چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

▪چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱)
آه، آه دستت:
شَعبده‌بازی‌ست که؛ 
دلتنگی‌هایم را،
به طُرفت‌العینی
         غیب می‌کند!
                    
(۲)
برخیز!
تا گل‌های باغ شادابند،
تا هوائی برای تنفس داری،
                       --به رقص!
 
(۳)
با عصرهای پاییز
اندوهی جاری‌ست
      -از گلوی درخت!
                         ...
برگ‌ها،
زود رنج‌اند!
 
(۴)
نه دین،
نه جنگ،،
نه قانون،،،
آخر به چه چیز آدم می‌شوی؛ -
آی‌ی آدمی؟!

                    (۵)
دیشب،
"شب بوی" باغچه،
بانسیمِ شامگاهی می‌رقصید
                        ...
امروز،
     بادِ بی‌خبر
           به هرزگی متهم‌ست!
 
 (۶)
شهرزادِ من!
آمدنت، حکایت رویاهاست
کاش بودنت،
تکرارِ هزار و یک شب باشد!
 
(۷)
حتا،،،
اگر مترسک هم باشی
فرقی نمی‌کند
گاهی،
دلتنگ قارقار کلاغ‌ها خواهی شد.!
 
                  (۸)
هنوز،
زخمِ کاری‌ی چشم‌هایت
در قلبم پیداست...
                           ...
ای آهوی گریزپا!
 
 (۹)
آه،
ای زخم کاری!
رد پای تو
هنوز در گوشه‌ی چشمم 
                --جاری‌ست!
 
  
#زانا_کوردستانی

فاتح ارژنگی شاعر مریوانی

استاد "فاتح ارژنگی" متخلص بە "تینوو" (تشنە)، شاعر، خطاط، هنرمند و ورزشکار کردستانی، زاده‌ی یکمین روز تیر ماه ۱۳۵۲ خورشیدی، از خانواده‌ای کشاورز، در روستای نی از بخش مرکزی شهرستان مریوان است.

گلاویژ نظریان نویسنده‌ی کامیارانی

بانو "گلاویژ نظریان" نویسنده، شاعر کردستانی، دبیر انجمن ادبی چومان و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی ملک‌الشعرزای بهار در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ است.

کانال تلگرامی شعر، شور، عشق

ترجمه‌ی چند شعر از رها فلاحی به زبان کردی

▪ترجمه‌ی چند شعر از #رها_فلاحی به کردی

(۱)
با کوو هه‌ڵ‌دەکات 
دارەکان سەما دەکەن!
لە نێوانی ئەم سەما،
گێجەگیج بەشێ گەڵاکانە...

(۲)
باوکه‌گیان،
دەستەکانت پیتیکیان نیە!
             -- گرتنیان هەیە!

(۳)
مانگ وا کوو خوتوو و رازا،
پت‌پت و تروسکایی ئەستێرەکان،
تەنیا دڵخۆشی ئاسمان گڕیا.

(۴)
شەو ئەستێرەکان ئەدرەوشەن،
بەڵام چاوەکانی تۆ 
                 -- دیتنیان هەس!

(۵)
کابۆکی لە نێوانی شیعرەکانم‌دا 
هێللانە کەردووە!
ئەمن باڵ‌دەگەرمەوە...

#رها_فلاحی 
برگردان اشعار: #زانا_کوردستانی

رمضان پرورده شاعر خرم‌آبادی

استاد "رمضان پرورده" پیر شاعر لرستان، زاده‌‌ی سال ۱۳۳۲ خورشیدی، در محله‌ی درب دلاکان خرم‌آباد است.

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

▪چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱)

با،،،
 لاله‌های سرخ،
 [محصورِ سیم‌خاردار]
 پیامی‌ست!
                              ***
--تو، هم می‌شنوی؟!

(۲)
سَرِ کوچه،
آذین بسته‌اند.
                           ***
دریغ از:         
          شهید!

 
(۳)
روسری‌ات را
محکم گره بزن.
بگذار
این بادِ وحشی؛
    --خانه خرابم نکند!.
 

(۴)
آه آزادی، آزادی:
به دنبالِ تو
    یک نفس خواهم دوید!

                    
(۵)
نی‌لبک می‌زند و،
هی می‌کند
گوسفندان و آرزوهایش را
--چوپانِ کوچک!
 
 
(۶)
در میدانِ نبرد
درخت سرو
هنوز پا برجاست.

(۷)
جوخه‌ی اعدام؛
در خوابی آشفته
به تفنگش تکیه داده‌ست...
                               ***
لعنت به:
--اطاعتِ کورکورانه!
 
                    
(۸)
آه،
ای گاوِ سمینتال!
وقتِ نشخوار
به کدام سو شاخ می‌زنی؟
 

 (۹)
رو به آسمان آبی خوابیده
  --رازقی.
                         ***
پهلو به پهلوی سبزه!
 

#زانا_کوردستانی 

شاپور جورکش شاعر فسایی

زنده‌یاد‍ "شاپور جورکش"، شاعر، منتقد ادبی، مترجم، پژوهشگر ادبی و نمایشنامه نویس معاصر ایرانی، زاده‌ی  دهم بهمن ماه ۱۳۲۹ خورشیدی، در شهرستان فسا استان فارس بود.

گویا فیروزکوهی شاعر تهرانی

استاد "گویا فیروزکوهی" شاعر تهرانی زاده‌ی روز دوشنبه ۷ مرداد ۱۳۴۲ خورشیدی، در تهران است. 

امیرتیمور زحمتکش شاعر مشهدی

آقای "امیرتیمور زحمتکش" شاعر خراسانی، زاده‌ی سال ۱۳۶۳ خورشیدی، در مشهد است.

کانال تلگرامی با خورشیدان - لیلا طیبی

آبا عابدین شاعر ایرانی

آقای "آبا عابدین" شاعر، ترانه‌سرا، نویسنده و نجار ایرانی در ۹ بهمن‌ماه ۱۳۶۶ دیده به جهان گشود. 

ترجمه‌ی چند شعر از آویزان نوری شاعر کرد عراقی

🔷 شعرهایی از #‌آویزان_نوری شاعر کُرد عراقی با ترجمه‌ی #زانا_کوردستانی 

 

داستان کوتاه بازگشت

داستان کوتاه بازگشت

هفده سال بیشتر نداشت. ته ریشی درآورده بود و صدایش کمی مردانه شده بود. خودش را مردی می‌دانست؛ اما به چشم بی‌بی هنوز همان "محولی" نق‌نقو بود. حاجی خدابیامرز "محولی" صداش می‌کرد. 
"محولی" بند پوتین‌هایش را بست و کوله‌ی برزنتی‌اش را به شانه انداخت. پلاک استیل آویز به گردنش با تابش نور آفتاب، برقی زد و دوباره میان پیراهن خاکی‌اش جا گرفت.
همدم و یار و یاور بی‌بی بود. اما با خواهش و التماس بی‌بی را راضی کرده بود که برود. سه روز لب به آب و غذا نزده بود که بتواند رضایت بی‌بی را بگیرد.
گلابدون را گرفت و مقداری از گلاب را داخل دستش پاشید و به ریش و صورتش مالید. قرآن را از داخل سینی برداشت و بوسید. نگاهی به آب داخل کاسه‌ی سفالی دست بی‌بی کرد. مثل حالش مشوش بود.
به چشمان خیس بی‌بی چشم دوخت. بی‌بی نگاهش را دزدید. نخواست که اراده‌ی "محمود" را سست کند.
- رسیدی خبری بهم بده!
- به روی جفت چشام بی‌بی جون!
- نندازی پشت گوش! دل نگرونتم...
- به محض رسیدن به مقر خبردارت می‌کنم، خیالت تخت!
از حیاط خانه خارج شد و وارد کوچه شد. چند نفر از همسایه‌ها آمده بودند که بدرقه‌اش کنند. از همگی حلالیت خواست و خداحافظی کرد. دلش طاقت دیدن اشک‌های بی‌بی را نداشت. راه افتاد. وقتی داشت می‌رفت؛ به عقب نگاهی انداخت. اشک توی چشم‌هایش حلقه بسته بود. به عقب برگشت. بی‌بی با چادر نماز گل‌گلی‌ و چشمانم بارانی‌اش داشت دنبالش می‌آمد.
- محمود جان!...
- تو رو روحه مسعود گریه نکن!
"مسعود" داداش بزرگترش بود؛ پسر بزرگ بی‌بی، نان‌آور خانه بود، اما جنگ که شد جبهه رفت. شش ماه بعد جنازه‌اش برگشت، بی‌دست، بی‌پا!
بی‌بی یاد "مسعود" برایش تازه شد. آهی کشید و قبل از اینکه بخواهد حرفی بزند؛ "محمود" گفت:  زود بر می‌گردم! من مثل مسعود نامرد نیستم! بخدا! قول دادم که!.
- اما...
"محمود" با انگشت، جلوی دهان بی‌بی را گرفت و نگذاشت دیگر چیزی بگوید. چند تار از موهای سپید بی‌بی که از چادر بیرون زده بود را با انگشت زیر چادر کرد و گوشه خاکی چادرش را بوسید و رفت.
بی‌بی همانطور که با چشمان خیسش، رفتن، "محمود" را نظاره‌گر بود با خود زمزمه کرد: مسعودم نامرد نبود...
***
بعد از ۱۷ سال که خبر برگشتش را دادند. چادرش را سرش انداخت. پاهایش واریس داشت. چشم‌هایش هم کم سو شده بودند. عصا به دست، به کوچه رفت. از سر خیابان پاکتی شیرینی خرید و برگشت. زنگ تک تک خانه‌های محله را زد. به اهالی شیرینی تعارف کرد و خبر برگشتن "محمود" را داد.
- محمودم برگشته!
- پسر نازنینم برگشته!
- نگفتم بر می‌گرده!
***
وقتی استخوان‌های بی‌جمجمه‌ی پسرش در تابوتی تحویل گرفت؛ مثل موقع رفتنش در ۱۷ سال پیش، اشک در چشمانش حلقه بست. 
- می‌دونستم بر می‌گرده! پسرم، سرش ببره، قولش نمیره!.
و چادر خاکی‌اش را روی تابوت انداخت.

 
#زانا_کوردستانی

 

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

▪چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱)
درخت؛
از ترس ذغال شدن؛
             کتاب شد!.

 
 (۲)
باران،،،
به نرمی می‌بارد
بر چتر مولتی‌میلیاردر
               ***
اما،،،
سیلی ویرانگرست
برای مرد کارتن خواب!
 
  
 (۳)
تنهایی،،،
سربازی‌ست کلافه
که اسمش را
روی دیواره‌ی برجک،
             رج می‌زند!
 

(۴)
پا تووی کفش هر کس کردم
باز لنگ می‌زد...
                        ***
زندگی،،،
هیچگاه همگامم نبود!
 
 
(۵)
آفتاب،،،
هدایت‌گر ما بود اما،
تن به شب‌پره‌هائی دادیم که،
     دورِ سرمان می‌چرخیدند!
 
 
 (۶)
زنده‌ایم اما،،،
بی‌شک با پُتک جهالتِ طالبان
روزی،
       مثلِ تندیسِ بودا
                    نابود می‌شویم.

 
(۷)
دکمه‌های زندگی را باز می‌کنم؛
و در می‌آورم این پیراهن گشاد را.
                          ***
آه،،،
   --زندگی به ما نمی‌آید!
 
 
 (۸)
فرا می‌رسد روزی که
در سطرهای یک کتاب
                زندگی کنیم...
                         ***
کاش آیندگان
با تبسم یاد ما کنند!
 
 
(۹)
فردا،،،
اعلامیه‌ی نصب بر دیوار
 مرگِ ما را فریاد می‌زند.
***
غافل که امروز
 ما مرده‌های
       لاشه بر دوشیم!

 
(۱۰)
پالتوی پدرم را،،،
سخت در آغوش می‌فشارم...
                              ***
تو؛...  همیشه در منی پدر!
                              
 
(۱۱)
به گمانم اندوه،
پرنده‌ای‌ست،
[غمگین]
در غم جفت‌اش.
 

(۱۲)
باغ،،،
در سکوتی غمناک فرورفته‌ست
                                ***
-- کو زمزمه‌های باران!؟
 

(۱۳)
قطاری بر ریل
 انتظاری بی‌هوده را
    به دوش می‌کشد...
                         ***
وقتی،
در ایستگاهی متروک افتاده‌ست!

                         
 (۱۴)
مادربزرگ باغچه‌ای داشت؛
که هر روز،
آرزوهای پیر و جوانش را،
       -درونش دفن می‌کرد!
 
  
(۱۵)
غرش موشک‌هایش
گوش جهانی را کر کرد؛
حاکمی که،،،  
سکوت کودک گرسنه را 
             --هرگز نشنید!
 
  
#زانا_کوردستانی
#هاشور

کتاب حکایتی دیگر از شیرین و فرهاد

🔷 منتشر شد:

🔶 کتاب "حکایتی دیگر از شیرین و فرهاد" مجموعه اشعار آقای "ابراهیم اورامانی" شاعر کُرد عراقی، چاپ و منتشر شد.

🔷 اشعار این کتاب، ترجمه‌ی "سعید فلاحی" (زانا کوردستانی) با ویراستاری لیلا طیبی (رها) است.

📙 این کتاب به همت و هزینه‌ی انتشارات هرمز در ۷۸ صفحه و تیراژ ۱۰۰۰ جلد به دوست‌داران فرهنگ و ادب عرضه شده است.

✍ ابراهیم اورامانی، شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار حلبچه‌ای‌ست و پیش از این چهار مجموعه شعر دیگر این شاعر در ایران چاپ و منتشر شده بود.

بهرام ادریسی

بهرام ادریسی

بهرام ادریسی در ۱۸ آذر ۱۳۲۳ هجری خورشیدی در شهرستان اراک دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی خود رادر این شهر به پایان رساند و موفق به اخذ مدرک دیپلم طبیعی گردید؛ سپس برای ادامه ی تحصیل رشته ی ادبیات و علوم انسانی را انتخاب نمود و در این زمینه موفق به اخذ مدرک فوق دیپلم شد؛ و سپس موفق به دریافت مدرک کارشناسی رشته شیمی گردید. او با سمت دبیر شیمی در شهرستان اراک مشغول به تدریس شد و در نهایت به سال ۱۳۷۵ بازنشسته شد.
او درباره آغاز شاعری خود می‌گوید: "تا تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۵۸ هرگز نه شعری سروده بودم و نه حتی فکر شعر گفتن در سرم بود؛ ولی همواره به شعر عشق می ورزیدم، پدرم فرهنگی بود و او نیز به شعر علاقه ی فراوان داشت. حادثه ای باعث شد تا نخستین شعر زندگی ام را در آن تاریخ بگویم و از آن پس تقریبا هر هفته شعر جدیدی نوشته‌ام که اکثرا در روزنامه‌های محلی چاپ و منتشر شده اند.
علاقه ی ایشان بیشتر به شعر سنتی است و از بین قالب های شعر، غزل، قصیده و رباعی را برای طبع آزمایی برگزیده اند. موضوع بیشتر شعر های ایشان مسایل روز جامعه و اجتماع است که با زبانی نرم و گاهی طنز آمیز بیان شده اند. علاوه بر آن از موضوعات عاشقانه و پندآموز و حکمی در شعر خود بهره می برند.   

حسرت
یادمه بچگی یام زندگی اینجوری نبود        
 این همه خون دل و این همه رنجوری نبود
کی کسی ماتم دیروز و غم فردا را داشت         
کی کسی تخم بدیها توی سینه میکاشت
غم نون و غم خونه تو دل هیچکی نبود        
صاف و صادق بودن و جز همه یکرنگی نبود
همه با هم بودن و تو زندگی یاور هم         
همشون آقای هم برار هم نوکر هم
برارا تو سختی هاشون واسه هم جون میدادن         
زناشون عین خوآر به دست هم نون میدادن
خونه هاشون یکی بود و غم و شادییا یکی        
سفره هاشون یکی و خنده و بازییا یکی
نه از آفت خبری بود و نه از دود و غبار        
 نه مریضی، نه گرانی، نه کمی و غم کار
آسمان آبی بود و چلچله ها وقت بهار        
مهمون ما میشدن بالای رف کنج دیوار
قدقد مرغ و خروس عوعو سگ و عرعر خر        
 می‌شنیدیم توی هر کوی گذر وقت سحر
شرشر آب روانی که میرفت از توی جو         
بع‌بع بزغاله‌هایی که میرفتن سوی کو
کاروان شترا میامدن از رای دور         
صدای زنگ اونا می‌ریخت به دل غلغل و شور
یاد اون روزا حالا جیگر ما خون میکنه         
زرق و برق زندگی دلا پریشون میکنه
این همه آدم و ماشین شده آفت واسمون       
 نمی‌باره دیگه از هیچ جایی رحمت واسمون
این جایی که خونه میگن خونه نیستا قفسه         
 این همه آهن و شیشه دیدنش والا بسه
آخه سر چلچله ها کجا بیان لونه کنن         
گربه‌ها پشت کدوم تاپو برن خونه کنن
لک لکا رفتن و اونا را دیگه هیچکی ندید         
دیگه غارغار کلاغا را خدا کس نشنید
اگر میگی زندگی اینه نمی‌خام فردا باشم          
با کدوم دلخوشیا صبح که میشه از جا پاشم
دوست دارم همراه بهرام به بیابونا برم           
تا به غربت بمیرم خاک بشه چشم ترم.

جمع آوری: لیلا طیبی (رهـا)

حسین نیک سرشت شاعر املشی

استاد "حسین نیک‌سرشت کومله"، شاعر، نویسنده، اسلام‌شناس، روزنامه‌نگار، ویراستار، منتقد ادبی برگزیده‌ی کشور و پهلوان پیشکسوت گیلانی، زاده‌ی چهارم مهر ماه ۱۳۴۴ خورشیدی در املش می‌باشد.

طیفور بطحایی نویسنده‌ی سنندجی

زنده‌یاد "طیفور بطحایی" فعال سیاسی چپ، نویسنده و فیلم‌ساز ایرانی، فرزند پنجم خانواده‌ای هشت فرزندی ساکن محله‌ی جورآباد در سنندج دیده به جهان گشود. 

کنیاز اراهیم میرزایف نویسنده‌ی کورد قزاقستانی

دکتر "کنیاز ابراهیم میرزایف"، نویسنده، محقق و کُردشناس مشهور آسیای مرکزی و رئیس اتحادیە‌ی کُردهای قزاقستان بود.