یک روز...
هەمووان ڕۆژێک یادی تۆ ئەکەن
من تەواوی ڕۆژەکان.
...
هەمووان ئەڵێن
هەڵەبجه شارە و زیندووه
بەڵام ئەوەی من ئەیبینم
گۆڕستانێکی خەوتووە
ئاسەوارێکی پڕ مەرگی پێش مێژووه.
...
تەنیاتریین شەوی شاره
لەبیرکراوتریین ئازاره
بێکەستریین دڵی ژنه
گەورەتریین ڕۆژی ونه
غەمگینتریین ڕۆمان و شیعری سەردەمه
هەڵەبجه خەمی بێ خەمه.
...
بێ خاوەنتریین باڵداره
هەموو ڕۆژێک دڵی ئەشکێت
ئازارێکی بێ کۆتایه و
سەیر ئەوەیه ڕۆژ
له دوای ڕۆژ لەبیر ئەکرێت.
...
فەرشی سووری ڕاخراوی
ژێر هەنگاوی گەورەکانه
باج و سەرانەی خوێنێکی
نیوەشەوی دوای بارانه
جەستەی شەکەتی ئاوێکی
بێ هەتاوه
دەنگی نووساوی ڕۆحێکی
پەشۆکاوه
نووزەی مناڵێکی توڕەی، بێ باوانه
پێنج هەزار چەتری سەرگۆڕی، گۆڕستانه
هاوارێکی بێ زمانه
هەڵەبجه هەتا دواسەده
شارێکی ئازارستانه.
...
شەپۆلی تاوە بارانه
هەنسکی گڕی گریانه
هەڵەبجه گەر دێڕێکیش بێت
شاکارێکی تەواونەکراوی ویژدانه.
...
عەیامێکه هیچ نابیستێت
به دەنگی دەهۆڵی زلتان کاسی مەکەن
ئاسەوارێکی ڕەش پۆشه
بە ڕەنگی پیسی سیاسەت مۆری مەکەن.
◇
همهی اطرافیانت، یک روز یاد تو می‌افتند،
اما من تمام روزها یاد تو هستم.
...
همهی مردم می‌گویند:
حلبچه شهری زنده‌ست!
اما آنچه من می‌بینم
گورستانی‌ست در خواب
با آثاری رنگ مرگ گرفته، در پیشگاه تاریخ.
...
حلبچه، تنها شب‌مانده‌ی، شهر است،
فراموش شده‌ترین درد است،
بی‌کس‌ترین قلب زن است،
بزرگترین گم شده‌ی ماست،
غمگین‌ترین رمان و شعر زمانه‌ست،
حلبچه غمی بی‌غم است!.
...
حلبچه، بی‌آسمان‌ترین پرنده‌ست،
که هر روز دلش می‌شکند،
آزاری بی‌پایان است و
عجیب که او هر روز
از دیروز فراموش شده‌تر است.
...
حلبچه، فرش قرمز پهن شده،
زیر پای بزرگان است!
باج و سهم خون،
نیمه‌شب بعد از باران است!
پیکر خستەی آبی‌ست،
بی‌تلالو،
صدای گرفته‌ی روحی‌ست،
آشفته و پریشان!
صدای کودکی ناراحت،
یتیم مانده و بی‌پدر!
پنج هزار چتر روی قبرهای گورستان‌ست،
فریادی ناگهان‌ست،
حلبچه تا صد سال دیگر هم، همچنان
شهری آزارده و دردمند است!
...
حلبچه، موج بارش باران است،
نفس گرفته‌ی شخص گریان است،
حلبچه حتی اگر یک خط از کتابی باشد،
شاهکار ناتمام وجدان انسان است.
...
حلبچه، روزگاری‌ست، ناشنیدنی!
با صدای طبل بزرگتان، گیج‌اش نکنید!
حلبچه، نسلی سیاه‌پوش است،
با رنگ کثیف سیاست بی‌ارزشش نکنید.
شعر: #دریا_حلبچه‌ای
برگردان: #زانا_کوردستانی
