩٦٨ زایه‌نی، لە گەڕەکی سابونکەران - #سلێمانی لە دایکبووە.
له ساڵی ١٩٩٣ کۆلێژی ئەندازیاری بەشی تەلارسازی - زانکۆی موسڵ تەواوکردووە. لە سەرەتای نەوەدەکانەوە شیعر دەنووسێت و بڵاوی دەکاتەوە، لە ساڵی ١٩٩٨ ەوە لە هۆڵەندا دەژی، دبلۆمی پێداگۆگی مندالانی بەدەستهێناوە. زمانەکانی عەرەبی، فارسی، ئینگلیزی، هۆڵەندی دەزانێت.

سێ دیوانی شیعر و ڕۆمانێکی بڵاوبۆتەوە:
- لە کۆتایدا بیرم کەوتەوە تەماشای خۆم بکەم.
- لە پایزێکدا دەمخوازێت، ٢٠٠٩
- تاقانەی یار، ٢٠١٢
- ڕۆمانی یادەوەری خوێن لە زمانی گوڵەوە.

هەندێک لە شیعرەکانی بۆ زمانەکانی: عەرەبی، فارسی، ئینگلیزی، ئیسپانی، فەڕەنسی، هۆڵەندی وەرگێدراوە.

■◇■

(۱)
من
کە ژنێکی پرخەیاڵ و
ڕوبارێکی پڕ لەماسی و
زەمینێکی پڕ شکۆم
بەسانایی داگیر ناکرێم
بە سانایی پڕ نابێتەوە تەماشام
واتلێکردوم
ئاواتەخواز بم لێرە بیت
نزیک نزیک وەکو چاوم
وەکو پێستم
وەکو قسەکانی دڵم
باوەشم کەیت
ماچم کەیت و وەک ئەستێرە دامگیرسێنی
وەک جۆگەلە ڕامبکێشی بە زەویدا
داگیرم کەیت
لەت و پەت و
پارچە پارچەو وێرانم کەیت
کۆترەکانم هەڵفڕێنی
بە هەناسەمدا تێپەڕی و
دەستم لە کەمەرتا وون بێت
تا نەمرم قەت نەمدەیتەوە
پڕ پڕم کەیت لە دەنگی خۆت
لە هاوار و شپرزەیی وگومانی خۆت
وەک شەقامێک دوای تەواوبونی کەرنەڤاڵ
وەکو دێیەک دوای زەماوەندی دو درەخت
وەکو دەریای ئەتڵەسی دوای تێپەڕینی ناوەختی کەشتیەکان
وەها نەخشەکەم بگۆڕیت
کە خۆشم خۆم نەناسمەوە
قەت نەبمەوە بە ژنەکەی جاری جاران..
 

(۲)
بەر هیچ  پیاوێک نەکەوتوە پێستەکەم
نەیداوە پێم هیچ ئادەمێک سێوێکی سور
دووگیانم  لە ئازاری خۆم
لەو ئەستێرانەی شەوانە
تا بن گوێچکەی فریشتەکان
هەڵمدەکێشن لە تریفە
لە دەنگی داگیرساوی بروسکە
لە ڕوناکبونەوەی گومان
لە شەپۆلی پەپولە
دووگیانم لەو ڕستانەی
پڕن لە لێزمە وبروسکە وباهۆزی ووتن
لە دڵشکانی پیتەکان
لە درەوشانەوەی هەقیقەت.
 

(۳)
دڵیشم هەروەک ماڵەکەم
هەر هەموی لە ئاوێنەیە
لەم دونیا مڕومۆچەدا
بۆیە، کەم کەس ڕوودەکاتە ماڵم
بە دەگمەنیش یەکێکیان
لە دڵما دەمێنێتەوە.
 

(۴)
هیچم نامەوەێ
یەک کەم میهرەبانی و
شەقامێک
کە تەنهاییم دڵتەنگ دەبێ
نائومێدی وونی دەکات
سەرخۆش دەبێ
بتوانێت بێتەوە لای تۆ
 

(۵)
با لە (مەریەم) دەست لێنەدراوتر بم و
دڵم لە ڕەنی ڕوونتر بێ و
لە جوا نی گەلێ جوانتر بم
کێ دەمهێنێ؟
لە زێدی پاتریارکە غەمگینەکان
پاتریارکە بچکۆلەکان
کێ دەمخوازێ؟
کێ لەم هەمو منداڵەی من
ماڵەکەی خۆی پڕدەکات
کە هەریەکەی لە خەیاڵێکە و
لە گومانێکە و
لە ئازارێکەو
سەفەرەکان  بەخشیونی پێم؟!
 

(۶)
زێدێکم داگیرناکرێم
ئاوێکم ڕانەوەستاو
ڕۆحێکم غەریب، غەریب و
وەکە هەور لە سەفەردایە وجودم.
 

(۷)
بەوەی نیە تەنورەی تاپشتی ئەژنۆ بەردەکەم و
چاو دەڕێژم و
عەتری پاریسی لە خۆم دەدەم و
پایتەختەکانی دونیا گەڕاوم و
بە چوار زمانی بێگانە  قسان دەکەم
لە ژنێکی عەسری دەچم،
من کلاستکیم لە عەشقدا و
دەروێشانە بە ئازارما دەشکێمەوە و
ئامادەم
هەمو عومرم بەوچاوانەی تۆ ببەخشم و
بمرم بۆی.
 

(۸)
لەوەش درزبروترم کە خەیاڵی شکان دەیزانێ
هەر هەمو ڕۆحم پینەیە
لەوەش تاک و تەنها وغەریبترم
کە حیکایەتی جێهێشتن دەیگێڕێتەوە
نە ووڵاتم هەیە ووڵات
نە پیاوێکیش
کۆی کاتەوە پارچەکانم
 

(۹)
لەگەڵ ئازادردا ڕاهاتوم
لەگەڵ خراپەی دیوار و
خیانەتی پەنجەرەکان
سنگم لێوانی گومانەو
دڵم لە جێگای خۆی نیە
وەکو ئاوارەکانی کەرکوک
هەر پارچەی لە کەنارێکە.
 

(۱۰)
مەیەرە تەنهاییمەوە
بە ئازارما سەفەر مەکە
وەک ڕەشەبا بێڕەگ و ڕیشە و ووڵاتم
وەکو دڵۆپەکانی باران
لەسەفەردایە تەنهاییم.
 

(۱۱)
تۆ بیانویەک بویت
تا سبەینان چاو بڕێژم
جوانترین جل لەبەر کەم و
خۆشترین بۆن بەم لە پرچم و
گەشترین خەیاڵ لەگەڵ خۆمدا بگێڕم
 

(۱۲)
سەردەمی کورتە نامەیە
نامە ئەلەکترۆنیەکان
بۆیە پەیوەندیەکانیش
تەنک وکورت و
بێڕەنگن
وەک کارەبای ئەم دەڤەرە
دەکوژێتەوەو دادەگیرسێ
سوتانی بەردەوام نیە.
 

(۱۳)
لە دڵی دارستانێک زۆر زیاتر
ئارەزوی سەوزی و باران ودەستە زۆر نەرمەکانی
هەتاو دەکەم
لە ڕوبار خۆی تەڕو تیژ وزیندوترە
خەیاڵی دەمارەکانم
وەلێ
سەر بە نەژادی توڕەییم
سەر بە مێژوی بەردو سەحراو
ماڵێکی پڕ لە تاریکی و
هەتاوێکی لە پێکەوتو
لە گوناهدایە قاچەکانی خۆشەویستی
لە خوێندایە خەیاڵی پێکگەشتنی
دەف وقۆچەکان
ئیدی لە کوێدا سەوز بێت دڵم
بە کوێدا جۆگە لێدات ژنێتیم؟!
 

(۱۴)
تا تۆ هاتی
بە غەریبی کوناوردە بو هەناسەم و
بە خاچی غەریبیەوە خوێنم لێدێت
چەند درەنگ هاتی ڕۆحەکەم
هەتا ماوم خۆش  نابم لێت.
 

(۱۵)
لەوانە نیم بە حیکایەت مردنی خۆم
دوور خەمەوە
بەڵکو مردن خۆی تکام لێدەکات
کە خۆم نەکوژم
ئەو تەنها دەمێنێتەوە
 

(۱۶)
لەو ڕۆژەوەی چاوەڕوانیم لە خۆدا کوشت
تەماداری خۆشەویستی هیچ پیاوێک نیم
ژیانم گەش و گوڵدار و ڕەنگینترە
بەڵام هیچ بۆنێکی خۆشی نیە
 

(۱۷)
تەنهاییم نیشتمانمە
تا زیاتر دەچەوسێمەوە
بەرزتر دەفڕێ مەلەکانی ڕوانینم
قوڵتر دەبێت ئازارم و
شکۆدارتر دەبێت باخچەکانی ژنێتیم
 

(۱۸)
خۆزیا، کاشکی
لە موبەقێکی بچوک و لاتەریکدا
جێگای دەبۆوە ڕۆحم و
دەنیشتەوە شپرزەییم
بە هەستی خۆم… بریندارم
بە خەیاڵم… وێران بوە ئارامیم
بە هۆشیاریم... شەهید بووم و لێبومەوە.
 

(۱۹)
لەگەڵ تۆدا نازانم 
یاری بە ئاو دەکەم یان بە ئاگر
بخنکێم و بسوتێم… هەریەکێکە ڕۆحەکەم.
 

(۲۰)
شەیدای ووشەم
دەمرم بۆ زرنگەی ڕستەیەکی گەرم وعاشق وپر ژیان
چاوم لە پەنجەرەی ئەو کۆشکانەیە
لە خەیاڵدان و
زەمینیان لە ڕۆحدایە.
سەد حەیف،
لە بونێکی کەڕ ولاڵ وبێزمان و
بێسەوادە بونی من
بونێکی پێکراو
سەر بە هەیاهۆی شەڕگە و بازاڕ و کۆڵانە سیلدارەکان
ئەو کۆڵانەی
ئەو بازاڕەی
ئەوشەڕگەیەی
بەردەوام دەنگێکی زبر بە ناوی دۆزەخەوە
بە منداڵیماندا دەگەڕێ و
بەردەوام هەڕەشەدەکا وپێمان دەڵی: ووس بن.
 

(۲۱)
ڕۆژێک(دە)نامە دەنێریت
(دە) ڕۆژی تر دەنگت نیە
دەمبەیتە کۆشکی هەورەکان
پڕم دەکەیت لە هەزار ڕەنگ
وا دەزانم شازادەم و
پەریم و
جوانترین ژنم
ڕۆژێکی تر وەکو هەوا ڕەنگت نیە،
من خۆم ڕۆحم لە پینەیە و
میزاجم سەد ڕەنگی هەیە
سەرەتاتکێ و مانۆڕی وام لەگەڵ مەکە
تاقەتی یاری وام نیە
عەشق هەزار ڕەنگ و یەک ووشەیە
هەزار گەروو یەک ڕستەیە
سەفەری سەر شەپۆلێکە
ئەمبەرەوبەری تیانیە
 

(۲۲)
ئارەزوم کۆکردنەوەی عەتر و
خوێندنەوەی کتێبەکانە،
عەتر… تابەرگەی ئەو بۆگەنە بگرم
کە لە پەیوەندی هەڵدەستێ
کتێبیش… بەڵکو  تێبگەم
بۆچی وا بۆگەنی کردوە ژیان.
                                                                                              

(۲۳)
هەور ئاسمانی تەنیوە
دڵی من تەنگ وتاریکە،
لەو دارستانە گەڵا وەریوە
ڕۆحی من سەرگەردانە،
لای ئەستێرەیەک جێماوە نیگاکانم
دڵم لە جێگای خۆی نیە
عاشقم من

 

(۲۴)
خۆزگە
خێل وقیچ و ناتەرازوو با،
چاوەکەم
بەس گەش و جوان وسیحراوی بایە،
بەختەکەم.
 

(۲۵)
هەرچاوێکم هەمو ژنی دونیا دێنێ
بەهار ڕۆحم جێناهێڵێ و
هەمیشە سەوزە سێوەکەم
نێرگز بۆنی خۆی بەخشی پێم
پرچم ڕوبارێکی درێژ
کەچی،
ووڵاتێکی چۆڵە دڵم
لادێیەکی ڕاگوێزراوە چاوەکانم
تەنهاییم بە تەنها دەژی.
 

(۲۶)
لەبەر گوڵخانەکاندا... تەماشام
بە ڕەنگەکاندا ڕادەکات،
چی دەبو یارێکم هەبا
ئێواران کە دەهاتمەوە
چەپکێ گوڵم بۆ کڕیبا.
 

(۲۷)
باخێکم دەویست
هێندەی پیاسەکردنی تەنهایی
پەنجەرەیەک
سبەینان زوو
کە کوڕەکەم بۆمەکتەب دەچێ
دەستە زۆر بچوکەکانی ببینم،
کە لە ڕوی ترس و گومان و شپرزەیی مندا
مشتی پەپولە بە ئاسماندا بڵاودەکاتەوە.
 

(۲۸)
درەختی تەمەن هەڵدەکشێ
هەمو شتەکان گۆراون
ڕەنگی ژیان
تامی عەشق و
شێوەی سێبەرەکانیش
تەنانەت ئەو پەنجەرانەش گۆڕاون
کە لێیانەوە دەمڕوانیە ژیان و
ئازارم پێدەخوێندە
جێگاکەی تۆ نەبێت لەناو دڵما
هەروەکو خۆیەتی قوربان.
 

(۲۹)
بەردێکی بەر دڵم کەوت و
هاڕەی کردە زەوی ڕۆحم
پارچەکانی کۆکردەوە و
هەلیدایەوە ناو سینەم
دڵم چاک بۆوە بەڵام
قەد شێوەکەی جاری جاران ناگرێتەوە.
 

(۳۰)
دەنگی تۆ
بە هەوادا
بە هێڵی تەلەفۆن و
بە پانتایی خاتیرەمدا
هاژەی ڕووبار و شنەباو
دارستانی گوڵاوە
دەمهێنێتەوە ناو ژیان.

                                                                                      
(۳۱)
میهرەبانی هەتاو
ڕوخۆشی ئەستێرە و
ویقاڕی سەبری بەردەکان
بەسەر سنگی بەرزی چیاوە
هەروەها
شنەی بەیان کە بە بن گوێما دەڕوات و
خاتیرەم پڕدەکات لە ماچ
بۆنی خاک و
ئاشتبونەوەو خۆڕاگری
جوانیەکان هەرهەمویان
دەمبەنەوە سەریادی تۆ
سەرجێگای تۆ
سەر عەشقی تۆ.
 

(۳۲)
کە ژنێتیم
بە چۆڵایی تەنهاییدا
پیاسەی دەکرد
دەگریاو ئازاری دەهات
نە درەختێک
نەدەرگایەک
نە شۆستەیەک
گوێی لێنەبو،
کە ژنێتیم عاشق بو
دەستی بە کەمەری پیاوێکەوە بەجێما
زۆربەی دارستان و
دەرگاو کۆڵان و
شەقامەکانیش لەگەڵیانا
کەوتنە هەڕەشەکردن لێم.
 

(۳۳)
لە شەنگەهای، یان لەندەن بیت
لە پاریس بیت یان لە تاران
لە هەولێر بیت یان
بەری قەراخ و بادینان
هەناسەت دەگاتە گوێچکەم
دەستم دەگاتە کەمەرت
سەردجار خۆم دەکەم بە قوربان.
 

(۳۴)
کە ئیمایلەکەم کردەوە
شەپۆلی ئەستێرە هەستاو
کۆشم پڕ بو لە تریفە
دەزانم نامەت هاتوە
 

(۳۵)
هەر هەناسەیەکی تۆ بەبن گوێما
هاژەی هاتنی شیعرێکە
هەرماچێکی جێماوی تۆ لەناو قژ
و لەناو  دەست و سەرکەمەرم
دارستانی گوڵ ودەریای ئەستێرەیە
بۆیە هەمیشە کە تۆدێی
بۆنی گوڵ وڕەنگی ئەستێرە دەگرێت ژیانم
 

(۳۶)
پەنجەی میهرەبانی هەتاو نیە
کە لە شوشەی پەنجەرەی دا،
زەنگی سەعات و
شاوری شەمەندەفەر و
هەیاهۆی ڕێبواران و
لێدانی دەرگای ژیان نیە
کە سبەینان بەئاگام دێنێ و
پڕم دەکات لە جوڵە و
چاوەڕوانی
بەڵکو
خاتیرەی بۆنخۆشی عەشق و
پەنجەی نەرمی خۆشەویستی تۆیە
ڕۆژەکانم دەکاتەوەو
بەئاگام دێنێ و
دەمباتەوە بەردەم ژیان. 
       
                                                               

(۳۷)
ئەو درەختەی بەر پەنجەرەکەم
لە تۆ میهرەبانترە بۆم
زۆرجاران سەرنجم دەگرێتە باوەش
ڕایدەژەنێ تەنهاییم
 

(۳۸)
بەقەد گەشی و جوانی چاوم
بەختم، ڕەش وناشرین و وێرانەیە
دەنا چۆن تەنهایی دەیتوانی بێتە ماڵم و
ئاوا لە خۆییم مارە کات.
 

(۳۹)
خۆشت بکوژی
ئیدی نامەت بۆ نانوسم
جگە لە تۆ
دوو عاشقی ترم هەیە
دوو ماڵی تر
دوو پەنجەرەو
دوو ئازاری گیانی بە گیانی
کە قەت لێم جوێ نابنەوە
جێم ناهێڵن...
شیعر و تەنهایی.
 

(۴۰)
دڵم تەنگە
دڵم تەنگە
دڵم تەنگە و
بەتەنهایی دەمرم، دڵنیام
پێناچێت تازە ئەو بگا و
گرێکانی بکاتەوە.
 

(۴۱)
لێت خۆش بوم و
لێت خۆش دەبم
سەدجار گەردنت ئازاد بێت
ئەوەندە برین ودرز و
ئازار لە ڕۆحی مندایە
ئەوەی تۆش با بێتە سەریان.
 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: زانا کوردستانی

دلسوز محمد

خانم " #دلسوز_عبدالرحمان_محمد " (به کُردی: #دڵسۆز_عەبدولڕەحمان_حەمە)، مشهور " #دلسوز_محمد " (به کُردی: #دڵسۆز_حەمە)،  شاعر و نویسنده‌ی کُرد زبان، زاده‌ی سال ۱۹۷۸ میلادی در محله‌ی صابونکاران شهر #سلیمانیه است.

 

 

دلسوز محمد 

خانم " #دلسوز_عبدالرحمان_محمد " (به کُردی: #دڵسۆز_عەبدولڕەحمان_حەمە)، مشهور " #دلسوز_محمد " (به کُردی: #دڵسۆز_حەمە)،  شاعر و نویسنده‌ی کُرد زبان، زاده‌ی سال ۱۹۷۸ میلادی در محله‌ی صابونکاران شهر #سلیمانیه است.
ایشان صاحب سه مجموعه شعر: "یار یگانه"، "در پاییزی به خواستگاری‌ام خواهی آمد"، و "سرانجام فهمیدم به خودم بنگرم" و رمانی به نام "خاطرات خون از زبان گل" است.

■¤■

(۱)
آن درخت روبروی پنجره‌ی‌اتاقم 
از تو مهربان‌تر بوده برایم.
بسیاری اوقات
با تمام توجه به آغوشم می‌گیرد و 
بر طرف می‌کند تنهایی‌ام را.

 

(۲)
به اندازه‌ی روشنایی و زیبایی چشمانم 
بختم، سیاه و زشت و خراب است.
وگرنه تنهایی چگونه می‌توانست پای به خانه‌ام بگذارد و 
مرا به عقد خود در بیاورد؟!

 

(۳)
خودت را هم هلاک کنی 
دیگر نامه‌ای برایت نمی‌نویسم!
بجز تو،
دو عاشق دیگری دارم،
دو خانه‌ای دیگر و 
دو پنجره‌ای دیگر و 
دو درد و بلای جان‌جانی!
که هیچگاه مرا تنها نمی‌گذارند،
هیچگاه از کنارم دور نمی‌شوند،
شعر و تنهایی...

 

(۴)
دلم تنگ است 
دلم تنگ است و 
مطمئنم که در تنهایی خواهم مرد 
چنین که پیش می‌رود 
ممکن نیست که او بیاید و 
گریه‌هایش را بکند.

 

(۵)
از تو خوشنود بودم و 
خوشنود خواهم ماند 
تا قیامت حلالت کرده‌ام!
آنقدر زخم و درد و بلا در تن و جان و روحم هست 
تو هم افزودم بر آنها...

 

شعر: #دلسوز_محمد
برگردان به فارسی: #زانا_کوردستانی

حسین جعفری

آقای "حسین جعفری" شاعر ایرانی، اهل همدان است.

 

حسین جعفری

آقای "حسین جعفری" شاعر ایرانی، اهل همدان است.

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
می‌کشم کوه غم عشقت و عمری شادم
تا اسیر تو شدم  از دو جهان آزادم
بس که در گوش دلم حی علی دلبر بود
جای رب  بین قنوت ابرویت آمد یادم
برزخ عمر چو موی تو اگر آشفتم
نور خورشید نگاهت برسد فریادم
استلام حجرالاسود چشمت کردم
پدرم داده موالات و تشهد یادم
پی تکبیره الاحرامت اقامه بستم
مست میخانه ات از دامن مادر زادم
پر پرواز مرا بند دو چشمت کردی
دانه‌ی خال تو دیدم که به دام افتادم
عطر موهای تو در بین نمازم پیچید
من ز رقص سر زلف تو چنین بر بادم
پلک مژگان فراق تو که زندانم شد
بی‌خیالت نشدم دل به وصالت دادم
به غبار ره بین الحرمینت سوگند
زائر مشهد و قم  اهل "جواد‌آبادم".

 

(۲)
بگیر شاعر خود را شبی در آغوشت
تو ماهی و همه‌ی آسمان روی دوشت
به قاب سینه‌ی تنگم نشاندمت در یاد
نکرده دل به خدا لحظه‌ای فراموشت
بغل بگیر و بچرخان بزن مرا بوسه
چو طفل عاطفه‌ام در غم قَلَندوشت
دلم ربودی و رفتی دلم شکست اما
هر آنچه کام گرفتی ز من برو نوشَت
سحر شد و نگرفتم من از لبت کامی
منم که تا دم افطار مست و مدهوشت
شهید عشق تو هستم نه یک دو... صدها بار
هزار شهر ورامینم و کفن پوشت.

 

(۳)
پای یک ضربه‌ی تو کوه عمل بی‌معناست
تا تو میدان نروی واژه‌ی یل بی‌معناست
تا که در دست تو شمشیر خدا می‌چرخد
وسط جنگ دگر اذن اجل بی‌معناست
به قضاوت که نشستی طرف مجرم گفت
برترین حاکمی و با تو جدل بی‌معناست
نخل سیراب شد از اشک تو مردم گفتند
تا که خرمای علی هست عسل بی‌معناست
با نظر بر هنر قامت تو فهمیدم
پیش تو قالب کوتاه غزل بی‌معناست
به کسانی که روی عشق تو پا بگذارند
ذره‌ای خوبی و اظهار محل بی‌معناست
بین عشق تو و دریای شرف فرقی نیست
بین خاک حرم و دُرّ نجف فرقی نیست
چشمش به خدا گلاب قمصر دارد
از شانه‌ی من عذاب را بردارد
وقتی‌که نوار قلب من می‌گیرند
آهنگ دلم صدای، مادر، دارد.
 

(۴)
دلسرد کشید خط زیر لب را
بی‌ماه کشید آسمان شب را
می‌خواند عروض تا که از بر بکند
بحر رمل مسدس اخرب را.
 

(۵)
فانوس دو چشم تو که تابید آرام
آمد نظرم جلوه خورشید آرام
در نیمه شب مستی دل با این شعر
باید غزلی سرود و خوابید آرام
 

(۶)
از وعده‌ی توست دل شده جاده‌نشین
در راه وصالت شده سجاده‌نشین
می‌نوشمت ای شراب هستی یک شب
گر راه بیایی به من باده نشین
 

(۷)
با همان پاشنه‌هایی که بلند است بیا
قبرها دوست ندارند کتانی‌ها را
هر شب جمعه دلم منتظرت می‌ماند
تا لبت زنده کند فاتحه خوانی‌ها را.
 

(۸)
سر فصل تمام نامه‌هایم درد است
اینگونه دلِ چکامه‌هایم درد است
عمری‌ست که با درد خودم می‌سوزم
می‌سازم اگر ادامه‌هایم درد است.
 

(۹)
با عشق تو از غیر تو بیگانه شوم
با شعر، اسیر در این خانه شوم
در پیله‌ی تنهایی خود می‌مانم
روزی برسد دوباره پروانه شوم.
 

(۱۰)
عشوه‌گری‌اش به غیر افشا نکند
جز دوست ز بیگانه تقاضا نکند
شب روی سرش کشیده چادر مشکی
نامحرمی از دور تماشا نکند.

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
- شبکه خبری رها نیوز
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7
robaiiyat_takbait@
hosein_jafarii2@
Robaei@
و...

ئاراس عبدولکریم

کاک "ئاراس عەبدولکەریم"، شاعیر هاوچه‌خی کورد، خەلکی شاڕی سلێمانی لە باشووری کوردستانە.

 

ئاراس عەبدولکەریم

کاک "ئاراس عەبدولکەریم"، شاعیر هاوچه‌خی کورد، خەلکی شاڕی سلێمانی لە باشووری کوردستانە.
خاتوون "شەرمین وەڵی"، شاعیری کورد، هاوسەر و هاوژینی ئەم شاعیرەیە.
دیوانی "من بە منداڵی باخچە بووم" لەم شاعیرە چاپو بڵاووە بووە.

 

(۱)
خۆرمان لە مهاباد هەڵدێ
لە قامیشلۆ وەنەوز دەدا
گلێنەمان دیاربەکرە و 
دڵمان لەکەرکوک لێدەدا
لوڕ و زازاکی و هەورامی
کرمانج، بادینی و سۆرانی
هەڵگری هەر ئایینێک بین
هەر کوردین و کوردستانین

(۲)
چی دەبێ با ببێ...
هەموو ئێوارەکان بۆ ئاسمان؛
چ قەیدی، 
«با» خۆش بێت، پەنجەرەیەک هەر دەبێ، 
بە ئاستەم تۆزێکم بکاتەوە و 
بە تیشکێکی نارنجی، 
ڕەسمی خۆرنشینێکم تیا بکات...

هەموو باخچەکان بۆ ڕەشەبا؛
بۆچی نا؟
گەڵا خۆش بێت، پاییزێک هەر دەبێ،
ئاودامان لە خۆیم هەڵکێشێ،
هەتا درەختێکی تەڕ بۆنم کا و
بە هێمنی پیاسەیەکی سەوزم تیا بکات…

هەموو چراکان بۆ شەو؛
تۆ خۆش بیت
من هەرگیز بێ پەپوولە نابم؛
تۆم هەبیت، 
نە ئەستێرەیەکم ژوورەکەم جێ دێڵێ
نە ئینجانەیەکم دڵی دێ بشکێت و
بمکاتە کەلاوە و چۆڵم کات...

(۳)
[بۆ کەرکووکی چاو و دڵ و گیانمان]
ئەم عیراقە
ئەم تاعوونەی لە نێوان دیجلە و فوراتا ڕاکشاوە،
ئەم زێرابەی بە (بەغدا) سەری گیراوە،
بە خۆی و مێژووی زیندەبەچاڵکردنی کچ و 
شارستانیی کەنیزەک و غیلمان و عەبدەکانیەوە...
بە ڕەبابە و
سەری بڕدراوی ئەولیا و
ئەنگوستیلەی هەموو خەلیفەکانیەوە،
گەڵای ئێخەی درەختێکی (ڕەحیماوا) ناهێنێت و
کەچی تەوری دەستی خۆمان
تەوری خوێڕیی ماڵی خۆمان
درەخت بە درەختی کردە تابووتی گەڵاکانی...
تەوری خوێڕیی ماڵی خۆمان...
خۆمان، خۆمان...
تف لە خۆمان...!!

 

(۴)
ئیدی (سنە) بیلبیلەی تەتەوەکەمە و
تەماشای مێژووەکەمە بۆ ئازادی
سنە سەمای ئازادیی نەتەوەکەمە بەسەر (مین)دا و
دەستی ئێمەش هەر وا لەسەر دڵمانە...
ئاخر سنە خۆی ترپە بە ترپەی دڵی کوردستانە...
سنەی دڵمان... سنەی چاومان... سنەی گیانمان...
سنە... سنە... سنە... سنە...
تاجی سەری هەموومانە...

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

علی وحید دستگردی

زنده‌یاد "علی وحید دستگردی" متخلص به "برزگر"، شاعر و شبیه‌خوان اصفهانی، زاده‌ی سال ۱۳۱۷ خورشیدی، در دستگرد خیار اصفهان بود.

علی وحید دستگردی

زنده‌یاد "علی وحید دستگردی" متخلص به "برزگر"، شاعر و شبیه‌خوان اصفهانی، زاده‌ی سال ۱۳۱۷ خورشیدی، در دستگرد خیار اصفهان بود.
کتاب‌های "سروها و لاله‌ها" و "بهارستان برزگر"(۱۳۷۸) مجموعه‌ای از اشعار منتشر شده او، از سوی نشر پویان مهر است، که بیشتر مشتمل بر غزل است.
کتاب‌های "خوشه‌ای از خرمن"(۱۳۵۴)، "بهار آزادی" و "خوشه دیگر بهارستان" از دیگر آثار مکتوب ایشان است.
او در منزل خود انجمن شعری برپا کرده بود و شب‌های دوشنبه شاعران را دور هم جمع می‌کرد. در انجمن ادبی حافظ، انجمن ادبی سرای سخنوران، انجمن‌های ادبی صائب، سعدی، حکیم نظامی و خانه هنرمندان نیزـعضویت داشت.
وی صبح روز ۱۸ مهر ماه ۱۳۹۵ خورشیدی، در آستانه‌ی ۸۰ سالگی، از دنیا رفت.

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
به نام آنکه هستی را چنین داده است زیبایی
نموده عالم ایجاد را اینسان تماشایی
بهر جا بنگرم جز جلوه‌ی جانان نمی‌بینم
به هر سو رو کنم، کرده‌ست حسنش عالم آرایی
نه تنها دید موسایش به سینا چشم دل وا کن
که در هر ذره بینی جلوه دلدار سینایی
به دیر و کعبه و بتخانه می‌جویندش از هر سو
صنم گویان و حق جویان و رهبانان ترسایی
دو رنگی‌ها به چشم ما بود گر پرده شد یک سو
جهانی را می‌پرستندش به یک‌رنگی به یکتایی
ببینی از پس صد پرده آن پیدای پنهان را
چو گردد چشم دل روشن، چو یابد دیده‌ی بینایی
به کنه ذات او کی می‌توان ره برد دم درکش
وگرنه می‌کشد چون "برزگر" کارت به شیدایی.

(۲)
هر دل که شود ز نور ایمان زنده
شک نیست که چون مهر شود تابنده
آزاد چو من زیست به عالم هرکس
بر درگه مرتضی علی شد بنده.

(۳)
صد آفرین به همت والایت، ای شهیر*
احسنت بر بیان دلارایت، ای شهیر
خواندم سروده‌های دل‌انگیز و نغز تو
صد آفرین به طبع گهر زایت، ای شهیر
صدق و صفا و عاطفه و عشق و معرفت
پیداست در تمام غزل‌هایت، ای شهیر
از باغ معرفت، گل شاداب چیده‌ای
گل کرده شور عشق به سیمایت، ای شهیر
خواهم ز کردگار که در گلشن ادب
بینم همیشه شاد و شکوفایت، ای شهیر
بی‌جا نبوده است و جا بوده است و هست
در صدر انجمن شد اگر جایت، ای شهیر
با آنکه بحر دانشی و گنج معرفت
نشنیده کس صدای من و مایت، ای شهیر
دیوان شعر ناب تو چون دید "برزگر"
گفتا زهی به همت والایت، ای شهیر.
----------
* استاد مصطفی هادوی (شهیر اصفهانی)


 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی


 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
https://fa.wikifeqh.ir
https://ketab.ir
www.isna.ir
و...

آراس عبدالکریم

آقای "آراس عبدالکریم" (به کُردی: ئاراس عەبدولکەریم) شاعر کُرد زبان ساکن سلیمانیه است.

 

 

آراس عبدالکریم 

آقای "آراس عبدالکریم" (به کُردی: ئاراس عەبدولکەریم) شاعر کُرد زبان ساکن سلیمانیه است.
وی همسر "شرمین ولی" دیگر شاعر کُرد است.
از وی مجموعه شعری با نام "من در کودکی باغچه بودم"، منتشر شده است.

 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
آفتاب از مهاباد طلوع می‌کند 
و در قامشلو غروب می‌کند 
تخم چشممان دیاربکر است و 
قلبمان در کرکوک می‌تپد 
لر و زازاکی و هورامی 
کرمانج و بادینی و سورانی 
در هر آیین و دینی که باشیم
هر کُردیم و کردستانی.

(۲)
چه بشود یا نشود،
من همه‌ی غروب‌ها را به آسمان می‌دهم،
چه منعی دارد 
که باد مست و سرخوش باشد 
پنجره‌ای برای من که پیدا می‌شود 
اندکی مرا به وجد آورد و 
با پرتویی نارنجی
راه و رسم خورشید بودن را برایم بجا بیاورد...

همه‌ی باغچه‌ها برای طوفان!
چرا که نه؟!
تن برگ‌ها به سلامت،
در هر حال پاییزی از راه خواهد رسید 
پیراهنمان را از شبنم خیس کند
در هر صورت درختی پیدا می‌شود که خیسم کند و 
و به آرامی، قدم‌زنانی سبز در تن من انجام بدهد...

همه‌ی فانوس‌ها برای شب!
تن تو سلامت،
من هیچگاه بدون پروانه نخواهم ماند،
تو را داشته باشم 
نه ستاره‌ای خانه‌ام را ترک می‌کند و 
نه گلدانی دلش از من خواهد شکست 
خانه‌ام را خراب و خالی خواهد کرد...

(۳)
[برای کرکوک، که چشم و دل و جانمان است]
این عراق،
این طاعون خفته میان دجله و فرات،
این فاضلاب متعفن از بغداد خارج شده،
با سنت و تاریخ ننگین، زنده به گور کردن دخترانش
و تمدن شرم‌آور مملو از کنیز و غلام و برده‌اش،
با آن همه سهم از اولیا و انبیایش 
با انگشترهای همه‌ی خلفایش 
برگی بر شاخسار درختان باغ زندگی ما کُردها نمی‌گذارد!
گرچه تبر میان دستان خود ما 
این تبر خائن در خانه‌ی ماست
و درخت به درخت کردستان  را مبدل با تابوت برگ‌ها کرده است 
تبر خیانت کار ما!
ما... ما!
تف به ما!

(۴)
سنندج، نور چشمان ما و 
وجدان بیدار تاریخ در راه آزادی‌ست 
سنندج، رقص آزادی ملت کرد بر روی میدان مین است!
و دست ما هم،
بر روی قلبمان است.
زیرا سنندج ضربان قلب کردستان است.
سنندج قلب ماست،
سنندج چشم ماست،
سنندج جان ماست،
سنندج، سنندج، آری سنندج
تاج سر همه‌ی مردم کردستان است.

 

شعر: #آراس_عبدالکریم
برگردان به فارسی: #زانا_کوردستانی

 

 

 

پرویز مسجدی

زنده‌یاد "پرویز مسجدی"، نویسنده‌ و داستان‌نویس ایرانی، و عضو کانون نویسندگان ایران، زاده‌ی سال ۱۳۱۷ خورشیدی، در تهران بود.

 

پرویز مسجدی

زنده‌یاد "پرویز مسجدی"، نویسنده‌ و داستان‌نویس ایرانی، و عضو کانون نویسندگان ایران، زاده‌ی سال ۱۳۱۷ خورشیدی، در تهران بود.
وی تحصیلات ابتدایی خود را، تا ششم ابتدایی در دبستان صابر تهران گذراند. و سپس همراه خانواده‌اش در سال ۱۳۲۹ خورشیدی، به آبادان کوچ کرد و ادامه‌ی تحصیلات خود را تا دریافت دیپلم ادبی در دبیرستان محمدرضا پهلوی خرمشهر گذراند.
نخستین داستان کوتاهش به نام «خیابان فرعی» در جُنگ ادبیات جنوب در سال ۱۳۴۵، منتشر شد.
از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ با جُنگ‌های ادبی فصلی در هنر، مجله‌ی خوشه، مجله‌ی فردوسی، لوح دفتری در قصه و صفحات ادبی روزنامه‌های کیهان و اطلاعات و مجله گردون همکاری داشت.
در سال ۱۳۵۴، نخستین مجموعه داستانش به نام «بازی هر روز» شامل یازده داستان کوتاه و پنج طرح، توسط مجله‌ی خوشه و سپس توسط انتشارات نیل منتشر شد.
وی در ۳۰ بهمن ۱۴۰۳ درگذشت، و در چهارم اسفند، در بهشت‌ زهرای تهران تشییع و دفن شد.
 

◇ کتاب شناسی:
- مجموعه داستان بازی هر روز 
- مجموعه داستان ستاره 
- مجموعه داستان دیوار
- داستان بلند جزیره
- مجموعه جَنگ‌ نوشته‌ی روزهای مقاومت در خرمشهر
- داستان داوطلب
- مجموعه داستان با گنجشک‌ها بودم
- مجموعه داستان رویاهای ماندگار
- رمان افکار تیره
- رمان پاتوق
و...
 

◇ آثار در دست انتشار:
- رمان گَنگ تانکی دو: این رمان درباره‌ی شهر آبادان پس از جنگ ایران و عراق است. شهر آبادان که قبل از جنگ یکی از شهرهای پر جوش و خروش و زنده بود، اکنون افسرده و غمگین است…
- رمان باد در قفس: درباره‌ی زندگی کسی که در شروع داستان یک شاگرد بازار تهی دست است که با اتکا به هوش ذاتی و استعداد فطری، مدارج سرمایه‌دار شدن را به سرعت طی می‌کند و هم‌پالگی شاپور غلامرضا و سایر درباری‌ها می‌شود…
- رمان جنگ: رمان جنگ وصف صحنه‌هایی از جنگ ایران و عراق از سی و یکم شهریور ۱۳۵۸ تا سقوط خرمشهر است…
- مجموعه داستان کوتاه یادداشت‌های بهاری
- خاطره‌نویسی زمستان ۶۰
 

◇ نمونه‌ی داستان:
(۱)
وقتی بنز کرایه خرمشهر – آبادان از آخرین پیچ «بریم» گذشت، کاظم با دست، شیشهٔ بخار گرفتهٔ ماشین را پاک کرد و «آبادان» رادید که عبوس و فسرده، زیر دانه‌های ریز باران نشسته و از گوشه و کنار چهره اش شیارهای عمیقی از رنج و اندوه به آسمان کشیده شده است.
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

ماشاالله صفاری

شهید "ماشاءالله صفاری"، متخلص به "بندی سیرجانی"، شاعر ایرانی، زاده‌ی بیستم دی ماه ۱۳۲۶ خورشیدی، در شهرستان سیرجان بود.

ماشاءالله صفاری

شهید "ماشاءالله صفاری"، متخلص به "بندی سیرجانی"، شاعر ایرانی، زاده‌ی بیستم دی ماه ۱۳۲۶ خورشیدی، در شهرستان سیرجان بود.
پدرش "محمد جواد" کشاورز بود، و مادرش "خانم جان" نام داشت.
وی گرچه تا دوم راهنمایی درس خوانده بود، ولی در نوجوانی حافظ قرآن شد.
ایشان بدیهه‌سرا بود. در سال ۱۳۵۴ به انجمن خواجوی کرمانی راه یافت و از همان نخستین جلسات در قدرت بیان، ژرف‌نگری، بدیهه‌سرایی و حق‌پرستی مطرح بود.
شهید علاوه بر ذوق و قریحه سرشارش در شعر و ادب یک کشتی‌گیر خوب نیز محسوب می‌شد.
او دو بار ازدواج کرد، که حاصل این دو ازدواج سه پسر و دو دختر شد.
شغل اصلی‌اش، رادیارتور سازی بود، و به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت، که در بیستم آذر ماه  ۱۳۶۴ در تبور هورالعظیم بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. و بدین تربیت عنوان نخستین شاعر شهید جبهه‌های نبرد را به خود اختصاص داد.
مجموعه‌ای از اسعار او در کتابی با عنوان «شاعری در دیار خویش غریب» چاپ و منتشر شد.
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
پیام ملت ما شد به قدرت ها قیام ما
بود ضمون این مصرع ز گفتار امام ما
پیام این است ای مستکبرین دورانتان طی شد
سر آمد نیز دوران سقوط و انهدام ما
برو ای جغد استعمار بر بامی دگر بنشین
که دیگر بس خطر ناک است بهر جغد بام ما
که ما جانباز اسلامیم و سربازیم رهبر
را شده در دفتر عشاق قرآن، ثبت، نام ما
چه پروا هست ما را در ره اسلام جان دادن
که ما را جمله با عشق شهادت زاده مام ما
شهادت آرزوی ماست گر باور نمیداری
بیا بنگر به وقت جبهه رفتن ازدحام ما
سراسر خاک این سنگر آزادگان باشد
نگهبانیم نهضت را درین سنگر تمام ما
خیال محو ما و مکتب ما را مکن هرگز
که تا پیدایش مهدی است پا بر جا نظام ما
به یاد رهروان چارده تن گوهر هستی
بر آن پاکان همیشه باد صفاری سلام ما
بشنو ای خواننده از «بندی» کلام آخرین
باید این تک بیت را همواره از بر داشتن
ای اسیران جهان رمز رهایی وحدت است
بهتر از آن، همچو روح الله رهبر داشتن.

(۲)
برادری که ز مهر وطن غزل خواندی
گمان مبر دل من از غم وطن خالی است
به ظاهر این غزلت بود هم چو باغ بهار
ولی برای چه از بلبل چمن خالی است؟
ز جنگ گفتی و نامی نبردی از شهدا
ز چیست باغ تو از سرو و سمن خالی است؟
خوش آن غزل که دل عاشقان کند بندی
وگرنه زلف درازی است کز شکن خالی است
خلاف گفته‌ی رهبر اگر غزل باشد
چو گلشنی است که از عطر نسترن خالی است
بیا به باغ سخن بین هزار دستان‌اند
که باغ ما همه از زاغ و از زغن خالی است
اگر چه شاعر بسیار شد فدایی دین
که جایشان چو ”نصیری” در نجمن خالی است
پر است جبهه‌ی اسلام از فداکاران
چه غم اگر ز تو خالی است یا ز من خالی است
اگر من و تو نداریم همت “فرهاد”
مگو که کوه محبت ز کوهکن خالی است
جواب آن غزلت گفته این غزل “بندی”
تو دانی ای که ز نام تو این سخن خالی است.

(۳)
بندی بیا به عالم رندان سفر کنیم    
خود را از این جهان به جهانی دگر کنیم
ما هم شوییم رند خرابات و می پرست   
اندوه نفس را ز سر خود به در کنیم
در بزم زاهدان خبر از نور عشق نیست    
در پای پیر میکده این عمر سر کنیم
جامی ز دست پیر بگیریم خواجه‌وار   
عکس جهان دوست در آن جلوه‌گر کنیم
واعظ اگر به مذهب ما طعنه می‌زند    
ما ترک همنشینی آن بی‌خبر کنیم
"پیوند"  را به ساحت میخانه بنگریم   
در عالم "خیال" شبی را "سحر" کنیم
"بندی" حیات را نفسی اعتبار نیست   
فکری به حال خویش بیا زودتر کنیم.

(۴)
گل گشته خجل ز عطر خوشبوی شهید
هرجا که نظر کنی بود روی شهید
گر باز کنی تو چشم جان می‌بینی
در پشت سر حسین(ع) اردوی شهید.
 

گردآودی و نگارش:
#زانا_کوردستانی

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
http://triboon1.blogfa.com/post/6
www.navideshahed.com/fa/news
www.ibna.ir/news/249766
www.dahmadpoor.blog.ir
www.poempersian.ir
و...

حمیدرضا شکارسری

استاد "حمیدرضا شکارسری"، شاعر، پژوهشگر، نویسنده و منتقد ادبی ایرانی، زاده‌ی ۲۷ خرداد ۱۳۴۵ خورشیدی، در تهران از والدینی شمالی است.

 

حمیدرضا شکارسری

استاد "حمیدرضا شکارسری"، شاعر، پژوهشگر، نویسنده و منتقد ادبی ایرانی، زاده‌ی ۲۷ خرداد ۱۳۴۵ خورشیدی، در تهران از والدینی شمالی است.
چند سال اول زندگی خود را به دلیل اینکه پدر و مادرش اهل رشت و انزلی بودند، در شمال کشور گذراند، تا اینکه تحصیلات اولیه‌ی خود را تکمیل کرد و پس از آن برای تحصیل در رشته‌ی زمین‌شناسی وارد دانشگاه شهید بهشتی شد. پس از اتمام تحصیلات به استخدام وزارت راه و ترابری درآمد و در آنجا مشغول به کار شد.
وی از ۱۶ سالگی به سرودن شعر می‌پرداخت و در سال ۱۳۶۲ برای نخستین بار غزلی از او در مجله‌ای به چاپ رسید. سپس از سال ۱۳۶۵ به‌طور جدی وارد عرصه شعر شد. از سال ۱۳۷۱ نیز کار نقد شعر را شروع کرد. در نتیجه با نخستین کتاب مجموعه شعر خود در سال ۱۳۷۵ با عنوان «باز جمعه‌ای گذشت» وارد دنیای نشر شد. علاوه بر این وی تاکنون مسئولیت کانون ادبی فرهنگسرای جوان تهران را نیز بر عهده داشته‌ است.
از وی تاکنون بیش از ۲۰ جلد کتاب شعر و پژوهش ادبی منتشر شده‌ است.

◇ جوایز ادبی و هنری:
- کتاب سال دفاع مقدس
- کتاب سال جمهوری اسلامی ایران
- کتاب سال جشنواره قلم زرین
- جشنواره‌ی کتاب سال رضوی
- برنده‌ی جایزه‌ی قلم زرین
- کتاب سال استان لرستان
- برنده‌ی نخستی جایزه‌ی ادبی قدس
- شاعر برگزیده‌ی جشنواره‌ی شعر فجر
و...

◇ کتاب‌شناسی:
- چراغانی بی‌دلیل: مجموعه شعر با موضوع دفاع مقدس، نشر هزاره ققنوس، ۱۳۸۴
- از تمام روشنایی‌ها، مجموعه شعر، ناشر انجمن شاعران ایران، ۱۳۸۲
- پیرتر از خود، مجموعه شعر، انتشارات سوره مهر، ۱۳۸۷
- از سکوت به حرف، مجموعه نقد ادبی، انتشارات سوره مهر، ۱۳۸۲
- شلیکم کن: پیش از آنکه باروتم نم بکشد!، مقالات تحلیلی با موضوع شعر مقاومت، گروهی از مؤلفان، نشر حرف نو، ۱۳۸۹
- آسمان زیر ابرها، مجموعه اشعار در مورد امام رضا (ع)، انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۸۶
- عصر پایان معجزات، مجموعه شعر، نشر هنر رسانه اردی بهشت، ۱۳۸۷
- حماسه‌های مکتبی، مقالاتی با موضوع شعر آئینی عاشورا، گروه مؤلفان، نشر خیمه، ۱۳۹۰
- تروریست عاشق، گزیده اشعار، نشر تکا (توسعه کتاب ایران)، ۱۳۸۷
- هفتاد و دو قطره اشک عاشورایی، مجموعه اشعار عاشورایی، ناشر فصل پنجم، ۱۳۹۱
- زیست در من جمعی، نقد آثار شعر دفاع مقدس، محمدرضا روزبه و حمیدرضا شکارسری، نشر اردی بهشت جانان، ۱۳۸۹
- چیزی قطب‌نماها را دیوانه می‌کند، مجموعه اشعار سپید در مورد دفاع مقدس، ناشر فصل پنجم، ۱۳۸۸
- تنها برف کوچ نکرده‌است، مجموعه شعر نو، ناشر گنج عرفان، نشر شانی، ۱۳۹۱
- هر شاعر درختی‌ست، گزیدهٔ شعر اعضای کانون ادبی فرهنگسرای جوان، نشر فصل پنجم، ۱۳۹۰
- ضریح ساده (مجموعه شعر) گزیده اشعار مذهبی از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۸۶، نشر علم، ۱۳۸۷
- چتر شورشی، ۱۰۰ قطعه شعر کوتاه با محوریت ابر، ناشر فصل پنجم، ۱۳۹۰
- زایشمرگ‌های متن، نقد و بررسی اشعار نو، ناشر فصل پنجم، ۱۳۹۰
- زایشمرگ‌های متن ۲، نقد و تفسیر شعر فارسی، ناشر فصل پنجم، ۱۳۹۵
- زایشمرگ‌های متن ۳، نقد شعرهای کوتاه معاصر، ناشر فصل پنجم، ۱۳۹۸
- پرانتزهای شکسته: مجموعه شعر، ناشر نوید شیراز، ۱۳۸۸
- باز جمعه‌ای گذشت، مجموعه شعر، انتشارات سوره مهر، ۱۳۷۵
- گزیده ادبیات معاصر، مجموعه اشعار نو، نشر نیستان، ۱۳۷۸
- حماسه کلمات: نقد و بررسی ۲۰ سال شعر دفاع مقدس، ۱۳۷۹
- رد پا بر لبهٔ تیغ، مجموعه شعر نو، نشر شانی، ۱۳۹۳
- عاشقانه‌های تاریک‌روشن، مجموعه شعر نو عاشقانه، نشر هزاره ققنوس، ۱۳۹۲
- چه تنهاست ماه، مجموعه شعرهای نیمایی، ناشر شهرستان ادب، ۱۳۹۵
- عاشقانه‌های پستی، مجموعه شعر، نشر فصل پنجم، ۱۳۹۵
- شب‌نامه، مجموعه شعر با موضوع شب، انتشارات نگاه، ۱۳۹۵
- شکل‌های فراموشی، مجموعه اشعار کوتاه و سپید، انتشارات آوای کلار، ۱۳۹۶
- تظاهرات حرف‌های اضافه، مجموعه اشعار نو، انتشارات سوره مهر، ۱۳۹۶
- بوسه ترسو، مجموعه اشعار اجتماعی، انتشارات مهرآفرید، ۱۳۹۶
- دلیل پنجره، مجموعه اشعار با موضوع شب احیا، انتشارات سپیده‌باوران مشهد، ۱۳۹۶
- هفت سین در بهمن ماه، مجموعه اشعار، انتشارات شهرستان ادب، ۱۳۹۶
- عاشقانه‌هایی برای دشمن، مجموعه اشعار، انتشارات فصل پنجم، ۱۳۹۲
- سایه روشن‌های سایه: نقد اشعار هوشنگ ابتهاج، ناشر کانون اندیشه جوان، ۱۳۹۸
- عاشقانه‌های پکن، شعر سپید، نشر نیماژ، ۱۳۹۲
- استمرار تازگی: نقد و تحلیل آثار چند شاعر معاصر، نشر ایهام، ۱۳۹۸
- به انسان می‌گفتند اندوه، مجموعه شعر، نشر آثار برتر، ۱۳۹۷
- شکل‌های فروتنی، مجموعه شعر نو، ناشر فصل پنجم، ۱۳۹۱
- تلنگر باران، مجموعه شعر نوجوان، ناشر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، ۱۳۹۴
- شکل‌های لیلا، مجموعه شعر عاشقانه، نشر ماه باران، ۱۳۹۶
- شکل‌های مرگ، مجموعه اشعار کوتاه نو، نشر ادبی الف، ۱۳۹۴
- تعریف تازه اندوه، مجموعه شعر دربارهٔ امام خمینی (ره)، نشر عروج، ۱۳۹۴
- معمای پیراهن تو، مجموعه شعر عاشقانه نو، نشر ادبی الف، ۱۳۹۴
- سطری پر از میل بوسه، سروده‌های اجتماعی و سیاسی و عاشقانه، نشر نزدیک‌تر، ۱۳۹۶
- تمرین سکوت می‌کنم بعد از تو، مجموعه رباعیات، انتشارات سوره مهر، ۱۳۹۸
- چراغ قوه در چشم خورشید، مجموعه شعر نو، انتشارات شب چله، ۱۳۹۷
- شکل‌های گور، مجموعه شعر نو، نشر آنیما، ۱۳۹۷
- به داشتن تو ادامه می‌دهم، مجموعه شعرهای سپید، نشر ایهام، ۱۳۹۷
- عاشقانه‌های رنوی پیر قرمز، مجموعه شعر سپید، انتشارات سیب سرخ، ۱۳۹۸
و...

همچنین در سال ۱۳۹۶ گزیده‌ای از اشعار ایشان به زبان ترکی استانبولی با ترجمه‌ی خانم "شیرین راد"، در قالب کتابی با عنوان «از قلب تهران به قلب استانبول» ترجمه شده‌است.
همچنین کتاب عصر پایان معجزات با عنوان The era of no miracles به صورت دو زبانه فارسی-انگلیسی ارائه شده‌است که مترجمان آن جی‌دان سپهری و حسین احمدی هستند.

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
اعتراف می‌کنم
دیشب چند خانه را خالی کرده‌ام
اعتراف می‌کنم
همین امروز یک بنز آخرین مدل را به سرقت برده‌ام
اعتراف می‌کنم
جیب‌های امروز مترو را من زده‌ام
اما آقای قاضی!
به خدا قسم این جنگل، این رود، این نسیم
به خدا این بهار کار من نیست!

(۲)
از اوج سقوط می‌کنم بعد از تو
دل را برهوت می‌کنم بعد از تو
در آینه خیره می‌شوم بی‌تصویر
تمرین سکوت می‌کنم بعد از تو
یک‌سال دگر گذشت و ما پیر شدیم
نزدیک شدن به مرگ تبریکش چیست؟

(۳)
بن‌بست‌ها خوبند
وقتی که دیگر ناامید ناامید
بر آخرین دیوار
سر می‌گذاری اشک می‌ریزی
وَ آن پلاک گم شده در کوچه‌ای دیگر در این شهر دراندردشت
آرام خوابیده‌ست بر دیوار
 

(۴)
پیراهنت دور است از تو
دور است حتی پوستت از تو
من باید از پیراهنت نزدیک‌تر باشم به تو
نزدیک‌تر از پوستت حتی
من‌ باید از تو به خودت نزدیک‌تر باشم
باید خودت باشم...

(۵)
ابر ملخ رسید و گذشت
دهقان
بر شانه‌ی نحیف مترسک
چون ابر سرگذاشت و 
یک ریز گریه کرد.

(۶)
ته‌چین مرغ زعفرانی بی‌حضور مرغ
درمان درد معده با آروغ
بارسا - رئال، آه ال کلاسیکو!
لبخندهای زرد رنگ افخمی در سینمای هفت
چُس‌ناله‌های افتخاری روی موج سرزمین هرز شعر
سمت خدا با شصت کیلو ریش و عمامه
یک بار دیگر ناخدا خورشید، گاندو، زیرخاکی
جومونگ، تهران بیست، ببست و سی
اخبار خوشبختی ما، بدبختی دنیا
اخبار خوشبختی ما، بدبختی دنیا
اخبار خوشبختی ما، بدبختی دنیا...
این ناترازی پس چه شد؟
این قطع برق لعنتی پس کو؟

(۷)
پلک می‌زنم به ناچار
و لحظه‌ای تو را نمی‌بینم
پلک می‌زنم
و لحظه‌ای دیگر
پلک می‌زنم
و باز هم لحظه‌ای دیگر
لعنت به پلک‌های من
که حتی کنار تو
مشغول از دست دادن توام!

(۸)
تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی
تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی
تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی
تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی - تو نیستی - ...
چقدر باید جریمه بنویسم؟
نبودن تو که تقصیر من نیست.

(۹)
وقتی برف
سنگین باشد
نقاشی چه ساده است.

(۱۰)
دیدم یک ناشناس در آیینه
یک آدم بی‌حواس در آیینه
می‌رفتم و در پشت سرم جا می‌ماند
یک مرد به التماس در آیینه.

(۱۱)
و در انتها
دست‌های درخت از میوه تهی بود
سایه تعارف کرد.

(۱۲)
چند روز بیشتر نمانده است
برف‌ها 
آب می‌شوند و چند روز بعد
روی شاخه‌ها جوانه می‌زنند
برگ می‌شوند
من ولی
برف نیستم
نه آب می‌شوم نه برگ
آدم آهنی فقط
زنگ می‌زند
باز هم
مثل هر سال
حیف و میل می‌شوم.

(۱۳)
بیهوده بود
خاموش کردن چراغ و در تاریکی پنهان شدن
بیهوده بود
خواباندن ساعت
بیهوده بود
خیره شدن به عکس‌های قدیمی..‌.
بیهوده بود
و موهایم همچنان سپید می‌شد.

(۱۴)
بال‌هایت را
یک دو روزی قرض می‌خواهم
آن سوی دیوارها رازی‌ست
                            می‌خواهم بدانم
ناگهان گنجشک تا بالاترین شاخه پرید و گفت:
هیچ رازی نیست آن سو نیز
بادها بی‌خود شلوغش کرده‌اند
بال‌ها بیهوده می‌کوبند بر هم...

(۱۵)
دیوار اگر نبود
جهان
یک پنجره بود.

(۱۶)
انسان‌های نخستین
برای گفتن دوستت دارم
فقط باید یکدیگر را می‌بوسیدند
ما
هزاران سال
دیر به دنیا آمده‌ایم...

(۱۷)
باد
چقدر باید تند باشد
تا چروک‌های صورتم را
ببرد؟

(۱۸)
اعتراف می‌کنم
دیشب چند خانه را خالی کرده‌ام
اعتراف می‌کنم
همین امروز
یک بنز آخرین مُدل را به سرقت برده‌ام
اعتراف می‌کنم
جیب‌های امروز مترو را من زده‌ام
اما آقای قاضی!
به خدا قسم
این جنگل، این رود، این نسیم
به خدا این بهار کار من نیست!

(۱۹)
نگاهم کن
بگذار خودکار از دستم بیُفتد
لبخند بزن
بگذار کاغذم را باد ببرد
چیزی بگو
بگذار کلمات
برای همیشه گُم شوند
تو دوستم داشته باش
خونِ این شعر به گردن من!

(۲۰)
باران، اثر انگشت ها را شُست
آفتاب، رد پاها را پاک کرد
ابرها گریختند
و گناهِ سیل
به گردنِ آسمان افتاد
مظنون همیشگی!

(۲۱)
در خواب مگر
بیدار شوم
از این خواب.

(۲۲)
گل یا پوچ؟
من دوست دارم همیشه ببازم
اما هیچ مُشتی
پوچ نباشد.

(۲۳)
شب‌های غمت به سر نخواهد آمد
عاشق نشوی سحر نخواهد آمد
چون کرم، درون پیله خواهی پوسید
پروانه‌ای از تو در نخواهد آمد.

(۲۴)
فقط یک نفر سیاه نپوشیده
فقط یک نفر سه تیغه کرده
فقط یک نفر فاتحه نخوانده
و گریه نکرده که هیچ
خنده از لبش کنده نمی‌شود
فقط یک نفر
همان که زیر روبان سیاه نشسته
و زل زده به بقیه.

(۲۵)
چاقویی بردار
و تصویر ماه را
از آب برکه جُدا کن
آن گاه بیا و نامت را
از روی قلبم پاک کن!

(۲۶)
ساعتِ مُلاقات
تمام شده
پرستاری
انگشت، روی دماغش می‌گذارد
و در قاب می‌نشیند!

(۲۷)
گورکن
هر روز
چه آرزوهای بزرگی را
به گور می‌برد...!

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی



 

سرچشمه‌ها
- مجله ادبی قاف
HamidRezaShekarsariS@
Sherekotahh@
Badafrah1@
و...