پیریال محمود

[هەولێر]

چاوم هەڵهێنا دیمەنی تۆم دی
دەشتی رەنگین و چیمەنی تۆم دی
گوڵە گەنم و جۆی دەگمەنی تۆم دی
بەشەو و بەرۆژ پاسەوانی تۆم
بەرگری لاو و نەوجەوانی تۆم

#پیربال_محمود (به کُردی: #پیرباڵ_محمود)

علیشاه حیدری زادی

علیشاه خان حیدری زادی

زنده‌یاد "علی­شاه حیدری­ زادی"، مشهور به "علی­شاه­ خان"، شاعر مجموعه‌ی "دار ئاسوو"، یکی از چهره‌های نام آشنای شعر کُردی ایلامی است.
 

 

علیشاه خان حیدری زادی

زنده‌یاد "علی­شاه حیدری­ زادی"، مشهور به "علی­شاه­ خان"، شاعر مجموعه‌ی "دار ئاسوو"، یکی از چهره‌های نام آشنای شعر کُردی ایلامی است.
وی فرزند شادروان "الهی‌خان" از بزرگان ایل خزل و منطقه­‌ی زنجیره بود، که در سال ۱۳۲۰ خورشیدی، در خانواده­‌ای ثروتمند، سرشناس و آشنا با علم و اخلاق و سواد، در روستای زنجیره شهرستان چرداول به دنیا آمد.
شاعر، شجره­‌نامه­‌ی خاندانش را به صورت نظم در آورده است. بر اساس شجره‌نامه، شاعر فرزند الهی‌خان فرزند صید عباس، فرزند مامی، فرزند امام علی، فرزند حیدر بگ، پسر شمسینه‌وند و این شخص به همراه خیره‌وند، مرشدوند و قلیه‌وند، چهار رأس ایل بزرگ خزل را تشکیل می‌دهند و از هر یک از این افراد، طایفه‌ای به جای مانده است.
وی تحصیلاتش را در زمان حکومت پهلوی تا پایان دوره‌ی ابتدایی ادامه داده و بنا به دلایلی هرگز موفق به ادامه تحصیل نشد، اما از هوش، نبوغ و استعداد سرشاری برخوردار بود و خط زیبایی هم داشت.
وی علاوه بر سرودن شعر، به هنر خطاطی و نقاشی می‌پرداخته است.
این شاعر خوشنام، دارای ۴۲ دفتر شعر، در قطع رحلی و به خط نستعلیق، به همراه نقاشی‌های خود بود.
وی در ۱۹ فروردین ماه ۱۳۸۲ خورشیدی، روی در نقاب خاک کشید.
در فروردین ماه ۱۳۹۷ خورشیدی، همایش منطقه‌ای بزرگداشت ایشان در شهرستان چرداول برگزار شد.

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
ده‌فته‌ر بر بکه‌م له شیعر کوردی
ترسم پیم بوشن تو هوچ نه‌کردی
بیلا بنوسم خاترات رووز
تا که له‌م نه‌و‌گه جی ته‌م و توز
تا زنده‌م نوسم وه قه‌له‌م خوه‌م 
تا وه کورد زووان خه‌زمه‌تی بکه‌م
مه‌ردم بزانن ئه‌گه‌ر تو مردی
جاوید بمینی زووان کوردی
ئوشم ئه‌را کورد گیان نسار بکه‌م
چه خاستر خه‌زمه‌ت وه ئه‌شعار بکه‌م.

(۲)
هه‌ر وه‌ختی مردم سپاردیام وه گل
ئه‌وسا ئه‌شعارم په‌خش که‌ن له خزل
 

(۳)
[گه‌ل گه‌ل و تیپ تیپ]     
یا رب عزیزان نازاران کووه  
گه‌ل گه‌ل و تیپ تیپ سواران کووه
ته قه ی رکاوسه رداران کووه  
دیواخان گه پ نامداران کووه
شایی وسروورعاشقان کووه
خولک ومحه به ت ناوخه لقان کووه
جه شن وتم وتووز  عه رووسی کووه
ئه لس وبنیش رووبووسی کووه
تاووس ته نینان چه تردارکووه
مه یل ومحه به ت دو دلدارکووه
مهروئاتفه ی ئنسانی کووه  
بانگ دلنشین به یانی کووه 
وه حده ت وحرمت ئخلاسی کووه
حق وحقیقت حق ناسی کووه
مجلسه یل گه رم میوانان کووه  
وفوورنیعمت سفره وخان کووه
به زمه یل پرئه یش ده لیران کووه
نشات ومیرکان وه هاران کووه
کاره وان سورشادامادکووه  
ده نگ هه ی شاواز شادشاد کووه.

(۴)
دار هشک پشک وه بی‌په‌ل پوو
که‌س نگای نیکه‌ی له دامه‌نه‌ی کوو
هه‌ر داری دیونید ک شاخه‌ی فره
په‌ل پوو دیری وه لنگیلی پره
مه‌ردم ته‌پ کوتن بنیشن ده سای
تاوسان ره‌سی نه‌سیمی ئرای
هه‌م سایه‌ی خوه‌شه هه‌م سه‌مه‌ر دیری
هه‌م نه‌خش و نه‌مای په‌ی به‌شه‌ر دیری
ئومیدوارم ت ئه‌ی خانه‌نده
هه‌مین داره بیود ک ئیوشم به‌نده
مه‌ردمان جه‌م بوون بنیشن ده ساد
شایه‌د حه‌یده‌ری یه‌یه‌ک بکه‌ین یاد.

(۵)
بی ره‌زای خودا شه‌وره‌یل به‌تاله
بی‌خود فکر که‌ید ئیوشی ئه‌قباله

(۶)
مه‌رد حه‌قیقه‌ت درس په‌یمانیم
په‌یره‌و ده‌ستوورات خه‌ت قورئانیم

(۷)
حه‌یده‌ری هه‌مرا با ره‌فیقانی
سه‌جده که‌یم وه خاک حه‌ی سوبحانی

(۸)
له‌قه‌ب دانه پیید که‌نه‌نده‌ی خه‌یبه‌ر
مه‌ردم داد کیشان یا ئاقای قه‌نبه‌ر

(۹)
هه‌ر وه‌خت ها له کار ده‌س ئلاهی
یونس جا گری له به‌تن ماهی

(۱۰)
منیش وه‌ی قه‌له‌م زه‌عیف و زاره
ته‌وسیفم ئه‌وساف دلدل سواره

(۱۱)
له مه‌جلس جه‌م که دورر و دانه‌و گه‌نج
ماچ بکه ده‌س پیر نوکته سه‌نج

(۱۲)
ساقی من مه‌هجوور ژان هجرانم
چما کفر چی په‌یغه‌مبرانم
ساقی گل بخوه ده‌س وه باده‌وه
بنور وه‌ی گونای خودا داده‌وه
ساقی برشن وه یاد ده‌وران
جه‌هان بی‌وه‌فاس په‌ی جه‌هان خاران
ساقی برشن نامه‌ی ها‌که‌فم
په‌ی تیر ئه‌جه‌ل جوور هه‌ده‌فم
ساقی دیوری یار ئاگر دا جه‌رگم
بلوزه‌ی هیز گرت ره‌سی وه به‌رگم
ساقی حه‌یده‌ری دلی مه‌حزوونه
ویلان و ویلگه‌رد جوور مه‌جنوونه

(۱۳)
یاران براگان ئه‌شعاری دیرم
وه زه‌عف قه‌له‌م گوفتاری دیرم
قه‌له‌می ناقس و ناتوان دیرم
ته‌وسیفی زه‌عیف په‌ی جوان دیرم
تا ئه‌وره پرسیم نه‌سل و ئه‌جدادم
نه‌سه‌ب به‌ر نه‌سه‌ب نه‌سل ئه‌کرادم
ئیلی موعته‌به‌ر و باسواد دیرم
نشان مه‌نسه‌ب ئاریا و ماد دیرم.

(۱۴)
ئفتخارمه زوان کوردی
له ئیران گه‌ردم وه سه‌ربوله‌ندی
مل بلین گرم ئرا زوانم
یادگاریگه له نیاکانم

(۱۵)
تا ک‌ ره‌مه‌ق هه‌س له ته‌وانمان
خدمه‌تگوزاریم وه ئیرانمان

(۱۶)
بیلا بخه‌نن کیوچه و بازاران
بیلا بگیرن دان دان نازاران
حه‌یده‌ری ئاخر وه بیلا بیلا
جوور مه‌جنوون شیت بیود له شون له‌یلا.

(۱۷)
ئمشه‌و خوماری سورمه‌ی چه‌و یاران
تا سوو پاک شوور بو وه سیل واران
ئمشه‌و قلای دل ته‌سخیر خه‌م بو
ناز عه‌زیزان له‌ی جه‌رخه که‌م بو
ئمشه‌و هه‌ی‌هه‌ی‌که‌ر له قیولی ده‌روه‌ن
ئاجز بو له ده‌س خشخشه‌ی سه‌روه‌ن
ئمشه‌و تا سه‌حه‌ر ناله‌ی نالمه
دل ئه‌سیر خه‌م بی‌مه‌جالمه

(۱۸)
قلای دل ته‌سخیر دام هه‌وه‌س بیو
به‌سیره‌ت ئه‌سیر سپای نا‌که‌س بیو

(۱۹)
شیوله‌ی له‌عل لیو مینای زه‌رین باف
پنهانن له ژیر حه‌لقه‌ی چه‌تر ساف

(۲۰)
دو به‌ی بی‌شاخه دو قاچ نیم خیز
یه‌کی ده‌ر نیه‌که‌ن وه بی‌ره‌ستاخیز

(۲۱)
له گیان بیزارم له گیان بیزارم
جور بلبل شه‌یدای گول و گولزارم
له‌زه‌تی نه‌یری ئه‌ی دنیای دوونه
منیش عاشق خال دلدارم

(۲۲)
جوور به‌رق گرده‌م حوسن جه‌مالد
ئه‌گه‌ر کوشیدم خیونم حه‌لالد

(۲۳)
شیت و شه‌یدای تو شیت و شه‌یدای تو
نه‌مام! شه‌رمه‌نده‌ی قه‌د و بالای تو
گووشم ها وه سه‌وت ده‌نگ و سدای تو
بیومه‌سه غولام در درگای تو
هه‌ر چ وه پیم که‌ن گیشتی فه‌دای تو
ئاخر به‌خشنم من وه خودای تو
بیلا بکیشم قه‌سده‌ن ده‌رای تو
بچمه دووزخ جرم و گونای تو
بکه‌فم ده خاک مرده سیای تو
بی‌تره له گه‌نج عالم نمای تو
حه‌یده‌ری موحتاج لوتف و عه‌تای تو
حازرم ئرای جرم و گونای تو

(۲۴)
که‌سی ته‌شخیس نیه گ ده‌رد عاشق چوه‌س
حه‌یده‌ری زانی مه‌عنی عشق و به‌س
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.alishahheidarizadi.blogfa.com
www.khani2710.blogfa.com
www.borna.news
و...


 

سید حاتم نیکیار

استاد "سید حاتم نیکیار"، شاعر کرمانشاهی است.

 

سید حاتم نیکیار

استاد "سید حاتم نیکیار"، شاعر کرمانشاهی است.
وی از مدیران میانی شرکت پتروشینی کرمانشاه است و در نخستین همایش منطقه‌ای شعر بهار آبادان، در اسفند ماه ۱۳۹۰ خورشیدی، به عنوان نفر نخست، انتخاب و معرفی شد.
همچنین ایشان از منتخبین سومین جشنواره‌ی شعر نیاوران در شهریور ۱۳۹۶ بود.

 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

 

◇ نمونه‌ی شعر کُردی:
(۱)
دڵ ها تەمەێ هەوره و نمێ واران بوارێ   
دڵ ها تەمە، واران هه جۊ جاران بوارێ
وا نەرمه نەرمه تووم گوڵباخی بوەشنێ
واران وه سەر جۊ زلف نازاران بوارێ
هەر کوو سەراوێ بی، بیه کووره گڵاڵێ
کووره گڵاڵان تاسه بارن گیان بوارێ
پایز وه سەر هات و گڕێ واران نەواری
دەس وه دوا بوون وه چلەێ زمسان بوارێ
هەور جەهانگیرێ وه "قەسرە"و هەڵ بێیەیدن
هەر وه "کرن" تا بان "کرماشان" بوارێ
"شاهو" دوواره مه‌خمه‌ل سه‌وزێ بپوشێ
"هۆڵی" بتوقێ گوڵ له هه‌ورامان بوارێ
دارەیل رۊتە لەق وه لەق گوڵ کەن دوواره
واران ئەگەر تاوێ وەرەو باخان بوارێ
دڵ ها تەمەێ هەوره و وه مزگانی براگان
وەختێ خەرامان تێیەیدە ڕا باوان بوارێ
تووز و تەمه دنیا و م هەر چەو ئنتزارم
واران وه شوون گەردەڵه و گیوچان بوارێ
 

(۲)
چەوەیل مەسد هەر ها نە خیاڵم
چیدو نیەپرسی وە کەسێگ حەواڵم
تەنیا ڕەفیق و تاقانەێ دڵم بید
وە هۊچێ پەتی هیشتیەمە جی و چید

چیدو نیەپرسیدن حەواڵم
وە تیر غەم شکانی باڵم
تووریان مەکە شیرین غەزاڵم

خوەزیەو دەفێ تر بێ خەوەر هەم بۊنیامەد
خوەزیەو دووارە بێ خوسەو خەم بۊنیامەد

پرشەێ خوەرم! مانگە شەوم! بەورەو دووارە
تا ئاسمان پڕ بوو لە شەوق مانگ و هەسارە 

تەنیا نەچوو تاقانە یارم!
پرشەێ خوەرم مانگ شەوارم!
نەیلەم وە جی چەو ئنتزارم

نەیلەم وە جی حاڵم خراوە
بەورەو تەمام کە ئی عەزاوە
باوش کە پێم بگرەمە پاوە

خوەزیەو دەفێ تر بێ خەوەر هەم بۊنیامەد
خوەزیەو دووارە بێ خوسەو خەم بۊنیامەد

پرشەێ خوەرم! مانگە شەوم! بەورەو دووارە
تا ئاسمان پڕ بوو لە شەوق مانگ و هەسارە
 

(۳)
[خوسرەونشین]
من رووڵه‌ی ماواێ خوسرەو نشینم
زارووی فه‌رهادم رووڵه‌ی شیرینم*
په‌راۆ بێستۊن پشتیوانمه
شاهو داڵاهو دڵ و گیانمه
وە دەیشت زه‌هاو تا به‌رزی شاخه‌یل
میلکان وه میلکان کوونه چه‌رداخەیل
وه هه‌ر کووره‌ بووم وه‌ دڵ یادت که‌م
مڵک باوامی خوه‌م ئابادت که‌م
تا وەختێ زنه‌م دڵ لؽد نیه که‌نم
زەنجیر عشقد کردؽه پاو‌ه‌نم
وه‌هارد مەخمەڵ، هاوێن هه‌ۆریشم
له سای نسارد تاۆێ دانیشم
گیانم و فدای تەخت وو ئەێواند
پرشه‌ی خوه‌رەتاۆ بان تاق وەساند
 

(۴)
خەزان هاتو نەمەن بوڵبوڵ لە باخەیل
پەژارە و پرتەپرت کەفتە چراخەیل
م مەندم تا بکیشم جەور سەرما
تو چیدوو داخی نایدە بان داخەیەل
-----------
* این بیت از آقا‌ی "فرزاد بساط‌پور" است.
 

(۵)
بنوورەی هەمگە هەور نازارە
هەر شەو جەمەو بون وە بان ئی شارە
نە تکێ چکن نە نمێ وارن
بێ دەنگ تیەن و چن چما رێوارن
 

(۶)
دارێ نەچەمێ گوڵ و هەنار هاشوونێ
باخێ ک خەزان بەکەێ وەهار هاشوونێ
ئیمە هەوەجەێ وە هاتن کەس نەیریم
ئی تووزە بڕەویەید سوار هاشوونێ
 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
 

◇ نمونه‌ی شعر فارسی:
(۱)
نوبهار است و باد فروردین، خرمنی گل در آستین دارد
دشت سرسبز و باغِ بارانی نقش ِفردوس بر جبین دارد
کوه‌ها نقره‌پوش مهتاب‌اند، رودها پر خروش و بی‌تاب‌اند
نوعروسان باغ در خوابند، آسمان حسرت زمین دارد
با نسیمی درخت خندان شد، باد آمد شکوفه‌ باران شد
بلبلی زیر برگ پنهان شد، غنچه بر راه او کمین دارد
شد زمین از هوا چراغان‌تر، آسمان از زمین پریشان‌تر
گل ندیدم از این فراوان‌تر، دامنِ کیست این که چین دارد؟!
کوچه‌باغ از شمیم گل‌ها مست، کوزه بر دوش‌ها قدح در دست
باغبان در تدارک جشن است، چون به سِحرِ صبا یقین دارد *
تو گلی! نه که نوبهار منی، چشمه‌ساری بنفشه‌زارِ منی
نیک‌یارم که نیک یار منی، کی چنین یار نازنین دارد؟!
این غزل هر چه هست از کم و بیش، پر امید است یا پر از تشویش
برگ سبزی‌ست تحفه درویش، چه کند بینوا همین دارد.
--------
* تضمینی از حضرت حافظ
 

(۲)
‍وقت تحویل سال نزدیک است، سفره‌ات را بگستران بانو
هفت‌سین را بچین و روشن کن شمع‌ها را به گردش از هر سو
حرف سیر و سماق و سنجد نیست... هفت‌سین بی‌گمان زنی کُرد است
دختری از تبار کوهستان سرو قد، سبزه‌رو، سیه گیسو
یادگار اصالت این خاک، بازتاب شکوه کوهستان
دختری از تبار مادری‌ام، از غزالان مست دالاهو
دختری که هزار و یک شاعر با خیالش ترانه می‌گویند
دختری که هزار و یک نقاش از نگاهش گرفته‌اند الگو
طرح پیراهنش مریوانی با کمرچین و شال و فقیانه
سُخمه‌اش را فشرده بر سینه با دو سنجاق دو گل شب‌بو
چون ستاره از آسمان بهار سکه‌ها از کلاهش آویزان
ابروانش دو ماه یک‌روزه، چشم‌هایش دو کهکشان جادو
دست‌ها را کمی حنا بسته سُرمه سوده نگاه مستش را
سرونش را به شیوه‌ی کلهُر کج نهاده رها از آن گیسو
تازه‌تر از شکوفه‌ی بادام مثل باران صبح فروردین
سبزه‌ی زندگی به یک دستش دست دیگر نهاده بر پهلو
می‌خرامد به ناز و می‌آید گله آهوان به دنبالش
سَلتِه بر دوش و گُل‌وَنی در باد از بلندای دلکش شاهو
روح موسیقی درختان را می‌توان در کلام او حس کرد
می‌وزد از بهار پیرهنش عطر گل‌های وحشیِ خودرو
 

(۳)
گل نیستی که در دل گلدان بکارمت
یا ماهی آنچنان‌که به دریا سپارمت
پروانه‌ای، ولی به گلی دل نبسته‌ای
تا در ردیف مردم عاشق شمارمت
ماه و ستاره را به تو تشبیه می‌کنند
من با چه صنعتی به غزل در بیارمت؟
تو چون عروسکی که نبودی برای من
من مثل کودکی که همیشه ندارمت!!
دستم نمی‌رسد که تو را آورم به چنگ
پایم نمی‌رود که به خود واگذارمت
تو آن غنیمتی که ز دریا گرفته‌ام
حیف است بر کویر و بیابان ببارمت
هستی ولی همیشه پریشان رفتنی
رفتی ولی نگو به خدا می‌سپارمت
 

(۴)
[بوی نارنج کال می‌آید]
سرما به سر رسید و خبر از بهار نیست
گویی بهار را به ده ِ ما گذار نیست
بر کوهسار یخ‌زده بادی نمی‌وزد
در کوهپایه‌ها اثر از چشمه‌سار نیست
از شاخه‌های دور صدایی نمی‌رسد
در باغ بی‌ترانه درختی به بار نیست
با سال نو حکایت دنیا عوض نشد
تقدیر، جز حکایت پیرار و پار نیست...
 

(۵)
سر داده به باد، انارِ عاشق، در باغ 
از کار گذشته، کارِ عاشق، در باغ
پاییز نگو... بگو که رستاخیز است
با این‌همه، سربدارِ عاشق، در باغ
 

(۶)
آهسته و پیوسته قدم... می‌رفتیم
دور از هم و هم شانه‌ی هم... می‌رفتیم
تقدیر من و تو بی‌هدف رفتن بود
می‌آمدی و می‌آمدم... می‌رفتیم.
 

(۷)
[بیستون]
زمستان و جنون و صبح برفی
طلوعی لاله‌گون و صبح برفی
اتوبوس از کنار کوه پیچید
شکوه بیستون و صبح برفی
 

(۸)
در باغ نشسته بود و از جان می‌گفت
از فلسفه‌ی بارش باران می‌گفت
با لهجه‌ی دلنشین هورامانی
"اسرار مگو" را به درختان می‌گفت
 

(۹)
ای محو رخ تو صد هزار آیینه
از شوق تو بی‌صبر و قرار آیینه
گفتند: بهار آمده، رفتم دیدم
تو جلوه‌گری و نوبهار آیینه
 

(۱۰)
آیینه پر از تلاطم دیدن توست
در سینه‌ی من هوای بوسیدن توست
از بوی خوش و برق ِ نگاهت پیداست
ای سیب ِ رسیده! موسم چیدن توست
 

(۱۱)
از دورترین فاصله بر می‌گردد
رنجیده، ولی بی‌گِله بر می‌گردد
گیر است گلوی ناخدایش، بانو!
کشتی به همین اسکله بر می‌گردد
 

(۱۲)
[پلنگ دنا]
به یاد آن چمنزاران انبوه
دلش پر خون و چشمانش پراندوه
به شلیکی پلنگ خسته هم مرد
چه تنها مانده ماه اشترانکوه!!!
 

(۱۳)
[کفش]
می‌رقصی
با پای برهنه
با دست‌های خالی
- با ریتمی ناموزون -
و من
بیابان‌های عراق را دنبال کفش‌های گمشده‌ات می‌گردم...
خبرها را نخوانده می‌گذرم
فیلم‌ها را ندیده رد می‌کنم
کفش‌هایت نبود و من
باورهای بودا را
در پستوی تاریخ
جستجو کردم،
نه کفشی یافتم، نه دلیلی برای کشتنت!

تو اما کشته شدی
چنانکه
"آیلان" در دریای سیاه
و "هیوا" در بیابان‌های عراق
تو اما کشته شدی
چون
کفش‌هایت گم شده بود!

چشم‌هایم را می‌بندم
خبرها را می‌خوانم
فیلم‌ها را می‌بینم
فرقی ندارد خاک بود یا دریا
داعش بود یا بشار اسد
صدام یا راهب بودایی

حالا تنها تو هستی
که کفش‌های کوچکت را می‌پوشی و
می‌رقصی!
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.shadman55.blogfa.com
www.tasnimnews.com
https://t.me/+6bExOEt4WGFiMDE0
@NIKYAR_POEM
و...

سعید صاحب علم

آقای "سید سعید صاحب علم"، شاعر ایرانی، زاده‌ی ۱۰ تیر ماه ۱۳۶۹ خورشیدی، در تهران است.

 

سعید صاحب علم

آقای "سید سعید صاحب علم"، شاعر ایرانی، زاده‌ی ۱۰ تیر ماه ۱۳۶۹ خورشیدی، در تهران است.
وی فارغ‌التحصیل رشته‌ی علم اطلاعات و دانش‌شناسی از دانشگاه علامه طباطبایی(ره) در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، می‌باشد.
 

◇ کتاب‌شناسی:
- پارازیت مقدس
- همان همیشگی
- چند سال بعد
- خلوت
و...
 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
امیدی بر جماعت نیست، می‌خواهم رها باشم
اگر بی‌انتها هم نیستم، بی‌ابتدا باشم
اگر یک‌بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا
بیایم، دوست دارم تا قیامت در کما باشم!
خیابان‌ها پر از دلدار و معشوقان سردرگم
ولی کو آنکه پیشش می‌توانم بی‌ریا باشم؟
کسی باید بیاید مثل من باشد؛ خودم باشد
که با او جای لفظ مضحک "من" یا "تو" ، "ما" باشم
یکی باشد که بعد از سال‌ها نزدیک او بودن
به غافلگیر کردن‌های نابش آشنا باشم
دلم یک دوست می‌خواهد که اوقاتی که دلتنگم
بگوید خانه را ول کن؛ بگو من کِی، کجا باشم؟

(۲)
روزها با فکر او دیوانه‌ام، شب بیشتر!
هر دو دلتنگ همیم اما من اغلب بیشتر...
باد می‌گوید که او آشفته گیسو دیدنی‌ست
شانه می‌گوید که با موی مرتب، بیشتر!
تا مرا بوسید، گفتم: آه ترکم کن، برو...
عمق هذیان می‌شود با سوزش تب، بیشتر!
حرف‌هایش از نوازش‌های او شیرین‌تر است...
از هر انگشتش هنر می‌ریزد از لب، بیشتر!
یک اتاق و لقمه‌ای نان و کمی آغوش او...
من چه می‌خواهم مگر از این مکعب بیشتر...؟!

(۳)
امیدی بر جماعت نیست، می‌خواهم رها باشم
اگر بی‌انتها هم نیستم بی‌ابتدا باشم
چه می‌شد بین مردم رد شوی آرام و نامرئی
که مدت‌هاست می‌خواهم فقط یک شب خدا باشم
اگر یک بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا -
بیایم دوست دارم تا قیامت در کما باشم
خیابان‌ها پر از دلدار و معشوقان سر در گم
ولی کو آنکه پیشش می‌توانم بی‌ریا باشم؟
کسی باید بیاید مثل من باشد، خودم باشد
که با او جای لفظ مضحک من یا تو، ما باشم
یکی باشد که بعد از سال‌ها نزدیک او بودن
به غافلگیر کردن‌های نابش آشنا باشم
دلم یک دوست می‌خواهد که اوقاتی که دلتنگم
بگوید خانه را ول کن بگو من کی، کجا باشم؟

(۴)
ایستادی که را ببینی باز؟ باغبانی که نوبهار ندید؟
یا کسی را که مرگ بوسیده؟ جز غم از دست روزگار ندید
حال و روزم شبیه چوپانی ست، که سر از ناکجا درآورده
گله‌اش روی ریل جا ماند و، چشم راننده‌ی قطار ندید
مثل سربازی‌ام که بعد از پاس، وقت توزیع نامه‌ها خوشحال
داخل صندوقش نگاهی کرد، هیچ چیزی بجز غبار ندید
پدری خسته‌ام که شب هنگام، وعده با بچه دزدها دارد...
دست از پا درازتر برگشت، هیچ کس را سر قرار ندید
حس این روزهای من مثل، بوفه داری کنار جادّه است
چانه‌اش روی دست خشکیده، راه را دید و یک سوار ندید
داغ من را دقیق تر بشناس؛ ناخدایی که ماند در ساحل
نه که از موج‌ها بترسد؛ نه... عرشه را سخت و استوار ندید
ایستادی که را ببینی باز؟ آنکه از من سراغ داری رفت
آنکه از من سراغ داری مُرد، آنکه در خویش اقتدار ندید.

(۵)
آسمان دزد است، کشتی حالِ بادش را ندارد
او فقط از دزد دریایی نمادش را ندارد
باز می پرسی که کشتی‌های من غرق است؟ آری
مثل معتادی که خرج اعتیادش را ندارد
باغ وحشی را تصور کن که می‌رقصد پلنگی
تاب اشک ما و مرگ هم نژادش را ندارد
بی‌قرارم مثل وقتی مادری با یک شماره
می‌رود تا باجه‌ها اما سوادش را ندارد
حکم جنگ آمد تصور کن که سربازی نشسته
غیرتش باقی‌ست اما اعتقادش را ندارد
آب راکد را که دیدی؟ چون سرش بر سنگ خورده
رود بود و حال شوق امتدادش را ندارد
درد یعنی شاعری در دفتر شعرش ببیند
مثل سابق دیگر آن احساس شادش را ندارد.

(۶)
گمانم عاشقی هم مثل من خون جگر خورده
تو سنگی را رها کردی که بر این بال و پر خورده
خودت گفتی جدایی حق ندارد بین ما باشد
کجایی تا ببینی که جدایی هم شکر خورده
نمی‌دانم کجا باید بیفتم از نفس دیگر
درختی را تجسّم کن که از هر سو تبر خورده
غم‌انگیزم، دلم چون کودکی ناشی‌ست در بازی
که از لبخندهای تلخ استهزاء سر خورده
شبیه پوشه‌ای در دست مردی گیج و مبهوتم
به خاک افتاده‌ام، در راه او بر صد نفر خورده
هوایم بی‌تو همچون حال ورزشکار دلخونی‌ست
که در دیدار پایانی به اسرائیل بر خورده.

(۷)
صبر کن عشق زمین‌گیر شود بعد برو
یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو
ای کبوتر به کجا قدری دگر صبر بکن
آسمان پای پرت پیر شود بعد برو
تو اگر گریه کنی بغض من می‌شکند
خنده کن عشق نمک‌گیر شود بعد برو
یک نفر حسرت لبخند تو را می‌بارد
صبر کن گریه به زنجیر شود بعد برو
باش با دست خودت آینه را پاک بکن
نکند آینه دلگیر شود بعد برو
لحظه‌ای باد ترا خواند که با او بروی
تو بمان تا به یقین دیر شود بعد برو
خواب دیدی شبی از راه سوارت آمد
باش تا خواب تو تعبیر شود بعد برو.

(۸)
وقتش رسیده مثل من امروز برداری
آن قاب عکس کهنه را از کنج انباری
با آستینت خاک‌هایش را بگیری باز
بر نقطه ضعف خاطراتت دست بگذاری
دستان من خاکی‌ست، قدری گریه کن بانو!
دستم معطر می‌شود وقتی که می‌باری
دیشب به یادت "گریه‌ها" را خواندم از اول
اصلن کتاب شعر "فاضل" را تو هم داری؟
دیگر نپرس از فکر من این روزها، قطعن
من هم به آن چیزی می‌اندیشم که تو ... آری!
ترکت نخواهم کرد من با اینکه می‌دانم
سیگار قلابی برای ترک سیگاری...

 
(۹)
آشنایی همیشه شیرین نیست
شاخه‌ای سیب کال می‌انداخت 
مثل مردی که پای قلیانش
قند روی ذغال می‌انداخت
آه چاقو که تا همین دیروز
دسته‌ی خویش را نمی‌برّید 
قامت هر درخت جنگل را
یاد یک خط و خال می‌انداخت
آب این رودخانه قلابی‌ست،
فکر ماهی همیشه مشغول است
چوب قلاب عاشقی در آب
هی علامت سوال می‌انداخت
راز یلدا نگاه خورشید است،
تا زمین خیره شد به چشمانش 
روز و شب را برای یک لحظه
غافل از اعتدال می‌انداخت
مثل باغ ارم که در شیراز
جذبه‌اش مال غیر بومی‌هاست 
عشق من قلب عالمی را برد،
روی دوشش که شال می‌انداخت
برج میلاد و برج آزادی
دست‌های قنوت تهرانند 
شهر وقتی که او قدم می‌زد
بین ما شور و حال می‌انداخت
سرفه می‌کرد و دود پس می‌داد،
آخرین چارشنبه‌ی اسفند 
مثل او سال نو که می‌آمد
در سرم قیل و قال می‌انداخت
گردن‌آویز زلف خوش رنگش
کاربرد دوگانه‌ای دارد 
گردنِ من طناب می‌انداخت،
گردنِ او مدال می‌انداخت
او بهار است و من فقط پاییز،
ما سه ماه از مدار هم دوریم 
تف به تقویم و روزگاری که
وقفه در این وصال می‌انداخت
آشنایی شبیه یک قند است،
روزگارم سیاه خواهد شد 
مثل مردی که پای قلیانش
قند روی ذغال می‌انداخت.

(۱۰)
امیدی بر جماعت نیست، می‌خواهم رها باشم
اگر بی‌انتها هم نیستم بی‌ابتدا باشم
چه می‌شد بین مردم رد شوی آرام و نامرئی
که مدت‌هاست می‌خواهم فقط یک شب خدا باشم
اگر یک بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا
-بیایم دوست دارم تا قیامت در کما باشم
خیابان‌ها پر از دلدار و معشوقان سر در گم
ولی کو آنکه پیشش می‌توانم بی‌ریا باشم؟
کسی باید بیاید مثل من باشد، خودم باشد
که با او جای لفظ مضحک من یا تو، ما باشم
یکی باشد که بعد از سال‌ها نزدیک او بودن
به غافلگیر کردن‌های نابش آشنا باشم
دلم یک دوست می‌خواهد که اوقاتی که دلتنگم
بگوید خانه را ول کن بگو من کی، کجا باشم؟

 
(۱۱)
مثل یک ساعت از رونق و کار افتاده
هر که در عشق رکب خورده، کنار افتاده
فصل تا فصل خدا بى‌تو هوا یک نفره است
از سرم میل به پاییز و بهار افتاده
هر دو سرخیم ولى فاصله ما از هم
پرده‌هایى است که در قلب انار افتاده
پیش هم بودن و هم جنس نبودن درد است
آه از آن سیب که در پاى چنار افتاده
حس من بى‌تو به خود نفرت دانشجویى‌ست
از همان درس که در آن دو سه بار افتاده
سهمم از عشق تو عکسى‌ست که دیدم آن هم
دستم آنقدر تکان خورد که تار افتاده!.
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.sadeamaghashang.blogfa.com
www.havayeto9586.blogfa.com
www.ashghaneha.blogsky.com
www.cofe-sher.blog.ir
www.iranketab.ir
@saeed.sahebelm
@Voriyerd
و...

ماهنامه ادبی رها

ماهنامه ادبی رها منتشر شد

جدیدترین شماره‌ی ماهنامه‌ی ادبی، هنری و فرهنگی رها، با بررسی پرونده‌ی ادبی استاد "حیاتقلی فرخ‌منش"، شاعر و هنرمند خوزستانی، منتشر و در دسترس عموم قرار گرفت.

شماره‌ی چهارم از دوره‌ی جدید، انتشار ماهنامه‌ی ادبی رها، در ۱۳۷ صفحه، با سردبیری "زانا کوردستانی"، منتشر شد.

ماهنامه‌ی ادبی رها، با رویکرد انتشار آثار ادبی و هنری و فرهنگی، هنرمندان ایران و جهان در سه بخش ثابت شعر ایران، پرونده‌ی ادبی و شعر جهان و بخش‌های متغییر اخبار، نقد، داستان و بخش کتاب، فیلم و... هر ماه به صورت برخط و رایگان منتشر می‌شود.

در بخش شعر ایران این شماره، شعرهایی از: آرش پورعلیزاده، امید صباغ‌نو، جعفر درویشیان، رحیم عبدوس، اشکان پناهی، آتفه چهارمحالیان، رضا باب‌المراد، سولماز نصرآبادی، نوشین نوری، شهناز صمدی، شاهد سنقری، نصرت‌الله مسعودی، گویا فیروزکوهی، هستی جعفری، حمیدرضا شکارسری، مریم گمار، اکبر اکسیر، منوچهر آتشی، ماشااله عبدالمالکی، سهراب شهیدثالث، حیاتقلی فرخ‌منش، مهدی ناصری، منصور دولتی، نسترن خزائی، امین نبهان‌آبادی خسرجی، مهدی رضازاده، سیامک بهرام‌پرور، طاهره خنیا، ایمان آرمان‌فر، مهدی اخوان لنگرودی، رویا الفتی، منصور خورشیدی، رها فلاحی، لیلا طیبی، سیروس نوذری، زبیده حسینی، سپیده رشنو، افسانه واقعی، فخرالدین احمدی سوادکوهی، کوروش کرمپور، شهرام شیدایی، و زانا کوردستانی را می‌خوانیم.

در بخش شعر جهان نیز، شعرهایی از: ایلهان سامی چومک، خایمه سابینس، غسان کنفانی، دلسوز محمد، ازرا پاوند، جمال ثریا، الماس مصطفی، بوریس پاسترناگ، خوزه آنخل بالنته، یانیس ریتسوس، پری خیلانی، حنا عثمانی، اکتای رفعت، برایتن برایتن باخ، سعدی یوسف و شاذیه عشرتی گنجانده شده است.

لینک دانلود مستقیم:
https://uupload.ir/view/ماهنامه_رها_شماره_۴_تیر_ماه_۱۴۰۴_we1x.pdf/

و یا:

<a href="https://uupload.ir/view/ماهنامه_رها_شماره_۴_تیر_ماه_۱۴۰۴_we1x.pdf/" target="_blank"><img src="https://s6.uupload.ir/css/images/udl6.png" border="0" alt="دانلود فایل با لینک مستقیم" /></a>

#شبکه_خبری_رهانیوز
#رها_نیوز

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha