انجمن شعر و ادب رها (میخانه)

درباره بلاگ
انجمن شعر و ادب رها (میخانه)
بایگانی
آخرین مطالب
آخرین نظرات
نویسندگان
۱۰ تیر ۰۴ ، ۰۷:۳۹

امین نبهان‌آبادی

زنده‌یاد "امین نبهان‌آبادی خسرجی"، شاعر، نویسنده‌، بازیگر، نقاش، فوتبالیست عرب خوزستانی، زاده‌ی سال ۱۳۵۷ خورشیدی، در اهواز بود.

 

 

امین نبهان‌آبادی 

زنده‌یاد "امین نبهان‌آبادی خسرجی"، شاعر، نویسنده‌، بازیگر، نقاش، فوتبالیست عرب خوزستانی، زاده‌ی سال ۱۳۵۷ خورشیدی، در اهواز بود.
وی بازیکن سابق تیم‌های فوتبال شهباز اهواز، پرسپولیس اصفهان و ملی حفاری خوزستان بود.
همچنین وی،مقام سوم پروش اندام خوزستان در سال ۱۳۹۰ را هم در کارنامه‌ی ورزشی خود دارد. 
وی که به "شاعر خرابه‌ها" مشهور بود، در ۴ تیر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
 

◇ کتاب‌شناسی:
- ذوب در مسعود
- جسدهای تنها
- تا ثریا
و...
 

◇ فیلم‌شناسی:
- ساخت فیلم کوتاه "خانه‌ی خون"، به نمایش در آمده در مراسم اختتامیه‌ی کارگاه آزاد فیلم در سال ۱۳۹۷
- نویسندگی و کارگردانی فیلم کوتاه "بامداد خیال" را در سال ۱۴۰۳
- گیج گاه، (سینمایی) ۱۳۹۸
- ناخوانده، (سینمایی) ۱۴۰۰
- قرارگاه سری، (سینمایی) ۱۴۰۲
- باله خون، (فیلم کوتاه) ۱۳۹۹
- پارتنر، (فیلم کوتاه) ۱۳۹۹
- مسلوب، (تله فیلم) ۱۳۹۹
و...
 

◇ نمایشگاه نقاشی:
- حضور در نمایشگاه نقاشی و طراحی با عنوان ناتمام در اهواز
- حضور در نمایشگاه با عنوان خورشید مربع در برج میلاد ۱۴۰۳
- حضور در نمایشگاه نقاشی با عنوان نگاره‌های تنها در گالری ریم اهواز ۱۴۰۳
- طراحی و نقاشی برای نمایشنامه‌خوانی گراز بازی در فیلم کوتاه ضرورت ۱۴۰۳
و...
 

◇ افتخارات ادبی و هنری:
- دریافت گواهی بین‌المللی حضور در نمایشگاه بین‌المللی نقاشی در کشور ارمنستان ۱۴۰۳
- کسب مقام دومی و سومی در نقاشی در استان خوزستان (مدارس ناحیه) در سال ۱۳۷۴
و...

 
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
حواس‌تان هست!؟
مبادا دوری من و شما
به آه تبدیل شود…
 

(۲)
اگر دست‌های ما در
شلوغی‌های شهر
از دست هم جدا شد
و مرا گم کردی
نشانی‌ام را از شاخه‌های گل سرخ بگیر
که رایحه‌اش شما را
تا در خانه من می‌رساند.
 

(۳)
بغداد آخرین عاشقانه‌ی من بود
زنی زیبا و اغواگر
چشمان سیاه‌اش در یک نگاه صمیمی
قلب را نشانه رفته بود
هیچ زنی در هیچ افسانه‌ای
مثل بغداد شکست‌ام نداده بود
همیشه به یاد چشمانت هستم
آن دو چشم آهو
همان دو چشم جادو.
 

(۴)
ساطور را محکم بزن
که نفرت بر جناق سینه نشسته است
غرق خون که شدیم
لاله خودش می‌دمد
دشت جنون از نو
با ترانه‌ای نو
خرمن‌ها را
به رقص وا می‌دارد
کاش نونهال‌ها
این آخرین طوفان را تاب بیاورند
تا به نور
تا به خورشید برسند.
 

(۵)
گفتی که تو نیاز منی
اما من می‌گویم که تو نماز منی
تمام نمازهای نخوانده‌ی من.
 

(۶)
این روزها با مرگ قدم می‌زنم
دستانش را
از دستم رها نمی‌کند
چه نعمت بزرگی‌ست
نازش را هم می‌کشم
فقط منتظر لحظه‌ی پروازم.
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.bamdadzagrosonline.ir
www.namnamak.com
www.100honar.com
@amin.nabhanabadi
@art.painting14
و...

زانا کوردستانی
۱۰ تیر ۰۴ ، ۰۷:۳۳

آواز سامان

خانم "آواز سامان" (به کُردی: ئاواز سامان) شاعر کُرد زبان، اهل اربیل است.

 

آواز سامان


خانم "آواز سامان" (به کُردی: ئاواز سامان) شاعر کُرد زبان، اهل اربیل است.

■□■

خاتوون "ئاواز سامان"، شاعیریکی کوردە، لە شاڕی هەۆڵیرەوە.

 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

 

(۱)
بەسەر زەوییە ڕووتەکاندا دەڕۆم
خەمەکانم پاکدەکەمەوە
وشەکانم تا ئەودیوی تاریکی درێژ دەکەمەوە.

 

(۲)
[دیوار]
ئەو ئاوێنانەی وردوخاشبوون
ئەو دەرگایانەی کلیلی قفلەکانیان ونبوو
ئەو چیرۆکانەی تەواو نەکران و
ڕەشەبا پەڕەکانی ڕفاندن
ئەوانەی سێبەریان دزی و
لە ژێر دڕەختێکیان ناشت
هەوری بەبارانیان
هەڵبڕیی بۆ بیابان 
هەر لەوێش بەهاریان کوشت.
ئەو دەنگانەی نەبیستران و
خەمیان هەڵدایە ماڵانەوە و
تژیان کردن لە بۆنی مەرگ،
لە چاوی  بە خوێن ڕژاوی
سەر تەلبەند و قەفەزەکان،
هاوارمان گوناهێکی گەورە بوو
بە دەست ئازارەوە  
چی ماوە بۆ قسە کردن؟
قەسیدەیەک 
بیرەوەورییەک
یا ئەو دیوارانەی تەمەنێک ئێمەیان
خستە تاریکییەوە
بە فریای یەک نەگەیشتین
ماڵئاواییمان لە خاک کرد.
    
          
       
(۳)
ژمارەکەت داخراوە
بەفرین دەزانی ئەوە یەکەم جارە
پەیمانی هاوڕێییەتیمان فەرامۆش بکەیت
بێ من سەفەر بکەیت
سەفەری مەرگ
ئاخ ئەو سەفەرەت چەندە برینداری کردم
چەندە فرمێسکی پێ ڕشتم
سەفەرێک پارچە پارچەی کردم
ئاخر تۆ بۆ هێندە خۆویست بوویت
بێ ئاگادارکردنەوەم
جانتای یادەوەرییەکانت لە گەڵ خۆتدا برد
جارێ زۆر قسە هەبوون بیکەین
زۆر زوو بوو ئەو ڕۆیشتنەت
ئێستا پێم بڵێ
من چیبکەم چی
چارەنووسە تاڵ و دژوارەکەت
خەتای من و تۆ نەبوو
بەڵکوو قەدەرێکی بێ ڕەحمانەی سروشتی ژیانه
هاوڕێیەکەم بنوو ئارام بنوو
دوا وشەکانی سەر تەختی مەرگت
هێشتا لە گوێمدا دەزرینگێتەوه
دوا گلاسی ئاوی دەستەکانم
هێشتا بەتاڵ نەبووە، ڕۆیشتیت
تەواوت نەکرد.

 

(۴)
[دۆزینەوە]
بە دەستی من بوایە
دەمزانی چۆن، 
ئاسمان و زەوی ئاشتبکەمەوە!، 
گەر بۆم دەکرا
لەو خاڵەی دەگەیشتین بەیەک
سووڕی گەردوونم ڕادەگرت،
بمزانیایە مرۆڤ
لەئاست جوانی سروشت
هێندە دڵڕەقەو
هەر رۆژەو گەڵای درەختێ
دەسووتێنێ و
ماڵی پاساریەکان تێک دەدا
دەمهاوێشتە دەرەوەی زەوی و
هۆش و ئاگاییم لێ دەسەندەوە،
بۆئەوەی جیهان بگۆرین 
دەبێ وشەکان 
لە قەفەسی زمانمان ئازاد کەین
لەشوێنک بنیشینەوە
شایانبێ بەکەشی دیدار،
هەردەم بەرێگاوەبین
تابزانین ئەو پیاسانەی دەیکەین
دەمانباتەوە ماڵ؟
یان لەناو گۆڕێکی بێ لاشە!
ڕاماندەگریت 
یان هەربە ڕێگاوەین و
تینوویەتی خاکی  وشکی رۆحمان 
بۆ ناشکێ!؟
بستێک ئاوی مرۆڤبوون نادۆزینەوە
بۆ ئەوەی جارێکی تر ژیان
بۆ بوونەوەرە ئاوییەکان  بگەڕێینەوەو
ئەوان بێنە وشکانی و
ئێمە بەخنکان!!

 

(۵)
[دەنگ]
لە دوورەوە دەنگێک دێ و بانگم دەکا
ژوورەکەم پڕ دەکا لە گریانی هەور،
وا دەزانی خەوتووم و
گوێم لە ئاوازی گریانت نییە!
من ئاوازێکم بۆ کۆکردنەوەی دەنگەکان، 
لە کوێ دەنگی تۆ بێت
زەنگ دەگاتە گوێیەکانم و گوارەکانم دەلەرێنەوە.
        
           

(۶)
[چاوی من]
چاوی من وەرە هاویاریم بکە
گۆناکانم وشکبوون کارێک بکە
داریوش دەنگێک لە ئاسمانەوە
دەگاتە گۆێچکەکان و تێکچڕژانی ڕۆحە.


(۷)
[سپێدەیەکی تەڕ]
ئێوارەیەو، خەون بە سپێدەوە دەبینم
دەگەڕێم بۆ نەخشەی نیشتمانێک
تۆ پایتەختی بیت،
نیگایەک تێیدا باسی نەمری ژن بکەم
لەبەردەم خۆری ساردی پیاودا،
بمباتەوە بە خەیاڵێک 
بۆ بەردەم مالێکی بێ دەرگا
کە بەسەر پۆلێ هێلینی پەپوولەوە بڕوانێ،
دەگەڕێم بۆ قومێ ئاوی ژیان
بۆ زەمەنێک
ئاودێری ئاوایی دڵم بکا
لەباغێکی خێر لەخۆ نەدیو!
بە دەنگێک وەکو ئاوازی خۆم
چۆن لەناو نیگاکانتدا جێمام
ئاوا
کچ و کوڕە عاشقەکان
دەماودەم
بۆ یەکتری بیگێڕنەوە،
بۆ زەمەنێک 
وەکو کراسەکەی دایکم
شینی شینگێڕان بێ
بێ ئەوەی بزانێ پرسەکان بۆ کێن!
زەمەنێک نهێنییەکانم لەگەڵ خۆیدا ببا و،
شاعیرێک وەک خۆم بمنووسێتەوە.

        

(۸)
[چاوەکانی بوزورگ نا هی ئەو]  
ئێمە لە کوێی زەویداین؟
ئەو سووڕانەوەیە ماندووی کردین،
تۆ بەدوای ناسنامەی خۆتدا وێڵی
لە کوێی ئەم نیشتمانە ونت کردووە؟
بەدوای ونبووەکاندا مەگەڕێ
سەختە دۆزینەوەیان،
ڕەنگە من ناوێکی بەجێماوی
سەرکورسی پۆلەکانی سەرەتایی بم،
تۆش یادگارییەک بیت!
من لەسەرپشتی
کوشنی ناو پاسەکان نووسیم:
شۆرش هەڵیخەڵەتاندین،
بەمێژوویەکی ساختە
شۆرشگێرەکان لە یەکەم شەڕدا مردن،
شاعیرەکان بەزۆر کەوتنە گیانی شیعرو
وشەیان خەڵتانی خوێن کرد،
کەسێ نەبوو داکۆکی  لەو قەلەمە بکات
لە نێو شیعری ژنێکدا دڵی شکا،
هەر لەبەرئەوەی نەیتوانی بنووسێ
من ژنێکی ئازادم! 
بە کراسێکی سپی تەنکەوە
دەم و لێوم تێر نەبوون لەو قیژانەی
ژنێتییم پڕ دەکەن لە بۆنی سنەوبەر،
لە ئەستێرەیەک دەچم
لە مەداری خۆی ترازابێ و
لە بێهودەییدا بسورێ
بسورێم تا دەگەمە بەردەرگای چاوەکانت
لەوێ دەڵێم:
نیشتمان
شۆڕش
خاک،
گشتی درۆن!.

 

(۹)
[ڕێگا]
بەو رێگایەدا مەڕۆ
نەکا ون بین،
نەکا گەڕانی نێو کیشوەرەکان
مەیلمان بگۆڕێ و دەریا بەشاخ بگۆڕینەوە
دەترسم پشتە مەلەی ناو ئاوی دەریاکان
شانی شیعرمان ماندووکاو زریزەیەک لەقوڵی هاوڕێیەتییمان بەربێتەوە
ئێمەش ونبین،
بەو ڕێگایەدا مەڕۆ 
بانەتباتە ماڵی تەنیایی 
بەو ڕێگایەدا بڕۆ
دەتباتەوەو ماڵی هەردووکمان
ماڵێکی پڕ
لەپەنجەرە
لەدرەخت 
لەخۆری بەندکراو!
لەمانگی چواردەی وەک من و
لەهیلالی زەردی وەک تۆ٫
بەو رێگادا بڕۆ لەهەر چوار لاوە
دەڕوانیتە من لە  
هەمان ژێر سێبەری درەختی
یەکەمین دیدار
یەکەمین ماچ،
چیتر زەمەن گاڵتە بەڕۆیشتن نەکا
بەدیوارەوە نەبین بەتابلۆ! 
بەتەنافەوە نەبین بەکراس و
شاعیرێ بەسووکی نەمانگێڕێ!

   

(۱۰)
[سێبەری درەختەکان]
دەگەڕێم بە شوێن هەنگاوی پێیەکانتا
بەر لە خۆت سێبەرەکەت جێما
خۆزگە ئێستا لێرە دەبوویت
بەیەکەوە بەشداری ئاهەنگی درەختەکانمان دەکرد
ئەو درەختانەی تەمەنێکە هەر بە سەوزی ماونەتەوە
چەندە جوان بوو ئەو تۆقەیەی بۆت کڕیبووم بەدەستەکانت قژمت پێیهەڵدایەوە
پەنجەکانت لەقژما جێما
بیرتچوو لەگەڵ خۆتدا بیبەیت
چەندە درەوشاوە بوویت
تەنیاییمت بەخشی بە ئەستێرەکان
کە بەتەنافی ئاسمانەوە هەڵواسڕا بوون
خەیاڵ دەمباتەوە
بۆ ئەو ماچانەی کە فێری دزی کردین
فێری کردین خۆمان لە ئاوێنەکان بشارینەوە
فێر بووین بە شەرمەوە پیاسەیەک بەنێو کۆڵانی دیوارە ڕووخاوەکانی دڵدا بکەین
خەتا لە من و تۆ نییە
کە زەوی و خۆڵ باوەش بە یەکدا ناکەن
وەرزەکان لە دژی یەک هەڵدەگەڕێنەوە
تاکە خەتا ئەو خەیاڵانەن
کە ئێمە لە خۆیان دوور دەخەنەوە
خۆزیا لێرە دەبووی
زەمەنمان لە جووڵەی خۆی ڕادەگرت و زەویمان پڕ لە چاندنی داری عیشق دەکرد، 
ئاهەنگی ساڵیادی درەختەکانمان بۆ ساز دەکرد
کە تەمەنێکە پارێزگاریی لە مانەوەی خۆیان دەکەن.

   
(۱۱)
ڕۆژی دایک
ڕۆژێکە بێ دایک
نامەیەک بۆ دایکم (غوربەت)

٢٤ ساڵ بێ تۆیی
تەنیایی لە خاک و نیشتمان،
لە ئامێزی ئارامیت،
نە گووتنی ئەو وشانە
تا ئێستا لە دیواری دڵ خۆیان حەشار داوە، کە پێویست بوو بە گۆێچکەدا بچرپێنم،
نەگووتنی لە مردنم نزیک دەکاتەوە
دایە...
تۆ نەتدەزانی 
جێهێشتنی کچەکەت بە تەنیا لەو بیابانە گەورەیە چ سەختییەک و ئازارێکی زۆر ڕووبەرووی دەبێتەوە.
دایە... من ئیتر بە بێ تۆ توانای جەستە و هێزی بەردەوامیم نەماوە، ماندوو بوم لەو هەموو کەوتنانە.
دایە...
بیرمە بۆ قومێ ئاو چاوەکانت دەگێڕا و بە نیگاکانت پێت دەگوتین: تەنها بە دەستەکانی ئاواز گلاسەک  ئاوم دەوێ؟ وایدەزانی خواردنەوەی بۆ هەتاهەتایێ تینوویەتیت دەشکێنێ.
بیرمە چەندە بە بێدەنگی فرمێسکەکانت لەو چاوە جوانانەت دەهاتنە سەر کوڵمە و گەردەنتەوە.
درەنگ تێگەیشتم، ئەوا فرمێسکی ئازاری جەستەت نەبوو،وەلێ بۆ من بوو...!
دوای ناشتنی تۆ،
ناشتنی مەرگی من بوو.
دایە...
بیری هەناسە و دوعاکانت دەکەم.
بیری شەونخوینی و دڵتەنگیەکانت دەکەم. بیری  پەنجەکانت دەکەم، کە
نەرم نەرم بە شانەکەی دەستت بە قژمتدا دەهێنا.
بیرت دەکەم. ئەو شەو بە نیازی دیدارتم. ئەگەر بۆ ساتێکیش بێ وەرە بۆ لام توند توند  بە خۆتمەوە بگرە، با بۆنی بەهەشت بکەم، تا جارێکی دیکە ئاشناببمەوە بە ژیان.
خۆشمدەوێی...

(۱۲)
[لێکچوون]
ئێمە کەوتووینەتە نێو ماڵێکی تاریکەوە، 
لە پشت دەستی یەکتر گریان قوت دەدەینەوە،
خەون بەو درەختانەوە دەبینین کە چەتری سێبەرمان بۆ هەڵدەدەن
تۆ
لێگەڕێ پەنجەرەکانی ژیان بکەمەوە
ڕۆح ببەخشمەوە بە جەستەی یادەوەرییە لە خاچدراوەکان،
تاریکییەکانی نیشتمان ڕۆشن بکەمەوە 
وەک دەشتێکی بێ گیا با پڕ ببینەوە لە ئەڤینی باران 

مەوداکان چەندە بێ مانان
لە خەونە لەبیرکراوەکان دەچن
وەک قەرەجێک بە برینێکی قووڵەوە بەرەو تۆ  هەنگاو دەنێم 
بەیەکەوە ژیان بەرێ دەکەین و لە پێستی یەکتردا دەبینە ئاو

دەنگت لە گوێمدایە
بە زمانی خۆت بچریکێنە 
تەنیا گۆرانیەکت دەتوانێ دڵ لەو مەرگە رزگار بکا،
ئیدی من هێزی چاو داخستنم نەماوە،
لێگەرێ وەک خاکێکی کێڵدراو
بە دەستەکانتەوە ببمە گوڵەگەنمێک.

     

 

 

 

 

 

(۱۳)
[لە ئاوێنەکەدا]
بە یەکەوە سەیری ئاوێنەمان دەکرد
کە لە ژوورەکەدا هەڵواسرابوو
زەردەخەنەمان بۆ یەکتر کرد،
نیگامان دەگۆڕیەوە،
گریاین تێر گریاین
بۆ ئەو ڕۆژانەی بە پێچەوانەی
ئاوێنەکە بینیمان
لە لای چەپی ژوورەکەدا،
تابلۆیەکی کلاسیکی هەڵواسرابوو
بە دەستی خۆم
بۆم هێنایت،
بیرتە!
ئەوە من بووم لەنێو تابلۆکەدا، نەتدەبینیم
هەمووان
لەنێو ژوورەکانی ڕۆژگاردا،
منیان دەبینی
من دەمەوێت تەنیا تۆ بمبینیت
بە دەستەکانت
تووند تووند
بە خۆتمەوە بمگریت
نەبادا،
وەک باڵندەیەکی بێ باڵ
وەک باڵندەیەکی بێ ماڵ
بکەومە
زەمەنێکی دیکە و
لە ئاوێنەیەکی دیکەوە،
هەم خۆم
هەم تۆ
ون بکەم
           
(۱۴)
[خاکێکی شەکەت]
من خەلکی ئاسمانم،
ئاسمان ئەندێشە ناکوژێت،
گەر بمەوێ بگەرێمەوە
ماڵێک لە خوێنی سەوز بنیاد دەنێم
ماڵێک بێ دیوار،
بێ کاتژمێر
دوور لەو دێو و درنجانەی
بەرۆکی هەناسەدانیان گرتووین!
بەدەم بۆنی گوڵەگەنمەوە
وەک باڵندە کۆچەرییەکان،
خۆم بە شیعرەکانتدا هەڵدەواسم
لە نێو لەپی دەستەکانتدا هەڵدەنیشم
شەکەت مەبە
لەو رۆژژمێرانەی
مڕۆڤ بەرەو ئاگری دەریا،
رووداوە سەیرەکان دەبەن!
دە پێم بڵێ
زەوی لە قەبر زیاتر،
چی بە مرۆڤ بەخشیوە؟
خەڵکی ئەم دونیایە 
بۆ ماڵە بێ دیوارەکەم بانگهێشت دەکەم
لەوێ جوانیی هەیە،
دەتگەیێنێتە ئەو خاکەی،
پڕە لە شەکەتی
پڕە لە دڵشکان
پڕە لە دووبارەبوونەوە!
چەندجار گوتم
ژیان یارییەکە بە دەست دڕندەکان،
دڵ لە بن دیوارەکاندا دەنێژن
ئێمە لە دەرەوەی ڕۆژگارین
لە دەرەوەی ئەو کاتژمێرە شومەین،
کە خەریکی دواخستنی جوانی و سر بوونی لاشەکانە     
(۱۵)
[ساڵیاد]
(بۆ دایە غوربەتم)
ئەو دایکەی لە ئاو دەچوو
ئاوازی بۆ هەموو جوڵەکانی دادەنا
هەر لە چێشتخانەکەیەوە تا گەیشتنی بەو گۆڕەی کە
سپی دەچووەوە
دایکە 
لە نەبوونی تۆدا ڕۆژەکان سەخت تێدەپەڕن،
دەستێک، دڵێک، چاوێک، گوێیەک نەبوو
لە تۆ بچێت
تۆ لێرە نیت و نابینیت
ویستت دونیایەک بۆ کچەکەت دروست بکەیت و
فێری خەونی جوانت کردم،
لەگەڵ دەرکەوتەی خۆری سپێدان
هەر زوو پرسیاری خەونت لێ دەکردم
کە ئایا خەونی ئەم جارە چۆن بووە و تا چەند ڕایچڵەکاندوومی
دایکە ماندوو بووم لە بینینی ئەو هەموو خەونە
خەونی ڕاستی من تۆیت
تۆ دەبوو ئێستا لێرە بیت، بەڵام نیت و ڕۆیشتیت،
مردن دایکمت لەگەڵ خۆتدا برد. 
                 

 

 

 

 

 

 


(۱۶)
[لە دایک بوون]
تۆ بەبەردەم دنیای مندا تێپەڕیت و
خزاویتە نێوان پیتی وشەکانم، تاکوو
وێنە جوانەکانی برینم لە خۆتدا هەڵبگریت...
ئەو وێنانەی تەمەنێک یادگاریی
ڕەش و سپین...
تەمەنێک ژیان کردن لەو وەرزانەی
گەڵاکانی کەڕویان گرتووە
وێنەیەک لەتۆوە بۆمن بە ڕەنگی پەمەیی بچرکێنە
دەمەوێت لەم وێنەیەدا بچمەوە
ناو خۆم...تەنها خۆم ببینم
ترسم لەو وێنانە هەیە
حەقیقەتی ناوەوە بشێوێنێ
تارمایی بە جێبهێڵێ
تۆ وەرە هیچ شتێک وەک خۆی
بە جێمەهێڵە
هەرچی پارچەی شکاو هەیە
تەنها بە یەک ئامێز کۆیان بکەوە
بە مێژووی مرۆڤایەتیی بڵێ
من دەتوانم بە ماچێکی قووڵی لێوەکانمەوە ئەڤین بونیاد بنێم و گوێ لەو ئاوازە 
غەمگینە بگرم کە هێشتا نەبیستراوە.
ئاواز سامان

 

 

 

 

 

(۱۷)
[فۆبیا]
من و تۆ؛
لە دوو هەسارەی، دوور لەیەکترین
هەردەم پەروانە ئاسا بەدوای یەکەوەین،
لە زەمەنێکی پڕ لە ترس و فۆبیادا
دەگەڕێین بۆ ئەو شوێنانەی،
هەرگێز گەڕانەوەیان  بۆ نییە.
له‌ زه‌مه‌نێکی پڕ له‌ زام دا؛
هه‌توانەکانمان ئەو ھەموو ئاشقە دڵشکاوە تێر ناکات، 
تۆ ئەگەر لێرەیت؛
وەرە چاوێک بەسەرکێشییەکانمدا 
بگێڕە،
وەرە تیرێک، ئاهێک، نیگایەک لە جەرەبەزیم 
بگرە
پاڵ بەو جۆلانەیەوە بنێ
کەلەبیابانێکدا سەرابی منی لەخۆ گرتووە، 
بەئاسمانا هەڵمدەدا و بەرز و نزمم دەکاتەوە.
تۆ ئه‌گه‌ر لێره‌یت؛
وه‌ره‌ پیاسه‌یه‌ک بکه‌ به‌شه‌قامه‌ چۆڵه‌کانی دڵمدا و 
مۆمێک
بۆ مەرگی لە دایکبوونەوەم دابگیرسێنە
میوزیکێ لەسەر جەستەی من بژەنە
ئای نیشتمانم...
جێگایەکت نییە بۆ هەڵواسینی
ئەو تابلۆ سریاڵیانەی
بەخوێنی دڵ کێشراون,
بۆنی سارد و گەرمی ژیان و مەرگیان لێدێ،
نیشتمانم...
بۆ جارێکیش بیت ،ناونیشانم بده‌ بە هه‌تاو، 
با تیشکه‌کانی خۆی لە جەستەم بئاڵێنێ.
له‌شکری تاریکی،
له‌ کۆڵانی خه‌ونه‌کانم ڕاوبنێ
یان ھیچ نەبێت؛
بەر بەو تیشکە حەرامزادانە بگرێ،
کە دەیانەوێ بمکەنە ھەڵم
بمدەنە دەم کزە بایەکی توڕەوە
ئەویش لە ھەورێکی باڵا پۆشی پڕ لە عەورەت
کۆمکاتەوە،
دڵۆپ، دڵۆپ، کەنیزە، کەنیزە 
بمبارێنێتە کێڵگەی تەرمەکانی خەلافەتەوە!

نیشتمانم...
خۆ دەتوانی؛
تەنیا بۆ جارێکیش 
وەک دڵی منداڵێکی بێ سۆز و بێ ناز،
دەستی ڕاستەت بەھێمنی بەسەرسەرمدا بھێنیت و بە دەستی چەپیشت توند توند بە سینگی خۆتەوەم بنوسێنی
با بۆ دڕندەکانی جوانی نەژاکێم.
وەرە نیشتمان
باوەشم لێ بگرە
بەڵێن بێ
چیتر لە چاوی ئومێدەوە
هەڵنەفڕم

 

 

 

 

 

 

(۱۸)
[من زمانمم]
من دەربەدەرکراوم لە زمانم
سلیم بەرەکات...
نوسەرە کوردە پەناهەندەکەی ناو زمانی عەرەبی،
ئەو نوسەرە مەزنەی کورد
توانی وشەو نەهامەتیەکانی و ناسنامەی کورد بە دنیای ئەدەبیاتی عەرەبی بناسێنی.فەرموون بە یەکەوە بینەری ئەو ڤیدیۆیە ٥ خولەکیە بین...

 

 

 

 

 

(۱۹)
[وشەکان]
وشەکانت
دەمبەنەوە بن سێبەری 
هەیوانی خانووە کۆنەکان، 
پڕن لە ژەنگی یادەوەرییەکان.
تۆ درەنگ کەوتی 
هاتیت و 
منت لە ئاوێنە شکاوەکەی خۆتدا بـینییەوە.
لە نێو پەڕاوە رەنگ زەردی شیعرەکاندا،
وشەت دەکردە چەپکە گوڵ و 
دەتباراندە سەر جەستەی ژنانەم،
حەزم دەکرد لە گەڵتدا
سەما بکەم
لەسەر نووکی پەنجەکان
بە دەوری ڕۆحت دا بخولێمەوە
لە بەردەم ئەو هەیوانەی
ساڵانێک بوو
بۆنی تەنیایی لێ دەهات،
تۆ وەرە ببینە 
ئازاری ئەو ژنەی کە ماکی رابردوو و 
یادەوەرییە تاڵەکانی
لەو خانووە کۆنە جێهێشتووە،
تاڵەمووە وەریوەکانی
لەسەر شانی پەنجەرە نیشتووە
یەقین بە لەوەی  دڵم توند
پەنجە شکاوەکان دەگریت و
دەست بنێیت بە دڵێکی بریندار.
ئاه
ساڕێژ بوون چەندە سەختە
لە زەمەنێک 
دڵەکان پووچ و
تێکشکاون...
دە وەرە  
تۆ دەتوانی لەو
جەنگڵستانە
ژنێک بناسیت و
ئەوین لە بەرد بنیاد بنێیت.

 

 

 

 

 


(۲۰)
[ڕۆژەکانم بە تۆ دەکەمەوە]
دەمەوێ بەر لەوەی بمرم
لەنێو لەپی دەستەکانتا
بمێنمەوە
لەشاری دڵتا
پڕمکەی لە خۆت 
هەموو شتێک لەگەڵ تۆدا بەشکەم، 
دەنگی ماچ
دەنگی دەف
دەنگی ئاو
تۆ تەنیاییت لەبەرگی خۆی دەرهێنا
ئایی تەنیایی 
چەندە ترسناک بووی 
دەستم  بە لاقۆلێکی تۆوە دەگرت 
نەبادا سێبەر ونم بکا!!
دەتزانی تاریکی کوشندەیە
بریسکەی چاوەکانت
ڕەنگە پەمەییەکەی لێوت
تاڵەسپییەکانی پرچت
هەموو ئەوانە ڕووناکی بوون
ئایی خودایە
قفڵی دڵەکان شکێندران
مەعشوقەکان تا بەرەبەیان 
ماچیان گۆرییەوە و 
ئاویزانی یەکتربوون
من تا نزیکتر دەبمەوە 
زام و تەنیاییم ڕۆدەچێتە رۆحت
نەکەی بێ من لەنێو گوڵدانی ماڵەکان 
بەتەنها خۆت حەشار دەی
کە نە تیشکی خۆر و
نە تامی ئەو قەترە ئاوە دەکا 
کە لەسەر پەڕەی ئاونگی گوڵەکان دەمێنێتەوە
با بەیەکەوە 
ڕۆژ ژمێری سەدەیەکی دیکە 
بنەخشێنین،
ئەو مێژووە نەگریسە بگۆرین 
کە لە زبڵخانەی ماڵە گەورەکان دەچێ
ئیدی باکم نییە 
لەنێو تۆدا گیانم دەرچێ 
یاخود نا.

 

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

زانا کوردستانی
۰۹ تیر ۰۴ ، ۰۲:۵۱

حیاتقلی فرخ منش

استاد "حیاتقلی فرخ‌منش"، نویسنده و شاعر خوزستانی، زاده‌ی سال ۱۳۳۸ خورشیدی، و ساکن اهواز می‌باشد.

 

حیاتقلی فرخ‌منش

استاد "حیاتقلی فرخ‌منش"، نویسنده و شاعر خوزستانی، زاده‌ی سال ۱۳۳۸ خورشیدی، و ساکن اهواز می‌باشد.
 

◇ کتاب‌شناسی:
- پر سوم
- خواب‌ها بریده بریده کوتاه‌اند
- فرود خداوند بر برج آدمی
- واژه‌‌ها دم به دم استحاله می‌شوند
- بوفت پلنگ
- مادران بی‌لبخند
- اسب بوی مشروطه می‌دهد
- یال بریده‌ رخش
- هیچ بارانی تنهایی‌ام را نمی‌شوید
و...

 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
به من می‌گویید:
«تاب آوردن زندگی دشوار است.»
پس گردن‌ فرازی‌ات در بامداد
و افتادگی‌ات در شامگاه از چیست؟
تاب آوردن زندگی دشوار است:
اما خود را چنین ناز پرورده منمای!
 

(۲)
خواجه نشین کدام قلعه‌ی بر باد رفته‌ای؟
ای حیرت زاده‌ی حیرانی
رستگاری کدامین خداوندگار به سفره‌ی خالی تو می‌ارزد؟
او که بر دانش می‌افزاید
                         غم درو می‌کند
شیرِ سنگی میدان، عصایی که ریشش خونی است
رامیِ درختان تبر می‌زاید
نایی به زانوانمان نمانده
واژگان وارونه به ماتیکِ لودگی می‌روند
لثه‌های بیمار آزمندی دندان
بی‌بختیِ نهان دانه به شوره زار
در دالان‌های بی‌گفت و گو
کلمات به اندازه‌ی غم‌هایشان پیر می‌شوند
جغد‌ها در شکافِ شکافته‌ی کسری لانه کرده‌اند
هیاهوی گل‌های کم طاقت
آرنج‌های خونینِ آشیان گم کرده
به شستشوی زمانه می‌لرزند
هر روز غبار متراکمی
بر روی سکه‌ها می‌بارد
شمع‌های افسرده نوری ندارند
در زمهریر سیاهی دل‌ها
شیرِ سر رسیده‌ی مادر، قاتق روباهان
شاعران وصله‌های ناجورِ عام‌‌اند
به جابجایی کوه‌ها بر می‌خیزند
اما در مقابل قلب‌های نازکی فرو می‌ریزند
ضربان نامرتب پرنده کوهی
اُنسی به قفس ندارد
بادی که شرمسار شکستن شاخه‌هاست
کبک‌هایی که سر به غار برف می‌سپارند
همیشه گرفتار حیله‌ی صیادانند
تلطیفِ شتابِ پگاهِ آفتاب
دل به سیاهی البسه نمی‌دهد
آه ای وا رفته‌ی زمانه
آی پریشان
خودنویس‌ها شیهه می‌کشند
بهارِ نفسِ کدام فصل سوسیالیسم لب‌هایت را
به بار می‌نشاد.
 

(۳)
[زاگرس]
باکره و عریان
دریغ از پرِ انجیری
که عورتش بپوشاند
فقرات سبزه و باران
در هم شکسته است
واژه‌های جن زده
در عبور قافله‌های گنگ کلام
در حسرت پوزاری قرص
تمامی من بود که پرتاب شد
حالا که هیچ عطری نمی‌پراکند
بر آبستنی این زَمهَریر
نگاه کهتران از گردنه‌ی زاگرس
به منقار کرکسی پی شد

به کاسه‌ی کافوری آرامم کن
در بیمارستان زمین.
 

(۴)
[ورزا]
در داس روزگار
تا هرچه چشم کار می‌کرد
بوسه باد بود و کرشمه‌ی گندم
و سازی که بگو مگوها را می‌خنداند
تمامی ِ آبادی
سفره‌ای بود که خانه به خانه می‌گشت
و شاه بلوط پیر
همه دخترانش را سبز به حجله گاه می‌فرستاد
عموهایم چه مهربان
گله‌های خاطره‌هاشان را می‌افشاندند
و مادرم هر شب
لرز ستاره‌های را (نکار) می‌کرد
بر شانه‌های بی‌تعارف (ورزا)
خورجین‌های پُر برادری بود
که به انبارهای خالی دل می‌رفت
گاهگاهی هوسی نسیم‌وار
چشمان بر آمده دق پره‌ای را به دامان سکون می‌سُراند
و ظفر وقتی بود که
(گُرزکُش) می‌شد گرگ
خرمن سلاسل
تنها بافه‌های بابونه و نرگس بود
چه تماشایی داشت وزرا
وقتی که سرما را در آخور زمستان می‌خورد
هیچ مشکی قُلپ‌هایش را شماره نمی‌کرد
زندگی را هر صبح می‌شد دید
کد خدا را هم
و خدا را هم
برادر بی‌بهرم وزرا
این سوی چشم آب
آسمان آبی نیست
زندگی شیون خشکی است
که مردمانش تنها به حاملگی یخچال می‌اندیشند
مَشک هم خاطره بود
عشق هم خاطره بود
داس هم خاطره بود و خدا هم...
----------
پ.ن:
- ورزا: گاو نر
- و سازی که بگو مگوها را می‌خنداند: توشمال‌ها، نوازندگان ایل که گاه به سرایش پیام‌آور خنده و شادی‌اند
- گله‌های خاطره‌هاشان را می‌افشاندند: بذر افشانی مردان به گاه شخم و جاری کلامشان...
- نکار: چوب مقیاسیی کوچک، برای شیروارگی
- گرزکُش: اصطلاحی برای کشتن خرس و گرگ به همبستگی و حمیت ایل
 

(۵)
[باران]
وقتی برشته
         برشته
            در برهنگی زمانه گُر می‌گیرم
با دلم می‌گویم
بارن هر جا که ببارد
در قلمرو عشق است.
 

(۶)
[علفِ افراسیاب]
صورتِ مات و مرمریِ دخترانِ کوهستان
امپراطورِ گونه‌هایِ بومی
پرچینان به عهدِ بردگی
باز خراشیدنِ رخ
و پَل‌بُران به گاهِ جوانیِ سوگ
چاق کردن چاقویِ حماقت
با جلد آزمندی و تزویر
کرم به انبار کتاب
کسوف عقل و ابتذال اندیشه
داس دوره‌ایِ مرگ
پرچمی که گرداگردِ قبرها پرسه می‌زند
تجاوزِ شاعر به جنگلِ کلمات
وای اگر آب به آبادانیِ آدمی نرسد
دست‌های نابخرد
کمان‌کشان
آخرین نفس‌هایِ مسیح
لا به لای شعله‌یِ چاله‌هایِ بینِ راهی
داغی و تلخیِ خال
رفاقت سنگ و بلوط
نواده‌یِ بانویِ زاگرس
کیستی که ماه را در گور می‌لرزانی
ای زمین
حرامت باد نفس‌هایِ بعد از گندم
دشنه‌یِ تشنه‌یِ مویِ تنِ اکوان
شبیخون بر کشتگاهِ کبوتران
علفِ افراسیاب از کجا می‌روید
کلیسا صافیِ عبورِ وقاحت
صدایِ نوخاستگان را نمی‌فهمد
تاجِ گلی از زیتون‌های وحشی
اسیرِ متفکرانِ دیر مرده
شرمندگیِ مزمنِ خداوندان در حسرت فراخیِ لبخند
شبنم بر بت‌های مرده تف می‌اندارد
شهری که نامِ دیگرش انکار بود
هیچ‌کس شهریار شب نخواهد ماند
کجای خوابید ای سخت پگاهان
مگذارید این سپیداران تناور از قلم بیفتند
مجال
همیشه برایِ ما دیرمجال بود
ما در گسستی شرم‌آور در وردل دشت
ذوب در پاتیلآ خوابیدگان هفت‌گانه
نظرکردگانِ تقدیر
فرزندان فروزنده‌ی عقول خرد
زیر غلتکِ شکنجه
پری از پرِ پرواز برای‌مان نماند
تنها دانه در راه پرندگان می‌کاریم
خانه‌ی بی‌کتاب؛ باغ بی‌میوه است
ارازل الناس
ناقلاهای دوره‌گرد
بادبان بر آب
فوران جنون تملق
نعل بردگی بر پیشانی
نامدارترین بدنامان
در دره‌های گل مرده
آبادی به آبادی
مرده به خاک می‌سپارند
پروانه‌های قناص بر شاخ گوزن
در غار هفت‌گانه‌ی حسرت خشکیدند
شاخه‌های ترد و بهاری
به دست شب‌گردان قمار شدند
کلیسا
در خمره‌یِ نمین و هزار ساله سرکه شد
بترس از چشم‌هایی که خون‌آلود
به خواب می‌روند
 

(۷)
به آغاز روزِ صفر
البرزکوه
از آب بر آمد وسر به ستاره‌ها سایید
سیاوش پروردگارِ بی‌مرگی رویید
به دنبال نیمه‌یِ گمشده‌یِ خویش
ستیزه‌ها آغاز شد
ارابه‌ها به مرگ برآمدند
حسرت به درهایِ بسته تکیه داد
و اندیشه در کفِ دست‌ها به افسوس قربانی مچاله گردید
ارواحِ سرگردانِ جوانی درشوره زار
از دهانه‌ی قصیل شلیک
و تنگی گردی طناب عطوفتی سرشار از جلال
پر نمایان
جغدی که هر غروب
دروازه را می‌لرزاند
آنان
از همان روزِ اول
باشکم‌های صابون‌زده
حلواخوران آمدند
کودکان گریه‌های پدربزرگ را قاب می‌گرفتند
و مادران دل‌واپس
به دعا
از اجنه برائت می‌جستند
از بازوان شهوت زبان‌شان خون می‌بارید
هیچ بادی بر بیرقی نوزید
جاروب بر کاروان‌سرای ویران
شفا دهنده‌ی مقدس
تداوم‌شان شرم‌آور بود
تکاپوی پُرشکوهِ زیستن رخت بربست
آب‌ها سیاه‌پوش شدند
چرکِ گناه
شطِ زلالِ نیکی زرتشت را آلوده ساخت
و مرگ
شهریار تن گردید
آفاقی از فروغِ فریب
بر سنگ‌نگاره‌هایِ کهن سیطره یافت
اشکِ مداوم
روان بر فرش سبز بی‌سبزی عید
هیچ‌کس حق ندارد
دلِ دختری را که کار می‌کند بشکند
کسی حق ندارد
دلِ دختری را که مستاجر است مشوش سازد
آن‌ها گل‌های فصل‌هایند
یک‌جا نمی‌مانند
واژه‌های موریانه زده را
بر پهنای آفتاب گذاشتیم
آن‌ها
دست از تقلا بر نمی‌دارند
از زمینی که قوت دارد
اسب‌ها بر تنِ طویله سُم‌کوبان
در بن‌بستِ کاشانی
پی می‌شوند.

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
https://farhadkeshvari.blogsky.com/1399/03/17/post-323
https://www.isna.ir/news/1402112417239
https://www.iranketab.ir/profile/47513
https://bonasiab.blogfa.com/post/79
http://sarabglt.blogfa.com/post/40
@hayat.farrokhma
و...

زانا کوردستانی
۰۹ تیر ۰۴ ، ۰۲:۴۳

هاوسه‌ر هه‌ورامی

آقای "هاوسر امین" (به کُردی: هاوسه‌ر ئەمین) شناخته شده با نام "هاوسر هورامی" (به کُردی: هاوسەر هەورامی) شاعر کُرد زبان است.

 

هاوسر امین


آقای "هاوسر امین" (به کُردی: هاوسه‌ر ئەمین) شناخته شده با نام "هاوسر هورامی" (به کُردی: هاوسەر هەورامی) شاعر کُرد زبان است.

■◇■

کاک "هاوسه‌ر ئەمین" ناسراو به "هاوسەر هەورامی"، شاعیریکی هاوچه‌خی کورد زمان له باشووری کوردستانه.


┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄


(۱)
مردن لەپێناو ژیان 
بەچڵکاو خۆرو کاسەلێس ناکرێ 
ئەم تاجە بەهەمووان نابڕێ 
ئەوەی کە هیچ هەستی نییە
باکەمێک لەمان دادڕێ 

 

(۲)
کەدەبینم ئێوە لەوێن 
من لێرەوە شەرم لەبوونی خۆم دەکەم 
کەدەبینم ئێوە لەوێن لەپێناو من 
گرەو لەسەر مەرگ وژینی خۆتان دەکەن 
چۆن لەڕووم بێ سبەینێ بێم بڵێم مافی خۆم دەبەم 
کەدەبینم 
لەبەر کزەی بێ ڕەحمانەی ئەو گۆیژەدا ئێوە 
خێمەی گەرمی ویژدان هەڵدەن.
چۆن گڕ ناگرێ هەستی مردووم 
چۆن ژان ناکا دڵی مردووم 
کەدەبینم 
ئازیزانم لەنێو جەرگەی ئەم جەنگەڵە 
خۆیان کردۆتە قوربانی 
ئیتر ژیان لەپاش ئەوان بۆ ئێمە چی پێ بێ دیاری 

 

(۳)
تەمەن کەڕۆی، بەرەو هەوراز ئەواکاسەی بەرەونیوە
کە هۆشی ئەو بەتاڵ بوو بێ دڵ و عەقڵی وا گەنیوە 
بەبێ هەستی کەدەڕوانێ لەنێو دونیای خەیاڵاتدا 
بەئاسانی تێدەگا خۆ بەکاسی خۆی پێکەنیوە 

 

(۴)
کەسەرداری کەسەربێنێ بەسەرباری پەشیمانی 
بەداوایی دڵ بەداوێ بێ کەنەی مابێ بەشی مانی 
دەبێ تاکو بەکۆتابێ لەکۆتابێ بەبێ هەستی 
بەدەستانی کەکێشرابێ لەسەر دەست وکەشی مانی 

 

(۵)
سەرم سەرمایی بەفری نییە، تەزیوی نێو نادادییە 
کاسە لێسی و کۆیلایەتی بۆهەندێک جێی شانازییە 
شاتەشات و خۆ نواندن وکلکە لەقەیان بۆ ئێسقان
پێیان وایە چیتر ئەمە بۆیان مانایی ئازادییە 

 

(۶)
سێ شەبانە ڕۆژ غەزای چیچک کەرد
تافی زی حەیات ژیشان بەر نەکەرد
سێ شەو و سێ ڕۆژ وە تاریکی 
یۆ یۆشان بڕی خارجی و تەمکی 
تەمە ڕەماوە بی وە ڕۆشنایی
نە پای سێ ڕۆژە دەعوەت پادشایی

 

(۷)
کەتۆجارێ چزا دەستت بەئاگر 
ئەمن چیتر لەبۆت نابم بەڕاگر 
کەلێم ڕوونە لەکۆتایی دەسوتێی 
مەڵێ بۆچی نەمادەلاقەی باگر 

 

(۸)
کاتێ دێنە ڕوو لەڕاستی ڕووڕەشی خواو سەردەمن 
بۆلەئاست ناڕەسەندا وا لەسەرلاو  سەردەمن 
خۆدەزانن ئە وبە ئێوە پاسی بەردەرکەی دەکا 
هیچی تێدانییە هۆشتان خۆدەزانم هەردەمن

 

(۹)
ڕێزە ڕیزی بۆت لەپێشی گشت کەسێ داناوە بۆت 
زێڕە گەر ڕێز پێی بزانی چون لەدووت ڕاناوە بۆت 
بۆدەبێ تۆ هەر بەزیزی تێی پەڕێنی بێ مەرام 
چاوە چاوی چاوچنۆکان تاهەبی ڕاساوە بۆت 

 

شیعر: #هاوسه‌ر_ئەمین
گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

زانا کوردستانی
۰۸ تیر ۰۴ ، ۱۳:۳۰

ایلهان سامی چومک


(۱)
به شاخه‌های تاریکی نزدیک شدم
زنبق را دیدم.
دروازه‌های آب بازند، 
و در نسیم چیزی فراموش شده هست.
سایه گسترده کوه بر من، چون گردابی
برخاست غبار از دست‌های راه،
آکندند درخت‌ها آسمان را،
لرزید خالی، شاید سنگ واداشت قدم‌های مرا.
بیدار شدم با ستاره‌ی درخشان ادراک
کنار شادی‌ هستم، نفرین بر بی‌زمانی.
نامت را آن‌جا بگذار که دست آفتاب نمی‌رسد،
نفرین به آن جاها که نامت را به یاد نمی‌آورند،
از قدیم به سکوت برمی‌گشتم،
شاید چهره‌ی باران را دست‌نیافتنی کنم،
دیوار فرو می‌ریزد، سایه‌ام از رنگ آویزان می‌شد.
چرا که نور نباشد اگر، خیال نمی‌تواند نفس بکشد.
چرا که زنده ماندن جنبشی است که موج‌هایت نامت را تاریک می‌کند
پرندگانی را که برمی‌گردند صدا می‌زنم،
به دست‌های مشکوک لحظه،
رنگ‌ من کجاست؟
ای ذهن آرمیده‌ی من در فراسو،
باد که می‌وزد می‌گذرد روزگار، 
نفرین بر زمانی که ایستاد باشد.


(۲)
سخت تشنه‌‌ام
ساعت‌ها می‌نوازند و من سخت تشنه‌‌ام.
شلوارم را درآوردم
گفتم اینجا ژوئن است
می‌جوشد و می‌ایستد خون
نمانده هم تا بهار چندان.
برمی‌گردم به آفتاب‌
به ستاره‌ها 
به ماسه‌ها که پر می‌شوند در ساحل.
فهرست کردم گمشده‌های‌ام را 
پر شد دریا
پر شد ماسه‌ها
بر فراز کوه پر شد تنهایی
و من سخت مشغولم 
متاسفم از شرح دادن این‌ها 
سردم است. اینجا ژوئن باشد! 
چرا که هنوز مانده تا آتش‌سوزی‌ها.
گل‌ها بسیار زیبای‌اند. 
ناگهان یاد جنگل‌ها افتادم.
تشنگی‌ام را فهمیدم.
این شهر در آغوش بگیرد ببوسد مرا!


#ایلهان_سامی_چومک

زانا کوردستانی
۰۸ تیر ۰۴ ، ۰۲:۵۱

سهراب شهید ثالث

سهراب شهید ثالث

زنده‌یاد "سهراب شهید ثالث"، شاعر، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، مترجم و تدوین‌گر سینما، زاده‌ی ۷ تیر ماه ۱۳۲۳ خورشیدی، در تهران بود.
 

سهراب شهید ثالث

زنده‌یاد "سهراب شهید ثالث"، شاعر، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، مترجم و تدوین‌گر سینما، زاده‌ی ۷ تیر ماه ۱۳۲۳ خورشیدی، در تهران بود.
این کارگردان مطرح ایرانی به عنوان یکی از آغازگران موج نوی سینمای ایران شناخته می‌شود. او مدّتِ کوتاهی عضوِ کانون سینماگران پیشرو بود و ریتم فیلم‌هایش اغلب کند و شبیه به زندگی واقعی است.
او در سال ۱۳۴۲ ایران را به مقصد وین به منظور تحصیل در رشته سینما ترک کرد و در مدرسه کارگردانی و بازیگری پروفسور کراوس وین مشغول به تحصیل شد، اما تحصیلات او به علت تشخیص نشانه‌های بیماری سل در وی قطع شد. در میانه درمان او به پاریس رفت تا تحصیلات سینمایی خود را در مدرسه کنسرواتوار مستقل سینمای فرانسه ادامه دهد. وی سال ۱۳۴۷ به ایران بازگشت و در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. او در این دوران چند فیلم مستند با موضوع رقص‌های محلی در میان اقوام مختلف ایران ساخت.
وی در دوران اقامتش در ایران دو فیلم یک اتفاق ساده (۱۳۵۲) و طبیعت بی‌جان (۱۳۵۳) را ساخت که هر دو به دلیل نگاه واقع‌گرایانه اجتماعی و سبک سینمایی نوآور و تجربه‌گرایانه برنده جوایز معتبر بین‌المللی شدند. وی همچنین در اوایل دهه‌ی پنجاه شمسی، چندین مستند کوتاه در مورد شرایط ناگوار طبقه کارگر در ایران ساخت که مضامین انتقادی پنهان در آنها به مذاق مسئولانِ وقت خوش نیامد و در نهایت مجبور به ترک کشور شد. او در ایران ساخت فیلم قرنطینه را کلید زده بود که بعد از تولید حدود نیمی از کار، فیلم توقیف شد و ساخت آن نیمه‌کاره ماند.
با اقامت در آلمان از سال ۱۳۵۳ وی شروع به ساخت فیلم‌های بلند داستانی و مستندهایی برای رسانه‌های آلمانی کرد که این فیلم‌ها برای وی شهرت بین‌المللی بیشتری به ارمغان آورد.
شهید ثالث فیلم‌های «در غربت» (۱۳۵۴)، «زمان بلوغ» (۱۳۵۵)، «آخرین تابستان گرابه» (۱۳۵۹)، «یک زندگی، چخوف» (۱۳۶۰)، «اتوپیا» (۱۹۸۳میلادی) و … را در زمان اقامتش در آلمان ساخت. 
اداره مهاجرت محل اقامت او در آلمان چند بار خواست او را از آلمان اخراج کند و در گذرنامه‌اش مهری زدند با متن «اجازه اقامت جایگزین اجازه کار نیست». شهیدثالث دلگیر شد و از آلمان به چکسلواکی نقل مکان کرد. وی چند سال پیش از مرگش به آمریکا رفت و در شیکاگو، ایلینوی اقامت کرد و از آن پس نتوانست فیلمی بسازد.
او در ۱۰ تیرِ ۱۳۷۷ بر اثر خونریزی شدید به علت از کار افتادن کبد و عود کردن سرطان روده (به نقل از عمویش در کتاب یادنامه) در ایلینوی شیکاگو درگذشت.

 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
یکباره
پیر شدم
توی آیینه نگاه کردم
آیینه هم پیر شده بود
آن وقت کودکی‌ام را
به یاد آوردم
در آن زمان
سالخورده و فرتوت بودم
آیینه از شعف
خندید.
 

(۲)
یک روز
دیگر
حرف نزد.
گوش می‌‌داد و نگاه می‌‌کرد.
می‌‌دید. فقط می‌‌دید،
اما دیگر حرف نزد.
زنی‌ آمد و شب در رختخواب کنارش خوابید.
وقتی‌ بیدار شد هنوز بیرون شب بود.
مرد به سوی او چرخید.
در خواب می‌‌گفت:
مردم یک کمی‌ سکوت کنید.
شاید دل خدا برایتان بسوزد.

لطفا، خفه شوید!
 

(۳)
شهر بی‌رحم
در آفتاب سوخت.

درختانش پنجه باز کرد
و جوانه‌ی آدم‌هایش خشکید.
دیگر،
آفتاب غروب نکرد.
باران گریست
و شهر بی‌‌رحم خوابید.

(۴)
من
با بالشم
دعوایم شد.

شب تا صبح دعوا می‌کردیم.

می‌خواستم بالش را
روی پهلویم که درد می‌کرد بگذارم
اما،
او خوابش می‌آمد.

دعوایمان شد!
 

(۵)
تنها نگاه تو بود
که از اتفاقی ساده
به ساده‌گی نگذشت
تنها نگاه تو بود
که از اتاقک سوزن‌بان
به طبیعتی بی‌جان پیوست
و از نگاه تو بود
که نخی به تمامی عمر پیرزن
از ته سوزنی
هرگز عبور نکرد
تمامی راز نگاه تو
این بود که مرگ را
دندان می‌فشرد
در ریل قطاری متروک
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
http://www.raminweb.com/sohrab/2004/03/040310_040936
https://findingneverlands.blogfa.com/tag
https:///honarland.ir/amp
و...

زانا کوردستانی
۰۷ تیر ۰۴ ، ۱۵:۳۱

ماهنامه ادبی رها

ماهنامه ادبی رها منتشر شد

جدیدترین شماره‌ی ماهنامه‌ی ادبی، هنری و فرهنگی رها، با بررسی پرونده‌ی ادبی استاد بانو "فرخنده بهرامی"، شاعر و هنرمند لرستانی، منتشر و در دسترس عموم قرار گرفت.

شماره‌ی سوم از دوره‌ی جدید، انتشار ماهنامه‌ی ادبی رها، در ۷۲ صفحه، با سردبیری "زانا کوردستانی"، منتشر شد.

به گزارش شبکه خبری ایران اروپا، از رها نیوز ، ماهنامه‌ی ادبی رها، با رویکرد انتشار آثار ادبی و هنری و فرهنگی، هنرمندان ایران و جهان در سه بخش ثابت شعر ایران، پرونده‌ی ادبی و شعر جهان و بخش‌های متغییر اخبار، نقد، داستان و بخش کتاب، هر ماه به صورت برخط و رایگان منتشر می‌شود.

در بخش شعر ایران این شماره، شعرهایی از: هرمز علیپور، آفاق شوهانی، خالد بایزیدی، سیروس آتابای، سارا کرمانیان، ستاره رسولی، نجمه زارع، نسرین ودودی، همت باوندپور، فاطمه خرازی، اکبر نصرتی، شمس لنگرودی، نصرت‌الله مسعودی، مریم یوسفی، خدایار آزادی، هلامان اشکور، فریبا نجفی، نرگس صرافیان طوفان، بکتاش آبتین، سهراب سپهری، فریدون مشیری، گروس عبدالملکیان، سپیده رشنو، حمیدرضا اکبری شروه، هوشنگ چالنگی، پرنیا عباسی، قباد حیدر، شهید راکی، حسن فرخی، سید علی سلامتی‌طبا، محمد کرمانشاهی و زانا کوردستانی را می‌خوانیم.

در بخش شعر جهان نیز، شعرهایی از: ریناس ژیان، امیلی دیکنسون، دلزار حسن، رومانو بتتالیا، ویسلاوا شیمبورسکا، مظفر النواب، ارغوان رسول، ناظم حکمت، فردوس اعظم و ساریژ ئه‌فینی گنجانده شده است.

زانا کوردستانی
۰۷ تیر ۰۴ ، ۰۳:۱۰

سەعید ئەمین

سعید امین

آقای "سعید امین" (به کُردی: سه‌عید ئەمین)، متخلص به "بتین" (به کُردی: به‌تین)، شاعر کُرد زبان، زاده‌ی ۸ ژانویه‌ی ۱۹۷۸ میلادی، در کرکوک است.
 

 

سعید امین

آقای "سعید امین" (به کُردی: سه‌عید ئەمین)، متخلص به "بتین" (به کُردی: به‌تین)، شاعر کُرد زبان، زاده‌ی ۸ ژانویه‌ی ۱۹۷۸ میلادی، در کرکوک است.
کتاب "انقلاب بتین"، مجموعه اشعار اوست، که چاپ و منتشر شده است.

■○■

کاک "سه‌عید ئەمین"، بە نازناوی "بەتین"، شاعیری هاوچه‌رخ کورد، له رۆژی ۸ خاکەلێوەی ۱۹۷۸ زایەنی، له کەرکوک‌دا له دایک بوو.
کتێبی "شۆڕشی بەتین" کومەلەشیعری ئەم شاعیرەیە کە بڵاوەو بوو.
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

(۱)
[خۆزگە بە جاران]
زەمانی زوو، هەلی ژوانی دەدا کانی و کونەو گۆزە
کچی جاران وەکو خۆی بو لە نێو شای و پەچاو کۆزە
نەوەک بەس چات لە ئاهەنگ و ژوانیا بومە چەند جارێ
وتی: چۆنی وتم: تۆ کێی؟ سروشتێکەی لەڕێی جۆزە
جل و پاوانە ئاڵتوونی کەمەنکێشم نەکا بۆ لق
چەپ و ڕاست پەرچەمیشی باقە زەردە هەر دەڵێی مۆزە
توانجی لێ مەدەن یارم، لە ڕێگا خۆی دەلەنجێنێ
بە تەنها ئەو دڵی بردووم، حەقێتی ئەو هەموو پۆزە
کە با کەوتە سەری یار، موو بە مووی خستۆتە جۆلانێ
ولەک ئەلوو بە هۆش دێنێ خەیاڵ لەو پرچە ئاڵۆزە
خۆڵی شۆستەو شەقام و شار، بە دەنگی با کەبون بێدار
بە سەریا چوو، وتم: خۆزگەم بە یەک گەردێ لە ئەو تۆزە
ئەگەر شەیتان نەبێ بۆچی؟ لە دونیای پڕ لە جوانی ئەو
لە جوانیشی خەیاڵم بۆ؟ وڕک دەگرێ لە ئەو تۆزە
شەرم ناکەی؟ بە یاری من دەڵێی ئەو پیرە من گەنجم
وەفاو ئەزموون دەبینی ئەو، بە چاوی دڵ لە مووی بۆزە!
بەرۆکی بەرنەدەی ئەی لاو، زڕەی پۆرتت دەبیستی خۆت
بەتین چەند گەورەبێ لای تۆ، لە دڵ ئەو کیژە شاقۆزە!
حەسوودینە دەوازبێنن، دەڵێن وەک بابتە ئـەو پیاوە
گومانی لا دروست نابێ، دەزانێ بەندە دڵسۆزە
وتی: هاوژینەکەت کەشفی نەکا ماڵمان بە قوڕ گیرێ
وتم :خەندەی گومانی ئەو خەجێ و خاتون و ئەفرۆزە
(بـەتین) تا هەی مەگەر بۆ خۆت بڵێی ئەم نانە بەو ڕۆنە
غەریبی زار و عێلی تۆ، دەریناکەن لە ئەو هۆزە.
 

(۲)
[وتنی ڕاستێکان]
گریمـان عەورەتی پۆشی نەریتێکی بیابانە
شەق و بن باڵ لە دەر عورفی سەماچی و لەشفرۆشانە
سینەو شان و هەتا ئەژنۆ لەدەر دوو قوت لە ژێر ستیان
جلی کوردی دەبێ چڕبێ لەگەڵ بەرپۆش و کۆڵوانە
لەپووچیتـە دەڵێی ژن نیمچە ڕووت بێ پیاو ملی کەچکا
نەفس دەفڕێ کە چاو بینی لە لا بەرزەو لە ڕوو پانە
سەرووی گویزنگو شان و مەم قەبارەو هێڵی پاشو پێش
نمایشکا، بە نیگاکەر بڵێی چاو حیزە تاوانە
قسەی پووچ ئافرەتی بێ ڕوو دڵت پاکبێ لەش و لارت
دەپۆشیت و، دەدەی شاڵێ سەرت ناکەیتە کۆپانە
جلی ماڵی سەرنجڕاکێش دەیان هێندەی جلی دەرچوون
بە شۆرین و لەدەر نشتن دەڵێی بەرپرسی کۆڵانە
گەزێ شاخی درێژە وا ژنی دەچێتە ساڵۆنێ
لە جێی ژن، نێرە دەستی بۆ دەکاتە ڕێکخەر و شانە
بەگێ دانێی بە مێژوودا، دەبینی دوژمنی ئیسلام
بە شەڕ نا ئافرەتی ڕووتان، ئومەی ئیسلامی ڕۆخانە
دژی دین و مەلا بستێ زمانێتی بە ناو نووسەر
کەچی نامەردە نانووسێ، ستەم ئەم کاربەدەستانە
کە مورتاحی لە قەیران وا بگەی نانە لەگەڵ پارە
ڕەوشت و غیرەت و شەرم و عەقڵ ڕوویان لە قەیرانە
(بەتین) بۆ بەرگری دین و ڕەوشتی گەل بڵێ گوڵبڕ
گەواد و پووچە هەرکێ بێ لە شیعری وا بدا تانە.
 

(۳)
[مرۆڤ دەبێ دوور بڕوانێ]
وەتم: تاکو بێ فیزەیە
بڕۆم تەماشای پەرەخ و
شارانش و دەشتتاخ بکەم!
بە ئازادی پشوویە بە گیانم بدەم.
ماران گەستە
لە جوڵەی گورێس دەترسێ
تابلۆ سەوزەکەی دەشتتاخ
لێینوسراوە سنوور تورکیا
بیهێنن تاکو قەرەداخ!
کێ دێتە دەنگ کێ دەپرسێ؟

گەڕاینەوە
وتم: با شەوێکی تریش
فێنکایی بەهـەشتی نیشتیمانەکەم هەڵبمژین!
ئەی ناحەقمە؟
بیرە نەوتەکانی کەرکوک
تەنها گڕ و دووکەڵەکەی بۆ ئێمەیە!

زەردە پەڕ بوو
گەیشتینە چێشتخانەکەی سیارەتیکا
ئاشکرایە
هاوینە هەوارەکانمان لە هەینیدا
دارماڵ دەبن
جێی مانەوە بەرناکەوێ
بۆ ئەوانەی درەنگ دەچن
تا دوازدەی شەو لە ئاشەوا بەسەرمان برد
بۆ شکاندنی سەر خەوێک
ڕوومان لە چێشتخانەکە کرد

لە باخچەکەیدا ڕاکشاین
سەرەتا هەر دەتگووت پاشاین!
بایەک فێنک
بە ئاوازی مێشولەوە
تکام دەکرد دەمگووت: تۆ خوا
شنەی بەیان زوو دەرکەوە
ئەوەی باوک بێ دەزانێ
میوەی بچووک
وەکو گیانی نزیکە لێی
بچکۆل خەوتـوو منیش بێدار
مێشولە وەکو گەڵای دار
لە سەر دەست و
لە سەر ڕوخسـار
وەک سەگی هار
گازیان دەگرت
هەستم دەکرد زۆرینەیان لەلای ئەوە
چونکە هێشتا
خەم وخەتا وەکو باوکی
سیمای نەکردۆتە پەڵاس،
دەستی ڕاستی چەپی ڕووخساری دەخوراند
لە ئازاردا
دەست و قاچی ڕاوەشاند
بێ بەزەی و زاڵمانە
هێڕشیان بۆمان دەهێنا
گومانم لە لا دروست بو
لە زرای کوردی تێبگەن
بۆیە دەمگوت
ئاچڵن ئاچڵن!
بڕوا ناکەم لە دونیادا
هەبێ لە جگەر شیرینتر!
بۆ ئەوەی لەو دوور کەونەوە
بە بێ ناوبڕ و بە توندی
هەناسەم دەداو هەڵدەمژی
دەمویست لای من کۆببنەوە
توشی شووک بوم دەنگی پرخەی خۆی زاڵدەکرد!
هەستم دەکرد
ئەوانەی گاز لە من دەگرن
ئازارەکەی زۆر زیاترە لەوانەی سەر دەست و گۆنای
میشولەکان
تا بەربەیان
لە نێوانی هەناسەدان و پرخەدا
هاتن و چون
وا ماندووبون
خەویان لێکەوت منیش خەوتم!
هەرگیز نابێ
کورد بخەوێ تا دوژمنی بە ئاگابێ
وتم: خۆزگە
هەموو کورد کوڕ و باوکانە
خۆیان فیدای یەکتر دەکرد لە تەنگانە
بەڵام سەد ئاخ
کە چاو ساغ و کە دار دەستین بۆ بێگانە.
 

(۴)
[من وا دەڵێم]
وایە یان نا؟
خۆی پێویست بوو 
کورد نەک چوار بەش
دابەش بوایە بۆ چەند چوارێ!
بێ نەسازێی
لەیەک شارێ
لە بۆ پۆستی پارێزگارێ
بێدەنگ دەبوم
هەولێر بوایە یا سلێمانی
یاخود دهۆک
یان هەڵەبجە یان گەرمیانی.
ئەو شارەیە
پێری ڕاگواستنی بەعس و
دوێنێ ڕیفراندۆمێ هەڵە
خەڵکی ئێستایش
ئاوارەیە،
ئەمانە هیچ کە مێژوویان
پڕە تا لێو
لە ناپاکی و لە گەندەڵی و دووبەرەکی
چاو ساغ و دەستی دەرەکی!
بە گومانم
لە پیران و لە شێخ مەحمو
لە قازیش و لە قاسملو
لە مەزڵووم و
لە ئۆجەلان!
ئەوەی کردیان ئەوەی دەیکەن
بۆ خۆیان بو بۆ خۆیانە
یان کوردستان؟
بۆیە دڵم هەواڵ دەدا
دەڵێت: نزیکی لە خودا!
دەزانن بۆ؟
لە خۆیان و بارەگایان
لە داموودەزگاو دەرگایان
مەودای زەوێ و ئاسمان دوورم
لەم سەردەمەی کۆیلایەتی
لەسەر بێلایەنی سوورم!
لەو ساتانەی لە گەڵیان بووم
یاخوود مەیلم
بۆیان چووبێ
خوا بمبورێ خۆم نابورم!
وشەیش ڕیزکەم
گومان ناکرێ لە شاعیریم و لە ژیریم
لە هۆشیاری و
ڕۆشنبیریم!
دەزانن بۆ؟
بژیم بێبەرگ و نان و ئاو
نێمە ماستاو
بۆ گەندەڵێ و ناپاکیان
نیمە پاساو.
 

(۵)
[چی گونجاوە بۆ ناسناوی؟]
خەون و خەیاڵی کەسەکان.
زوڵم و خەتای بەرپرسەکان!
گاڵتەجاڕێ
ئۆپۆزسیۆن و جووت حیزب
تیاماوم
دۆشداماوم!
لە کویوە دەستی بۆ ببەم؟
کام لەمانە
لە بەرۆکی تێنووس بدەم؟

لە پارێزگایەکی خۆمان
بینیم حەشاماتێکی زۆر
ڕیشی سپی دەدرەوشاوە بە تیشکی خۆر!

چەند کەسێکی ڕاوەستاوە
کۆمەڵ کۊمەڵ دانیشتبون
بە خۆمم گوت
لەو هەتاوە
پول پولێن و داوە داوە؟

شەقاو هەنگاو
خۆمم پێشخست

دۆمینەو بەرد بەردێنی چی
خانەنشینی داماون
بۆ بڕێکی کەم وەستاون!

پەیامنێرێک
مایکی خستە دەمی دووان
یەکێ لەمان
یەکێ لەوان.

بێ ورگی خۆت هەڵمەدڕە
بێ حەیرانێکی پڕ سەدای لێمەچڕە!

دەیانگوت گەر
سێ مانگ تریش  مووچە نەدەن
خزمەتکارین
بەردەوامین لەسەر ڕێبازی فڵانی!

وتم ڕاستە
گەورەترین سەرمایە بۆ مرۆڤ عەقڵە!
مرۆڤی ژیر
ڕێبازی وا دەگرێتە بەر
دروست بونە
هەر قوڕ بونە بۆ تەپڵی سەر!

هەر ئەوان بون
بە هۆکاری کیمیا باران و زیندەچاڵ!
سووتاندن و
ڕۆخاندن و
تاڵانکردن دێهات و ماڵ!

هەر ئەوان بون
بە هۆکاری دوو بەرەکی
هێنانی هێزی دەرەکی!

برسی کردن
ڕیسوا کردن
تیرۆر کرن مەردی حەقبێژ
نێو میللەت و
نێو خۆیانا
دزیکردن دەسووڕێت و لە خوێنیانا!

بێینەوە بۆ لای پەیامنێر.
لە پیرێکی تری پرسی
گیرفان خاڵی
ورگ برسی
هێڵەی دەکرد بە بێ شەرمانی سەر کورسی!
دەیگوت: دۆخی
خانەنشین لە چیدایە
چەند خولەکە گوێزت بۆ دەژمێرێ دایە؟

من نازانم لەم وڵاتە؟
چییەوە چەندە مەرجی بونیان بە پەیامنێر؟
بەس دڵنیام
پێست ناسک بێو
ڕەنگی پرچ و دیدەی کاڵبن
وەرەگیرێن گەر لە مەرجیشا بەتاڵبن!

بەرەو لای کەسێکی تر چوو
بێ هێز ڕەقەڵ
بە ساڵا چوو
فەرمووی مامە بۆ چی هاتووی
وتم: دەڵێی
بۆ خۆشی هاتووتە ئێرە
تووش وەی دەبم
مێ جوانێکەو پەیامنێرە!

تینی نەبوو
هەر بە دەستی
وڵامێکی پڕ لە پەستی
پڕ بە پێستی

پەنجەکانی
وەکو شەهادەت هێنانی
نێو (التحیات)
بە هێواشی هەمووی جوڵاند
بۆی کردە ئاماژەی لاچۆ!

وەکو بڵێی
بۆنی مەرگم لەو دەور و بەرە کردبێ
هۆش و چاوم خستە سەری!
پەنجەکانی
بەرزۆ دەکرد دەیچەماندن
دەیژماردن!

لە ژێر کڵاوو جامانی
دەستێکی دەبرد بۆ سەری!
خوێندنەوەم
بۆ خەیاڵی وا بۆی دەچم سەد لە سەد بوو
باروودۆخی هی ئەوە بوو!
دەیگوت نەمرم
وەریبگرم
قەرزی فرۆشگاو بەقاڵی لێ هیچ دەکەم
تازەو کۆنێکی پێ بکەم!
گەر لێیماوە
ئەو قەرزانەیشی لێ دەدەم
دەچنە هەر کوێ
باسی دەکەن
لەم مووچەیە نەیدەمەوە ئابڕوم دەبەن!

بەدەم هێنان و بردنی
ژماردنی
جەستەی شل بوو
لارە مل بوو
بۆ لای خوا چوو!

زۆر هەوڵمدا کەسێک نەبوو
ڕایبسپێرم
بڵێت: مەلا
نەڵـێی: ئێستا
بڵێ دوای دوو فریشتە دێ
ڕۆژیش نەبێ
چەند ساتێکی هەر پێویستە ئەلەو ژێرە
لە جەستەی شەکەتی دەرچن
خەم و ماندووبونی ئێرە!.
 

(۶)
وڵامێک بۆ
پێشکەشکار و نووسەرەکان.
کە دەپرسن؟ زانستەکان، دیوان، ڕۆمان
مێژووی شیعر و وڵاتەکان.
خوێنەری کامیانی زیاتر؟
دەڵێم: هیچیان.

من لە وڵاتێکدا دەژیم
لە کامەی بکۆڵیتەوە دیوانێکە، ڕۆمانێکە!
دەیان چیرۆکی لە پشتە
زانیوێتی بەدینایە،
دەیان ئاواتی خۆی کوشتە!
من ناخوێنم و نانووسم
بۆ ئەوەی پێم بڵێن شاعیر
بە هۆنراوەم بوترێ جوان!

نایهۆنمەوە
خەیاڵێکی دوور لە ڕاستی
بۆ خولەکێ چێژ و مەستی!

خۆم دوور دەگرم
لەو شیعرانەی دەبنە دراو!
بۆ جەستەی کچ
دەکرێن بە داو!
لە دەستەواژەی زۆر وتراو!

وەسفی برۆو برژانگ و چاو
ئەگریجەی لوول و
زوڵفی خاو!

گۆنای سوور ددان مرواری
دەم بەخەندەو
لێو ئاوساو!

لە گەردن مەم
لەیلاو مەجنون
لە وەلی و شەم
فەرهاد و شیرین زین و مەم!

من خەیاڵ و
خواست و هەستی نەتەوەکەم
بە گوێی ستەمکارا دەدەم!

دەبمە هاوار
بۆ ئازاری چەوساوەکان
دەنگی کپ و
نوساوەکان
ترساوەکان!

وا دەنـووسـم
نـەبمـە شـاعیر ببمـە ڕێبـەر
بۆ شاعیران
ببمە سێبەر!

مـن خـەیـاڵـی
ئـەو ئـافـرتـە دەهـۆنمـەوە
گـشت هـەینییـەک ڕوو لە دووکـان گـۆشتفرۆشێک
لـە سـووچێکـا ڕادەوەسـتێ
پـەنجـەیـەکـی بـە لـێو دەگـرێ
خـەیـاڵ دەیبـا
کێلۆو نـیوێک گـۆشت بـەرخ دەکـرێ
دەیبـاتـە ماڵ و لێیدەنـێ!

ئاخ ئـەو کـاتـەی قنجێکی لێ دەردەکـا
ئـەو پـەنجـەیـەی وا دەگـەسـتێ
لـەم دوورەوە
ئـەو پـەنجـەم ڕادەوەشـێم
پێنجـی لـە دەور  دەئـاڵـێنـم!

سـوپاس بۆ خـوا ئـەم هـەینییـە
لـە بـیری چـوو
پـەنجـەکـەی بنێتـە لایـدەم
یـەکمجـارە بـە چـێژی وا خـۆش هـەست بکـەم!

کـڕی و لێینـاو سـفرەی ڕاخست
نـەمدەبینـی
بـەڵام دیـاربـو
منداڵـەکـان بـە دەوریدا هـەڵدەقـونن
پـێدەکـەنـی!

دەستـی ستـایشکردنـی
بـەڵند دەکرد ڕووەو ئـاسمـان
ئـەوم بینـی
وتـم ئـاخـۆ ئـەم نـیوەڕۆ؟
چـەندین ئینسـان
سـوپـاس خـوای چـی
دەڵـێن ئـۆهـۆ گـۆشتـە دیسـان !

ئـاهـۆ حـەسـرەت
ئـەو ئـەختیـارە دەهـۆنمـەوە
بـەیـانـی تـاکـو زەردەپـەڕ،
لـە دیـار هـەندێک تـەسبیحـەوە دادەنیشـێ!

جـەڵتـە لـە لایـەکی داوە
بـە یـەک دەستـێ
وێردیش دەکـا لـە سی و حـەوتـا ڕادەوەستـێ!

چون ژمارەی
کوڕ و کچ و نەوەیەتی
هەناسەیەک هەڵدەکێشێ!
فرمێسک لۆچێ گۆنای دەگرێ دێ بەرەو خوار!
(سبحان اللە)
هەتا دەگاتە هەشتاو چوار،

چـاو هـەڵدەبـڕێ ڕووەو ئـاسمـان
دەڵـێت :خـوایـە
بـا بێت فریشتـەی گیـان کێشـان!
زۆر شـەکـەتـم
بیبـاتـەوە ئـەمـانـەتت
بـۆچی لای من هـێندەی خـایـان؟

خـەون و خـەیـاڵ
ئـەو گـەنجـە دەکـەمـە شـیعر.
یـەکـەم ڕۆژی کـارکـردنـی
لـەگـەڵ وەستـایـەک دیـوارا
تـاکـو عـەسـر
بلـۆکی دەداوە دەسـتی!
خۆی دەپـاراست لە وشەی نەشیـاوو پـەستی!
بـە بـێ وچـان
هـەتـاو سـەر و
خـەیـاڵیش مێشکـی دەکـوڵان!

بیست و پێنج لێدان چـەند سـەدی
ئـاواتـەکـەی دێنێتـە دی؟
کـە پێیگـەیشت
نـێوان دادی شـادی و شـەڕیـان یەکجـار کـەمبوو!
کـوڕە دڵی پڕ لـە خـەم بـوو!

ئـەو تـوێـژەرەی
وتـەکـانیـانـی دەنووسی
هـۆکـاری کێشـەی دەپـرسی.

کـاتێک ئـافرەتـەکـە گـوتـی
نـزیک (دوازدە)تـێر خـەو دەبـم
چـووە بـۆ کـار
حـەزم لێیە بـە دەم ئـەندۆمی خواردن و
چـەند نـامـەیـەک
ئـاڵـووگـۆرکـەیـن؟
هـەموو ڕۆژێک ئـەمـە وڵام نـامـەیـەتی
دەڵێ ببورە گیـانـەکـەم
بـا ڕزقمـان حـەرام نـەبێ
من بـە ڕۆژانـە کـاردەکـەم!

تـوێژەرەکـە
پێنووسـەکـەی برد بـۆ دەمی!
خـەیـاڵی چـوو
بـۆ ڕابـردوو
بـە داخـوازێ
کـوڕێک خـزمیـان نـەبـوو ڕازی!
چـون لای وابو
گـرنگیدان و وشـەی جـوان
بـڕوانـامـەی بـەرزی دەوێ!

کـە بیستـی نـووسینی نـامەی
کرێکـار بـبوورەو گیـانـە!

مـێردی خـۆیشی
ئـەندازیـاری ڕێگـەوبـانـە
لـە جـێی چـۆنی و چـاکی و سڵاو
بـە دەنـگێ گڕ
دەڵـێ : چییـە
زوو دایبخـە کـاتـم نییـە!

کـە تێگـەیشت
تـەلار و مـاڵی تـەواوە
پـێویستی هـا بـە دڵخـۆشی
وتـی بێگـومـان وا دەبـێ
کـڕیوێتـی بـە چاو پـۆشی!

شـەرمی دەکـرد
ئـەگینـا دەیگـوت بـە ژنـە
لـە ئێستـاوە
پیـاوی منـە
ئـەندازیـار پـیرۆزی تـۆ بـێ.
 

(۷)
با داهاتی
ساڵانەتیش یەک ملیار بێ
هـەزاران کـەس
لـە کـارگـەتـا کـرێکـار بـێ!
کـۆشکـەکـەت لـە چـەقـی شـار بـێ
کـوڕە مـامـت
بـەرپـرس مـەڵبـەنـد
کـوڕە پـۆڕت بـەرپـرس لـق و
کـوڕە خـاڵت پـارێزگـار بـێ!
نـابـێ هـەرگــیز
لـە بـیری کـەی کـە تـۆ کـوردی
لـە چـاوی جیهـانـا وردی!
وەک کـەرستـەی
هـەر ژێـر دەستـەی!
ڕچـەو ڕێتـە سـەرپـێڵ زەهـاو
سـەرتـەک دوو ئاو
ڕێگـەت سەختـە
تـا بـڕکا چـاو!
لـە بـیرت بێ کـوردبـون واتـا ئـاوارەیـی
بـێچـارەیـی.
لـە کـوردا تـرس و نـاسکـی
جێگــەی لـەقـە
لـە دایک بـو
لـە بـن گوێیدا تـەرەقـەیـە بتـەقـێنن
هـەر هـیچ نـەبـێ
چـەنـد کـاغـەزێک بـسووتـێنن!
خـوێـن لـە پـەنجـەیـەکتـان بـێنن!
لـە بــەر گـڕەی
ئـاب دایـبنین هـەتـاکـو گـۆنـای سوور دەبێ!
بـیخـەنـە بـەر هـەوای بـەفـر
هـەتـا گـوێکـانـی سـوور دەبـێ!
کـەوتـە سـەرپـێ بـە بـێ پێڵاو
بیکـەنـە گـژ شـاخ و هـەردا
سـەر گـابـەردا!
کـورد دەبـێ ژێـر پێی ئـەسـتوور بـێ!
بـە گـاگـۆڵکـێ
بـا هـەڵگژێتـا چیـادا
خـۆی گـەوزێنـێ لـە نـێوە گیـادا!
مـل بـنی لـە ژاژ و قـەڕەم
بـا خـۆی هـەستـێ
کـەوتـە سـەردەم!
ڕێی پێبکـەن لـەسـەر شـەختـە
کـوردبـون سـەختـە
یـا ئـاوارەیـە کـۆڵ بـە کـۆڵ
یـاخـود سـەرنشیـنی یـەختـە!
لـە پێش گرتنـی زمـانـی
هـەڵیبدە نـێو گـۆمـەوە بـا دەسکـاتـە مـەلـەوانی!
چـونـکـە جێهێشـتن نیشتیمـان
ڕێی هـەندەران
لـە پێشمـانـە وەکـو سـیراتـی ئـەو دونیـا!
بـەم مـەرجـانـە
دەبـێ لـەم وڵاتـە بـژێی
نـابـێ پیـاوبی
دەبـێ نـێرێکی خـەسـاو بـی!
کـۆیلـەیـەکی عـەیـار هـەژدە
بـەردەوام خـەریک مـاستـاو بـی!
نـاچـار دەبێ لـێرە بـڕۆی
گـەورەکـانت ئـاکـارێکی چـاکیـان نـەبـێ
بـۆ گـەنـدەڵـی تـاکیـان نـەبـێ!
خـەمی گـەل و خـاکیـان نـەبـێ
چ  دەخـۆیت چ دەپـۆشی بـاکیـان نـەبـێ
گـشت نـاپـاکبن پـاکیـان نـەبـێ!
خـۆت لـە نـێو کـەشتی دەبینـی
لـە جـێی جـوانکـاری ڕووخسـار و
هۆڵ لەش جوانی
مەلەوانی، مەلەوانی، مەلەوانی.
 

(۸)
[شەڕی نەفس]
من دەڵێم: کاتی نەسوحکردن دەمێکە هاتووە
نەفسی ئەممارە، دەڵێ: گەنجی نەکەی هێشتا زووە
من دەڵێم: ئـاسوودەیی بەندە، بە چاکـەو نوێژەوە
نـەفسی ئەممـارە، دەڵێ: ئــاسوودەیـی ئـارەزووە
من دەڵێم: چاو بەس تەماشای بەژن و سیما وەک یەکن
نەفسی ئەممارە، دەڵێ: دیدەی نەگۆڕێی لەو خووە
من دەڵێم: دەم بەسیە قـاقـا دوای دەبینم مەرگی دڵ
نەفسی ئەممارە، دەڵێ: نەیکـەی دەڵـێن: دڵ مردووە
من دەڵێم: زار هـەر لـە زیکرا بـی لـە ئیش و ڕێگـەدا
نەفسی ئەممـارە، دەڵێ: نـا پێت دەڵـێن: چاک تێکچووە
من دەڵێم: فەرمان ڕەوای لەش، جێی خەتاکارە سەقەر
نەفسی ئەممارە، دەڵێ: جێی ئەهلی کوفر و دووڕووە
من دەڵێم: دونیـا بـەرۆکم بــەردە سێ بــەردەو بـڕۆ
نەفسی ئەممارە، دەڵێ: کەس یەک تەڵاقەی کەوتووە؟
ئەو کە زانی خۆی براوی  من دەڵێم و ئەو دەڵێ
کەوتە لاقرتێ نەفس دەیگوت (بەتین)حاڵت کووە.
 

(۹)
[هەموومان پێشمەرگەین]
ئەو کەسەی چەکی لە دەستە
هەڵگری باوەڕ و هەستە
فێداکاری گیـان و جـەستـە
کەی مـووچـەو مـاڵـی مـەبـەستـە

دەبێ درەنگ مووچـەی بدرێ
با بەرگەی تـەنگـانـە بـگرێ
دەبێ جار جـار برسی بکرێ
لاوازیکەی گورج و گۆڵ بێ
پیاوی چـەم و شـاخ و دۆڵ بـێ
نابێ بکرێنـە دابـەستـە
کێشی سەربازی خـوار شـەستـە

گشت ساڵێ پەیمان دەکـەن نوێ
هاوار دەکەن لـێرەو لـەوێ
دەڵێن بە دوو بنــەمـاڵــە
ئێوە پۆشتـەو تـێرو پـڕبـن
قەینا گیرفانمان بـەتـاڵـە
ئێمە لە مێشکیشـا خـاڵـین
فیداکاری سەر و مـاڵین
برسیمان کەن تێمـان هەڵدەن
خەمتان نەبێ لـەگـەڵتـانـین
پاسەوانی ئێوەین ماڵین

منیش دەڵێم:
کۆیلەی ئەمبەر یا ئەو بەربێ
سەرکردەی دزو ناپاک و سووکی لـە لا تێکۆشـەر بێ
سەرۆکی بە پێرۆز دانـی و
لە لای خوداو پێغـەمبـەر بـێ
نزا دەکەم
لە درگای خـوا تکـا دەکـەم
چوار مانگی تر مووچـەی نـەدرێ
با سەد هێندەی تـر قـەشمـەر بـێ
دەڵێم: باشـە
کەر تێناگا بـەمـانـە دەڵـێین گـوێ درێـژ
گەر تێبگا
دەبێ چەند هێندەی تر کەربێ.
 

(۱۰)
[خوای خۆت ڕازیکە]
جێیدەهێڵی ماڵ و منداڵ، پۆست و(عانە)چیت هەیە
بۆ وڵامی دوو(من)و(ما)یەک سیانە چیت هەیه؟
ژینی بەرزەخ دێ لە پاش مردن هەتا فووی نەفخی دوو
کردەوەی چاک، بۆ بەهەشتی ئەو ژیـانـە چیت هـەیـە؟
دەوری دوو سـاڵـی لـە پـۆلـێکدا نییـە کـەوتی تـەواو
بێخە کار دڵ، جەستە زار لەم ئیمتـەحانە چیت هەیە؟
دەوڵـەمـەنـد بـۆ وا غـرووری؟ نـەعلێ نـاکـا سەروەتت!
لەو شـەرارەو خۆرە گەرمـەی گۆڕەپـانـە چیت هـەیـە.
خێر بکە هەرچەندە کەم بێ وردە شەڕ بو دووربـە لێی
کەوتە تۆمارت، قیامەت نـێو مـیزانـە چیت هـەیـە؟
هەڵبسەنگێنـە خـراپـەو چـاکـەکـانـت تـاکـو هـەی
والە ڕێگات تـیژ و بـاریک وەک دەبـانـە چیت هـەیـە؟
بانگی خەڵکی بۆ پەرستن عـەبد و داهێنراو دەکـەی؟
تووڕە بۆ لێت، وا لە کەوسەر چاوەڕوانە چیت هـەیـە؟
سەختە دۆزەخ بیتەپسکێنە لە توێشوو بوخچەکەت!
دەربچی دەیدەی لە خاکا لەو سوتـانـە چیت هـەیـە.
ڕووی دەمت کردۆتە خەڵکی، بێ گوناهی و چاکەکـار؟
وا دەزانی ژێـری عـەرشت بۆ زەمانە چیت هەیە؟
کوا بەتین؟ شەو نوێژ و ڕۆژووی سونەت و قورئان فەجر
دڵ لە ترس خاڵی و لە خەم وا ئەرخەیانە چیت هەیە؟
پشکنینی ناخ و زار و، کار و کردارت بکە
نا(سەعید) بێجگە لە گاڵەی ئـەم زمـانـە چیت هەیە؟
 

(۱۱)
[شۆڕشی بەتین]
(هەر وشەیەکی ڕۆمانێک)
بەرپرسەکان
چیمان دەوێ لەوە زیـاتـر
لە گـۆڕەپـانـی مـەحشـەرا
میلێک دەبێ مـەودای سـەرمـان
لەگەڵ خـۆرا
لافاو ئـارەقـە هـەڵدەستـێ
ئێوە تـرس و خـەمتـان نـەبـێ
لە سێـبــەرا.
بەرپرسەکان
چیمان دەوێ لـەوە زیـاتـر
لەدوای وشــەی (وقفهـوم)
سەرفرازبن
بەرچاو ڕوونبـن
بپەڕنەوە بە سیراتا
لە قولاپەکان دەربازبن.
 

(۱۲)
[سەیرترین میللەت]
بەبڕوای تـەواو
بە زاری ناخم دەڵـێم ئـەی بـەتـین
بۆ ئارامیت و پـشووی درێـژت
لە مانەو جەخت لـە سـەر کـوردبـونـت
هەزار ئافەرین
بەستە بۆ پلـەی بـەرزی بـەهـەشت و
تاوان هەڵوەرین
هیچ پێویـست ناکا
هەنگاوی زۆرت هەبێ بـۆ مـزگـەوت
بە نـەخـۆشـین و
بە چـاکــەو بــەخـشین
سێ یـــەک سـەدەیــەک
کاربـەدەستــانـی میللـەتـەکـەی تـۆ
پێکیان هێنــاوە دوو بنــەمــاڵــە
دەڵێی لە ئــاسمــان
گوێیان لێـی بـووە چـی دەکـەن بیکـەن
چی دەبـەن بیبـەن بـۆتـان حـەڵاڵــە
خۆمان گـێل نـەکـەیـن
منداڵ و کـۆیلـەیـش ئـەوە دەزانن
باجی گـومـرک و داهــاتـی نــاوخــۆ
پارەی ســەرانــە پــارەی کــەرانــە
فرۆشتنی نـەوت
پشکێکی بـاشـی هـەر بـە ئـاشـکـرا
دەڵێی مـیراتـی بـابـە گـەورەیــە
بەش دەکـرێ نـێوان بـاوک و کـوڕ و ئـامـۆزاو برا
هەمووی دەزانـێ بـۆ بـە دەسـاڵـێ
بە دەسـت بـڕیـن و دواکـەوتـن مـووچـەو
پاشەکەوتەوە میللـەت دەنـاڵـێ
خەریک بـو مـووچـە لـە یـاد نـەمـێنێ
مووچەی هـەندێـک مـانگ ئـەوەندە دواکـەوت
لە نـێو شەش مـانگـا
سێ مووچـە بدرێ
بکرێ بە فشەو مژدانـەو دەسکەوت
مافی خـۆیـەتـی فـەرمـانبــەر مـووچـە
میللەت گێل نـەبـێ نـاکـرێـتـە مننــەت.
 

(۱۳)
[وا دەرنـەچوون]
کاتێک هـاتـن وامـانـزانـی
دەبنـە ئـامـێز
بـۆ کـەس و کـاری ئـەنفـال و
کیمـیـا بـاران و شـەهـیدان.
وا دەرنـەچـوون
بـونبـە داڵدە بـۆ کـورد کـوژ و
نـاپـاکـەکـان.

کـاتێک هـاتـن وامـانـزانی
دەبنـە شـادی و ئـاوەدانـی.
دەبنـە بـاڵاو
تـاجی گونـدە ڕۆخـاوەکـان،
وا دەرنـەچوون
کـاولتـان کرد
سـەدان کـاری دزیوتـان کـرد
هـەرچی هـەبـوو ئـاودیـوتـان کـرد!
ئـەوەی بـەعـس
بـیری بـەلایـدا نەدەچـوو
ئـێوە کـردتـان
هـەرچی هـەبـوو ئـێوە بردتـان!

کـاتێک هـاتن وامـانزانـی
بـۆ نیشتیمـان دەبنـە جـوانـی.
ئـەوانـەی وا دوور وڵاتـن
لـە دەسـتی ستـەم هـەڵهـاتـن
چـەندین سـاڵـە بـە ئـاواتـن
بگـەڕێنـەوە نیشتیمـان.

وا دەرنـەچـوون
شـەڕ لـە دوای شـەڕتـان هـەڵگیرسـان
وڵات بووە کـاولستـان
خـەڵک لـێرەوە بـۆلایـان چـوون.

کـاتێک هـاتـن وامـانزانـی
دەبنـە سـایـە
دەبنـە بـابـە دەبنـە دایـە.
وا دەرنـەچـوون
بـۆ ئـەوانـەی
نـە مـاستـاوچی و نـە کۆیلـە بـوون.
بـونبـە زڕێـکی ستـەمکـار
کـەوتنـە گیـانیـان
بـا قـامچی و دار

کـۆچـی خـەڵکی بـۆ هـەندەران
هـاڵهـاتنـە لـە ئـێوە مـانـان
نـەک نیشتیمـان.
دابڕزێـن دابەوەشـێن
بـۆ وڵاتدارییـەک دەیکـەن،
دەریـاتـان کـردە گـۆڕستـان.

کـاتێک هـاتـن
ئێمـەی نـەفـام نـەمـانزانـی
خـەڵکـانێک بـوو دەیـانـزانـی
نـاپـاکییـە کـە نـەیـانـوت
لـە جیـاتـی گـوڵ بـەردیـان لێدەن
لـە جیـاتـی مـاچ
تفیـان لێکـەن
ئـەو نـاوەی سـەدام لێی نـاون
پـڕ پێستیـانـە
پیشـەیـانـە وڵات تێکـدەن
کـاولـی کـەن.
 

(۱۴)
[ئاکۆ دەلاک]
برام ئاکۆ
ڕەش یـان سـپی
پـەرچیـان بکـە
تـۆ چیتداوە بـە ڕەنگ پـرچـۆ
قسـەکـانت
نـەک زمـانم
وا خـەریکـە مـووەکـانم
دێننـە گۆ!
تـۆ دەبـوایـە
لـە جـێی ئـەوەی دەڵـێی هـاوڕێ
سـەر و ڕیشت وا سـپیبوون
بتگـووتـایـە.
مـووی دەر پـەردەو
بـرۆکـانت
سـەیـرە لام بـەڕەشـی مـاون
لـە نـاوەنـدی
حـەفتـاکـانـەوە گـوێ و چـاون
بـۆ تـۆمـار و
وێنـەگـرتـنی خـەمـاوی
تـانـجی ڕاون!
دوو گـوێت شـلکـە
بـەبـڕەو مـەبـڕە
لـە  ڕابـردووی و ئێستـاکـەی
ئـەم کـوردە بـدوەێی جـەرگ بـڕە!

لـە سـەرەتـای نـەوەتـەکـان
گـەڕاینـەوە بـۆ خـورمـاتـوو
چـاک دەزانی
جاران وەکو ئێستا نـەبوو
سێ کەس لە نـێو
دوو نهۆمدا
چوار ماڵ لە نێو
خانوویەکی ڕۆژهەڵاتی
گەرماو
سەرئاو
سەربان یەک بوو
نە سناپ و نە تیکتۆک و
نە چات هەبوو
زوو دەخەوتین
هەڵدەساین زوو!
ژنە ئەنفالێکی گەرمیان
هەموو ڕۆژێک
بە ئەسپایی پلە پلە دادەبەزێ!
بای بەیان دەنگی دەهێنا
بۆ نزێک گوێم!
شەوێکیان ئەو دابەزین و دەنگەی لام بون بە پەژارە
هیچ نەخەوتم!
هەر کە هەستاو
بە ئەسپایی دوای هەنگاوەکانی کەوتم!
پاش خواردنی نان و چایی
شەرواڵێکی لە پێ کرد و
ڕەشی کتری دا لە گۆنای
لەگەڵ وێنـەی مێردەکەیدا قسەی دەکرد
دەیگوت: ئێستا کرێکاری دەکەم پیسم
بەهارم چوو لەگەڵ تـۆدا
گوڵێک سیسم!
بۆ بەم شـێوە لێمدەڕوانی
لە جێی هاوژینە ونبۆکەی
دەیگوت: نەخێر 
بەم دۆخەیشەوە هەر جوانی
دەڵێی مانگی و هەورێ تەنک لەسەر ڕووتە
پیاو شێت دەکەن
ئەو سێ جووتە!
دیسان دەچوو
ڕەشاوێکی تری دەکرد!
دەیگوت: باوکی تاقانەکەم ئەرخەیانبە
ئەو کاتەی وا
بەرەو گڵۆپ بەڕێت کردین
سپاردەی خوای گەورەت کردین
دوا ماچ و ئامێز گرتنبێ
یان تۆ یا وەکو مردنبێ

تا دەهاتۆ
کزەو نوزەی منداڵەکەی
جەرگ و دڵی دەکرد بە سۆ!

جەژنێک بە هەناسە بڕکێ
بە پرتاو هاتە ژوورەوە
وتی: دایە
هاوڕێکانم جلی جوانیان لە بەردایە
دەڵێن: تۆ باوکت نییە
دایکە باوک واتای چییە!

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

زانا کوردستانی
۰۷ تیر ۰۴ ، ۰۳:۰۱

رحیم عبدوس

رحیم عبدوس

استاد "رحیم عبدوس" شاعر ایرانی، است.

 

 

رحیم عبدوس

استاد "رحیم عبدوس" شاعر ایرانی، سراینده‌ی چند مجموعه شعر به نام‌های زیر:
- گلبرگ‌های شقایق - نشر عابد - ۱۳۸۲
- سوگ سروده‌ها بر سنگ - نشر عابد - ۱۳۸۴
- پنجره‌ای رو به خورشید - ۱۳۹۰

ایشان روز سه‌شنبه ۱۷ بهمن ماه ۱۴۰۳ درگذشت و روز بعد در آرامگاه ابن‌بابویه به خاک سپرده شد.
 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
عمر بگذشت و دل از دیدن تو غافل نیست  
گرچه از عشق مرا جز غم تو حاصل نیست
آرزوهای محالی است مرا چونکه دلت  
من چه دانم که چرا جانب من مایل نیست؟
قامتم از غم این درد جگر سوز شکست  
جان فدا کردم و گفتم که ترا قابل نیست
این دل خسته‌ی من کشتی طوفان زده است 
غرق طوفان بلا را هوس ساحل نیست
شمع جان گر که نسوزد همه شب تا به سحر 
عشق این عاشق ما تا به سحر کامل نیست
پندم از شعر عماد است چه خوش گفت سخن            
(این که در سینه‌ی من هست تو هستی دل نیست)
 

(۲)
کوله بار خستگی بر دوش و تنها می‌رویم
ما از این محنت سرا بی‌دست و بی‌پا می‌رویم
کوله‌بار درد ما منزل به منزل می‌رود
ما پی تسکین این آزرده دل‌ها می‌رویم.
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
و...

زانا کوردستانی
۰۶ تیر ۰۴ ، ۰۲:۲۲

اشکان پناهی

اشکان پناهی

آقای "اشکان پناهی"، شاعر کُرد، زاده‌ی سال ۱۳۶۸ خورشیدی، در کرمانشاه است.
 

اشکان پناهی

آقای "اشکان پناهی"، شاعر کُرد، زاده‌ی سال ۱۳۶۸ خورشیدی، در کرمانشاه است.
 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
[دوشیزه]
تو بی‌سوادی؟
از وقتی آرواره‌های تو رگانم را جویدنند
دور زدن ممنوع شد!
اولین سبو از خلسه‌ی هابیل...
لطفن عاشقانه خاکم کن!
مبادا ریگی به چشمم بیفتد
که تا آخر باید ببینمت...
روزهای خوبم از اولین کبریت آشپزخانه عمو اِبی...
بکش...
دستت بوو شد بعد از آن
من کشیدم!
لطفا دل‌خور نشو...

که ننگ خون‌آشامت نزنند...
من به نفرین دوشیزه‌ای که از دهانش خون‌ها شریان داشت...
دچار شدم!
به زیتونی دست بردم که نحیف بود...
تا گرمای انگشتانم حس شد
به دامنم افتاد... افتاد... بعد از آن
من افتادم!
به دار و دسته‌ی زامبی‌ها با شماره
پانصد و پنجاه و چهار... صفر... سه
از خیابان دوم تا چهاردهم را
باید گاز بگیرم!!
... حیف...
داندان‌هایم برای شاهرگت کوچک...
... شهوت خون...
مکیدمت
بعد از آن... تو مکیدی!
حرف من
غربت دیاری
وحشی ماری‌ست که روی نارنج‌های باغ سبز
چنبره زده
... فکر توله انداختن است
لطفا برای عاشق شدن عجله کنید
که دیروز
قلبی سرِ بازار به حراج رفت!
قلب پاک دست نخورده را... عجوزیه‌ای.. با رذالت...
به قیمت
یک ذره سیاهی... سه شهوت خریدش
از لابلای تمسخر اگر سردتان شده...
به شعله دست نبرید
که همه چیز از شعله آشپزخانه...
قابیل
با نگاهم چه می‌کنی؟!
... چه بخواهی چه نخواهی...
کفش‌هایت رنگی شده!!
با چکمه‌های خونی چه می‌کنی؟!؟
تو بی‌سوادی؟
برایت چه واژه‌ای بنویسم
تا از لبه‌ی کاغذم خودکشی نکنی؟!؟!
 

(۲)
نامت، سکوت، فراموشی، ط الفبا 
نامت اعماق مشوش صورت 
اعصابی گرفته‌، که از آن کشوری آباد را گفتم بسازیم، او قرن‌ها سوخته بود‌!
نامت بر ستاره‌ای نفتی، می‌چکید
خواستی انگشت فرو کنی اما زندان انگشتانت را، بزرگ‌تر کرده بود‌! 
نامت خورده‌های شیشه بر کف، فشار کمپ و تریاک 
نامت دریچه‌ای که مادران را تعمیم می‌داد و اتفاقن پدران کشاورز نبودند
با آستین‌های رکابی و موتور‌هایشان می‌رفتند پی نان 
نامت
سلولی دو در یک، کوچک اما جسور 
نامت از خانه و پیراهن
از زن و بچه 
کارگر و بیمار 
سه نقطه را همزمان می‌پیماید 
نامت باد است می‌ایستد بر تپه‌ها و شکوه غروب را می‌خواند: کو نیزه کو اسب!
و
اکثرا جمعیتی ندارد مور
دهان وا‌کنی کُردی و پهلوهایت سرد است‌! 
چشم ببندی، مدفون شده‌ای
وا کنی، ط! 
نامت نمک، زخمی گلو کرده
مجسمه‌ای مغموم که داشت آخرین نقطه‌اش را هم می‌بلعید
نامت عقابی رنگین‌چشم
بر فراز کوه نشسته، عینکش را ها ‌می‌کند
می‌خواهی کجا بپری؟ 
نامت ورم، می‌رود بیرون با الاغ‌ها 
می‌چرخد توی کوه
به‌سوی عقاب دستش را دراز می‌کند
عقاب با او دست نمی‌دهد
داردچشمش را می‌مالد
نامت انشاء، زبان چپ که تکلیف داد
با آفتاب بنویسید 
نوشتم
نوشتم نوشتم، دست‌هایم پف کرد
گفت بیا بخوان 
خواندم‌: 
باوگە چەوەیلد بووەس و ئڕاێ هەمیشە بخەف ک خوەر ئاوا بۊە!
----------
پ.ن / معنی جمله‌ی کُردی به فارسی‌:
پدر، چشم‌هایت را ببند و برای همیشه بخواب چرا که خورشید غروب کرده است‌!
 

(۳)
[دوباره برعکس]
و دوست دارم بروم در همه‌ روزنه‌های جهان بخوابم
و از همه‌ روزنه‌های جهان بگذرم
شکلِ واقعی بودن در لحظه‌یی بدل به واقعیت نشود
و بودن معنای مریض‌اش را بگذارد
برود.
تجسم کن بادبادکی از نخ فرار کرده باشد
سیارکی در نزدیکیِ خانه زمین بخورد
و خانه و بادبادک و من
برویم هوا
روزنه‌ای میانِ همه‌چیز در طولِ همه‌چیز در عرضِ همه‌چیز  
یک لحظه برود هوا  

صدای زن خواب را تکه‌تکه کرد
صدای زن که شبیهِ چکاندنِ ارواح بود
تکه‌تکه بَرَم گرداند

صدایی از راه‌رو دارد اتاق را می‌چرخانَد
ماسه‌یی نرم
باریکیِ شیشه
و دوباره برعکس و دوباره برعکس و دوباره
انگار یک‌هو از خواب پریده باشم
یک‌هو عینک‌ام شکسته باشد
و ساعتِ روی مچ‌ام
زمانِ خودش را پخش کند در مجاورتِ ما
دنبالِ ما بیاید  
و صدا بدمد در این سلول
زندان در لحظه‌یی ورق بخورد

باد از همه‌ی چیزها که شناختم رنجورتر است
این فصل
این قصه‌یی که برای‌ات تعریف کردم
آبی که به دورِ خودت پاشیدی
بچه‌یی که از کوچه رد می‌شد
ماشینی که ایستاده بود و آفتاب جوری دیگر بر آن می‌تابید
ماشینی که ایستاده بود، شخصی
و آفتاب جوری دیگر بر آن می‌تابید
ماشینی که ایستاده بود، منتظر
و آفتاب جوری دیگر بر آن می‌تابید
ماشینی که ایستاده بود، تو‌ را سوار کرد
و آفتاب جوری دیگر بر آن تابید
ابرها خواستند بیایند، اما پراکنده
ابرها برگشتند، پراکنده...
و از آسمانی که شناختم، بی‌وطن
و خلاصه‌ی تمامِ بدبختی‌ها وطن
گریه کردم
که نام‌ام جز ترانه‌یی که در نی‌لبک می‌دمد
نه کسی را رنجور کردم
نه شاد.
آری همین.

بازجو گوشه‌ی در را کشید
در با تمامِ کالبدش بسته شد
 

(۴)
من که از تمام الفبا ث را برداشتم 
چرا بگذارم دهانم خالی شود 
چرا پدرم مرا غسل داد و خواست خوب شوم 
دعا کرد خدایا 
پسری دارم دیوانه، آن را خوب کن یا بمیران
آن روز که چشم‌هایم خونی بود چیزی یادم نیست 
من صدایم را نمی‌شناسم 
دارم آب می‌شوم 
و آنقدر گِل زیادی دارم که می‌توانی 
مجسمه‌ام کنی
این‌ها را به پدرم گفتم
او به مادرم گفت و 
مادر هم شبی بیدار ماند
گریه کرد با گریه می‌گفت 
خوخوبش کن اشکان مرا که حالا سی‌ساله شده 
دیوانه شده
نمیران! 
من که عصرهای پادویی داشته‌ام
و کت‌وشلوار سرمه‌ای‌ام را پنج‌سال پیش خریده‌ام
با آن سیزده عروسی رفته‌ام 
چرا نگرانم هستند 
مگر طبیعی نیست رفتار من با پرنده‌؟ 
رفتار من با خودم که سی‌و‌یک ساله شده است 
و مادرم این را نمی‌دانست!
مادرم که بیست‌سال پیش از پدر جدا شد
پدر که ما را فراموش کرد، زن گرفت
چرا حالا
چرا خواستم کنار هم باشید
خانواده باشیم
تا کسی که نشسته روی آن نیمکت باد را شانه می‌زند، من نباشم!
 

(۵)
دیگر چه باقی مانده است‌؟!
دانه‌های کوچک تو یا گور شاهپرک‌ها...
گویی خون، نعل و  یال را پوشانده بود
پیش از آن‌که گودال دیگری باشد  و نی‌های مورب 
 تجلی صدام بدمد در تو 
لب بر من بگذاری و آوازهای محلی مانند مرثیه‌ای نواخته شود
مرگ، با غلتیدن دانه‌های کوچکم برد...

شفق شکافته می‌شود و  اشتیاق دهان خوشبوی خلیفه همچون درد عصر می‌پیچد
محو می‌شود نوزاد با بویِ انار در بته‌های آهن!

شرحه
ماه را می‌زند به قلاب و  می‌اندازد 
روز بعد، بینی‌ام را می‌برد می‌رود 
جلو می‌آید انگشتم را می‌کند، می‌رود 
جلو می‌آید زبانم می‌زند می‌رود 
شرحه‌شرحه  می‌رویم 
میوه‌ای که گم شده باشد بر اندام خلیفه منم 
بر شط رود، گویش پرنده باشم در مقابله با مصائب خود که
نشسته است بر لبه‌ی ماه و حنجره‌ی تبعیدی‌اش را صاف می کند...

ـ‌ خالو سهراب‌کشون شده خالو 
آو که بالا بیاد  
ماه که پایین بره 
ایی جنازه‌ها مث آلاله رشد مکنن

چرا نمی‌فهمی چرا؟!
توطئه بود  بوییدن گل، مردگان برآشوب‌اند و سرود‌خوان در رود
داخل شوند و بامداد روان...
مرگ پیش از طلوع یا بعد از غروب، دوباره باز می‌گردد
بی آنکه نامی داشته باشی خوانده شوی 
من، این سرود را از برم... 

تیغ را می‌کشد 
گل  شکفته بود در نیزار 
بدن لاغرش را برداشت پنهانش کرد در سینه‌بند
روز  بعد 
سینه‌اش را پنهان کرد
جلو آمد، چیزی با خلیفه گفت 
جلو آمد‌، ماهی هنوز  قلب تپنده‌ای داشت...

صدایی در دشت می‌آید، آزرده و گم می‌پیچد
به حقیقت سایه‌ها به روشنایی سکوت می‌دمد‌، می‌رود...
تو  اما
میعاد زبان رنده شده‌ام باش
برخیز میان آنان که  مرده‌اند 
خطبه را بخوان!

 

(۶)
آن لحظه‌ی خاموش که می‌گذرد و
چرا‌گاه تاریک‌ترین لحظاتش را مرور می‌کند
من با خوشه‌‌ی گندم وردی می‌خوانم 
و برای دالاهو آب می‌برم 
چرا که رنگین کمان می‌ترسد بر روستای ما بتابد 
یعنی برای میش‌و‌گرگ یکجور می‌ترسم 
کدخدا می‌گوید 
ما قارچ فلزی را نکاشته‌ایم پسرم 
یعنی به لحظه‌ای زمین را می‌کاود 
آن لحظه چه رنگی‌ست، باد‌؟
 

گردآودی و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.vaznedonya.ir
www.shereno.com
https://t.me/Adabiyat_Moaser_IRAN
و...

 

زانا کوردستانی
۰۵ تیر ۰۴ ، ۰۲:۴۶

رضا باب المراد

رضا باب‌المراد


آقای "رضا باب‌المراد"، شاعر و نویسنده‌ی خوزستانی، زاده‌ی سال ۱۳۶۳ خورشیدی، در اهواز، و اکنون ساکن شاهین‌شهر است.

 

رضا باب‌المراد


آقای "رضا باب‌المراد"، شاعر و نویسنده‌ی خوزستانی، زاده‌ی سال ۱۳۶۳ خورشیدی، در اهواز، و اکنون ساکن شاهین‌شهر است.

 

◇ کتاب‌شناسی:
- روایت به گمنامی، نشر نوح نبی، ۱۳۸۸
- به انقضای قافیه، نشر افراز، ۱۳۹۱ 
- شطح بازی به وقت خاطرات، افراز، ۱۳۹۳ 
- از بال‌های جن، نشر نصیرا، ۱۳۹۷
- ترومای رویا
- زخم بر روشنای صورت
و...

 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
فرق لذت‌ها
از معایب خوبی‌ست
و گرنه همه کشف به لب‌ها می‌رسد
بستن چشم
و در اوج تصویر...

برای بدن در آفاق مکشوف
ایستادن
نام گرفتن نیروست

گرفتن دست‌ها را تجدید می‌کند
و روحانی‌ترین امور را
به مایه‌های زیست پیوند می‌دهد
در آن چه نمی‌بینیم
همانطور که ملائک...

از غریزه شکل می‌کشند
اگر به نرمی شریک ذکر باشند.

 

(۲)
از لحظه‌ای که فعل معلول می‌شود
و من را بی‌دست و گنگ
کنار پروانه‌ای که از دود برخاسته می‌نشاند
یا خلسه‌ای
که انجام دادن جزیی‌ترین امور را
چند برابر تصویر می‌کند
تا توقف در توانستن شکل بگیرد
تو را خواسته بودم
و سعی در دوست داشتنت را
تعویض با زیست شاعرانه می‌کردم
تا نان بهانه‌ای باشد
به عطری که بویش تو بودی
برای بدرود با جهانی
که از آن من می‌شد و
در تن کوچکت آرام می‌گرفت.

 

(۳)
گوری که ابر به سینه دارد
و در بارش‌های مکررش
نظر به حاصل‌خیزی چشم می‌بندد
دعوت کننده‌ی من است
که می‌خواهم بی‌نام سفر کنم
بغض‌های سر رفته از گلو را ببارم
به گفتگویی که جان را رشد می‌دهد
بگویم:
اندوه امید به زندگی پسین نیست
تحلیل برنده جان‌هاست
میان کتاب و تخیل بر بالشم 
آرام بخوانم
مزار جدایی چه زیباست
پلی‌ست برای رسیدن
و تنهایی تو را ببویم
گل خدادادی دور

 

(۴)
حلول از درون یک شکل
دوری‌ست تنیده
و روحی‌ست در هم
در دهان مار
که هر حرف نیش می‌شود
و پوست بر اندام حریص‌اش
فریبا
راه ساده‌ای‌ست تناسخ
به سوی حیوان
یا فرشته
پله تغییر می‌کند
برای لب‌هایی که می‌بوسد
یا که آزار می‌دهد
کشف مرگ 
و آغاز از وجود بعدی.

 

(۵)
دیوهایی که ذهن را می‌نویسند
اهالی نوشتن‌اند
یا تعبیر خواب‌های نیمه شب
در وهمی که بعد از شستن صورت
دامنگیر صبح می‌شود
مدام می‌پرسم
راه رفته شروع‌اش کجاست
و می‌بینم
علامت‌های بسیار
سرگردانی روح را ذکر می‌کنند.

 

(۶)
برای قطع ارتباط با جهان عینیات
پرش‌های پروانه‌ای
و تاثیر بر انرژی‌های گنگ
بیشترین لذت
التقاط دود و وهم می‌شود
که جرئت 
        اعتراف بزرگی‌ست 
در کاری که تن را
به آرامش بعد از خواب می‌سپارد
که تمام اتفاق غایب جان نام دارد
به قتل و به قتل 
به وقتی که می‌دانیم
زبان غذابی مشترک 
در بین ما و بابلی‌هاست.

 


گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

 


┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

 


سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.iranketab.ir
www.piadero.ir
@reza.babolmorad
و...

زانا کوردستانی
۰۱ تیر ۰۴ ، ۲۰:۳۸

ئەرخەوان ڕەسوڵ

خاتوون "ئەرخەوان ڕەسوڵ"، لە شاری سلێمانی گەرەکی چوارباخ هاتۆتە دنیاوە.
 

 

خاتوون "ئەرخەوان ڕەسوڵ"، لە شاری سلێمانی گەرەکی چوارباخ هاتۆتە دنیاوە.
هەر لە سلێمانی خوێندنی سەرەتایی و ناوەندی و ئامادەیی بەشی ئەدەبی و پەیمانگەی مامۆستایانی تەواوکردووە، هاوسەردارە و دایکی سێ منداڵە.
سەرەتا شیعرو چیرۆکی نووسیوە پاشان کاری لە وەرگێڕاندا کردووە.

● کتێب‌ناسین:
- خۆشەویست (بەرهەمی شیعر) ، ۱۹۷۲
- چاوە تاوسییەکانی عەلی (بەرهەمی شیعر) ، ۲۰۰۴
- ئاگات لە هەڵوەرینی ڕۆحم نەبوو مەستانە ڕابوردی (بەرهەمی شیعر) ، ۲۰۱۷
- کاتم نییە بۆ شێتی (کۆمەڵە چیرۆکێک) ، ۲۰۰۴
- وەگێرانی ڕۆمانی قصە موت معلن گابریل گارسیامارکیز ۲۰۰۳ لە عەرەبییەوە. (چیرۆکی مەرگێکی ئاشکرا)
- وەرگێڕانی ڕۆمانی العطر پاتریک زۆسکیند ۲۰۰۹ لە عەرەبییەوە
- وەرگێڕانی کۆمەڵە شیعری من جاسوسی خوام هۆشەنگ دەروێش ۲۰۰۴ لە عەرەبییەوە بۆ کوردی
- وەرگێڕانی کۆمەڵە شیعری نووسینەوەی باران سالار عوسمان لە کوردییەوە بۆ عەرەبی ۲۰۰۷
- وەرگێڕانی کۆمەڵە شیعری ڤان ئیرۆتیک قوبادی جەلی زادە لە کوردییەوە بۆ عەرەبی ۲۰۰۸
- وەرگێڕانی ۳ شآنۆنامە بۆدەرهێنەر دکتور فازیل جاف لە عەرەبییەوە
- وەرگێڕانی شانۆنامەیەک بۆ هونەرمەند هەڵکەوت محەمەد
و...

● بڵاوکراوەی ڕۆژنامە و گۆڤارەکان:
- نووسینی بابەتی زمانەوانی و پەروەردەیی وکێشەی ژن
- وەرگێڕانی شیعری: شێرکۆ بێکەس، محوی، بەختیار عەلی، سابیر سدیق، عیرفان ئەحمەد، کۆسار کەمال، ناهید حسێنی، ڕۆژ هەڵەبجەیی نەزەند بەگیخانی، بۆ زمانی عەرەبی، لە هەردوو گۆڤاری گەلاوێژی نوێ و پەیڤین دا بڵاوکراونەتەوە.
- وەرگێڕانی هەندێ بابەت لە شیعر و چیرۆک و بابەتی تر لە فارسی و عەرەبی و ئینگلیزیەوە.

● کاری ڕۆژنامەنووسی:
- سەرنووسەری گۆڤاری (دژنبشت) تایبەت بە پەڕتووک و پەڕتووکخانە بۆ یەکەم جار لە کوردستاندا.
- بەڕێوەبەری نووسینی گۆڤاری تێکست تایبەت بە بەرهەمی لاوان.
- ئەندامی دەستەی نووسینی گۆڤاری گەلاوێژی نوێ.
ماوەی ۹ ساڵ ئەندامی دەستەی بەڕێوە بەری بنکەی ئەدەبی وروناکبیریی گەلاوێژ.
- ئەندامی یەکێتی نووسەرانی کورد.
- ئەندامی یانەی قەڵەم.
- ئەندامی لیژنەی ڕێزلینانی نووسەران و هونەرمەندان.
- سەرپەرشتیاری ڕۆژی جیهانی پەڕتووک بۆ ماوەی دوو ساڵ وبەخشینی خەڵاتی باشترین پەڕتووکی ساڵ.
- بەشداری کردن لە زۆر چآلاکی ئەدەبی جۆراوجۆرد
و...

 

(۱)
کەسی تەنیا... تەنیا نیە
بە جوڵەی میرولەیەک لە ژوورەکەیا دڵخۆشە
بە جریوەی چۆلەکەی بەر پەنجەرەکەی،
هەست بە ئاوەدانی ئەکا
گەر رەشەبا درگاکەی بکاتەوە دڵی رائەچەنێ،
وا ئەزانێ یەکێ هاتووە بۆ سەردانی!
کەسی تەنیا
بەیانی باش لە گوڵەکانی ئەکا
درەختەکانی ئەدوێنێ
بە هەنگەکان ئەڵێ ماندوو نەبن!
بە پشیلەیەک ئەڵێ: وەرە کەمێ لام بمێنەرەوە،
با پێکەوە خواردنێ بخۆین!
کەسی تەنیا
کە گوێی لە خرمەی باران و گرمەی هەوروهاژەی با ئەبێ
هەست ئەکا هێشتا زیندووە!
کەسی تەنیا هۆگری شتە بێ گیانەکان ئەبێ:
هۆگری کتێبێک
فنجانێکی قاوە
کوپێکی چا
پەرداخێکی ئاو خواردنەوە!
کەسی تەنیا لە رابوردودا ئەژی
بیر لە سەربوردەکانی ژیانی ئەکاتەوە
ئەو کەسانەی رۆیشتوون
ئەوانەی ون بوون
بۆ یادگاریە خۆشەکان پێئەکەنێ
بۆ ناخۆشەکان فرمێسک ئەڕژێتە چاوی
سەیری ئەلبومی وێنە کۆنەکان ئەکا
کەسی تەنیا
دەستەکانی خۆی ئەدوێنێ
گۆرانی بۆ خۆی ئەڵێ
کەسی تەنیا... تەنیا نیە!!!
 

(۲)
لە بۆمب ئەچن جوڵەیە،
دەمکردنەویە،
تەقینەوەیە کە
رۆح هەلا هەلا ئەکا
بەم رۆحە هەلاهەلایەوە لە کوچەکانی مەحەبەتا
تارماییەک،
کەس نایبینێ!!
پارچەکانی رۆح لە کەناری رێگەکانا بوونەتە دڕکەزی و
ناوێرم دەستیان بۆ ببەم و کۆیانکەمەوە
پەنجەکانم بەرگەی ئازاری دڕکەکان ناگرن
نازانم بۆچی زانایەک نەبوو بەر بە هەلاهەلابوونی رۆح بگرێت؟
بۆ حەکیمێک نەبوو رێگەی ئاسودەیی بدۆزێتەوە؟
حەقیقەت لە ژێر رەشماڵی درۆدا،
پیرێکی کەفتەکارە و نوزەی لێ بڕاوە
لەجێی باران بەرد ئەبارێ بەسەر مەزرای دڵە ماندووەکانا
جێ نەماوە بۆ گەشانەوەی  گوڵەکان
خۆری تەمەن هێندە کز بووە بە فڕینی پەڕەسێلکەیەک ئەکوژێتەوە
فریشتە کان بە باوەشێک وردە ئەستێرەوە دێن
خۆشەویستیی ئەهێنن و، ئەڵین:
لەبەر خاتری ئێمە  مەکوژێرەوە...
 

(۳)
لە ژێر درەختێکی کۆنە ساڵی سەرچنارا
دڵ پڕ و چاو بە گریان
دەستەو ئەژنۆ دانیشتبوو،
حەزرەتی نالی!!
پرسیم حەزرەت بۆ  وا دڵ پڕ، چاو بە گریانی؟
فەرموی: سەختە دەردم...
لێم ون بووە سلێمانی...
 

(۴)
خۆشەویستیی من بۆ تۆ
لە بت پەرستی ئەچێت
تۆ بتێ لەبەرد
عیبادەتی منیش
بێهودە...!!
 

(۵)
کوره‌ قه‌ره‌جی شیعره‌کان،
به‌رگه‌ی مرۆڤبوونی نه‌گرت
ئه‌و له‌ ته‌نیایی خۆیدا له‌ نێو لاپه‌ره‌ی کتێبێکا ئه‌خه‌وت
به‌ پۆپه‌شمینی وشه‌کان خۆی دائه‌پۆشی
ئه‌و،
وه‌ک به‌فری مانگی ره‌شه‌مه‌
به‌ کزه‌ی ئازارێ،
به‌ دڵۆپێ ئه‌سرین...
ئه‌توایه‌وه‌
ئه‌و،
وه‌ک په‌پوله‌ پاییزه‌ یه‌ک وه‌رزی هه‌بوو
وه‌رزی هه‌ڵوه‌رین
ئه‌و،
وه‌ک شه‌ونمی سه‌ر سه‌وزه‌ گیای سپێده‌
به‌ هه‌ناسه‌ی خه‌مێ ئه‌بوو به‌ هه‌ڵم
ئه‌و،
وه‌ک گوڵی لاولاو به‌رگه‌ی یه‌که‌م به‌یانی باشی خۆری نه‌ ئه‌گرت
چاوی لێک ئه‌ناو خۆی ئه‌پێچایه‌وه‌ 
ئه‌و،
وه‌ک هه‌وری پاییز چاو به‌ گریان بوو
ئه‌و به‌رگه‌ی مرۆڤبوونی نه‌گرت
به‌ هارێک له‌گه‌ڵ باڵنده‌ کۆچه‌ریه‌کانا کۆچی کردوو به‌ جێی هێشتم
ئێستا له‌ دنیای رۆحه‌کانا فریشته‌یه‌کی میهره‌بانه‌
تا چیتر ئازاری مرۆڤبوون نه‌چێژێ
                                                              

(۶)
چەند رۆژێکە ئازارێک لە دڵمایە
نەمزانی بوو ئازاری ئەو خاکەیە
لەژێر پێی جەندرمەدایە...
 

(۷)
شەوێک،
ئەوشەوە،
شەوێکیان،
ئیتر شەوێ بوو
تیری دەستی سەرخۆشێ یەکیکی کوشت نازانم کێ بوو
شەوێکی شێت شەوێکی ناقۆڵاو پڕ هەرا
یەکێ کوژرا،
نازانم کێ بوو،
ئیتر کوژرا
یەکێکیش مرد نازانم کێ بووئیتر مرد
ئەوەی مرد،
نەمرد!
ئا نەمرد
ئەوەی کوژرا،
گۆرانیی بۆ وت
ئەوەی مرد نەمرد
ئەوەی کوژرا گۆرانیی ئەوت
ئەوەی مرد هەر نەمردوە
ئەوەی کوژرا ئێستاش هەر گۆرانیی ئەڵێ
شەوێک بوو شەوێکی شێت
تۆ ئەزانی کێ کوژرا؟
نا نا تۆ نازانی
ئەی ئەزانی کێ بوو مرد؟
نانا هەر نازانی
تۆ زوو شتت بیرئەچێتەوە
ئەوەی مرد تۆ بووی....
نەمردی
ئەوەی کوژرا من بووم....
گۆرانیت بۆ ئەڵێم
ئێستا ئەزانی؟
نا نا نایزانی
دڵنیام ناتەوێ بیزانی
 

(۸)
ئەوسا شار زیندوو بوو... زیندوو
خەونی ئەدی، خەون بە ئازادیەوە!!!
رۆژی نەورۆز، لە هەموو رۆژەکان زیاتر
سلێمانی شپرزە بوو، دڵی زۆر خێرا لێی ئەدا...
لە سەربانی هەموو ماڵێک ئاگری نەورۆز هەڵئەکرا
خالید رەسول کارتی پیرۆزبایی نەورۆزی دروست ئەکرد
بە نهێنی دابەش ئەکرا...
ئەوسا نەورۆز هەر بۆ هەڵپەڕکێ نەبوو
بەرگری بوو، داکۆکی بوو لە بوون ومان
"رقی پیرۆزی" شار بوو، بۆ شێت کردنی دوژمنان...
 

(۹)
تەنیاییت باش گلارەی دیەم
تەنیاییت باش
ئەی درختە تەنیاکەی ناوەراستی دەریا
تەنیاییت باش
لە نێو ئەو دەریای تەنیاییەدا
شەوو رۆژو مانگ و ساڵ و وەرزەکان
چۆن بەرێ ئەکەیت؟
سەیری چی ئەکەیت
گوێ لەچی ئەگریت
چی ئەدوێنیت؟
خۆ کۆترێک لەبەر پەنجەرەکەتا ناگمێنێ
کتێبێک سەرنانێت بە سنگتەوە
قەڵەمێک لە نێوان پەنجەکانتا
حەسرەتەکان نانووسێتەوە
گۆرانیەک لەوێ نیە
گۆڵێک لەوێ ناگەشێتەوە
تەنیاییت باش گلارەی دیەم!
تەنیاییت باش
دەستێک نیە دەستەکانت گەرم کاتەوە
چاوێک نیە لە چاوەکانت بڕوانێت
لێوێک نیە خەندەیەکت بۆ بکا
نازانم لە نێو ئەو دەریا تەنیاییەدا
خەریکی چیت؟
وەلێ ئەزانم بیری چی ئەکەیت
بیری چیا کان
بیری رۆیشتنێکی ژێر باران
بیری هەنگاوەکانی ناو بەفرو
بیری گوڵە کێویلەکان ئەکەیت
ئەزانم بیرو خەیاڵت
لای نیشتمانێکی هەلاهەلایە
نیشتمانێکی بەژن سوور
نیشتمانێکی چاو بە فرمێسک
تەنیاییت باش ئەی تەنیاترین
ئەی دوورترین
ئەی نزیکترین لە رۆح
تەنیاییت باش...
 

(۱۰)
دیوار، با تا ئاسمان به‌رز بێ
درگاو په‌نجه‌ره‌، پۆڵا بێ
شوراو ته‌لبه‌ند، له‌ ئاسن بێ
رۆحی به‌رزه‌ فڕی تۆ دیل نابێ
په‌یامی تۆ
وه‌کو هه‌وا و خۆر و باران
زه‌وی ره‌قه‌نی کرده‌ بێشه‌ڵان
هزرو بیرو رێبازه‌که‌ت
میلله‌تێکی له‌ فه‌نا بوون گێرایه‌وه‌
وه‌کو سه‌رکه‌شیی چیاکان هه‌ستایه‌وه‌
له‌ هه‌رکوێ بی تۆ سونبولی به‌رخودانی
تۆ رۆحی بۆ رۆحی ئێمه‌ ،تۆ ژیانی
تۆی، گه‌وره‌ترین موعجیزه‌ی سه‌ده‌ی بیست و بیست ویه‌ک و هه‌تا هه‌تایه‌
پیاوه‌ گرگنه‌کانی دنیا کۆببنه‌وه‌
جگه‌ له‌وه‌ی، له‌به‌ر پێتا کرنوش به‌رن
هیچی دیان له‌ ده‌ست نایه‌...
 

(۱۱)
هەتیوخانەکە، پڕە لە دڵتەنگیی
پڕە لە تەنیایی، پڕە لە چاوەروانیی
پڕپڕە لە بێقەراریی 
پڕە لە تاڵی توڕەبوون و
لە تامی تفتی گرژومۆنی...
ئەو هەتیو خانەیە، تاریکە
تاریک وەک دڵی خۆ پەرستەکان
ساردە، وەک ساردوسڕیی، بێ هەستەکان 
خامۆشە، وەک ویژدانی، بێ ویژدانەکان...
لەو هەتیوخانەیەدا
زەردەی پێکەنین لەسەر لێوە، ناگاتە دڵ
چاوەکان، پڕ فرمێسک و غەمگینن
روخسارەکان، زەردو ژاکاون
دڵەکان، لە ژێر پێی خۆپەرستانا، دەمێکە شکاون...
لەو هەتیو خانەیەدا
مناڵەکان بەتەنیا ئەخەون
بە تەنیا نان ئەخۆن
بە تەنیا بیر ئەکەنەوە
بە تەنیا ئەگرین
بە تەنیا گەورە ئەبن...
تامەزرۆی باوەشێکی گەرم وگوڕن
سۆزیان پێ ببەخشێ
تامەزرۆی دەستێکی نەرم ونیانن
دەستیان بگرێ
تامەزرۆی دەمێکی پڕ موحیبەتن
بە قسەی شیرین بیانلاوێنێ
حکایەتێکیان بۆ بگێڕیتەوە و
بە ماچێک، شەو شادیان لێ بکا و بیان خەوێنێ...
تامەزرۆی بەیانی باشێکن، وەک شەکرلەمەی شیرین
تامەزرۆی نیگای چاوێکی پڕ خۆشەویستین...
حەزیان لە شاری یاری وباخچەی ئاژەڵانە
حەزئەکەن، بە دەم هەڵبەزو دابەزو تریقەی پێکەنینەوە
پیاسەیەکی ناوشار و شەقام وبازارەکان بکەن و
دەستە بچکۆلەکانیان بە دەستێکی گەورەوە گرتبێ
لە شوێنێکی خۆش ،لە دەوری مێزێک کۆببنەوە
خواردنێکی خۆش بخۆن و
بۆ ماڵێکی پڕ لە رەنگ و ئاوەدان و روناک بگەڕێنەوە...
وەلێ ئەفسوس!
لەو هەتیوخانەیەدا
دوور لە ژیان ئەژین...
 

(۱۲)
خانویەکی غەم لێنیشتووی بچوک
پیرێژنێکی پرچ سپی چاویلکە لە چاو
بە یارمەتی گۆچانێک رۆژانە دێتە بەر دەرگای حەوشە
ئەڵێ نەبادا لە دەرگا بداو گوێم لێ نەبێ...!!
 

(۱۳)
[شیعرێک بۆ ئەمرۆێ سلێمانی]
ئەزانم زۆر دڵتەنگی!
گەروی شیرینت پڕە
لە تاڵاوی ئەم رۆژگارە بەدفەڕە
وەک جاران گۆرانی ناڵێیت...
ئەزانم دڵە هەنگوینیەکەت چەند شارە زەردەواڵە  خۆیان بۆ مەڵاس داوە!
ئەزانم زۆر دڵتەنگی
رەشەبا قژی خاوی کچەکانت شانە ناکات
سەریان پڕ بووە لە ژەهری درۆزنەکانی دەورو بەر
کوڕەکانت دڵ پڕ خەم ئاوارەی وڵاتانن
ئەوانەی ئێستا  بە سەر خاکتا رائەبورن
دڵیان لەگەڵ دڵتا میقات نەکردووە
تۆ ئەو کانیەیەت ئاوت لێ ئەخۆنەوەو بەردت تێ فڕێ ئەدەن!
زۆر دڵتەنگی! بەیانیان گوێت لە دەنگ وسەدای  سرودەکان نیە
ئێستا قوتابیەکانت بە کوردی یەک نادوێنن!
ئەزانم باوە گەورە بە شمشێرەکەی دەستی
ملی جوانیەکانت ئەقرتێنێ
بە تەورێکی ژەنگاوی سنەوبەرەکانی شکۆمەندیت ئەبڕێتەوە
مناڵە لاسارەکان فێر ئەکا بەرد بگرنە چراکانی مێژوت
تا نوقمی تاریکیت کەن و چیدی نەدرەوشێیتەوە
کۆمەڵێ گۆڕهەڵکەنە ئەکا بەگژ قولەی قافی رەمزەکانتا
خۆ ئەوان دڵ پڕ حەسرەت لە سەیوانەوە لە سیمای غەمگینی ئێستات ئەروانن و
رۆحیان وەک سیمرغیکی بریندار بەسەر سەرتەوە ئەفڕێ وهیچیان بۆ ناوترێ!
میرو شێخ ومەولانا لە دوکەڵی بیرچوونەوەدا ون بوون
هەزاران چاوی پر فرمێسکی شەهیدان و دڵی خوێنینی دایکیان
لە شەوە دەیجورەکانی نائومێدیا هەڵوەدای  تروسکەیەکی وەفان 
ئای شارەکەم! چەند دڵتەنگم من و تۆش هەر  دڵتەنگین
کێ دڵنەواییمان بکات!؟
نە نالی سەلامێکی دوور ئەنێرێ
نە حەمدی لە خوا ئەپاڕیتەوە پەنجەکانیان هەڵوەرێ
نە شێخ رەزا حەیاتی مەربوتە بە سلێمانی وخاکی
نە شێرکۆش لە تەلاری هونەر شیعریکی تازەت بۆ ئەخوێنێتەوە...!!!!!!
ئای سلێمانیەکەم ئای!!
تۆ گەوهەرێکی لەناو قوڕیشا هەر درەوشەت دێ
با ئەم سەردەمە هەر دژوارو بەدفەڕ بێ...!!
 

(۱۴)
دەمێ ساڵە من رێبواری رێگەی خەمم
هەر ئەڕۆم و نابڕێتەوە
چیدی دڵم ئازار مەدەن!
بەرگە ناگرێ و ئەتوێتەوە...

 

گڵاڵەکردنی ئەم بابەتە: #زانا_کوردستانی

زانا کوردستانی
۳۱ خرداد ۰۴ ، ۲۰:۳۴

ارغوان رسول

ارغوان رسول

خانم "ارغوان رسول" (به کُردی: ئەرخەوان ڕەسوڵ)، شاعر، نویسنده و مترجم کُرد معاصر، زاده‌ی محله‌ی چهارباغ سلیمانیه است.
 

 

ارغوان رسول

خانم "ارغوان رسول" (به کُردی: ئەرخەوان ڕەسوڵ)، شاعر، نویسنده و مترجم کُرد معاصر، زاده‌ی محله‌ی چهارباغ سلیمانیه است.
 

◇ کتاب‌شناسی:
- محبوب ، ۱۹۷۴ (مجموعه شعر)
- چشمان طاووسی علی ، ۲۰۰۴ (مجموعه شعر)
- خبر از افسردگی من نداشتی و مستانه از من گذشتی ، ۲۰۱۷ (مجموعه شعر)
- فرصتی برای دیوانگی ندارم ، ۲۰۰۴ (مجموعه داستان)
و...
 

■□■

(۱)
[ای خانه‌به‌دوش‌ترین زن]
ای غمگین‌ترین،
ای عاشق‌ترین،
با این دو عصای زیر بغلت،
خسته و ناتوان در مسیر عشق
می‌خواهی به کجا برسی؟!
در این خانه‌ی بی‌در و پیکر،
چگونه می‌خواهی پرواز را بیاموزی؟!
با این سر پر از سودا و این دل ‌بی‌تابت
می‌خواهی به کاشانه‌ی چه دیوانه‌ای پا بگذاری؟!
دستان سرد و یخ‌زده‌ات
نمی‌توانند روسری سبز دخترکی را هم گره بزنند
لب‌های بیمارت
محمل حیات هیچ پروانه‌ی بوسه‌ای، نخواهند شد
ای غمگین‌ترین زن!
تمام ترانه‌های غمگین هستی را
گردنبندی کن و به گردنت بیاویز
ای عاشق‌ترین زن!
در دنیای وهم و خیالت، رویا ببین
ای خانه به دوش‌ترین زن!
در امتداد سواحل زندگانی
سیاه چادر تنهایی‌ات را بر پا کن،
که تنهایی تو بی‌پایان است.
 

(۲)
آنها، پسران شما نبودند
که پیشمرگه شدند و در شهر به شهر این وطن شهید شدند
آنها، پسران و دختران شما نبودند
که در زندان‌ها شکنجه می‌شدند
به برق متصل و
به دار اعدام سپرده می‌شدند.
آنها، پسران شما نبودند
که در سر هر کوی و برزن، تیرباران می‌شدند
آنها، شما و فرزندان شما نبودید
که خزان انفال، شاخ و برگتان را پوساند و
با شن و خاک بیابان‌ها آمیخت.
بمب‌های شیمیایی نفستان را بند آورد
آنها، پسران این ملت پر از درد و رنج بودند
آنها، فرزندان شما نبودند
که اکنون بعد از سال‌ها درد و دربدری و آوارگی
بی‌شغل و کاری و درآمدی
با جیب‌های خالی
در سر هر کوی و برزن
بی‌امید و آرزویی، سرگردان می‌چرخند.
و جلوی در بوتیک و رستوران‌ها
آه سرد بر می‌آوردند.
آری!
آنها فرزندان شما نیستند
پکر و دل‌مرده از زندگی
این وطن را تنها بگذارند و
آواره و دربدر شهرها و کشورهای دیگر شوند
و در دریاها غرق و خفه شوند.
آنها عزیزان این ملت دزد زده‌اند
آن ملتی که قربانی بسیار داده و اندک بهره‌ای نبرده است
آن ملتی که با فریاد و خروش خود، شما را ثروتمند کرد
و شما هم تا آن سوی رسوایی، ملت را بی‌آبرو کردید
آنها، فرزندان شمایند!
که هیچ ترسی، دلشان را نلرزانده و
سرمای زمستان، نرنجانده آنها را و
گرمای  تابستان، آزارشان نداده است.
آن ملتی که معنی گرسنگی را نمی‌دانند
و هرگز در قبال ثروت و مکنت جهان
سر فرود نیاورده‌اند
آنها فرزندان شمایند
که از بدو تولد ثروتمندند
و هرچه را آرزو کنند
در چشم به هم زدنی، برایشان مهیا می‌شود
آن شمایید که با همه‌ی گناهان و خطاهایتان
به بهشت در خواهید آمد
و آن ماییم
با تمام بی‌گناهیمان
به دوزخ فرو خواهیم رفت...
آه چه بی‌عدالتی‌ی برقرار است
ای خدایا...
 

(۳)
وقتی که چکمه‌های مزدوران دشمن
خاک وطنم را لگدمال می‌کند
و شکوه و حرمت جنگل‌ها و کوهستان‌هایمان را هتک می‌کند
آه از روح و روانم، به فریاد بر می‌خیزد!
آن دم چنین می‌پندارم
دشمن،
پا بر گور پدربزرگ‌های تمام ملت کُرد می‌گذارد!
یا که پا بر زخم خونین پیکر هزار شهید کُرد،
یا که پا می‌گذارند بر شرف و ناموس و کرامت تک تک ملت کُرد،
چنین احساس می‌کنم
که خدا،
کُردها را برای تیپا خوردن از دشمنان آفریده است!
و من از ترس
مجبورم سکوت کنم
سخن نگویم
و این شرمساری را قبول کنم...
 

(۴)
این شهر، همان شهر پیشین است، 
گرچه چون گذشته به چشم من نمی‌آید!
شهر با کوچه و خیابانش زیباست
ولی با مردمانش آباد است.
در دیدگاه من چنین است:
خیابان‌ها اخمو و افسرده‌اند
به رهگذران سلام نمی‌کنند
می‌دانند که تو در این شهر نیستی
کوچه و بازار و باغچه‌ها
در سکوت و بغض به یادت می‌آورند
تو اینجا نیستی و
پرتوی آفتاب صبحگاهی
صبح بخیر به هیچکس نمی‌گوید
و در جستجوی تو سرگردان است.
گل‌های معطر باغ، نمی‌خندند
درختان ارغوان پارک
بی‌رنگ و بو و بی‌قرارند
این شهر، همان شهر پیشین است،
ولی از عطر تو خالی‌ست
از روشنایی چشمان تو
از سخنان شیرین تو و
خندیدن و اخم کردن‌های تو،
از همه‌ی زیبایی‌های تو تهی‌ست.
و دل من هم
همچون این شهر مالامال غم است.

(۵)
من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
زمستان همچون حکومت اقلیم
سنگ‌دل و بی‌رحم است
ظالم و ستمکار است...

من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
نگران فقیر و فقرا هستم،
که در زمستان خانه‌یشان خیلی سرد می‌شود
و دست و پای کودکانشان یخ می‌بندد
نه نفتی دارند و نه گازی،
برق هم که نگو...

من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
دلم پیش کولبران است،
خدای نکرده،
باز هم در میان برف و کولاک یخ بزنند...

من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
فکر و خیالم نزد بی‌خانمان‌های کوچه و خیابان است
که در سوز و سرما چه بر سرشان خواهد آمد
و چگونه این زمستان را سر خواهند کرد...

من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
گنجشککان بر روی شاخه‌های درخت نشسته‌اند
دو قمری هم بر شاخسار صنوبر داخل حیاط
می‌ترسم،
سرمای زمستان را تاب نیاورند...

 

گردآوری و نگارش و ترجمه:
#زانا_کوردستانی

زانا کوردستانی
۲۷ خرداد ۰۴ ، ۰۶:۳۷

مهدی ناصری

مهدی ناصری

شادروان "مهدی ناصری"، شاعر و نویسنده‌ی توان‌یاب بوشهری، که فعالیت‌های کنشگرانه‌ای در حوزه دفاع از حقوق توان‌یابان داشت، زاده‌ی تیر ماه ۱۳۵۷ خورشیدی، در برازجان بود.

 

 

 

مهدی ناصری

شادروان "مهدی ناصری"، شاعر و نویسنده‌ی توان‌یاب بوشهری، که فعالیت‌های کنشگرانه‌ای در حوزه دفاع از حقوق توان‌یابان داشت، زاده‌ی تیر ماه ۱۳۵۷ خورشیدی، در برازجان بود.
در همان دوران نوجوانی در کلاس‌های خوشنویسی انجمن خوشنویسان برازجان شرکت کرد، و زیر نظر استاد فقید "حمید شاه‌حسینی"، تا دوره‌‌ی عالی این هنر را ادامه داد. در سال اول دبیرستان با خواندن کتاب «شعر زمان ما» که به معرفی "احمد شاملو" و اشعار او پرداخته بود به یک‌باره شیفته‌ی شعر به‌‌خصوص شعر نیمایی و سپید شد، و نخستین شعرهایش را هم در همان سال‌های دبیرستان سرود. از سال ۱۳۷۶ به انجمن شعر برازجان به دبیری زنده‌نام "جلال خسروی" وارد شد و به کمک نقد و بررسی‌ها، شعر را جدی‌تر آموخت.
او در آذر ماه ۱۳۸۰ خورشیدی، در پی سانحه‌ی رانندگی و حین انتقال نامناسب به بیمارستان، قطع نخاع شد و بعد از این اتفاق، به نوشتن در وبلاگ «من و ویلچرم» با نگاهی آسیب‌شناسانه به این قشر و مصائب و مشکلات آن روی آورد و توانست نگاه خیلی از مخاطبان را به این سمت جذب و به آن‌ها در درک دردهای جامعه توان‌یابان کمک کند.
وی در ادامه با تأسیس گالری موسیقی «توکاتا» به مدت سه سال، مشغول فروش انواع ساز و دیگر محصولات آموزشی و آلبوم‌ها و آثار بزرگان موسیقی ایران و جهان شد؛ اما او به این‌ها اکتفا نکرد و شعرهایی را که در این سروده بود، در مجموعه‌ای به نام «از خودم فقط تو بوده‌ام» به همت انتشارات نوید شیراز در سال ۱۳۹۶ خورشیدی، وارد بازار شعر کرد تا نام وی به‌عنوان شاعری صاحب اثر در حوزه‌ی شعر استان بوشهر ثبت شود.
افزون بر این، وی مقالاتی را درباره وضعیت و حقوق جامعه‌ی معلولان در نشریه‌ی «بهروزی» سازمان بهزیستی منتشر کرد، که در نوع خود قابل درنگ هستند.
همچنین در سال ۱۳۹۳ خورشیدی، به عنوان سردبیر ویژه‌نامه‌ی «هامون» از حقوق توانیابان گفت و چهار مقاله در نقد قانون حمایت از معلولین نوشت. در کنار آن، سخنران سه نشست از عصرانه‌های فرهنگی هامون در بین سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۴ خورشیدی، بود که در زمینه‌ی احقاق و مطالبه حقوق شهروندی معلولین به ایراد سخنرانی پرداخت.
وی سرانجام، در ۷ خرداد ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، در پی بیماری در سن ۴۷ سالگی درگذشت.
 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
من
بی‌تپش در تو
پیدا نمی‌شوم
ببازم همه‌ی حواسم را
در بی‌حواسی تو؟

او
من را جا
در روشنایی شمعی خُرد
گذاشته بر گور آرزوهایم.

او رفت؟
یا من نیستم
راهزن حواسش بشوم
...
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

 

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
و...
 

زانا کوردستانی
۲۶ خرداد ۰۴ ، ۰۲:۵۳

ایلهان سامی چومک

ایلهان سامی چومک

آقای "ایلهان سامی چومک" شاعر کُرد، زاده‌ی سال ۱۹۷۳ میلادی، در روستای کارلی‌اُوای استان بینگول ترکیه است.

 

ایلهان سامی چومک

آقای "ایلهان سامی چومک" شاعر کُرد، زاده‌ی سال ۱۹۷۳ میلادی، در روستای کارلی‌اُوای استان بینگول ترکیه است.

وی کودکی‌اش را در دل طبیعت، در میان بزها و اسب‌ها گذراند. دنیای تخیل او از همین تجربه‌ها و از قصه‌هایی که مادرش شب‌ها در خانه‌ای گلی برایش می‌گفت، تغذیه می‌شد.

چومک، که خود را «از خورشید جدا شده» می‌نامد، در شعرهایش طبیعت، سرزمین مادری و خاطرات کودکی را در مرکز توجه قرار می‌دهد؛ نوعی تلاش برای گریز از زندان و بازیابی زندگیِ از دست‌رفته. شعرهای او ساده و بی‌تکلف‌اند اما در عین حال عمیق، زلال و سرشار از حس زندگی.

او در سال ۱۹۹۴ میلادی، در ۲۱ سالگی و در حالی‌که دانشجوی جغرافیا در دانشگاه استانبول بود، به‌همراه گروهی از اعضای حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) در جریان یورش پلیس به یک کافه بازداشت شد. اتهام اولیه‌اش «آتش زدن جنگل» بود و اعترافاتی که تحت شکنجه در طول ۱۹ روز از او گرفته شد، پایه صدور حکم قرار گرفت. بعدها او این اعترافات را پس گرفت. دادگاه نظامی ابتدا او را به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم کرد.

در سال ۲۰۰۷ میلادی، دادگاه حقوق بشر اروپا روند دادرسی را غیرقانونی دانست و خواستار تجدید محاکمه شد. با وجود اینکه در سال ۲۰۱۶ میلادی، دادگاه مدنی، اتهام آتش‌سوزی را رد کرد، اما همچنان حکم ۳۶ سال حبس به اتهام «تجزیه‌طلبی» تأیید شد.
در طول دوران زندان، چومک به نگارش شعر روی آورد و ۹ مجموعه شعر منتشر کرد.

از جمله‌ی این کتاب‌ها به این قرار است: «فرستنده: ایلهان سامی چومک»، «محبوس در زندان تیپ F کریکلار، سلول NO 1» (که از این کتاب مستندی نیز در خصوص او ساخته شده است)، «دریای باز»، «صبح بخیر ای زمین» و…

او تاکنون جوایز ادبی متعددی دریافت کرده، از جمله جایزه‌ی "سنور سزر"، در مارس ۲۰۲۲ میلادی.

جدیدترین اثر او با عنوان «ما هنوز زنده‌ایم» (Hayattayız Nihayet) برنده‌ی جایزه‌ی "متین آلتیوک" شد. متین آلتیوک یکی از اساتید سابق چومک بود که در جریان آتش‌سوزی هتل مادیماک در سیواس در سال ۱۹۹۳ میلادی، به‌ همراه گروهی از روشنفکران علوی، جان باخت.  

فعالان فرهنگی و نویسندگان بسیاری از کشورهای مختلف، به‌ویژه در اسکاندیناوی، بریتانیا، فرانسه و ترکیه، برای آزادی چومک فعالیت کردند. در بریتانیا، مجموعه‌ای از شعرهای او با عنوان «جدا از خورشید» با ترجمه "کارولین استاکفورد" و گروهی از مترجمان، توسط انتشارات Smokestack به مدیریت "اندی کرافت" منتشر شد. "فرانسیس کومب" نیز برخی از شعرهای او را از انگلیسی به فرانسه برگردانده است تا تا زمان انتشار ترجمه‌ای از زبان اصلی (ترکی یا کُردی)، مخاطبان فرانسوی با او آشنا شوند.

زندگی و آثار وی، به‌ روشنی بازتاب‌ دهنده‌ی ارزش‌های انسانی‌ای است، که "جک هیرشمن"، شاعر و فعال سیاسی آمریکایی، همواره برای آن‌ها مبارزه می‌کرد. از همین‌رو، اهدای نخستین جایزه‌ای که به نام او نام‌گذاری شده، به چومک، در سال ۲۰۲۵ میلادی، بیش از هر انتخاب دیگری، شایسته و پر معناست.

وی در ۲۶ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی، پس از ۳۰ سال زندان آزاد شد.

"فرانسیس کومب"، شاعر و مترجم فرانسوی، در مارس ۲۰۲۵ میلادی، درباره او نوشت: «آنچه در شعر این زندانی شگفت‌انگیز است، آزادی اوست. با این حال، او به معنای کلاسیک، شاعر سیاسی نیست.

آثارش، برای نمونه، با شعرهای ناظم حکمت تفاوت دارد. او بیشتر به جریان «شاعران نسل دوم نو» در ترکیه تعلق دارد؛ جریانی که در دهه ۱۹۵۰ ظهور کرد و بر آن بود که شعر باید با تصویرسازی‌های آزاد، امکان خلق معانی چندگانه و واقعیت‌های شخصی را برای خواننده فراهم کند.»
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

سرچشمه‌ها
https://newsnetworkraha.blogfa.com
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
www.kmmk.info
و...

زانا کوردستانی
۲۵ خرداد ۰۴ ، ۰۲:۵۱

داستانک

داستان کوتاه التماس


کنارش روی زمین، نشست.
با شرمساری نگاهی کرد و بعد گفت:
- خواهش می‌کنم منو ببخش!
جوابی نشنید.
- خیلی اذیتت کردم، خدابیامرز ننه هم می‌گفت، همیشه دل نگرون بودی از من و کارام...
و باز جوابی نشنید.
اشک از چشم‌هایش جاری شد. 
- قسم‌ات می‌دم به خاک سعید جوانمرگ، من رو ببخش. شب‌ها از فکر و خیالت خواب به چشام نمیاد.
باز جوابی نشنید.
دستی روی سنگ قبرش کشید و از کنار قبر پدرش بلند شد و رفت.


#زانا_کوردستانی

زانا کوردستانی
۲۴ خرداد ۰۴ ، ۰۲:۴۲

تلخیص کتاب

کتاب جودی و تابستان پر ماجرا

کتاب "جودی و تابستان پر ماجرا" (جودی دمدمی۹) نوشته‌ی خانم "مگان مک‌دونالد" (Megan McDonald) و ترجمه‌ی خانم "محبوبه نجف‌خانی" است.

 

کتاب جودی و تابستان پر ماجرا

کتاب "جودی و تابستان پر ماجرا" (جودی دمدمی۹) نوشته‌ی خانم "مگان مک‌دونالد" (Megan McDonald) و ترجمه‌ی خانم "محبوبه نجف‌خانی" است.
خانم "مگان مک‌دونالد"، نویسنده‌ی آمریکایی ادبیات کودک و نوجوان است.
مگان مک‌دونالد در فوریه ۱۹۵۹ در ایالت ویرجینیا به دنیا آمد. وی در مدرسه ویرجینیا دیر دوره دبستان را گذراند و مدرک فوق لیسانش را در رشته کتابداری از دانشگاه پیتسبورگ گرفت. وی نخستین نوشته‌اش را در ده سالگی در روزنامه مدرسه‌اش منتشر کرد.
خانم مک‌دونالد، در کتاب جودی دمدمی ۹: جودی و تابستان پرماجرا، داستان دخترکی سرکش و باهوش به نام جودی را تعریف می‌کند، که تصمیم گرفته تابستان خوبی را پشت سر بگذارد، اما هیچ‌چیز آن‌گونه که او پیش‌بینی و برنامه‌ریزی کرده پیش نمی‌رود. مادر و پدرش به سفر می‌روند، دوست صمیمی‌اش کنارش نیست و او و برادرش استینک چاره‌ای ندارند جز این‌که همه‌ی تابستان را با عمه‌ی ترسناکشان سر کنند!
کتاب جودی و تابستان پرماجرا (Judy Moody and the Not Bummer Summer)، نُهمین جلد از مجموعه‌ی پرطرفدار و مشهور جودی دمدمی است، که برای نخستین بار در سال ۲۰۱۱ میلادی، به انتشار رسیده است.
گفتنی است که مجموعه‌ی جودی دمدمی تاکنون به اغلب زبان‌های مهم دنیا ترجمه شده، در شمارگانی بالا به فروش رسیده، و افتخارات فراوانی را برای خالق خود به ارمغان آورده است. ناشر این مجموعه در ایران، گروه انتشاراتی «افق» است. همچنین، شایان ذکر است که یکی از عناوین مجموعه‌ی جودی دمدمی (با نامِ جودی و تابستان پرماجرا) در سال 2011 بدل به فیلمی سینمایی به کارگردانی جان شولتز شده است.
در ابتدای کتاب جودی دمدمی ۹: جودی و تابستان پرماجرا، که توسط نشر افق چاپ و منتشر شده است، می‌خوانیم که: جودی برای تعطیلات تابستان حسابی برنامه‌ریزی کرده و تصمیم گرفته بهترین تابستان عمرش را پشت سر بگذارد. اما نه‌تنها خبری از روزهای خوب نیست، بلکه این بدترین، ضدحال‌ترین و مزخرف‌ترین تابستان عمر جودی است. راکی، دوست صمیمی‌اش، قرار است به بُرنیو (جزیره‌ای در کشور اندونزی) برود. از طرفی، پدربزرگ و مادربزرگش قرار است به شهرک بازنشسته‌ها اسباب‌کشی کنند، اما بابابزرگش کمردرد گرفته و آن‌ها به کمک نیاز دارند. برای همین است که مادر و پدر جودی تصمیم گرفته‌اند برای دیدن مامان‌بزرگ نانا و بابابزرگ، به کالیفرنیا بروند. البته بدون جودی دمدمی و برادرش استینک!
این‌که جودی دمدمی مجبور است کل تابستان را بدون دوست‌ صمیمی‌اش بگذراند بدترین قسمت ماجرا نیست. حتی این موضوع که باید روزهای زیادی را با استینک وروجک سر کند هم اعصابش را چندان به هم نمی‌ریزد. بدترین و فاجعه‌ترین قسمتِ تابستان، این است که عمه اُپال، خواهر پدرش، قرار است برای مراقبت از جودی و استینک به خانه‌شان بیاید.
جودی بعد از شنیدن این خبر انگار خشکش می‌زند. قبلاً، وقتی خیلی خیلی کوچولو بود، عمه اُپال را دیده بود. تا جایی که می‌داند، احتمالاً عمه باید شبیه یک زامبی شده باشد! نه، این دیگر غیرقابل‌تحمل است. جودی یکی یکی انگشت‌هایش را تا می‌کند و می‌گوید «پس من قرار نیست به بُرنیو بروم. قرار نیست به کالیفرنیا بروم. و حتی قرار نیست به خانه‌ی مامان‌بزرگ لو بروم.» بعد از آن‌که پدر و مادر جودی به نشانه‌ی تأیید سرشان را تکان می‌دهند، جودی از پله‌ها بالا می‌دود، توی اتاقش می‌رود و در را محکم می‌بندد. بعد هم خودش را روی تخت پرت می‌کند.
چند روز بعد، جودی روی تخت بالایی‌اش سرگرم خواندن کتاب کارآگاهی «نانسی درو، شماره‌ی ۴۴» است که از بیرون خانه صدای بوق ماشینی را می‌شنود. بابا از پایین پله‌ها صدایش می‌کند تا بیاید و عمه اُپال را ببیند. جودی چهار دست و پا از تخت بالایی پایین می‌آید و به طرف پنجره می‌دود. از لای پرده یواشکی عمه اپال را نگاه می‌کند و آه از نهادش بلند می‌شود...

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

◇ در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
وقتش بود. وقت خداحافظی با مامان و بابا. تاکسی بیرون منتظر بود. همه یک میلیون و یک بار، هم‌دیگر را بغل کردند.
جودی پرسید: «می‌شود از کالیفرنیا برای‌مان آدامس بادکنکی بیاورید؟»
بابا موهای جودی را به هم ریخت و گفت: «یک کار بهتر - چه‌طور است آدامس بجوم و به اسم تو روی دیوار آدامس آن‌جا بچسبانم؟»
‌- وای، معرکه است! قول می‌دهید؟
- قول می‌دهم.
بابا و مامانِ جودی سوار تاکسی شدند.
استینک پرسید: «می‌شود برای صبحانه آب‌نبات بخوریم؟»
مامان گفت: «نه. خداحافظ. بچه‌های خوبی باشید!»
جودی و استینک دنبال تاکسی دویدند: «هر روز به ما تلفن کنید، باشد؟»
- می‌شود برای ناهار آب‌نبات بخوریم؟
- خداحافظ! خداحافظ! خداحافظ!
تاکسی دور شد. لبِ استینک لرزید. عمه اُپال دستش را دور شانه‌ی او انداخت. درست همان‌موقع، فرانک بدو از پیاده‌رو آمد و پرسید: «وقتش است؟»
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی


 

زانا کوردستانی
۲۳ خرداد ۰۴ ، ۰۳:۰۲

کتاب جشن شکلات

جشن شکلات

کتاب "جشن شکلات" جلد ۲ از "مجموعه کتاب‌های مدرسه‌ی پر ماجرا" نوشته‌ی "دن گاتمن" است.

 

جشن شکلات

کتاب "جشن شکلات" جلد ۲ از "مجموعه کتاب‌های مدرسه‌ی پر ماجرا" نوشته‌ی "دن گاتمن" است.
آقای "دن گاتمن"، نویسنده‌ی آمریکایی، زاده‌ی ۱۹ اکتبر ۱۹۵۵ میلادی است. 
این محبوب کودکان، نوشته‌های طنزآمیز، شیرین و روانش مورد استقبال کودکان و حتی بزرگ‌سالان زیادی قرار گرفته است. مجموعه‌‌ کتاب‌های «مدرسه‌ی پر ماجرا» از این نویسنده به شهرت زیادی دست پیدا کرده و تاکنون به زبان‌های زیادی از جمله زبان فارسی ترجمه شده است.
مترجم این کتاب خواندی و جذاب که به زیبایی هر چه تمام‌تر به فارسی ترجمه شده است، خانم "روژین شاملو" است.
خانم شاملو، یکی از مترجمان مجموعه‌ی «مدرسه‌ی پر ماجرا» است. او زاده‌ی سال ۱۳۶۴ خورشیدی، در تهران است و مدرک مهندسی برق و الکترونیک دارد؛ اما از آن جا که از دوران کودکی به زبان انگلیسی علاقه داشته، دوره‌های تخصصی ترجمه را نیز گذرانده است.
تصویرگر نقاشی‌های زیبای این کتاب، آقای "جیم پایلوت" است.

■●■

کتاب "جشن شکلات" جلد ۲ از "مجموعه کتاب‌های مدرسه‌ی پر ماجرا"، ویژه‌ی گروه سنی ۹ تا ۱۲ سال (گروه سنی ج) است، که در سال ۱۳۹۱ برای خستین بار توسط انتشارات نشر گام در ایران در ۸۰ صفحه، منتشر شد.

■●■

با وجود اینکه تمام کتاب‌های این مجموعه با جمله‌ی «اسم من ای.جی است و از مدرسه متنفرم» آغاز می‌شود، اما شخصیت اصلی قصه‌ی ما لذت‌بخش‌ترین و شادترین لحظاتش را در مدرسه سپری می‌کند؛ مدرسه‌ای که مدیر آن آقای کلاتز حاضر است برای خوشحالی دانش‌آموزان و علاقه‌مند شدن آن‌ها به درس و مدرسه، لباس بابانوئل به تن کند، اسکیت سوار شود و حتی خود را از سقف بیاویزد! مستخدم مدرسه یعنی خانم لازار به قدری شیطان و بازیگوش است که خودش هم از دیوار راست بالا می‌رود! دبیر هنر با استفاده از دستمال‌های کهنه برای خود لباس می‌دوزد. همین طور این مدرسه صاحب معلمی است که به هیچ وجه باهوش نیست.
جشن شکلات روایتگر ماجراهای مدرسه‌ای‌ست که ای.جی یکی از دانش‌آموزانش است و قصه‌ها را روایت می‌کند. در کتاب صوتی جشن شکلات (Mr. Klutz is nuts) مدیر مدرسه همچون بچه‌ها از میله‌ی پرچم داخل مدرسه بالا می‌رود و یا در برابر درس خواندن شاگردانش جشن شکلات برگزار می‌کند.
داستان‌های مجموعه‌ی مدرسه‌ی پرماجرا با لحی طنزآمیز و آمیخته به خلاقیت، از علاقه‌مندی‌های کودکان سخن می‌گوید و شیوه‌های تدریس را به مربیان و معلمان یاد می‌دهد. زبان طنز و شوخی‌های آن، بچه‌ها را به خنده وامی‌دارد و یک راهنمای فوق‌العاده برای والدین، مربیان و افرادی است که با این گروه سنی در ارتباط هستند.
مجموعه مدرسه‌ی پر ماجرا، داستان‌های "ای جی"، پسری است که از مدرسه دل خوشی ندارد.
در این جلد از مدرسه‌ی پر ماجرا، مدیر مدرسه، آقای کلاتز، مثل همه آدم بزرگ‌های مدرسه‌ی پر ماجرا، عجیب و غریب است. 
او از میله پرچم مدرسه بالا می‌رود و از آن سر و ته آویزان می‌شود. قورباغه‌ای را می‌بوسد. کله‌اش را نارنجی می‌کند و دیکر کارهای خنده‌دار و البته خطرناک و در پایان می‌خواهد، در قبال خوانپن یک میلیون صفحه کتاب توسط دانش‌آموزان، با لباس بابانوئل از پشت بام بپرد!. 
ای جی و دوستانش تصمیم می‌گیرند برای محافظت از جان آقای مدیر، قبل از این که آقای کلاتز به خودش آسیب بزند، جلوی او را بگیرند.


■●■


◇ در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
خبر جشن بزرگ شکلات به سرعت در مدرسه پخش شد؛ حتی بچه‌هایی هم که به شکلات حساسیت داشتند، می‌خواستند به این جشن بیایند تا آقای کلاتز را موقع بوسیدن قورباغه ببینند. روز بعد سر ناهار رایان پرسید: «حالا آقای مدیر از کجا می‌خواد قورباغه بیاره؟»
آندره‌آ گفت: «از خونه‌ی ای. جی اینا.»
من گفتم: «هه هه هه چقدر خنده‌دار!»
امیلی گفت: «مگه قورباغه‌ها هم لب دارن؟»
من گفتم: «البته که لب دارن. اگه لب ندارن پس چه جوری قورقور می‌کنن؟»
رایان گفت: «می‌دونین به نظر من آقای کلاتز فقط می‌خواد با این کلک ما رو مجبور کنه که یه عالمه مسئله‌ی ریاضی حل کنیم. برای همین می‌خواد جشن شکلات رو برگزار کنه.»
مایکل گفت: «تا وقتی که جشن سرجاش باشه، این مسئله چه اهمیتی داره؟»
آندره‌آ گفت: «به نظر من فقط بچه‌هایی که مسئله ریاضی حل می‌کنن باید توی جشن شرکت کنن.»
من گفتم: «چقدر تو بدجنسی!»
همان‌طور که می‌شد حدس زد، همه شروع کردند به حل مسئله‌های ریاضی. بچه‌های مدرسه مثل دیوانه‌ها تمام روز مسئله حل می‌کردند؛ حتی رایان. انگار قرار است آقای کلاتز به جای شکلات به ما طلا و جواهر بدهد.

■●■

انتشارات «گام» این کتاب و تعدادی دیگر از کتاب‌های مجموعه‌ی «مدرسه پر ماجرا» را چاپ و به بازار کتاب عرضه کرده است. 
این سریِ جذاب برای نخستین بار در سال ۲۰۰۴ به انتشار رسید و به سرعت محبوب دل بچه‌ها شد. تمامی ماجراها در عناوین گوناگون این مجموعه، در مدرسه‌ای اتفاق می‌افتد که معلم‌هایش آدم‌هایی عجیب و دانش‌آموزانش بچه‌هایی سربه‌هوا هستند. معمولاً در هر داستان یکی از معلم‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد و قصه پیرامون او می‌چرخد. شخصیت اصلی مجموعه مدرسه پرماجرا پسری به نام ای.جی (A. J) است که از مدرسه تنفر دارد اما ناچار از تحمل آن است.
بد نیست این را هم بدانید که تاکنون ۲۳ میلیون نسخه از داستان‌های این مجموعه در سراسر جهان به فروش رفته است؛ رقمی که در نوع خود حیرت‌انگیز به شمار می‌رود.


● جلدهای دیگر این مجموعه عبارتند از:
- بهترین فکر دنیا (جلد ۱)
- زنگ هنر (جلد ۳)
- زنگ شیرین کاری (جلد ۴)
- جنگ غذا (جلد ۵)
- معلم تازه‌‌ کار (جلد ۶)
- تالار دایناسورها (جلد ۷)
- شب شیطنت (جلد ۸)
- قهرمان مدرسه (جلد ۹)
- دانشمند دیوانه (جلد ۱۰)
- بین دو نیمه (جلد ۱۱)
- کارت‌های جادویی (جلد ۱۲)
- نویسنده کله گنده (جلد ۱۳)
- اختراع سری (جلد ۱۴)
- مدرسه یا پادگان (جلد ۱۵)
- روز آخر مدرسه (جلد ۱۶)
- موجود فضایی (جلد ۱۷)
- دست‌ها بالا (جلد ۱۸)
- جنگ لعنتی (جلد ۱۹)
- دردسر تازه! (جلد ۲۰)
- هفته دیوانگی (جلد ۲۱)
- بزرگ‌ترین پیتزای دنیا (جلد ۲۲)
- هله هوله ممنوع! (جلد ۲۳)
- نجات مدرسه (جلد ۲۴)
- پایان حیرت‌آور (جلد ۲۵)
- مدرسه از کار افتاده (جلد ۲۶)
- خبرنگار باحال (جلد ۲۷)
- تب طلا (جلد ۲۸)
- جایزه بزرگ (جلد ۲۹)
- انتخاب جنجالی (جلد ۳۰)
- معلم شعبده‌باز (جلد ۳۱)
- اولین درس تاریخ (جلد ۳۲)
- مهمان عجیب (جلد ۳۳)
- کاراته‌باز حرفه‌ای (جلد ۳۴)
- فرار از مدرسه (جلد ۳۵)
- مجری متقلب (جلد ۳۶)
- سفینه فضایی (جلد ۳۷)
- حمله‌ی هیولاها (جلد ۳۸)
- مدرسه خنگ‌ها (جلد ۳۹)
- آتش‌نشان واقعی (جلد ۴۰)
- جنگ میکروبی (جلد ۴۱)
- مدرسه بی‌مدرسه (جلد ۴۲)
- تعقیب زامبی (جلد ۴۳)
- یک راز کوچک (جلد ۴۴)
- هفته فضا (جلد ۴۵)
- هواشناس عجیب و غریب (جلد ۴۶)
- مرد دینگ دونگی (جلد ۴۷)
- کدبانوی نهار (جلد ۴۸)
- علوم دردسرساز (جلد ۴۹)
- دستیار دیجیتالی (جلد ۵۰)
- پری دندان (جلد ۵۱)
- وضعیت اضطراری (جلد ۵۲)
- جشن تولد توووپ (جلد ۵۳)
- کنسرت خفن (جلد ۵۴)
- آزمون اصل‌کاری (جلد ۵۵)
- هیولای هوشمند (جلد ۵۶)
- جهانگرد قلابی (جلد ۵۷)
- نبرد آلاکلنگی (جلد ۵۸)
- بازنشستگی اجباری (جلد ۵۹)
- جشن فارغ‌التحصیلی (جلد ۶۰)

 


گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی

 


┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄

سرچشمه‌:

https://t.me/mikhanehkolop3

 

زانا کوردستانی
۱۸ خرداد ۰۴ ، ۱۲:۳۱

آوای فریبا

زانا کوردستانی
۱۱ خرداد ۰۴ ، ۰۹:۰۸

سجاد روانمرد

آقای "سجاد روانمرد"، شاعر و مداح لرستانی، زاده‌ی بروجرد است.

 

سجاد روانمرد

آقای "سجاد روانمرد"، شاعر و مداح لرستانی، زاده‌ی بروجرد است.
او در جشنواره‌ی مختلفی موفق به کسب عنوان شده است، از جمله:
- همایش استانی شعر «علمداران» در بروجرد
- عصر شعر «انقلاب» در دورود
- همایش منطقه‌ای شعر «بانوی نور» در بروجرد
و...
 

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
رسیده شأن تو از دل خاک تا به افلاک یا محمد(ص)
چرا که افلاک زیر پای تو می‌شود خاک یا محمد(ص)
نمی‌رسد آدمی به درک مقام تو تا به روز محشر
که جایگاه تو از ازل بوده فوق ادراک یا محمد(ص)
تو آمدی و گرفت دنیا هویت از برکت وجودت
دلیل خلقت تو بوده‌ای طبق نصّ «لولاک» یا محمد(ص)
کسی که در کوه زد صدا یا علی(ع) شنیده است در جوابش
دو مرتبه داده پاسخش را به لحن پژواک یا محمد(ع)
تو و علی(ع) روح واحدی بوده‌اید اگر در دل دو پیکر
به شوق روی تو کرده پس کعبه سینه را چاک یا محمد(ص)
پناه عالم تویی که هر دفعه رد شدی از دل بیابان
به دامن تو دخیل بسته‌ست خار و خاشاک یا محمد(ص)
زبان من قاصر است و باید بخوانم اینجا برای مدحت
سروده‌ی نابی از غزل‌های «میرشکاک» یا محمد(ص)*
« ز سر بیرون نخواهم‌ کرد سودای محمد(ص) را
نمی‌گیرد خدا هم در دلم جای محمد(ص) را»
----------
*اشاره به غزل زیبای استاد یوسفعلی میرشکاک
 

(۲)
باران رحمت تو به ما بی‌امان رسید
از دست تو به سفره‌ی ما آب و نان رسید
با کام تلخ نام تو را تا صدا زدم
چندین پیاله‌ی عسل از آسمان رسید
حُر دشمن تو بود ولی شد شهید تو
پیش تو از کجا به کجا می‌توان رسید
هر اربعین به سمت تو جاری شد این جهان
دریای زائران تو تا بیکران رسید
در روز حشر خنده کنان می‌رسد اگر
هرکس به کربلای تو گریه کنان رسید
پایان سبز، وعده‌ی سرخی راه توست
پس باید از مسیر تو تا جمکران رسید.
 

(۳)
همیشه باز خواهد شد گره از کار با گریه
شفا می‌گیرد آخر آدم بیمار با گریه
گرفتاری ندارد روز محشر آن که در روضه
سلامی داده سمت تو فقط یک بار با گریه
به یاد تشنگی‌ها و ترک‌های لبت با بغض
همیشه آب خوردم لحظه‌ی افطار با گریه
به یاد دخترت با دخترم دیروز با سرعت
گذشتم از میان کوچه و بازار با گریه
همیشه می‌گذارم در فراق صحن تو سر را
به جای شانه‌ات بر شانه‌ی دیوار با گریه
دوباره اسمی از دیوار آمد ناگهان در من
نوای روضه‌های کوچه شد تکرار با گریه
شنیدم از همان روزی که زهرا(س) پشت در افتاد
چَکُش را می‌زند بر میخ در نجار با گریه.
 

(۴)
عجیب نیست که دائم سر زبان من است
حسن قشنگ‌ترین واژه در جهان من است
اگر به گفتن ذکرش همیشه مشغولم
زبان برای همین کار در دهان من است
همیشه أشهَدُ أَنّ حسن کریم الله(ع)
پس از علی ولی الله(ع) در اذان من است
گدای سفره‌ی او بوده‌اند اجدادم
همین بزرگترین فخر خاندان من است
به تیره روزی شب‌های خویش مفتخرم
برای اینکه حسن(ع) ماه آسمان من است
غم نداری خود را نمی‌خورم هرگز
چرا که مُهر حسن(ع) پای آب و نان من است
مرا به شاعر درگاه او شناخته‌اند
هزار شکر که در شهر این نشان من است
قبول اگر غزلم در خور مقامش نیست
ولی محبت او برتر از توان من است
اگر چه جان جهان شد برای ما اما
همیشه گفته حسن(ع) جان حسین(ع) جان من است.
 

(۵)
نه! جز تو دیگر ام‌المومنینی(ع) نیست در عالم
برای حضرت خاتم(ص) نگینی نیست در عالم
انیسی بهتر از احمد(ص) برای تو نبوده، پس
برایش بهتر از تو هم‌نشینی نیست در عالم
بدون‌شک پذیرفتی چنان دین پیمبر(ص) را
که مانند یقین تو یقینی نیست در عالم
تو پشتیبان سختی‌های پیغمبر(ص) شدی یعنی
به‌ غیر از چادرت حصن‌حصینی نیست در عالم
شده عرش خدا فرش قدم‌های تو در خانه
شرافت‌مندتر از آن، زمینی نیست در عالم
توسل کرده‌ام هر بار بر زهرا(س) و اولادش(ع)
که جز اولاد تو حبل‌المتینی نیست در عالم
تو بودی گنج ارزشمند حق در دست پیغمبر(ص)
که غیر از او برای تو امینی نیست در عالم
همان‌گونه که ام‌المومنینی(ع) نیست غیر از تو
به‌جز حیدر امیرالمومنینی(ع) نیست در عالم
فقط اولاد تو ارثیه‌دار خوبی‌ات هستند
که دستان تو در هر آستینی نیست در عالم
کفن آخر برایت از بهشت آمد، خدا را شکر..‌.!
به‌جز این روضه‌ها حرف‌ حزینی نیست در عالم.
 

(۶)
چنان شیری که از بیشه خرامان می‌زند بیرون
علی(ع) از قلب بیت الله خندان می‌زند بیرون
علی(ع) مرز میان کفر و ایمان است، با مهرش
یقیناً از میان کفر، ایمان می‌زند بیرون
کسی که حب حیدر(ع) دارد از آتش نمی‌ترسد
که جای شعله از هیزم گلستان می‌زند بیرون
یقین دارم که اسماعیل(ع) ذکر یا علی(ع) گفته است
که زمزم از لب خشک بیابان می‌زند بیرون
زمان خواندن مدحش میان جمع دقت کن
پس از نام علی(ع) از هر دهان جان می‌زند بیرون
کسی که با علی(ع) آغاز کرده کار و بارش را
سراسر برکت از روزی دکان می‌زند بیرون
کسی که اهل تفسیر است می‌داند بدون شک
فقط مدح علی(ع)، از بطن قرآن می‌زند بیرون
اشارت می‌کند خورشید هم با شوق از مغرب
به عشق ماه رویش از گریبان می‌زند بیرون
رصد می‌کرد میدان را علی(ع) قبل از رجز خوانی
از این آرامش در جنگ طوفان می‌زند بیرون
چنان بر قلب لشگر می‌زد انگار از دل دریا
به سمت ساحل، امواج خروشان می‌زند بیرون
علی(ع) از میمنه بر قلب لشگر می‌شود داخل
علی(ع) از میسره با تیغ بران می‌زند بیرون
خمارآلوده می‌بوسد چنان هر گوشه را انگار
شراب کهنه از دیوار ایوان می‌زند بیرون
به دامان نجف دست توسل می‌زند عالم
همیشه سائل از دربار سلطان، می‌زند بیرون.
 

(۷)
روی ضریحت می‌گذارم تا سرم را
انگار در آغوش خود دارم حرم را
با گریه آمد هر کسی با خنده برگشت
فهمیدم اینجا معنی جود و کرم را
با دست خالی آمدم چیزی ندارم
آورده‌ام با خود فقط چشم ترم را
من رو به روی گنبد تو نذر کردم
تنها النگوهای دست مادرم را
مثل کبوترهای صحنت پهن کردم
در زیر پای زائران بال و پرم را
حالا که دقت میـکنم صحنی نداری
هرچند می‌گردم همه‌ دور و برم را
با این خیالات دلم جای ضریحت
باید به روی خاک بگذارم سرم را
 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
 

┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄
 

سرچشمه‌ها
https://t.me/newsnetworkraha
https://t.me/mikhanehkolop3
https://t.me/leilatayebi1369
https://t.me/rahafallahi
@sajad_ravanmard
https://www.mehrnews.com
https://www.ibna.ir
و...

زانا کوردستانی