مرا ببخش...

مرا ببخش... 
که بیزارم 
از خانه‌ای که تو در آن نیستی!
از پنجره‌هایی که بسته اند
و تو در آن پیدا نیستی!
و دلخوش نمی‌کند مرا
عطر هیچ یاسی

 مرا ببخش...
که هزار تکه‌ام،
و هیچ اتفاقی 
بیدار نمی‌کند
نیمه‌ی در خود فرو رفته‌ام را 
و هیچ دکتری با قرص‌های لعنتی اش،
کاری از دستشان بر نمی‌آید...

 مرا ببخش...
که با موسیقی لبخندت
نمی‌رقصم
و تنها
تکیه می‌دهم،
به درخت خیالاتم 
و فکر می‌کنم 
به تمام روزهایی که 
«فانوس» سهم ما از روشنی بود...

 #سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)