چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

▪چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱)
[دیکلوفناک]،،،
نام دیگرِ پدرم بود.
که سال‌ها با دردِ پاهایش؛
         --دنبال ما می‌دوید!
 

(۲)
دست از دنیا کشید امّا؛
از ما نه!
پدری که،
دست‌هایش،
     قوت قلبمان بود!
 

(۳)
من بلوطم،
با هیچ باد و بارانی
  ریشه‌های ستُرگم؛
    --کنده نمی‌شود!

(۴)
جهان 
با سوزنی در دست؛
می‌دوزد و می‌دوزد و می‌دوزد
                          --دهانم را...
 

(۵)
همیشه خسته بود؛
با مشکلاتِ بیشمار،
اما،،،
   متبسم!
 

(۶)
آرام وُ،
ایستاده، مُرده‌ام...
                        ***
رسم سروها
     اینگونه‌ست!.

(۷)
شیرِ درونم،
   به نعره است...
                         ***
تنهائی‌ام،،،
شبیه آهوئی رمیده‌!.
 

(۸)
دمکراسی‌ی کاذب
دارد با بوق وقاحتش
غوغا می‌کند!
...
ما؛
در گوش‌هامان پنبه چپانده‌ایم!
 

(۹)
عقربه‌های ساعتم
زیر خروارها جرم و زنگ،
خواب رفته‌اند.
در خانه‌ای که چشم‌های تو طلوع نمی‌کند!.

#زانا_کوردستانی