حسن صدیق شاعر الشتری

آقای "حسن صدیق" متخلص به "ریوار" شاعر لرستانی، زاده‌ی یکم تیر ماه ۱۳۵۷ خورشیدی، در روستای درویش‌آباد الشتر است.

آقای "حسن صدیق" متخلص به "ریوار" شاعر لرستانی، زاده‌ی یکم تیر ماه ۱۳۵۷ خورشیدی، در روستای درویش‌آباد الشتر است.
وی دانش‌آموخته‌ی کارشناسی روانشناسی‌ عمومی‌ست و اکنون در یک مرکز تواخواهان به عنوان مددکاری مشغول به کار است.
ایشان از سال ۱۳۸۵ با شرکت در انجمن‌های ادبی و در محضر اساتیدی همچو "شوریده‌ی لرستانی" پا به وادی شعر و ادب نهاد و اکنون به زبان‌های لکی و لری و فارسی به خلق سروده‌هایی ناب می‌پردازد.
ایشان دارای دو اثر مشترک به نام‌های "آینه‌های کِدر" و "بی‌نهایت باران" و یک اثر مستقل به زبان لکی با نام "زِلف خیال" است.

▪نمونه‌ی شعر لکی:
(۱)
[نقشِ خَم] 
مِ نقشِ خَم وَ تَمدارَ مَکیشِم 
حصوین اِ ژیرِ داو‎ُْ‏ًََارَ مَکیشِم 
وَدرد ِبی‌کَسی بیمَ گِرِفدار
مِ بارِ لارِ تـوُ دارَ مکیشم 
تو بِرژِینگْ کَمتِراَریَک دَهْ خِراوُِم
که دیرِم دردِ شوُگارَ مکیشم 
تو نقشِ نوُ وِهاری اِ خیالِم 
مِ نقشِ بِلبل اَر دارَ مَکیشِم 
گِدا عشقِت مِدوم جورَ مَکیشی 
مِ اَر جَرّ تاوُِسونْ خارَ مکیشِم 
کُلِ فکرم، تؤِنی ذکر و خیالِم 
مِ عشقِت بی‌هِنا جارَ مَکیشِم 
بِزانِن عالَمی تاگَ نَفس هَس 
مِ دنیا عه چیه مِ یارَ مَکیشِم.

(۲)
[چولَ دِلِم] 
چولَ دِلِم لَشگَرِ خَم هاتیَه 
دویرِ تو خَم آگِرَ دَم هاتیَه 
داخِ خَمِت هادِل و بَن بَن سِخو 
پِشتِ مِ اَژ بارِ خَم، خَم هاتیَه 
لیوَه دِلِ هول و اِراگیردیِه م 
آسِمو خَم بار و تیَه م هاتیَه 
هرچِه مَهَم عی دِلَ آروم نِمو 
طاقتِ دل دویرِ تو کَم هاتیَه 
خوینَ دِلِ بی کَس و بی دَم تَقَ 
زیخِ تو سَر ریژِ  دو چَم هاتیَه 
تیرِ خلاصِ دِلِ (ریوارِ) عشق 
سِیلِ چَمِت بی که وَ  زَم هاتیَه.

(۳)
دِلی دیرِم وَفا اَژ یارَ مِیتی 
خیالِم بی خیالِت خارَ مِیتی 
هَسارَه زِلفِ شوگارِم مَزانی 
که زاوُارِ چیَه مِت تیمارَ مِیتی 
مِ تُین آوُارَه دردِ عشقِ یارِم 
عی دِل سِزیامَ سا دیوارَ مِیتی 
دِلِ هولِ سَرِ زِلفِ تو ایمشو 
هَسارَه اَر پَلِ شوُگارَ مِیتی 
کَتِ آوُارِ دِل زِلفِ خیالِت 
پریشونی خیالِم جارَ مِیتی 
مِ کَتمِه وَر دِلَک سِیلِ خیالِت 
دِل اَژ لافاوُِ خَم ویارَ مِیتی 
شیا شارِم وچویچا بافَ گیونِم 
دَخیلی اَژ چیَه مِت (ریوارَ) مِیتی.

(۴)
اَجَل گیونِم سَنی بِردی قِرارم
مِه سَرموئه خَمَ مارِم ئه کارم
تو چینو ایلِ شادی ئه دِلِم مِرد
خَنَ تو داریِ دِل دَردَ بارِم.
     

(۵)
[واگیژَه خَم] 
کِزَ وا خَم کُل گیونِم سِزونی 
خَمِت دَلیا و لیزِ دل شیونی 
دِلم داوُر کؤِتی اَر پا بِناری
خَمِت واگیژَ بی مالِم رِمونی.

(۶)
[چَرخِ دورُن] 
دِلِم آگِر وَ دامونَه خُدایا 
پریشونَه پریشونَه خدایا 
بِگر گیونِم که تا روژِ قیامت 
گِلِه مَن چرخِ دورُنَه خُدایا.

▪نمونه‌ی شعر فارسی:
(۱)
[الهه] 
دلم همرنگِ دنیاته الهه 
بدون؛ محتاجِ حرفاته الهه 
دلم یه کودکِ بی‌همزبونه 
که شب محتاجِ لالاته الهه 
چه خوشبو کرده‌ای باغِ دِلَم رو
ببین؛ دل مرغِ شیداته الهه 
نمی‌شه باورِت حرفِ دلم رو
که هر جوری بگی پاته الهه 
قمارِ زندگی رو به دلِت باخت 
دِلَم ماتِ نگاهاته الهه 
قسم بر پرچمِ زلف و به جانت 
گناهم پای چشماته الهه.

(۲)
[بغض یلدا] 
به جرم زندگی زندانی‌ام کرد
زِ شور شعر تَر بارانی‌ام کرد
چوبید مانده در صحرایی از تب 
اسیر باوری طوفانی‌ام کرد 
عطش بارید و باغ شعر من زرد
صدای داوری عصیانی‌ام کرد 
چو جغد شوم شب‌ها بازی‌ام داد
امیر کلبه‌ی ویرانی‌ام کرد
ببین آهی که دامنگیرِ دل شد 
وَ غرق خاطری بورانی‌ام کرد
نشسته در سکوتم بغض یلدا
اسیر روزه‌ای هجرانی‌ام کرد
دریغا در حضور سبزی از عشق 
بلور اشک غم ارزانی‌ام کرد.

(۳)
[بهانه] 
دلم برای زندگی تو را بهانه کرده است 
در این هوای عاشقی تو را نشانه کرده است 
تواز کدام آیه‌ای، تلاوتت چه مشکل است 
که مرغ دل در این قفس ترا ترانه کرده است 
شب است و از نگاه تو دلم ستاره چیده است 
به باغ شعر من تو را، خدا روانه کرده است 
تو ای نیازِ شعر من در این غروب بی‌کسی 
بگو چرا که جغد شب به سینه لانه کرده است 
اگر چه دلشکسته‌ام ولی به حرمت دلت 
دلم برای زندگی تو را بهانه کرده است.

(۴)
تب داغ غمت واگیر دارد
به پایم زندگی زنجیر دارد
دلم منهای مهرِ دیده‌ی دوست 
هوایی سرد و بس دلگیر دارد.

(۵)
به زندان غمت فریاد من بود
گلو خسته از این بیداد من بود
به دل مانده سوالی ای نگارم 
مگر روز جفا میلاد من بود.

(۶)
کهنه غم‌ها را زِ دل وا کرده‌ام 
روی این دل را به دریا کرده‌ام 
می‌هراسم در خودم جا مانده‌ام 
زندگی را با تو معنا کرده‌ام.

(۷)
[بازیچه‌ی مهتاب] 
غرورم از نگاهت آب می‌شد  
و دنیا غرق نوری ناب می‌شد 
به هنگام طلوعت در نگاهم 
دلم بازیچه‌ی مهتاب می‌شد.

(۸)
[عالم احساس] 
برایم عالمی احساس هستی 
و نوری بر تن الماس هستی 
تو عطری بر تن فصل بهاری  
گٌل مریم نباشی یاس هستی.

(۹)
[پرستار دل] 
به عشقم لحظه‌ای ایمان بیاور
به نام شعر تـَر باران بیاور
برای زخم قلب خسته از غم 
پرستار دلم درمان بیاور.

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی 

 منابع 
- گفت‌وگو با شاعر 
www.gisoom.com
www.irafta.com